Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας -- Θρησκευτική Συναυλία

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;

Σιμωνόπετρα • Άγιον Όρος • Αγνή Παρθένε - Simonopetra • Mount Athos • Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 12 Απριλίου 2016

Βασιλείου του ομολογητού, επισκόπου Παρίου, Ανθούσης οσίας, Αρτέμωνος ιερομάρτυρος, Ακακίου οσιομάρτυρος του νέου (1730).

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν ἀσεβῶν εἰκονομάχων. Ἐπειδὴ ἀγάπησε τὸν Θεὸ ἀπὸ βρέφος καὶ ἄσκησε κάθε ἀρετή, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Παρίου. Αὐτός, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα ἔχουν γραφεῖ ἀπὸ τὸν Παῦλο, τὸν θεῖο καὶ μεγάλο Ἀπόστολο τοῦ Χριστοῦ, δὲν πείσθηκε νὰ συνδεθεῖ μὲ τὴν ἀσεβὴ αἵρεση ὅσων ἀθετοῦσαν τὴν πάνσεπτη εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων. Καὶ ἐπειδὴ δὲν θέλησε νὰ ὑπογράψει στὸν ἄδικο τόμο γιὰ τὴν κατάλυση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, πέρασε ὅλη του τὴ ζωὴ μὲ διωγμοὺς καὶ πειρασμοὺς καὶ θλίψεις καὶ στεναχώριες, μεταβαίνοντας ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ μετακινούμενος συνεχῶς. Ἀναφέρεται δὲ ὅτι κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Μιχαὴλ τοῦ Τραυλοῦ (820 – 829 μ.Χ.) καὶ τοῦ Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.) διέμενε ἐξόριστος σὲ κάποιο μικρὸ νησὶ πρὸ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, ἀφοῦ ὑπεράσπισε τὰ πατρικὰ δόγματα καὶ μισώντας μέχρι τέλους τὶς διδασκαλίες τῶν κακόδοξων, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος χειροτόνησε διάκονο καὶ πρεσβύτερο τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἅγιο Ἰγνάτιο A’ († 23 Ὀκτωβρίου).

Ο Χριστοφόρος (ο Παπουλάκος) βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.

–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξεν ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως εδώ…                    
--Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, έχει κι άλλο; Ψιθύρισε με πνιγμένο λυγμό ο Χριστοφόρος.                  
–Έχει πολλά και φριχτά, αποκρίθη ξαναμμένος  ο Κοσμάς. Είναι ότι οι γραμματισμένοι του Έθνους, σκλαβωμένοι στους μασόνους της Φραγκιάς, έχουν ολότελα στραβωθεί, κι αντίς να βλέπουν σ΄ όλα τούτα το μελλοντικό αφανισμό του έθνους, τα λογαριάζουν σωστικά. Οι άντρες που μας κυβερνούν χάσανε το φως τους και δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν ποια η διαφορά ανάμεσα σκοτάδι και φως. Ψευτίσαμε τα ζύγια που άλλοτε ζύγιαζαν το καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα. Ο διάβολος με χίλιες μορφές μας παραστέκει. Δε λέω πως αν την κορόνα του έθνους φορούσε Ορθόδοξος κυβερνήτης, κι αν η εκκλησία συνέχιζε τον αιωνόβιο δρόμο της, πως θάλειπεν η αμαρτία. Αλλά λέω πως θάχαμε το μέσο να την ξεχωρίζουμε και να μην την μπερδεύουμε με το καλό. Τώρα όχι μόνο την μπερδεύουμε, αλλά το καλό πνίγηκε μέσα στη θάλασσα της αμαρτίας.                                      
Ο Χριστόφορος τον κοίταξε στα μάτια.                           
–Έχεις δίκιο, του είπε. Δεν ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια Λαύρα.           
–Και καινούργια Ψαρά, πρόσθεσεν ο Κοσμάς. Τούτος ο οχτρός είναι χειρότερος απ΄ τον Τούρκο. Εκείνος ποτέ δε μας τόκρυψε πως μας λογάριαζε σκλάβους, ενώ τούτος μας ξεγελά πως είμαστε τάχα λεύτεροι, ενώ έχει σκλαβώσει και τις ψυχές μας ακόμη. Δε φτάνει λοιπόν ο λόγος κι ο ξεσηκωμός, αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο….
–Τι; Ρώτησεν ο Χριστοφόρος.    
–Μάρτυρες, αδελφέ Χριστοφόρε, μάρτυρες. Αίμα, για να ποτιστεί και να φουντώσει η λευτεριά του Χριστού, η πραγματική λευτεριά. Ο σατανάς έχει τρανό βασίλειο στη γη. Έχει του χεριού του βασιλιάδες, αρμάδες, καλαμαράδες, γητειές και γητειές, που μόνο στο αίμα μας μπορούν να πνιγούν. Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία. 
Όσοι από μας ξεκινήσουμε, πρέπει να το ξέρουμε πως ο δρόμος μας, γυρισμό δεν έχει. 
Οδηγός μας, ας σταθεί ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

π. Θεόδωρος Ζήσης : Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΞΕΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΜΑΣ

Τήν Κυριακήν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης ἐξεφώνησε μίαν σπουδαίαν ὁμιλίαν. Μεταξύ ἄλλων ἐτόνισε:

Ἐνῶ λοιπὸν ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ σημαία μας μέσα στὸ Βυζάντιο, δυστυχῶς τὸν τελευταῖο καιρὸ ἔχει ἀρχίσει μία ἀπαράδεκτη προσπάθεια βλασφημίας τοῦ ἁγίου Σταυροῦ, ἀπορρίψεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὄχι μόνο δὲν σέβονται πλέον καὶ πολλοὶ Ἕλληνες τὸν Τίμιο Σταυρό, ἀλλὰ μερικοὶ μεθοδεύουν νὰ διώξουν τὸ Σταυρὸ ἀπὸ τὶς αἴθουσες τῶν δικαστηρίων, ἀπὸ τὶς αἴθουσες τῶν σχολείων, νὰ διώξουν τὸ Σταυρὸ ἀπὸ τὰ ἐθνόσημα τῆς ἀστυνομίας… Ἀντιλαμβάνεστε λοιπὸν ὅτι ὅπως πᾶμε, θὰ καταντήσουμε ἕνα ἔθνος ἀσεβές. Μέχρι τώρα ὁ Θεὸς μᾶς προστάτευε γιατί δὲν ντρεπόμασταν νὰ ὁμολογοῦμε ὅτι εἴμαστε Χριστιανοί… Παρακολουθεῖτε τὸν τελευταῖο καιρὸ πόση συζήτηση γίνεται γιὰ τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα. Καὶ ἔχουν ξεσηκωθεῖ οἱ ἐκκλησιομάχοι ὅλοι, στοὺς ὁποίους ἐκκλησιομάχους ὅμως ἐμεῖς δίνουμε δύναμη, μερικὲς φορὲς τοὺς ἀνεβάζουμε καὶ στὴν ἐξουσία μὲ τὴν ψῆφο μας, ὅλοι λοιπὸν αὐτοὶ οἱ ἐκκλησιομάχοι τώρα μεθοδεύουν, προγραμματίζουν μὲ ὑπουργικὲς ἀποφάσεις, μὲ σχολικὲς ἀποφάσεις, μὲ ἐκπαιδευτικὲς ἀποφάσεις νὰ φύγουν τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα, ἀκόμη καὶ ὁ Τίμιος Σταυρός. Καὶ ποιὰ σχέση ἔχουν ὅλα αὐτὰ μὲ τὸ Γένος μας των Ρωμηών, των Ορθοδόξων; 

Από τον Μέγα Μακάριον τον Αιγύπτιον : Όχι στους πονηρούς λογισμούς

«Πρέπει να φυλάγουμε την ψυχή και να μη την αφήνουμε να συνομιλή με βέβηλους και πονηρούς λογισμούς. Όπως το σώμα μολύνεται, όταν έλθη σε συνάφεια με άλλο σώμα και διαπράξη την αμαρτία, έτσι και η ψυχή διαφθείρεται, όταν δέχεται πονηρούς και ακάθαρτους λογισμούς και συμφωνεί και συγκατατίθεται με αυτούς. Και όχι μόνον τους λογισμούς της πονηρίας και της πορνείας, αλλά και κάθε κακίας, λόγου χάριν της απιστίας, της δολιότητος, της κενοδοξίας, της οργής, της φιλονικίας. Αυτό θα πη να καθαρίζουμε τον εαυτόν μας από κάθε μολυσμόν, σαρκικόν ή πνευματικόν» 

(Β΄ Κορ. Ζ: 1).

Ευγενία Ξεφτέρη Το τραγούδι του Καραϊσκάκη

O Μητροπολίτης Κορίνθου Διονύσιος για το Ισλάμ και το αντιρατσιστικό

Ἀπὸ τὸ Γραφεῖο Τύπου Πολιτικὴ Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΛΕΓΟΝΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ

Ἀρ. Πρωτ. 20160411-01

Ἀθήνα, 11 Ἀπριλίου 2016

Ἡ Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» παρακολουθεῖ μὲ πολλὴ προσοχὴ τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις, ποὺ διαδραματίζονται στὴν Πατρίδα μας καὶ ἀπειλοῦν ἄμεσα τὴν ταυτότητά της ὡς Ὀρθόδοξο Κράτος, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐθνικὴ Κυριαρχία ἐπὶ τῶν ἐδαφῶν της.

Ἡ ἀπαράδεκτη ἐνέργεια τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας νὰ προσκαλέσει ἐγγράφως τὸν πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκο στὴν Ἑλλάδα, προκειμένου νὰ “παρηγορήσει” τοὺς πρόσφυγες καὶ νὰ τραβήξει τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητος, ἀποδεικνύει περίτρανα πῶς οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες(;) πολιτικοὶ ἔχουν παντελῆ ἄγνοια τῆς Ἱστορίας.

Πολὺ περίεργη καὶ πρόξενος πολλῶν σκέψεων εἶναι, ἐπίσης, ἡ ἔνοχη σιωπὴ τῶν Ἱεραρχῶν καὶ τῶν πολιτικῶν στὸ πολὺ σημαντικὸ θέμα, ποὺ ἀνέδειξε ἡ ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» τῆς 8ης Ἀπριλίου 2016 (Ἄρ. φύλλου 2112) καὶ ἀφορᾶ στὴν ἀντορθόδοξο καὶ ἀνθελληνικὴ κίνηση τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ζήτησε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τὴν ἐπανυπαγωγὴ τῶν “Νέων Χωρῶν” στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως!

Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ διαίρεση τῆς Ἑλλάδος δὲν εἶναι μόνο Ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα, ἀλλὰ καθαρὰ πολιτικό. Δὲν ὑπάρχουν “νέες χῶρες” ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν γίνεται καμία συζήτηση γιὰ αὐτονόμηση οὔτε τῆς Μακεδονίας, οὔτε τῆς Ἠπείρου, οὔτε τῆς Θράκης, οὔτε τῆς Κρήτης, οὔτε τῶν Ἑπτανήσων, οὔτε τῆς Δωδεκανήσου καί, φυσικά, οὔτε τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Οἱ περιοχὲς αὐτὲς δὲν ἀνήκουν ἁπλᾶ στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ εἶναι ἡ Ἑλλάδα καὶ δὲν τίθεται κανένα ζήτημα ἀμφισβήτησης ἐπ’ αὐτοῦ. Ἀντίθετα, πρέπει νὰ ξεκινήσει ἄμεσα ἕνα νέο ζήτημα ἐπανένωσης τῆς Κύπρου, ποὺ κακῶς αὐτονομήθηκε μετὰ ἀπὸ μία σειρὰ ἀπὸ λανθασμένες(;) πολιτικὲς ἀλλὰ καὶ Ἐκκλησιαστικὲς ἐπιλογές.

Ἡ Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» εἶναι ὁ μόνος φρουρὸς καὶ τὸ τελευταῖο προπύργιο σὲ ἕνα ἀκόμα μεῖζον ἐθνικὸ ζήτημα, ποὺ τὸ πολιτικὸ σύστημα καὶ οἱ ὑπηρέτες τοῦ (βλ. μέσα ἐνημερώσεως) φροντίζουν νὰ ἀποσιωπήσουν καὶ νὰ ἀποκρύψουν.

Ἡ σημερινὴ συγκυρία τῆς ἀθεϊστικῆς Ἑλληνικῆς(;) κυβερνήσεως, τοῦ φιλοδυτικοῦ πολιτικοῦ συστήματος καὶ τῆς ἀντορθοδόξου καὶ ἀνθελληνικῆς οἰκουμενιστικῆς τάσης τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, καθιστοῦν τὸ ἔργο τῆς Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ἀκόμα πιὸ δύσκολο, ὡστόσο δὲν θὰ ὑποστείλουμε σὲ καμία περίπτωση τὴν σημαῖα τῆς ἀντιστάσεως στὴν παγκόσμια διαφθορὰ καὶ δὲν θὰ πάψουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε ὥστε πάντοτε ἡ ἀλήθεια νὰ ἀκούγεται ἀκόμα κι ἂν ἡ φωνή μας εἶναι μοναδικὴ ἀνάμεσα σὲ χιλιάδες, ποὺ λένε ψέμματα.

Ο πρώτος ανθρωπόθεος -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ

Μοναδική εἶναι ἡ θέση πού κατέχει μέσα στήν ᾿Εκκλησία ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ξεχωριστή μέσα στίς καρδιές τῶν πιστῶν. ῾Η ταπεινή καί ὁλοκληρωτική προσφορά της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου τήν ὕψωσε καί τήν δόξασε πάνω ἀπό ὅλους τούς ἁγίους, ὥστε νά εἶναι ἡ Παναγία μας. Τό μεγαλεῖο της ὅλο, πράγματι, βρίσκεται στό ὅτι δέχθηκε ὑπάκουα καί ταπεινά νά δανείσει στόν Θεό τήν σάρκα καί τό αἷμα της καί μυστηριακά καί ὑπεράνθρωπα νά γεννήσει τόν Θεάνθρωπο. Γιʼ αὐτό καί εἶχε τήν τιμή ἡ Παρθένος Μαρία νά γίνει ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος. ῾Ο Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, λένε οἱ πατέρες, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό· αὐτό σημαίνει, νά τοῦ ἐξασφαλίσει τήν σωτηρία ἀπό τόν ὄλεθρο τῆς ἁμαρτίας καί νά τοῦ χαρίσει τήν μετοχή στή θεία μακαριότητα, τήν αἰωνιότητα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Τό ἔργο τῆς λυτρώσεως, πού συντελέσθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπιτελεῖται γιά ὅλους ὅσους πιστεύουν στό ὄνομά του, μέσα στήν ᾿Εκκλησία. Μέ τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καί μέ τή χάρη τῶν μυστηρίων ὁ ἄνθρωπος μεταμορφώνεται, ἐγκεντρίζεται στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί θεώνεται. Πρῶτο καί κύριο ἁπτό στοιχεῖο αὐτῆς τῆς ᾿Εκκλησίας ἀνέδειξε ὁ Κύριος, πρίν ἀκόμη ἡ ᾿Εκκλησία ἱδρυθεῖ, τήν Παναγία! ῎Αν ἐγκύψουμε στό θεολογικό βάθος τῆς ἱστορίας τῆς Θεοτόκου, θά δοῦμε, πράγματι, ὅτι ἡ ζωή της σημαδεύτηκε ἀπό ἐκεῖνα ἀκριβῶς τά γεγονότα, πού συνιστοῦν τήν οὐσία τῆς ᾿Εκκλησίας· τήν ἀνάσταση καί τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Τήν ὥρα τοῦ εὐαγγελισμοῦ της, ὅταν μέ πίστη ἀπόλυτη παρέδωσε τόν ἑαυτό της στό ρῆμα τοῦ ἀγγέλου, ἔζησε τήν συγκλονιστική ἐμπειρία τῆς Πεντηκοστῆς· «Πνεῦμα ῞Αγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ῾Υψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λκ 1,35). ᾿Εκείνη τήν στιγμή ἡ Παρθένος ἑνώθηκε μέ τόν Θεό κατά ἕναν ἄμεσο —ἀσύλληπτο— τρόπο καί γέμισε τό εἶναι της θεότητα. Κι ὅταν ὕστερα ἀπό λίγους μῆνες ἔνιωσε στά σπλάγχνα της τά πρῶτα σκιρτήματα τοῦ ἅγιου καρποῦ, εἶχε ἤδη τήν πρώτη γεύση τῆς ἀναστάσεως. Τό παιδί πού συνέλαβε χωρίς σπέρμα ἀνδρός, δέν μποροῦσε νά φέρει στά κύτταρά του οὔτε ἴχνος θανάτου, ἀφοῦ μέ τήν ἄσπορη σύλληψή του εἶχε νικήσει τούς νόμους τῆς φθορᾶς. Γιʼ αὐτό, ἀργότερα ἦταν κοφτερή ἡ ρομφαία πού διεπέρασε τά σπλάγχνα τῆς Θεομήτορος, ὅταν εἶδε τόν Υἱό της νά ὑποτάσσεται στόν θάνατο καί νά κρεμᾶται στόν σταυρό. ῾Η Παναγία ὑπῆρξε ἴσως ὁ μόνος ἄνθρωπος, πού δέν πίστεψε ποτέ πώς ἦταν δυνατόν ὁ ᾿Ιησοῦς νά παραμείνει νεκρός, ὁ μόνος ἄνθρωπος πού περίμενε τήν ἀνάσταση. ᾿Αλλά στήν ζωή τῆς Θεοτόκου βλέπουμε νά ζωντανεύουν ἐπίσης καί τά δύο γνωρίσματα τῆς ᾿Εκκλησίας· τό Εὐαγγέλιο καί τό Μυστήριο. ᾿Αντικρύζοντας ἡ ᾿Εκκλησία μας τήν Παρθένο, πού γέννησε τόν ᾿Εμμανουήλ, ἀναφωνεῖ· «Εὐαγγελίζου, γῆ, χαράν μεγάλην!». ῾Η μεγάλη χαρά καί τό καλό ἄγγελμα, πού καλεῖται νά ψάλλει ἀκατάπαυστα ἡ γῆ, δέν εἶναι ἕνας καλός λόγος, ἀλλά μία μορφή, εἶναι μία ἀνθρώπινη ὕπαρξη, πού κρατᾶ στήν ἀγκαλιά της τήν Σωτηρία τοῦ κόσμου. ῾Η Παναγία μας ἀποτελεῖ, πράγματι, ἕνα ζωντανό εὐαγγέλιο, πού παρουσιάσθηκε στόν κόσμο, πρίν ἀκόμη γραφεῖ τό εὐαγγέλιο τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στήν θαυμαστή ἱστορία της εἶναι γραμμένη ἡ ἱστορία τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ καί στόν λυτρωμένο ἑαυτό της εἶναι σφραγισμένη ἡ δωρεά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. ῎Ετσι, χωρίς λόγια κηρύττει στούς αἰῶνες τό τί ἔκανε ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο, πού πολύ ἀγάπησε. Δέν εἶναι, ὅμως, μόνο κήρυγμα ἡ Παρθένος Μαρία· εἶναι καί μυστήριο. Πῶς ἔκρυψε μέσα της τήν φωτιά τῆς θεότητος χωρίς νά καεῖ; Μέ τί ἱεροπρέπεια κράτησε μακριά ἀπό κάθε ἀνθρώπινο μάτι τό μεγάλο μυστικό της;

Ο Αχρίδος...(ξανα)σταυρώνεται!

Σε νέα δίκη οδηγούν τα Σκόπια, λίγο πριν από τη Μ. Εβδομάδα, τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιωάννη. Τι αποκαλύπτει ο Ιεράρχης για τις πολιτικές διώξεις εναντίον του. «Βγήκα επειδή πίεσε η Ρωσική Εκκλησία» αναφέρει

Από τον
Κώστα Παππά
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τον τελευταίο καιρό περί της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αν κάποιος συνυπολογίσει όσα λέγονται και γράφονται για την ονομασία αλλά και για τη στάση των γειτόνων μας στην εν εξελίξει προσφυγική κρίση και στο κλείσιμο των συνόρων, θα αντιληφθεί για ποιον λόγο η συζήτηση για τον ρόλο τους είναι ίσως πιο επίκαιρη από ποτέ.
Σήμερα η «Ορθόδοξη Αλήθεια» επιχειρεί να παρουσιάσει μέσα από μια αποκαλυπτική συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Ιωάννης όχι μόνο την προσωπική ιστορία ενός Ιεράρχη ο οποίος έχει διωχθεί όσο λίγοι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και την εικόνα που φανερώνει η γειτονική χώρα για τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος μιλάει για τη νέα δικαστική περιπέτειά του, για τις ψευδείς κατηγορίες εις βάρος του και εις βάρος των συνεργατών του, για τα χρόνια της φυλάκισής του, για την πολιτική δίωξη εναντίον του. Ακόμα, αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο η πίστη του τον βοήθησε στις φυλακές των Σκοπίων, ενώ παράλληλα στέλνει μήνυμα ελπίδας στον δοκιμαζόμενο από την οικονομική κρίση ελληνικό λαό.
Πιο συγκεκριμένα, ο μακαριότατος Αχρίδος, αναφερόμενος στις διώξεις εναντίον του, έκανε λόγο για τη νέα δικαστική περιπέτειά του, η οποία έχει οριστεί για τις 21 Απριλίου, λίγο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα. Διευκρίνισε ότι πρόκειται για τη συνέχεια της παλαιότερης δίκης, καθώς κύκλοι της χώρας προσπάθησαν να τον εμπλέξουν σε ξέπλυμα χρήματος που ο ίδιος και οι συνεργάτες του δεν έλαβαν ποτέ. Επίσης, μίλησε για την καταλυτική συμβολή της Εκκλησίας της Ρωσίας στην αποφυλάκισή του.
«Μπήκα στη φυλακή γιατί με καταδίκασαν σε τρία χρόνια φυλάκιση. Με απελευθέρωσαν πρόωρα, με τη μεγάλη πίεση των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδιαιτέρως της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων απείλησε την κυβέρνηση και εκείνοι την επόμενη ημέρα με απελευθέρωσαν» τονίζει ο Ιεράρχης και συνεχίζει περιγράφοντας την εξέλιξη της δικαστικής διαδικασίας: «Ο Αρειος Πάγος επέστρεψε την υπόθεση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο μετά την απελευθέρωσή μου. Είναι παράνομο, λοιπόν, να σε κατηγορούν για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, για χρήματα που δεν έχεις λάβει ποτέ. Τώρα ξεκινά καινούργια δίκη, η οποία έπρεπε να είχε γίνει τον Ιούλιο του 2015. Εχει αναβληθεί έως τώρα έξι φορές και όρισαν την καινούργια για τις 21 Απριλίου».

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κυριακή ΙΣΤ΄ Ματθαίου - ανάλυση Αποστολικού Αναγνώσματος [mp3 - 2016].

Του θεολόγου Δημήτριου Ἰ. Κάτσουρα:

Δυστυχῶς, θέλοντας νά εἶμαι εἰλικρινής καί δίκαιος καί αὐτοκριτικός, πρέπει νά ὁμολογήσω ὅτι σ' αὐτή τήν ἰδιαίτερα κρίσιμη περίοδο οἱ "Γ.Ο.Χ." τῶν παρατάξεων ἀδικαιολογήτως καί ἐγκληματικῶς δέν ἀγωνίζονται! Τολμῶ νά πῶ ὅτι ἔχουν ἐγκαταλείψει τόν ἀγώνα καί τή μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας! Εἶναι τραγική αὐτή ἡ διαπίστωση. Καί τό λέω μετά λόγου γνώσεως γιά ὅσους μέ γνωρίζουν. Ὁ ἀγώνας τῶν ὀρθοδόξων τοῦ 1924 φαίνεται προδομένος καί ἀποπροσανατολισμένος ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Δέν σχολιάζω γιά νά χαϊδέψω κανενός τ' αὐτιά. Αὐτή τήν περίοδο προβληματίζομαι ἰδιαιτέρως κατά πόσον γιά μιά σειρά λόγους τό ἅλας τῶν Γ.Ο.Χ. φαίνεται νά ἔχει μωρανθεῖ! Πέραν τῶν ἀναμνήσεων καί ἀναφορῶν στούς ἀγώνες τῶν Πατέρων μας τοῦ 1924, ὄντως θαυμαστούς καί θεαρέστους, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως τῶν 90 ἐτῶν ἀπό τήν ἐπιβολή τῆς ἑορτολογικῆς Καινοτομίας, ὀφείλουμε ἐκ λόγων δικαιοσύνης νά ἐπισημάνουμε ὅτι ὁ ἄκρατος μιμητισμός τῶν τῆς ἐπισήμου ἐκκλησίας ἀναίρεσε τόν ὁμολογιακό χαρακτήρα τῆς μαρτυρίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἐκκοσμίκευσε τόν κολλυβαδικό τους χαρακτήρα. Θά ἦταν ἰδιαίτερα χρήσιμο γιά καλό προβληματισμό καί ἐποικοδομητική αὐτοκριτική ἡ πραγματοποίηση ἀνοικτῶν συζητήσεων καί τοποθετήσεων ἐπ' αὐτῶν τῶν ζητημάτων μεταξύ ἐκπροσώπων τῶν διαφόρων "πλευρῶν" μέ τή συμμετοχή κλήρου καί λαοῦ. Ἡ συνέχιση τῆς σημερινῆς καταστάσεως ἀπειλεῖ μέ μετάλλαξη ἐπ' ὠφελεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τό κατά τήν ἔκφραση τῶν καινοτόμων παλαιοημερολογιτικό κίνημα ἤ τήν μαρτυρία τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας.

***

Dimitrios Constantinou είπε...

Ἡ θέλησις ἐκ τῆς φύσεώς της πάντοτε ζητεῖ τὸ ἐλλεῖπον, καὶ ἐν προκειμένῳ τὸ ἐλλεῖπον, κατὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ κ. Κάτσουρα, εἶναι ἡ εἰλικρίνεια καὶ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ αὐτοκριτική. Ὁ ἀγὼν καὶ ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ἔχει ἐγκαταλειφθῆ, ἀλλὰ ἔχει καταστῆ συστηματικῶς ἀδύνατος παρ᾽ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι προγραμματικῶς προεκάλεσαν Σχίσματα ἐν αἰθρίᾳ. Τί ὁμολογιακοὺς καὶ κολλυβαδικοὺς ἀγῶνας νὰ ἀναλάβουν ὅσοι δὲν κοινώνησαν ποτὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ὑπῆρξαν πρωτοστάται διχασμῶν; Ποία ἀνοικτὴ συζήτησις νὰ γίνῃ μεταξὺ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν οὔτε κοινὴν Πίστιν οὔτε κοινὴν Διαδοχήν οὔτε δέχονται νὰ μετανοήσουν;
Νὰ ὁμιλήσωμε μὲ ὀλιγώτερα προσχήματα; Ἡ πρότασις τοῦ κ. Κάτσουρα πρὸς ὅλας τὰς παρατάξεις εἶναι "Νὰ ξεκινήσωμε μὲ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μᾶς ἑνώνουν, δηλαδή, μὲ κοινὸν μέτωπον ἐναντίον τοῦ θηρίου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ". Ὅσα μᾶς χωρίζουν θὰ ξεχασθοῦν κατὰ τοὺς κοινοὺς ἀγῶνας εἰς τὰ χαρακώματα. Ἡ πρότασις αὐτὴ δὲν εἶναι νέα οὔτε ρηξικέλευθος, οὔτε ἔχει Ὀρθόδοξον χαρακτῆρα.
Τὸ ζητούμενον λοιπόν, ἡ Ἕνωσις τῆς παρατάξεως Καλλινίκου καὶ τῆς παρατάξεως Στεφάνου, δὲν χρειάζεται τόσον ἐπίπονον μηχανορραφίαν. Μπορεῖ νὰ συντελεσθῇ μέχρι τὸ τέλος τοῦ ἔτους σημειώνοντας μικρὰς μόνον ἀπωλείας, ἕνα Δεσπότην, δύο Ἱερεῖς, τρεῖς Ναούς, 150 Χριστιανούς.
Τόλμην ἔχετε. Τί περιμένετε; 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ζήλος έως τέλους - Σάββατο Δ΄ Νηστειών [mp3 - 2016].

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑΝ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ -- «Ὅποιος ἐλεύθερα συλλογᾶται, συλλογᾶται καλά». Ρήγας Βελεστινλῆς

Ὁ Ρήγας Βελενστινλής, μιὰ φωτεινὴ καὶ ρωμαλέα μορφὴ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, δὲν ὑπῆρξε μόνο ὁ φλογερὸς βάρδος τῆς ἐλευθερίας καὶ ὁ πρωτομάρτυρας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Ὑπῆρξε, πολὺ περισσότερο, ὁ τολμηρὸς ἐνσαρκωτὴς τοῦ Νεοελληνικοῦ Κράτους, μὲ τὸ Σύνταγμά του, μέσα στὸ Βαλκανικὸ καί, γενικότερα, τὸν Εὐραπαϊκὸ χῶρο, πιστεύοντος στὴν τεράστια δύναμη τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας, μὲ ὀρθοὺς προσανατολισμοὺς καὶ φωτεινοὺς ὁρίζοντες. Σ᾽ ἐποχή, ποὺ ἡ καθολικὴ ἐκπαίδευση δὲν εἶχε καθιερωθεῖ ἀκόμη στὴν Εὐρώπη, μὲ τὸ ἄρθρο 22, ὁρίζει: «Ὅλοι, χωρὶς ἐξαίρεσιν, ἔχουν χρέος νὰ ἠξεύρουν γράμματα. Ἡ Πατρὶς ἔχει νὰ καταστήση Σχολεῖα εἰς ὅλα τὰ χωρία, διὰ τὰ ἀρσενικὰ καὶ θηλυκὰ παιδία. Ἐκ τῶν γραμμάτων γεννᾶται ἡ προκοπή, μὲ τὴν ὁποίαν λάμπουν τὰ ἐλεύθερα Ἔθνη. Νὰ ἐξηγοῦνται οἱ παλαιοὶ ἱστορικοὶ συγγραφεῖς. Εἰς δὲ τὰς μεγάλας πόλεις νὰ διδάσκεται ἡ γαλλικὴ καὶ ἡ ἰταλικὴ γλῶσσα. Εἰς ὅλα τὰ σχολεῖα ἡ ἑλληνικὴ νὰ εἶναι ἀπαραίτητος». Ἀκολουθεῖ τὶς ἀπόψεις τοῦ Πατροκοσμᾶ, ποὺ πιστεύει, ὅτι «ὅλα τὰ παιδιὰ νὰ μαθαίνουν γράμματα, ποὺ λαμπρύνουν τὸν νοῦν τοῦ μαθητοῦ». Εἶχε συνθέσει  ἰδιαίτερο ποίημα, μὲ τίτλο: «Ὕμνος πρὸς τὴν παιδείαν καὶ πρόσκλησις τῶν Μουσῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα». Εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ ἀπόσπασμα: