Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια, αὐτοί δέν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες. Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.
Μπορεί ο Ορθόδοξος να κοινωνεί με τον παπόδουλο οικουμενιστή;
Μπορεί το άχυρο να είναι μαζί με το σιτάρι; Μπορεί ο
λύκος να κοινωνεί με το πρόβατο; Μπορεί ο
Ορθόδοξος να κοινωνεί με τον παπόδουλο οικουμενιστή; «Οὐ δύνασθε τραπέζης
Κυρίου μετέχειν, καὶ τραπέζης δαιμονίων. Τίς μετοχὴ δικαιοσύνης καὶ ἀνομίας; ἢ
τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς
σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς
δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;»
Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)
Το αλάθητον είναι
φυσικόν θεανθρώπινον ιδίωμα και φυσική θεανθρωπίνη λειτουργία της Εκκλησίας ως
Θεανθρωπίνου Σώματος του Χριστού, του οποίου αιωνία Κεφαλή είναι η Αλήθεια, η
Παναλήθεια, η Δευτέρα Υπόστασις της Υπεραγίας Τριάδος, ο Θεάνθρωπος Κύριος
Ιησούς Χριστός. Δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα εις την
πραγματικότητα ο πάπας ανεκηρύχθη εις Εκκλησίαν και ο πάπας-άνθρωπος, κατέλαβε
την θέσιν του Θεανθρώπου. Αυτός είναι ο τελικός θρίαμβος του ουμανισμού, αλλά
συγχρόνως και «ο δεύτερος θάνατος» (Αποκ. 20, 14. 21, 8) του παπισμού, μέσω δε
αυτού και μετ΄ αυτού και του κάθε ουμανισμού. Όμως, κατά την Αληθινήν Εκκλησίαν
του Χριστού, η οποία από της εμφανίσεως του Θεανθρώπου Χριστού υπάρχει εις τον
επίγειον κόσμον μας ως θεανθρώπινον σώμα, το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα
είναι όχι μόνον αίρεσις, αλλά παναίρεσις. Διότι καμμία αίρεσις δεν εξηγέρθη
τόσον ριζοσπαστικώς και τόσον ολοκληρωτικώς κατά του Θεανθρώπου Χριστού και της
Εκκλησίας Του, ως έπραξε τούτο ο παπισμός δια του δόγματος περί του αλαθήτου
του πάπα-ανθρώπου. Δεν υπάρχει αμφιβολία, το δόγμα αυτό είναι η αίρεσις των
αιρέσεων, μία άνευ προηγουμένου ανταρσία κατά του Θεανθρώπου Χριστού. Το δόγμα
αυτό είναι φευ! η πλέον φρικτή εξορία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού από την
γην, νέα προδοσία του Χριστού, νέα σταύρωσις του Κυρίου, μόνον ουχί επί του
ξυλίνου, αλλ΄ επί του χρυσού σταυρού του παπικού ουμανισμού. Και ταύτα πάντα
είναι κόλασις, κόλασις δια το άθλιον γήϊνον ον, που λέγεται άνθρωπος.
Μέγας Βασίλειος: Ποιος σου έδωσε τα πλούτη;
Πόση μεγάλη χάρη έπρεπε να χρωστάς εις τον ευεργέτη, πόσο να είσαι χαρούμενος και να λαμπρύνεσαι με την τιμή, διότι ο ίδιος δεν ενοχλείς την πόρτα των άλλων, αλλά άλλοι κρούουν τις δικές σου! Τώρα δε είσαι κατσούφης και αποκρουστικός, αποφεύγων τις απαντήσεις , μη τυχόν κάπου αναγκασθής να βγάλης έστω και ολίγο από τα χέρια σου. Μία λέξη γνωρίζεις∙ δεν έχω∙ Ούτε θα δώσω , διότι είμαι πτωχός.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Φώτης Κόντογλου - Γιάννης ὁ Εὐλογημένος!
O Ἅγιος Βασίλης, σὰν περάσανε τὰ Χριστούγεννα, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ γύρισε σ᾿ ὅλα τὰ χωριά, νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τόνε γιορτάσει μὲ καθαρὴ καρδιά. Πέρασε ἀπὸ λογιῶν-λογιῶν πολιτεῖες κι ἀπὸ κεφαλοχώρια, μὰ σ᾿ ὅποια πόρτα κι ἂν χτύπησε δὲν τ᾿ ἀνοίξανε, ἐπειδὴ τὸν πήρανε γιὰ διακονιάρη. Κ᾿ ἔφευγε πικραμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, μὰ ἔνοιωθε τὸ πόσο θὰ πονοῦσε ἡ καρδιὰ κανενὸς φτωχοῦ ἀπὸ τὴν ἀπονιὰ ποὺ τοῦ δείξανε κεῖνοι οἱ ἄνθρωποι.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)