Οικουμενισμός η εσχάτη αίρεσις (4ον)

Ἄλλοι ζητοῦν παιδιὰ ἀπὸ τὴν Παναγίαν καὶ ἄλλοι τὰ φονεύουν

Ὁ ξακουστὸς Γέροντας π. Ἰωάσαφ ἔζησε στὸ Ἅγιο Ὄρος 64 χρόνια. Ἁγιογράφησε σὲ ὅλη του τὴ ζωή, ἑκατοντάδες εἰκόνες. Μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς εἰκόνες θαυµατούργησε καὶ θαυµατουργεῖ. Εἶναι ἡ «Παναγία ἡ Θρηνωδοῦσα», ἡ ὁποία βρίσκεται στὴν Νέα Ὄλυνθο Χαλκιδικῆς. Θὰ σᾶς ἀναφέρω ἕνα θαῦµα τῆς «Παναγίας Θρηνωδούσας»: Πέρυσι βρέθηκα ἐκεῖ στὸ προσκύνηµα τῆς Παναγίας. Ἔρχεται ἕνα ζευγάρι µὲ δύο παιδάκια. Λένε: «Ἀνοῖξτε τὸν Ναὸ νὰ προσκυνήσουµε, γιατί κάτι µᾶς συνδέει µ᾽ αὐτόν». Ἐγὼ σκέφτηκα ὅτι κάτι θαυµαστὸ θὰ συνέβη σ᾽ αὐτὴ τὴν οἰκογένεια. Ἀνοίγει τὸ ἐκκλησάκι ὁ κὺρ-Βασίλης -γιατί εἶναι ἰδιωτικὸκαὶ τοὺς ρωτάω: «Τί σᾶς συνέβη;». «Νά», λένε. «Πρὶν 4-5 χρόνια, ποὺ ἦρθε ἡ Παναγία ἡ Ἱεροσολυµίτισσα στὸν Ἅγιο Δηµήτρη, κατεβήκαµε καὶ ἐµεῖς ἀπὸ τὴν Κοµοτηνὴ νὰ πάρουµε τὴν εὐλογία της. Νὰ προσκυνήσουµε καὶ νὰ προσευχηθοῦµε νὰ µᾶς δώση κανένα παιδί, γιατί 7 χρόνια ἀγωνιζόµαστε µὲ ἐξωσωµατικές, µὲ ταλαιπωρίες καὶ δὲν ἔχουµε παιδί. Ἐκεῖ ἀνταµώσαµε ἕνα µοναχό, ποὺ µᾶς ἔδωσε µία εἰκόνα µικρὴ τῆς "Παναγίας τῆς Θρηνωδούσας". Μᾶς εἶπε "προσευχηθεῖτε σ᾽ αὐτὴ τὴν εἰκόνα. Αὐτὴ ἔχει δώσει καὶ σ᾽ ἄλλες ἄτεκνες γυναῖκες παιδιὰ καὶ θὰ δώση καὶ σὲ σᾶς".
-------------------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Οι Έλληνες από το Θεό ευλογήθηκαν τα μέγιστα! Όχι βεβαίως όπως οι Ισραηλίτες του Νόμου, εκείνοι ευλογήθηκαν υπέρμετρα, ήταν υπό τη προστασία του λόγω του Αβραάμ στο οποίο υποσχέθηκε ότι το σπέρμα του θα το πολλαπλασιάσει όπως τα άστρα του ουρανού και την άμμο της θάλασσας. Οι Έλληνες όμως είχαν το προνόμιο της εκ κατόπτρου γνώσης, αγαπούσαν τη γνώση και την επεδίωκαν με πάθος. Όλοι οι μεγάλοι σοφοί της Ελλάδας χάιδευαν, άγγιζαν, ακουμπούσαν την αλήθεια, αλλά δε κατάφεραν να τη δουν με καθαρή ματιά. Τη περιτριγύριζαν, τους συνομιλούσε αλλά ήταν λόγω εγωισμού τους τα μάτια και τα αφτιά τους επτασφράγιστα. Επένδυαν στη καλοπέραση, την ηδονή, τις σαρκικές απολαυσεις, τη περιπέτεια του επί γης βίου να τη διανύσουν όσο γινόταν άριστα, έστω με αρετές! Μα ούτε οι αρετές οδηγούν στην ευδαιμονία εφ΄οσον αρνείται κανείς τη πηγή των αγαθών απ την οποία προκύπτει η ευδαιμονία! Αυτή η πηγή των αγαθών είναι ο χορηγός αυτών, ο Θεός και δημιουργός και παντοκράτορας. Ελάχιστοι τον ψηλάφισαν, ανάμεσά τους θολά και αμυδρά ο Πλάτωνας και ο Πλωτίνος, ακόμη και κάποιοι στωικοί φίλοι της σοφίας. Γιατί μας τα λες αυτά θα πει κάποιος; Για να φανεί ότι ο Εληνισμός πήρε πολύ πλούτο από το Θεό, αλλά ελάχιστοι τον εκτιμήσαμε και τον εκτιμούμε! Θα ήμασταν από την αρχαιότητα 200 και 300 και 500 εκατομμύρια πληθυσμού αν όταν δεχτήκαμε τον Θεάνθρωπο τον υπηρετούσαμε με αυταπάρνηση κι αγάπη. Αντίθετα γίναμε οι ίδιοι προδότες και της πίστης, και της πατρίδας, και καταντήσαμε περίγελως των πάλαι ποτέ βάρβαρων εθνών που μας περιτριγυρίζουν. Ως ράβδος παιδείας μας υποβαλλόμενα μας παιδεύει κι έτσι ο Θεός, εκατομμύρια Έλληνες εξισλαμίστηκαν, εκατομμύρια εκλατινίστηκαν, και εκατομμύρια δολοφονούνται με εκτρώσεις!

Δεύτε λαοί -- Orthodox Hymns

«Αγία των Αγίων υπάρχουσα, σεμνή, εν Ναώ ηγάπησας αγίω κατοικείν».

Είναι μάλιστα σπουδαίας έμπνευσης οι στίχοι του υμνογράφου, που διακηρύσσουν την ωριμότητα της μικρής Παναγίας: «Η τριετίζουσα τω σώματι και πολυετής εν τω πνεύματι»∙  «νηπιάζουσα σαρκί και τελεία τη ψυχή». Και δεν πρέπει να μας παραξενεύει τούτο: «όπου γαρ βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις».

Τη Ι΄ (10η) του Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΗΝΑ του Καλλικελάδου, ΕΡΜΟΓΕΝΟΥΣ και ΕΥΓΡΑΦΟΥ.

Μηνάς, Ερμογένης και Εύγραφος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμίνου του εν τη Ανατολή βασιλεύσαντος κατά τα έτη τζ΄ - τιγ΄ (307-313), ετύγχανον δε ούτοι εκ των πρώτων αρχόντων του παλατίου αυτού. Κατά την ιδίαν αυτήν εποχήν, εκτός του Μαξιμίνου, εβασίλευον και άλλοι βασιλείς, οίτινες είχον διαδεχθή τους αιμοχαρείς τυράννους, το ζεύγος του διαβόλου, τον Διοκλητιανόν, λέγω, και τον Μαξιμιανόν, ήσαν δε αυτοί οι Κωνστάντιος ο Χλωρός πρώτον (+306) και υιός του Κωνσταντίνος κατόπιν εις τα δυτικώτατα  μέρη της Αυτοκρατορίας, ο Μαξέντιος εις την Ρώμην, ο Μαξιμιανός Γαλέριος εις την Ελληνικήν χερσόνησον με έδραν την Θεσσαλονίκην και άλλοι τινές ενδιάμεσοι, καθώς και ο Μαξιμίνος εις την Ανατολήν, περί του οποίου προείπομεν.

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                                                                                                                                                                                                   

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                                                                                          

Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                                     

Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                                                                                                                                                                            
Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

Πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν;

...Τότε ένας ησυχαστής, μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.

Ἐνῶ ἐμεῖς ἑωρτάζαμε τήν μνήμην τοῦ μαρτυρήσαντος ὑπὸ τῶν Λατινοφρόνων, Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐδέχετο μὲ δοξολογικὰς τιμὰς τὸν Αἱρεσιάρχην Πάπαν εἰς τὸ Φανάριον…

τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Νικολάου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ἐμεῖς οἱ ἁγιορεῖτες ζήσαμε μιὰ μεγάλη καὶ τραγικὴ εἰρωνεία. Συγκεκριμένα τὴν ὤρα, ποὺ ἑορτάζαμε στὸν ἱστορικὸ ναὸ τοῦ Πρωτάτου Ἁγίου Ὄρους, τὴν μνήμη τοῦ ὁσιομάρτυρος καὶ ὁμολογητοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ πρώτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ μαρτύρησε ἐπὶ λατινόφρονος (οἰκουμενιστοῦ) Ἰωάννου τοῦ Βέκκου, σχεδὸν ταυτόχρονα, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, δεχόταν μὲ δοξολογικὲς τιμές, μὲ λειτουργικοὺς ἀσπασμοὺς κ.λπ. τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα Φραγκίσκο. Ἐμεῖς στὸ Πρωτᾶτο ψάλαμε ὕμνους στηλιτεύοντας τὴν παπικὴ κακοδοξία καὶ αἵρεση καὶ ὁ Πατριάρχης μας ἀπὸ τὴν βασιλεύουσα πόλη ἔπλεκε τὰ ἐγκώμια στὸν αἱρεσιάρχη Πάπα. Σὲ αὐτὸ φυσικὰ φταῖμε καὶ ἐμεῖς, γιὰ τὴν χρόνια σιωπή μας καὶ τὴν λευκὴ ἐπιταγή μας.
-------------------------------

Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Μοναχός Νικόλαος: «Σὲ αὐτὸ φυσικὰ φταῖμε καὶ ἐμεῖς, γιὰ τὴν χρόνια σιωπή μας καὶ τὴν λευκὴ ἐπιταγή μας».

Σχόλιον: Ἡ ἀναγνώρισις ἑνός λάθους, ἐν προκειμένῳ θανασίμου ἁμαρτίας, εἶναι πρᾶξις θεάρεστος, μέ τήν προϋπόθεσιν βεβαίως ὅτι ὑπάρχει διόρθωσις, ἐν προκειμένῳ ἀποτείχισις ἀπό τούς Οἰκουμενιστάς. Ἐπειδή δέν ἔχουμε ἀκούσει γιά κανένα ἀποτειχισθέντα μοναχόν Νικόλαον, ἀναρωτιέμαι ἄν ὁ ἐν λόγῳ μοναχός ἀπετειχίσθη ἤ ἐξακολουθεῖ νά περιορίζεται εἰς τόν «χαρτοπόλεμον», πού ἀποτελεῖ πλέον καθαρή κοροϊδία.

Ως εδώ και μη παρέκει!… -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Το κλίμα είναι βαρύ. Ο αγαρηνός έχει ξεσαλώσει. Και δεν απειλεί μόνον, αλλά πραγματοποιεί. Η επιθετικότητά του έχει υπερβεί κάθε όριο και συνεχίζει να την κλιμακώνει, ενώ οι ημέτεροι ψελλίζουν νερόβραστες παραπομπές στο … διεθνές δίκαιο! Ως εδώ και μη παρέκει!…

  Ο Ανώνυμος Έλλην τής «Ελληνικής Νομαρχίας»(1806), συγκλονιστικού κειμένου,προσγείωνε τους Έλληνες καλώντας τους να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και να μην περιμένουν βοήθεια από τους όποιους ξένους. Γράφει:
   «Ίσως, τέλος πάντων, προσμένετε να μας δώσει την Ελευθερίαν κανένας από τους αλλογενείς δυνάστας; Ώ Θεέ μου! Έως πότε, ώ Έλληνες, να πλανώμεθα τόσον αστοχάστως; (…) Ποιος αγνοεί, ότι ο κύριος στοχασμός των αλλογενών δυναστών είναι εις το να προσπαθήσουν να κάμουν το ίδιόν των όφελος με την ζημία των άλλων;»

Ἡ ὀρθόδοξη προετοιμασία τῶν Χριστουγέννων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Mητρ. Πειραιώς Σεραφείμ : Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 9^ῃ Δεκεμβρίου 2019

Ἐπειδή γράφησαν κακεντρεχή σχόλια γιά τό «ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ» διδακτικό κείμενο τῆς Ἁγιωτάτης μας Ἐκκλησίας μέ θέμα τήν καύση τῶν νεκρῶν, διευκρινίζομε τήν ἰσχύουσα πραγματικότητα γι’ αὐτό τό πολύ εὐαίσθητο θέμα.

 ‘‘ Σήμερα πλανᾶται ἀπό κερδοσκόπους ἡ ψευδής εἰκόνα, ὅτι δῆθεν ἡ ἀποτέφρωση γίνεται μέ ἁπλή καύση τοῦ σώματος στήν πυρά. Ὅπως σέ ὁρισμένες πε­ριπτώσεις γινόταν στήν ἀρχαιότητα. Αὐτό εἶναι ἀναληθές.

Κατά τήν σύγχρονη διαδικασία τῆς - κατ’ εὐφημισμόν - «ἀποτέφρωσης», μετά ἀπό τήν καύση τοῦ νεκροῦ σέ κλίβανο ὁ ἀνθρώπινος σκελετός ρίχνεται σέ ἠλεκτρικό σπαστήρα (μίξερ, cremulator). θρυμματίζεται καί μετατρέπεται σέ σκόνη. Εἰδικότερα ἡ ἀποτέφρωση διεξάγεται σέ δύο φάσεις:

Το ιδιώνυμο έγκλημα της εθνοκτονίας -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Είναι πρόδηλον ότι βιώνωμεν μίαν κατάσταση παραφροσύνης, όπου δια πυρός και σιδήρου, επιβάλλεται, άνευ της ιδικής μας συγκαταθέσεως, η ισοπεδωτική κατάσταση της επελαυνούσης παγκοσμιοποιήσεως και της εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης Πραγμάτων, με ραγδαίους ρυθμούς.

Η κατάλυση της Συνταγματικής εννόμου τάξεως καθίσταται γεγονός, ιδίως ως προς τις επίμαχες έννοιες του έθνους και της Πατρίδας, μολονότι οι έννοιες αυτές συνιστούν το θεμέλιο του Συντάγματός μας, διότι δομούν την πολιτισμική μας ταυτότητα, την εθνικής μας ιδιοπροσωπία, επί τη πράξη, σήμερον πλήττονται βάναυσα και τείνουν να ποινικοποιηθούν.