Πολλοί εὐσεβοφανεῖς ἐπικρίνουν ἐκείνους πού διαφωνοῦν μέ τούς μεγαλόσχημους οἰκουμενιστές, γιατί, λένε, δέν ταιριάζει οἱ μικροί καί ἀμαθεῖς νά μή δείχνουν τόν προσήκοντα σεβασμό σέ ἐξέχοντα πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας. Θεωροῦν ἀσέβεια ἕνας ἁπλός ἱερέας, ἕνας μοναχός ἤ ἕνας θεολόγος νά κρίνει τίς πράξεις τῶν Μητροπολιτῶν, τῶν Ἀρχιεπισκόπων καί τῶν Πατριαρχῶν. Μόνο νά ἐπαινεῖ ἐπιτρέπεται. Ποτέ νά διαφωνεῖ καί μάλιστα δημοσίως. Οἱ ἱερεῖς καί οἱ μοναχοί πρέπει νά εἶναι πειθήνια ὄργανα τῶν προϊσταμένων τους, τῶν «ἡγουμένων» τους. Νά καθησυχάζουν τή συνείδησή τους ἀποδεχόμενοι τό «ἔχουν γνῶσιν οἱ φύλακες» καί ἄς ἀποδεικνύουν τά γεγονότα τό ἀντίθετο. Συνηθίζουν ἐπίσης οἱ ἀδελφοί αὐτοί νά χαρακτηρίζουν τούς ζηλωτές ὡς φανατικούς, στενόμυαλους, ἀδιάκριτους, ἀδιάλλακτους καί προβληματικούς. Γιά τούς πρωτεργάτες ὅμως κι ἔνοχους καμιά λέξη. Δέν θέλουν νά δυσαρεστήσουν τούς μεγάλους καί να χάσουν τήν εὔνοιά τους.
ΤΟ ΜΥΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ -- Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη
Κάτω ἀπὸ τὸν κρημνόν, ὁποὺ βρέχουν τὰ κύματα, ὅπου κατέρχεται τὸ μονοπάτι, τὸ ἀρχίζον ἀπὸ τὸν ἀνεμόμυλον τοῦ Μαμογιάννη, ὁποὺ ἀντικρύζει τὰ Μνημούρια, καὶ δυτικῶς, δίπλα εἰς τὴν χαμηλὴν προεξοχὴν τοῦ γιαλοῦ, τὴν ὁποίαν τὰ μαγκόπαιδα τοῦ χωρίου, ὁποὺ δὲν παύουν ἀπὸ πρωίας μέχρις ἑσπέρας, ὅλον τὸ θέρος, νὰ κολυμβοῦν ἐκεῖ τριγύρω, ὀνομάζουν τὸ Κοχύλι ―φαίνεται νὰ ἔχῃ τοιοῦτον σχῆμα― κατέβαινε τὸ βράδυ-βράδυ ἡ γρια-Λούκαινα, μία χαροκαμένη πτωχὴ γραῖα, κρατοῦσα ὑπὸ τὴν μασχάλην μίαν ἀβασταγήν, διὰ νὰ πλύνῃ τὰ μάλλινα σινδόνια της εἰς τὸ κῦμα τὸ ἁλμυρόν, εἶτα νὰ τὰ ξεγλυκάνῃ εἰς τὴν μικρὰν βρύσιν, τὸ Γλυφονέρι, ὁποὺ δακρύζει ἀπὸ τὸν βράχον τοῦ σχιστολίθου, καὶ χύνεται ἠρέμα εἰς τὰ κύματα. Κατέβαινε σιγὰ τὸν κατήφορον, τὸ μονοπάτι, καὶ μὲ ψίθυρον φωνὴν ἔμελπεν ἓν πένθιμον βαθὺ μυρολόγι, φέρουσα ἅμα τὴν παλάμην εἰς τὸ μέτωπόν της, διὰ νὰ σκεπάσῃ τὰ ὄμματα ἀπὸ τὸ θάμβος τοῦ ἡλίου, ὁποὺ ἐβασίλευεν εἰς τὸ βουνὸν ἀντικρύ, κ᾽ αἱ ἀκτῖνές του ἐθώπευον κατέναντί της τὸν μικρὸν περίβολον καὶ τὰ μνήματα τῶν νεκρῶν, πάλλευκα, ἀσβεστωμένα, λάμποντα εἰς τὰς τελευταίας του ἀκτῖνας.
Τη ΙΑ΄ (11η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ηγουμένου του Στουδίου του Ομολογητού.
Θεόδωρος ο Όσιος πατήρ ημών ο Στουδίτης ήτο από την ευδαίμονα και μεγαλόπολιν Κωνσταντινούπολιν, ήτιςκαι από άλλας πολλάς ευτυχίας και αγαθά διάφορα επαινείται και σεμνύνεται και μάλιστα ότι εις αυτήν εγεννήθησαν κατά διαφόρους χρόνους ενάρετοι και θαυμάσιοι άνθρωποι, και εξόχως ο επώνυμος ούτος των δωρεών του Θεού Θεόδωρος, τον οποίον ως δώρον Θεού αληθώς εγέννησε και ανέθρεψεν εις κοινήν των ανθρώπων ωφέλειαν και εις τον Θεόν αφιέρωσεν. Οι γονείς αυτού ήσαν πολύ ενάρετοι, Φωτεινός και Θεοκτίστη ονομαζόμενοι, και όντως σύμφωνος προς την επωνυμίαν ήτο και η εργασία και πράξις των, διότι εκείνος μεν έγινεν εις πολλούς θείου φωτός αίτιος, η δε Θεοκτίστη κτίσις Θεού και Πνεύματος οικητήριον εχρημάτισεν· ήσαν μεν λοιπόν και οι δύο από γένος επίσημον, εις δε την αρετήν επισημότατοι και έμειναν εις καιρούς τρεπτούς άτρεπτοι και δεν εγεύθησαν ουδαμώς της άλμης τα θολερά δόγματα.
Καταγγελία της «Συμφωνίας» των Πρεσπών: Ακύρωση τώρα! --- Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ Παντείου Πανεπιστημίου
Τώρα που παραιτήθηκε ο Ζάεφ και ανέλαβαν οι εθνικιστές του VMRO οι οποίοι μιλούν για ακύρωση της «Συμφωνίας» των Πρεσπών, η Ελλάδα έχει έναν ακόμη – μαζί με άλλους 171 που είναι οι παραβιάσεις- το δικαίωμα να ακυρώσει/ καταργήσει τη Συμφωνία που απορρέει από το άρθρο 19 της Συμφωνίας και το άρθρο 60 της Σύμβασης της Βιέννης.
Η είδηση ότι στη γειτονική χώρα κανείς δεν σταμάτησε να αναφέρεται στη «Μακεδονία» και η ναυαρχίδα της προπαγάνδας των Σκοπίων, η αποκαλούμενη «Μακεδονική Ακαδημία Επιστημών» συνεχίζει και όπως και πολλά άλλα κρατικά και μη ιδρύματα, θεσμοί, ενώσεις κλπ να χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονία» και «Μακεδονικό», συνάντησε και τη «γνωμοδότηση» του Υπουργείου Δικαιοσύνης των Σκοπίων:
Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας, Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.
Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΜΑΣ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Εἶναι τό σαράκι τοῦ σύγχρονου κόσμου. Ταλαιπωρεῖ μικρούς και μεγάλους. Τρυπώνει στήν καρδιά τοῦ ὑπερήλικα γέροντα, πού ταράσσεται μέ τήν κάθε μικροαδιαθεσία, ἀλλά καί τοῦ μικροῦ μαθητῆ, πού ἀναστατώνεται ἀπό τίς ἀλλαγές τῶν σχολικῶν προγραμμάτων, τοῦ φοιτητῆ, πού πιέζεται ἀπό την ἐντατική μελέτη, καί τοῦ νεαροῦ ἐπιστήμονα, πού μελαγχολεῖ με τόν περιορισμό τῶν προοπτικῶν να βρεῖ μιά θέση, γιά τήν ὁποία τόσα χρόνια μόχθησε. Κατατρύχει τον «πετυχημένο» ἐπιχειρηματία, πού τρέχει καί δέν φθάνει νά διεκπεραιώσει τίς πολλές ὑποθέσεις, να προλάβει τίς ἀλλαγές τοῦ χρηματιστηρίου, γιά νά ἐπενδύσει συμφερώτερα τά κεφάλαιά του, ἀλλά και τόν φτωχό μεροκαματιάρη καί τον ταλαίπωρο ἄνεργο, πού ἀντιμετωπίζουν σοβαρό τό πρόβλημα τοῦ ἐπιούσιου, τῆς στέγης καί τόσα ἄλλα. Ἐπίσημοι καί ἀφανεῖς, μορφωμένοι καί ἀγράμματοι, φτωχοί και πλούσιοι, εἴμαστε ὅλοι ἐκτεθειμένοι στήν ἀγωνιώδη μέριμνα, στό ἄγχος, πού σωστά χαρακτηρίσθηκε ὡς ἡ ἀσθένεια τοῦ αἰώνα μας. Σύγχρονος καθηγητής τῆς Ψυχιατρικῆς παρατηρεῖ· «Κάποτε οἱ ἄνθρωποι πήγαιναν στόν γιατρό μέ τό παράπονο τοῦ πόνου. Τώρα τό κεντρικό παράπονο εἶναι τό ἄγχος. Ἀπό δέ τίς συνταγές πού καθημερινά γράφονται ἀπ᾽ ὁποιονδήποτε γιατρό, ἕνα ποσοστό γύρω στό 60% ἀφορᾶ στό ἄγχος».
Τη ΙΑ΄ (11η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΜΗΝΑ, του εν τω Κοτυαείω.
Μηνάς ο θαυμαστός ούτος Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει 296, ων κατά την αρετήν περιβόητος και λάμπων ώσπερ ήλιος. Πατρίδα μεν είχε την Αίγυπτον, προγόνους δε και πατέρα είχεν ασεβείς κατά την θρησκείαν ειδωλολάτρας· και όμως από τοιούτους γονείς γεννηθείς ο Άγιος εχρημάτισε δούλος του Χριστού εκλεκτός. Αφού ανετράφη ο Άγιος και ήλθεν εις την ηλικίαν των ανδρών, απεγράφη εις την τάξιν των στρατιωτών, ευρισκόμενος εις τα βασιλικά στρατεύματα εις τα Νούμερα (στρατιωτικά τάγματα) τα ονομαζόμενα Ρουταλικά, υπό τον ηγεμόνα Αργυρίσκον, εν τω Κοτυαείω της Φρυγίας Σαλουταρίας, το οποίον τώρα τουρκιστί ονομάζεται Κιουτάϊ. Κατ’ εκείνον τον καιρόν ο ταξίαρχος Φιρμηλιανός, συνάξας τους στρατιώτας του επήγεν εις την Μπαρμπαρίαν δια να την φυλάττη, εν μέσω δε εκείνων των στρατιωτών ήτο, ως είπον, και ο Άγιος Μηνάς. Διέφερε δε ο Άγιος των άλλων στρατιωτών, όχι μόνον εις το ανάστημα του σώματος, εις την ωραιότητα και εις την ανδρείαν, αλλά και εις την φρόνησιν· δια τούτο ήτο και γνώριμος εις τους πολλούς και είχεν όνομα επαινετόν.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :
Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
Δυστυχώς η πτώση των εκκλησιαστικών ταγών δεν φαίνεται να έχει πάτο! --- Γράφει ο αδελφός μας Σπυρίδων Στ. Αρναούτογλου
Όταν πριν ενάμιση χρόνο (Μάρτιος του 2020) βλέπαμε την στάση, τον λόγο, την σταθερή πνευματική και ιατρική τοποθέτηση και παρουσία του π. Στυλιανού Καρπαθίου απέναντι στον τεράστιο διωγμό κατά της Ορθοδοξίας που μόλις ξεκινούσε στην Ελλάδα με αφορμή τα μέτρα κλεισίματος των Ναών και στην ουσία πλήρους απαγορεύσεως της Θείας Μεταλήψεως, σκεφτόμασταν πότε θα του επιτεθεί κυρίως η πολιτική ή και η δικαστική εξουσία, για να τον φιμώσει, να τον εξουδετερώσει για την ζημιά που τους δημιουργούσε.
Δεν περιμέναμε (τουλάχιστον η δική μου συνείδηση το
αρνιόταν σθεναρά), οτι οι πρώτοι που θα του έκαναν επίθεση θα ήταν οι
εκκλησιαστικοί ταγοί, και μάλιστα κάποιος που παρίστανε τόσα χρόνια τον λέοντα
της Ορθοδοξίας, και για τον οποίον μετανοιώσαμε φρικτά για την κάθε μορφή
στήριξης που του παρείχαμε ως Διαχειριστές Ορθοδόξων ιστοσελίδων στις επιθέσεις
που δεχόταν από τον ανθελληνικό τύπο, από αιρετικές παραφυάδες, αλλόθρησκους
σκληροπυρηνικούς εποικιστές, ομάδες ανθρώπων με διχασμένη -χαμένη
προσωπικότητα, αλλά και εντεταλμένων μαριονετών της Παγκόσμιας Τάξης και του
Οικουμενισμού. Δεν τα γράφω αυτά λοιπόν χωρίς πόνο, αναίμακτα.
Peter Doshi (Καθηγητής Φαρμακολογίας): Οι κλινικές δοκιμές δεν έδειξαν ότι τα γονιδιακά «εμβόλια» σώζουν ζωές! Η αποτελεσματικότητα δεν ήταν ποτέ πάνω από 30%
Αναμεταγράφουμε στα ελληνικά την εξαιρετικά σημαντική παρέμβαση του καθηγητή Peter Doshi παρακάτω:
(μετάφραση από τα αγγλικά από τον Jean-Dominique Michel, ανθρωπολόγο υγείας και αναφορά δημόσιας υγείας για το Covidhub)
«Όλοι το ξέρουν…»
«Σας ευχαριστώ, γερουσιαστή, που μας καλωσορίσατε όλους. Γεια σας, είμαι ο Peter Doshi.
Για να συστήσω τον εαυτό μου, είμαι μέλος ΔΕΠ στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και
συντάκτης του British Medical Journal.
Δεν έχω καμία σχετική σύγκρουση συμφερόντων και τα σημερινά σχόλια είναι δικά
μου.
Στη Σχολή Φαρμακευτικής,
διδάσκω ένα υποχρεωτικό μάθημα κριτικής αξιολόγησης της ιατρικής βιβλιογραφίας.
Διδάσκουμε στους μαθητές
να υπερβαίνουν την περίληψη μιας μελέτης και να αρχίσουν να ανατέμνουν και να
αξιολογούν κριτικά τις βιοϊατρικές μελέτες, όχι απλώς να τις παίρνουν στην
ονομαστική τους αξία.
Θέλω να χρησιμοποιήσω τα
πέντε λεπτά μου εδώ για να αξιοποιήσω αυτό το πνεύμα κριτικής σκέψης.
Με λυπεί το γεγονός ότι η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή είναι κορεσμένη από τη στάση «όλος ο κόσμος ξέρει ότι…», που έχει κλείσει την πνευματική περιέργεια και έχει οδηγήσει στην αυτολογοκρισία.
Τὸ πιὸ ὑπέροχο καλλιτέχνημα τῆς ψυχῆς Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ --- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός «σάρξ ἐγένετο» καί ἦρθε στή γῆ μας γιά νά δημιουργήσει —ἤ μᾶλλον νά ἀναδημιουργήσει ἕνα καινούργιο κόσμο. Να ἀναπλάσει τόν ἄνθρωπο, πού εἶχε ἀχρειώσει τό «κατ’ εἰκόνα». Νά τοῦ δώσει τή δυνατότητα τῆς ἀναγέννησης και τῆς μεταμόρφωσης. Νά ξαναβρεῖ τήν «ἀγγελική μεγαλοφυΐα» πού εἶχε πρίν πέσει. Γιά τόν προχριστιανικό ἄνθρωπο —καί μάλιστα τόν εἰδωλολάτρη— τά πράγματα ἦσαν πολύ δύσκολα. Οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι εἶπαν ὡραῖα πράγματα γιά τήν ἀρετή και τήν κακία, ἀλλ’ ὄχι γιά την ἁγιότητα στήν πληρότητά της. Εἴπανε γιά τίς δυσκολίες τῆς ἀρετῆς καί τόν ὀλισθηρό δρόμο τῆς κακίας, ἀλλ’ ὡς ἐκεῖ. Ὁλοκληρωμένο τό μάθημα τῆς ἁγιότητας, τούς ἤτανε ἄγνωστο. Ἡ εἰδωλολατρική ἀρχαιότητα βάδιζε μέ τή λογική και τόν ὀρθό λόγο, ἀλλ’ ὄχι καί με τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Γιαυτό στήν ἀπολογία του ὁ Σωκράτης, μίλησε —ἔστω και κάπως ὑποφητικά, γιά τον Μεσσία, πού θά λύτρωνε τούς ἀνθρώπους ἀπ’ τή σκλαβιά καί τήν ὀδύνη τοῦ κακοῦ.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ---- ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 10ῃ Νοεμβρίου 2021
Ἡ Ἱ. Μητρόπολις Πειραιῶς μετά πολλῆς θλίψεως καί ὀδύνης κηδομένη ὅμως τῆς τρωθείσης κανονικῆς τάξεως κατόπιν τῆς δημοσιοποιήσεως ὑπό τοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου «Τάς θύρας τάς θύρας» τῆς συνεντεύξεως τῆς 9/11/2021 τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Στυλιανοῦ Καρπαθίου, Κληρικοῦ τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, Ἐφημερίου Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Ἀναργύρων Ἠλιουπόλεως εἰς τόν Ραδιοφωνικόν Σταθμόν FOCUS 103,6 FM καί στόν δημοσιογράφο κ. Στέφανο Δαμιανίδη, διά τῆς ὁποίας ἀνιδρύθη συντρέχουσα δωσιδικία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς κατά τάς διατάξεις τῶν ἄρθρων 7 καί 8 τοῦ Ν. 5383/1932 «Περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας» ὡς τίθενται καί ἰσχύουν κατά τά σαφῶς ὁριζόμενα ὑπό τῆς παρ. 1 τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ Ν. 590/1977 «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» ἀνακοινώνει ὅτι ἠσκήθη κανονική δίωξις κατά τάς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 100 τοῦ Ν. 5383/1932 «Περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας» κατά τοῦ εἰρημένου Κληρικοῦ ἐπί:
-------------------------
κ. Μεντζελόπουλε, δέν ἐντρέπεσαι νά ἐπικαλῆσαι τό ἱερόν Εὐαγγέλιον καί τούς ἱερούς Κανόνας καθ' ἥν στιγμήν ἔχεις κάνει «γαργάραν» τήν ἕνωσιν μέ τόν «πάπαν» (7-12-65), τήν ψευδοσύνοδον τοῦ Κολυμπαρίου, τίς φοβερές αἱρέσεις τοῦ Βαρθολομαίου, τό Ἑορτολογικόν σχίσμα, τό Οὐκρανικόν σχίσμα κ.λπ.;
Reading from the Synaxarion:
Erastus, Olympas, Rodion, Sosipater, Quartus, and Tertios, Apostles of the 70
Of these Saints, Olympas and Rodion became disciples of Peter, the chief Apostle, and came to Rome, where they were beheaded by Nero. The others reposed in peace, having become bishops: Sosipater of Iconium, Quartus of Beirut, and Erastus of Paneas, or Paneias (which was also called Caesarea of Philippi); Saint Erastus had been chamberlain of the city of Corinth (Rom.16:23).