Simonopetra

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Ρεύσαντα εκ παραβάσεως, Θεού τον κατ΄  εικόνα γενόμενον, όλον της φθοράς υπάρξαντα, κρείττονος επταικότα θείας ζωής, αύθις αναπλάττει, ο σοφός Δημιουργός· ότι δεδόξασται.

Ερμηνεία.

Θέλων να δείξη ο Ιερός Μελωδός την αναγέννησιν και ανάπλασιν, όπου έγινεν εις το ανθρώπινον γένος από την άρρητον ενανθρώπησιν του Θεού Λόγου, τούτο εμελούργησε το Τροπάριον. Διο και λάγει, ότι ο σοφός Δημιουργός του Παντός πάλιν ανεκαίνισε και ανέπλασε τον άνθρωπον:

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 28 Μαΐου 2015

Ευτυχούς ιερομάρτυρος, επισκόπου Μελιτηνής, Ελικωνίδος μάρτυρος, Ανδρέου οσίου, Ζαχαρίου ιερομάρτυρος του νέου, Μήτρου νεομάρτυρος (1794).

Εἶναι ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν καὶ πότε ἄθλησε ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Εὐτύχιος.  Ἀναδείχθηκε σὲ Ἐπίσκοπο Μελιτηνῆς, ὅμως λόγῳ τῆς Χριστιανικῆς δράσεώς του συνελήφθη, ἀρνήθηκε δὲ νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια ρίχθηκε στὸ νερό, ὅπου βρῆκε μαρτυρικὸ θάνατο.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=75&t=9557&p=32674#p32674

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού :

….Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!                                                                                                          

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                                               
Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                              
Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                        Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                        
Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

Από το άρθρο: ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ

Jonathan Jackson: "What Orthodoxy means to me".

Jonathan Jackson: "What Orthodoxy means to me". (video-2015)

http://impantokratoros.gr/http://impantokratoros.gr/3B6959E0.en.aspx

π. Θεόδωρος Ζήσης : Θα καταντήσουμε ένα έθνος ασεβές

Ενώ ο Σταυρός είναι η σημαία μας μέσα στο Βυζάντιο, δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει μία απαράδεκτη προσπάθεια βλασφημίας του αγίου Σταυρού, απορρίψεως του Τιμίου Σταυρού. Όχι μόνο δεν σέβονται πλέον και πολλοί Έλληνες τον Τίμιο Σταυρό, αλλά μερικοί μεθοδεύουν να διώξουν το Σταυρό από τις αίθουσες των δικαστηρίων, από τις αίθουσες των σχολείων, να διώξουν το Σταυρό από τα εθνόσημα της αστυνομίας…  Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι όπως πάμε, θα καταντήσουμε ένα έθνος ασεβές. Μάχρι τώρα ο Θεός μάς προστάτευε γιατί δεν ντρεπόμασταν να ομολογούμε ότι είμαστε Χριστιανοί… Παρακολουθείτε τον τελευταίο καιρό πόση συζήτηση γίνεται για τα θρησκευτικά σύμβολα. Και έχουν ξεσηκωθεί οι εκκλησιομάχοι όλοι, στους οποίους εκκλησιομάχους όμως εμείς δίνουμε δύναμη, μερικές φορές τους ανεβάζουμε και στην εξουσία με την ψήφο μας, όλοι λοιπόν αυτοί οι εκκλησιομάχοι τώρα μεθοδεύουν, προγραμματίζουν με υπουργικές αποφάσεις, με σχολικές αποφάσεις, με εκπαιδευτικές αποφάσεις να φύγουν τα θρησκευτικά σύμβολα, ακόμη και ο Τίμιος Σταυρός. Και ποια σχέση έχουν όλα αυτά με το Γένος μας των Ρωμηών, των Ορθοδόξων; 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ο Όσιος Ιωάννης Ρώσος ο Ομολογητής και θαυματουργός

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Κυριακή Ζ΄ Των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων 2015

Κάποιος πήγε και ρώτησε τον Αββά Μωϋσή:

Βλέπω μπροστά μου έναν πειρασμό και δεν μπορώ να τον νικήσω. Τι να κάνω, πάτερ μου; Και ο άγιος Μωϋσής του αποκρίθηκε: Εάν δεν νεκρωθής, όπως αυτοί, που είναι μέσα στον τάφο, δεν μπορείς να νικήσης.

O κόσμος στον δρόμο του. Δεν γίνεται πια μεταστροφή ---- του Φώτη Κόντογλου

Πολλοί αναγνώστες μου γράφουνε, παρακαλώντας με, και μά­λιστα ξορκίζοντάς με, να γράψω για να χτυπήσω την ανηθικότητα, που δέρνει την κοινωνία, προ πάντων τη νεολαία, και που «τη σερ­βίρουν τα σινεμά», όπως μου γράφουνε. Φωνάζουνε: «Υψώσετε τη φωνή σας!». Ένας σπουδαστής μου γράφει από την Αγγλία: «Μη σταματήσετε αυτόν τον ωραίον αγώνα, μην πτοηθήτε από τις επιθέ­σεις. Υπάρχουν βέβαια πολλοί αντίπαλοι, αλλά και πολλοί θαυμα­στές του ωραίου σας έργου. Σας χρειαζόμαστε για να δώσετε φτε­ρά στις καρδιές μας, που είναι γεμάτες κενό και απαισιοδοξία».

Καημένοι άνθρωποι, πόση σημασία δίνετε στο πρόσωπό μου και σ’ αυτά που γράφω! Τί φωνή να υψώσω, που είναι βραχνιασμένη και αδύνατη, και χάνεται μέσα στον κυκεώνα της σημερινής ζω­ής; Όχι φωνή, αλλά και τ' αστροπελέκι να κρατά στα χέρια του κανένας σήμερα, και να το σφενδονίζει για να κάνει τους ανθρώ­πους ν' αλλάξουνε δρόμο, πάλι τίποτα δεν θα κάνει.

Τι κοινό μπορεί να έχεις με έναν αγιορείτη μοναχό;

Αγαπητέ φίλε, κοινό σημείο μας είναι η αγάπη για το περιβάλλον και η εκτίμηση για τα προϊόντα που παράγονται στο Άγιον Όρος.

H Έκθεση προϊόντων Αγίου Όρους παρουσιάζει στο e-shop της περισσότερες από 1000 επιλογές, έργα μοναχών ή αποφοίτων της Αθωνιάδας Εκκλησιαστικής Ακαδημίας του Αγίου Όρους. 

Το Περιβόλι της Παναγίας
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.


«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)


Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

ΤΡΕΙΣ ΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ---- του Μητρ. Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου

Όταν την 29^η Μαϊου 1453 έπεσε η Κωνσταντινούπολη, ήδη η λεγομένη Βυζαντινή, στην πραγματικότητα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ήταν αρκετά εξασθενημένη από την Φραγκοκρατία που άρχισε το 1204 με την Τετάρτη (Δ΄) Σταυροφορία, αλλά και από τις καταλήψεις διαφόρων περιοχών από τους Οθωμανούς.  Έτσι, το μόνο ελεύθερο τμήμα της πάλαι ποτέ ακμαιοτάτης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της.  Την περίοδο εκείνη, προ της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, επικρατούσαν τρεις ιδεολογικές και πνευματικές τάσεις, οι οποίες είχαν διάφορα σχέδια για την διάσωση της ελεύθερης τότε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Steven Ranciman μας δίνει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το θέμα αυτό.                                                            

Τις τρεις αυτές τάσεις εκπροσωπούσαν τρεις σημαντικές προσωπικότητες. Πρόκειται για τον Μητροπολίτη Νικαίας Βησσαρίωνα, τον Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα και τον Γεώργιο – Γεννάδιο Σχολάριο, τον μετέπειτα πρώτο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως επί Τουρκοκρατίας. Και οι τρεις συμμετείχαν στην Σύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας (1438 – 1439) και, ο καθένας από την πλευρά του, διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα γεγονότα της εποχής.  

Η προσφορά της Πεντηκοστής του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Ο λόγος δώρο αποκλειστικό του Θεού στον άνθρωπο, που τον κατέστησε κυβερνήτη και άρχοντα του σύμπαντος, υπέστη και αυτός τις συνέπειες της πτώσεως. Μαζί με τα άλλα θεϊκά στοιχεία της προσωπικότητος φθείρεται και η λειτουργία του λόγου· η σκέψη του ανθρώπου, οδηγός για την γνώση και την αλήθεια, εκτρέπεται σε δρόμους απωλείας και η γλώσσα του, μέσο συνεννοήσεως και συνδέσμου, γίνεται όργανο διασπάσεως και συγχύσεως. Καταντά άλογος και άλαλος ο πεσμένος άνθρωπος και η Βαβέλ περνά στην ιστορία ως σύμβολο της αποτυχίας και της διαιρέσεως της ανθρώπινης κοινωνίας.                                                                                                                         
Αιώνες πολλούς αργότερα, όταν η εξαχρείωση και εξαθλίωση έχουν φθάσει σε οριακά επίπεδα, έρχεται ο Μονογενής Υιός και Λόγος – σημειώστε το όνομα – του Θεού, για να ενώσει τα διεστώτα, να αποκαταστήσει την σαλευμένη ειρήνη και να ανασυγκροτήσει την διαλυμένη κοινωνία. Με τον ζωογόνο λόγο του ανασταίνει την συνείδηση του πεσμένου ανθρώπου. Με το θάνατο και την ανάστασή του αφθαρτίζει την φύση του, την καθιστά καινή κτίση μέσα στην Εκκλησία του, όπου ο ίδιος προσφέρεται ακατάπαυστα ως άσαρκος λόγος (αγία Γραφή) και ως ένσαρκος λόγος (μυστήριο Θείας κοινωνίας).