Saint Dorotheos writes :

In truth, whatever we may suffer, we suffer it because of our sins. If the saints suffered, they suffered for God’s name or to demonstrate their virtue for the benefit of many or to gain greater reward from God. As for us wretches, how can we say this? We sin like this daily and in seeking to satisfy our passion, we abandoned the right path, which the Fathers spoke about, that of self-accusation. Each one of us follows the wrong path, tries on every occasion to put the case against his brother and throw the burden of responsibility upon him. Each one of us is negligent and keeps nothing, but demands that our neighbor keeps the commandments.

Οι κολλυβάδες και ο διωγμός τους

KEIMENO TOY IATΡOY AΛΕΞANΔΡOY KAΛOMOIΡOY

Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΣΚΗΤΗΣ

Το έτος 1754 η Σκήτη της Αγίας Άννης, στο Άγιον Όρος, αποφάσισε να κτίσει μεγαλύτερο Κυριακό. Χρειάσθηκαν πολλά χρήματα. Οι Χριστιανοί έστειλαν από παντού βοήθεια εις μνημόσυνον γονέων και συγγενών. Τα μνημόσυνα όμως που έπρεπε να γίνουν στη σκήτη, και που εντάσσονταν σε αγρυπνίες, κούραζαν τους μοναχούς και δεν μπορούσαν να δουλέψουν την επομένη. Για το λόγο αυτόν, ύστερα από συμβουλή του κοινού τους πνευματικού παπά - Φιλοθέου του Πελοποννησίου, άρχισαν να κάνουν τα μνημόσυνα τις Κυριακές που, λόγω της αργίας, δεν επρόκειτο έτσι και αλλιώς να δουλέψουν.

Η καινοτομία μαθεύτηκε στο υπόλοιπο Όρος και προκάλεσε αντιδράσεις. Οι Αγιαννανίτες όπου πήγαιναν γίνονταν αντικείμενο ελέγχων γιατί μνημόσυνο νεκρών την Κυριακή ήταν κάτι το πρωτάκουστο και αντέβαινε στο αναστάσιμο της Κυριακής. Τότε μερικοί από τους μοναχούς της Σκήτης εξομολογήθηκαν στον πνευματικό ότι έχουν πρόβλημα συνειδήσεως. Ο πνευματικός τους επέτρεψε να αποχωρούν από τον ναό μόλις άρχιζε το μνημόσυνο. Η αποχώρηση όμως αυτή αναστάτωσε όσους έμεναν, εφʼ όσον ήταν έμπρακτος έλεγχος. Έτσι άρχισε στο Άγιο Όρος η περίφημη “περί μνημοσύνων έρις” που έμεινε στην Ιστορία.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Βοώ σοι γηθόμενος· κλίνον το ους σου και πρόσχες μοι, Θεού καταγγέλλοντι, σύλληψιν άσπορον· εύρες χάριν γαρ, ενώπιον Κυρίου, ην εύρεν ουδέποτε, άλλη τις Πάναγνε.

Ερμηνεία.

1. Το Τροπάριον τούτο λέγεται εκ μέρους του Αγγέλου· ερανίσθη δε από το Δαβιτικόν εκείνο ρητόν το λέγον: «Άκουσον Θύγατερ και ίδε, και κλίνον το ους σου» (Ψαλμ. μδ: 10). Λέγει λοιπόν προς την Θεοτόκον ο Άγγελος: εγώ Δέσποινα του παντός, αποσταλθείς εκ Θεού, βοώ εις εσέ χαίρων ασπασμόν παράδοξον και σωτηριώδη. Βοώ δε είπεν ο Μελωδός, όχι διότι εβόησεν ο Αρχάγγελος και εφώναξε προς την Παρθένον το, Χαίρε, αλλά διότι έλαβεν ανάγκην να γράψη εν τω δευτέρω τούτω Τροπαρίω το στοιχείον β΄. Ότι δε ο Άγγελος ησύχως είπε προς την Παρθένον το, Χαίρε, και όχι μετά βοής, ίνα μη ταράξη αυτήν, βεβαιοί ο θείος Ανδρέας ο Κρήτης, πανηγυρίζων εις την αυτήν και λέγων: «Ταύτα διστάσας καθ΄ εαυτόν ο Γαβριήλ, επέστη τη παστάδι, και προφθάσας τον θάλαμον, καθ΄ ον η Παρθένος ωκίζετο, ησυχή τη θύρα προσήγγισε· και γενόμενος ένδον, πραεία τη φωνή τη Παρθένω προσείπε: «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου». Ίσως δε με το «Βοώ» σημαίνει ο Μελωδός όχι την αισθητήν βοήν του σώματος, αλλά την νοητήν της ψυχής. Όθεν κλίνον τα θεία σου ώτα, Παρθένε, και πρόσεχε εις τα λόγια μου. Κλίνον δε είπε τα ώτα σου εις εμέ, δια να δείξη της Παρθένου το μεγαλείον και το ανώτερον αυτής αξίωμα από το ιδικόν του· καθώς γαρ οι δούλοι, μη τολμώντες να πλησιάσουν εις τους αυθέντας των και να λαλήσουν προς αυτούς, παρακαλούσιν εκείνους να κλίνωσι τα ώτα των προς τους δούλους· ούτω και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, βλέπων υψηλοτέραν από τον εαυτόν του την Παρθένον, παρακαλεί αυτήν να κλίνη τα ώτα της δια να του ακούση κάτω ευρισκομένου. Εγώ μηνύω και ευαγγελίζομαι εις εσέ μίαν σύλληψιν, όχι ωσάν τας συλλήψεις των άλλων ανθρώπων, αίτινες γίνονται με συνουσίαν ανδρός, και ακολούθως με εμπαθή ηδονήν, αλλά ευαγγελίζομαι εις εσέ σύλληψιν γενομένην χωρίς σποράν· τοιαύτη γαρ πρέπει να είναι η του Θεού Λόγου σύλληψις, ανωτέρα πάσης εμπαθούς ηδονής. Όθεν είπεν ο Χρυσορρήμων «Έτερος πάλιν των Προφητών είπεν (ο Ησαϊας δηλαδή), είδομεν αυτόν ως παιδίον, ως ρίζαν εν γη διψώση· γην δε διψώσαν την μήτραν λέγει την παρθενικήν δια το μη δέξασθαι σπέρμα ανθρώπου, μηδέ συνουσίας απολαύσαι, αλλά χωρίς γάμων αυτήν τεκείν» (Λόγω εις το «Πάτερ, ει δυνατόν», Τόμω Ε΄ της εν Ετόνη εκδόσεως). Ομοίως και ο Θεοδώριτος, «Ως ρίζα εν γη διψώση» (Ησ. νγ: 2).  Κατά δε τον Ακύλαν, «Η ρίζα από γης αβάτου· προείπομεν, φησίν, σην εκ Παρθένου Γέννησιν· αυτήν γαρ άβατον και διψώσαν προσηγόρευσεν, ως ίχνος ανδρός και γαμικόν υετόν ουδαμώς δεξαμένην». Διατί δε η σύλληψις της Παρθένου έγινεν άσπορος και ανήδονος; Δια δύο αίτια: πρώτον, ίνα καθαράν και καινήν αναλάβη εις την ιδικήν του υπόστασιν ο του Θεού Υιός την του Αδάμ φύσιν, καθώς ήτον προ της παραβάσεως· καθότι η εμπαθής ηδονή, δι΄ ης συλλαμβάνονται οι άνθρωποι, αποτέλεσμά εστι της του Αδάμ παραβάσεως. Δια τούτο ο Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, «και μη νόει μοι, φησίν, ω Παρθένε, των άλλων γυναικών την σύλληψιν. Ιδού συλλήψη εν γαστρί σύλληψιν άσπορον, σύλληψιν άρρητον, σύλληψιν ένθεον, ην ουκ ανδρός εγεώργησε σύνοδος, ουκ άρρενος είργασται σύμβασις, ην ανθρώπων εξειπείν ουδείς ο δυνάμενος». Και Γρηγόριος ο Θεσσαλονίκης πανηγυρίζων εις την εορτήν λέγει: «Ει γαρ εκ σπέρματος συνελήφθη ο Χριστός, ουκ αν ην καινός άνθρωπος, ουδ΄ αναμάρτητος ην και των αμαρτανώντων Σωτήρ· η γαρ της σαρκός προς γέννησιν κίνησις, ανυποτάκτως έχουσα προς το ηγεμονεύειν τον εν ημίν παρά Θεού τεταγμένον νουν, ουκ εκτός παντάπασιν αμαρτίας εστι· διο και ο Δαβίδ έλεγεν: «Εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η Μήτηρ μου». Ει γουν εκ σπέρματος ην η του Χριστού σύλληψις, ουκ αν ην καινός άνθρωπος, ουδέ της καινής και μηδαμώς παλαιουμένης ζωής αρχηγός τε και χορηγός· του γαρ παλαιού κόμματος ων, και κληρονόμος εκείνου του πταίσματος, ουκ αν εδυνήθη το πλήρωμα εν εαυτώ φέρειν της ακηράτου Θεότητος, και πηγήν ποιήσαι την σάρκα του αγιασμού ανεξάντλητον, ως και των προπατόρων εκείνων τον μολυσμόν αποπλύναι περιουσία δυνάμεως, και τοις εξής αρκείν προς αγιασμόν άπασιν». Δεύτερον, ανωτέρα ηδονής ήτον η του Θεού Λόγου σύλληψις, ίνα καθώς ασπόρως και ανηδόνως συνελήφθη, ούτω και αφθόρως και ανωδίνως γεννηθή· παρεπόμενα γαρ ταύτα τα δύο είναι μεταξύ των· και όπου ακολουθήση ηδονική σύλληψις, εκεί επομένως συνακολουθεί και οδυνηρά γέννησις· εκ του εναντίου δε, όπου σύλληψις ηδονική δεν ακολουθεί, εκεί δεν ακολουθεί και οδυνηρά γέννησις· δια τούτο είπεν ο θείος Νύσσης Γρηγόριος: «Ότι δε απόνως γέγονεν η ωδίς, πρώτον μεν σε το εικός διδαξάτω· επειδή γαρ πάσα ηδονή συνημμένον έχει τον πόνον, ανάγκη πάσα επί των συνημμένως θεωρουμένων, του ενός μη όντος, μηδέ το έτερον είναι. Όπου τοίνυν ηδονή του τόκου ου προκαθηγήσατο, ουδέ ο πόνος επηκολούθησεν» (Λόγος α΄ εις το Άγιον Πάσχα). Και ο θεοφόρος Μάξιμος: «Ο Αδάμ παρακούσας, εξ ηδονής άρχεσθαι την της φύσεως εδίδαξε γέννησιν· ο Κύριος ταύτην εξοικίζων της φύσεως, την εκ σποράς ου προσήκατο σύλληψιν» (Κεφάλαιον ιδ΄ της Γ΄ εκατοντάδος των Θεολογικών). Και Θεοφάνης ο Κεραμεύς πανηγυρίζων εις την εορτήν λέγει: «Επί της Εύας μεν αι λύπαι της ωδίνος ηγήσαντο, ενταύθα δε χαρά τον τόκον μεμαίευται· απόβλητος γαρ της Παρθένου γέγονεν η ωδίς. Διατί; Επειδή όπου πάσα ηδονή του τόκου ου καθηγήσατο, ουδέ ο πόνος επηκολούθησε». Τούτο δε και η προφητεία Ησαϊου προεχρησμώδησε: «Πριν ελθείν τον πόνον των ωδίνων αυτής, εξέφυγε και έτεκεν άρσεν». Ακολούθως δε φέρει ο Μελωδός τον λόγον όπου είπεν ο Άγγελος προς την Παρθένον: «Μη φοβού Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ» (Λουκ. α: 30). Εσύ, λέγει, ω Παρθένε, τόσην πολλήν και μεγάλην χάριν ευρήκες κοντά εις τον Θεόν, οποίαν δεν ευρήκε ποτέ καμμία άλλη από τας απ΄ αιώνος αγίας και δικαίας γυναίκας, ούτε η Σάρρα, ούτε η Ρεββέκα, ούτε η Λεία, ούτε η Ραχήλ, ούτε η Ασινέθ, ούτε η Άννα, ούτε η Σωσάννα. Όθεν συμφώνως είπε και ο θείος Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, πανηγυρίζων λαμπρώς εις την εορτήν: «Μη φοβού Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ την αθάνατον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την υπέρλαμπρον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την πολύευκτον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την υπέρφωτον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την αμείωτον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την σωτήριον· εύρες χάριν παρά τω Θεώ την αϊδιον· εύρες χάριν, ην γυναικών ουδεμία το σύνολον εύρηκεν· εύρες χάριν,ην ουδείς εθεάσατο· εύρες χάριν, ην ουδείς εδέξατο. Πολλοί μεν προ σου και άλλοι γεγόνασιν άγιοι, αλλ΄ ουδείς κατά σε κεχαρίτωται· ουδείς κατά σε μεμακάρισται· ουδείς κατά σε καθηγίασται· ουδείς κατά σε μεμεγάλυνται· ουδείς κατά σε προκεκάθαρται· ουδείς κατά σε υπερύψωται· ουδείς γαρ τω Θεώ κατά σε προσεπέλασεν· ουδείς κατά σε Θεού χάριν εδέξατο. Πάντα νικάς τα παρ΄ ανθρώποις εξαίρετα· πάντα νικάς τα προς Θεού δοθέντα τοις πάσι δωρήματα». Και ο Ανδρέας ο Κρήτης ούτω πανηγυρίζει: «Μη φοβού Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ· χάριν, ην ουκ εδέξατο Σάρρα, ην ουκ έγνω Ρεββέκα, ην Ραχήλ ουκ εγνώρισεν· εύρες χάριν, ης η εξάκουστος ουκ ηξίωται Άννα, ούτε Φεννάνα η ταύτης αντίθετος· όσον αι μεν εξ ατέκνων Μητέρες πεφήνασι, συναποβαλούσαι τη παρθενία την στείρωσιν· συ δε μετά του είναι Μήτηρ και το παρθενεύειν αναφαίρετον έξεις. Μη τοίνυν φοβού· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ· χάριν, ην ουδείς εύρε των απ΄ αιώνος, ως συ. Και τις αν γένοιτο χάρις τοιαύτη παρά τω Θεώ το εξαίρετον έχουσα;» Χαριέστατα δε είναι και τα του Νύσσης Γρηγορίου λόγια, ούτω πανηγυρίζοντος εις την εορτήν: «Μη φοβού Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ· υπέρ την Κτίσιν εκαλλωπίσθης· υπέρ τους ανθρώπους εφαιδρύνθης· υπέρ τον Ήλιον έλαμψας· υπέρ τους Αγγέλους υψώθης· ουκ ανελήφθης εις Ουρανούς, αλλ΄ επί της γης ισταμένη, τον ουράνιον Δεσπότην και Βασιλέα επεσπάσω προς σεαυτήν».

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ --- ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Το παρακάτω ιστορικό γράφηκε ως υπόμνημα από τον ιερομόναχο Σεραφείμ τον Θυηπόλο το 1548 ο οποίος υπήρξε και Πρώτος του Αγίου Όρους και διέσωσε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Στη Σκήτη του Πρωτάτου, που βρίσκεται στις Καρυές του Αγ. Όρους - στην αριστερή όχθη του χειμάρρου του Λιβαδογένη, κάτω από τη ρωσική Σκήτη του Αγ. Ανδρέα - εκεί κοντά στην τοποθεσία της Ι. Μονής Παντοκράτορος, είναι ένας λάκκος (χαράδρα) μεγάλος που έχει διάφορα κελιά.

Σε ένα από αυτά τα κελιά που ήταν αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, κατοικούσε ένας ενάρετος Ιερομόναχος γέροντας με τον υποτακτικό του. Κατά το βράδυ ενός Σαββάτου θέλοντας ο Γέροντας να πάει στην αγρυπνία στη μονή λέει στον υποτακτικό:

- Εγώ Τέκνο μου θα πάω να ακούσω την αγρυπνία ως συνήθως. Εσύ μείνε στο κελί και ανάγνωσε την ακολουθία σου. Και έτσι έφυγε.

Αφού ήρθε το βράδυ, ακούει ο υποτακτικός να χτυπάει κάποιος την πόρτα του κελιού. Πήγε, την άνοιξε και βλέπει κάποιον ξένο και άγνωστο μοναχό, ο οποίος αφού παρακάλεσε, μπήκε και έμεινε εκείνη τη βραδιά στο κελί.

Την ώρα του όρθρου σηκώθηκαν και έψαλλαν και οι δύο την ακολουθία.

Aποκλειστικό! Μητροπολιτικό Συμβούλιο ή συμβούλιο των παρανόμων;

Συνταχθέν υπό των διαχειριστών του Ιστολογίου Κατάνυξις

Έχουμε καυτό ρεπορτάζ επί του πιεστηρίου, από το κέντρο των εξελίξεων εμβληματικής Μητροπόλεως της Βορείου Ελλάδος. Το μητροπολιτικό συμβούλιό της, πρόσφατα συνεδρίασε με τη συμμετοχή αρχι-οικουμενιστή καθηγητή της Θεολογίας.

Τα θέματα της ημερησίας διατάξεως ήταν… μόνον ένα:

Η εκδίωξη γνωστού αντιοικουμενιστή κληρικού από τους κόλπους της ιεράς μητρόπολης.

Συσκέπτεται λοιπόν το συμβούλιο και αποφασίζει να δώσει απολυτήριο στον πιο δραστήριο, τον πιο μαχητικό ιερέα της. Αυτός ο παραδοσιακός ιερέας, έχει κατορθώσει με τον αδιαπραγμάτευτο αγώνα και με την αντιοικουμενιστική και κατηχητική του δράση, να ευαισθητοποιήσει και να αφυπνίσει τις συνειδήσεις του πιστού λαού, κατά του Οικουμενισμού, σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο.

Προβλέπουμε πως θα γίνει μεγάλη ταραχή. Γνωρίζουμε τον ιερέα, τον θαυμάζουμε, βλέπουμε τους αγώνες του και τον πονούμε. Αυτός μας καθησυχάζει· εμείς από σεβασμό θα τον αφήσουμε στην ησυχία του· αλλά θα αναλάβουμε τον αγώνα. Ο αγώνας δεν είναι για τον συγκεκριμένο πατέρα μόνο· είναι για την Ορθοδοξία!

Στο πρόσωπό του συγκεντρώνεται ο καημός μας για την Πίστη. Την Πίστη που ξεπουλούν οι Οικουμενιστές και οι μασόνοι ιεράρχες με τις αισχρές τους πράξεις. Κηρύττουν τον πόλεμο και θα μας βρουν εκεί. Δεν θα τους περάσει… Δεν πολεμούν έναν παπά, πολεμούν την Πίστη, ένα ιδανικό, ένα σύμβολο, την Ορθοδοξία μας!

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 1 Δεκεμβρίου 2014

Ναούμ προφήτου, Φιλαρέτου οσίου, Θεοκλήτου.
( Ναουμ. 3,4        πόρνη καλὴ καὶ ἐπίχαρις ἡγουμένη φαρμάκων, ἡ πωλοῦσα ἔθνη ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς καὶ λαοὺς ἐν τοῖς φαρμάκοις αὐτῆς.

Ναουμ. 3,4               Η Νινευή υπήρξεν ωραία και χαριτωμένη, πόρνη, αρχόντισσα εις τα μαγικά της φίλτρα και τας γοητείας της. Επωλούσε την διαφθοράν της και την γοητείαν της εις τα άλλα έθνη και με τας πορνικάς μαγείας της υπέτασσεν άλλους λαούς.

Ναουμ. 3,5        ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, καὶ ἀποκαλύψω τὰ ὀπίσω σου ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου καὶ δείξω ἔθνεσι τὴν αἰσχύνην σου καὶ βασιλείαις τὴν ἀτιμίαν σου.

Ναουμ. 3,5               Ιδού, τώρα έρχομαι και εγώ εναντίον σου, λέγει Κυριος ο Θεός ο παντοκράτωρ. Θα ξεσκεπάσω την γυμνότητά σου και γυμνήν θα σε παρουσιάσω και θα δείξω εις τα έθνη την καταισχύνην της γυμνότητάς σου, και εις τα άλλα βασίλεια της γης τον εξευτελισμόν σου.

Ναουμ. 3,6        καὶ ἐπιῤῥίψω ἐπὶ σὲ βδελυγμὸν κατὰ τὰς ἀκαθαρσίας σου καὶ θήσομαί σε εἰς παράδειγμα,

Ναουμ. 3,6               Θα κάμω τους άλλους να σε αηδιάσουν δια τας βρωμερότητάς σου και θα σε έχω ως παράδειγμα τιμωρίας και εξευτελισμού. )

Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγομένους προφῆτες.

Ἔζησε τὸν 7^ο αἰώνα πρὸ Χριστοῦ καὶ ἦταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Συμεών. Πατρίδα εἶχε τὴν Ἐλκεσέμ, γι’ αὐτὸ ὀνομάστηκε καὶ Ναοὺμ ὁ Ἐλκεσαῖος.

Τὸ βιβλίο τῆς προφητείας του ἀποτελεῖται ἀπὸ τρία μικρὰ κεφάλαια καὶ ἀφορὰ τὴν τύχη τῆς πόλης Νινευῆ.

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Κοινή Δήλωσις τῆς Α. Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου...":

Η ομολογία της κοινής πίστεως κατά την Παπική Καθολική Εκκλησία

Στην ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου, κατά την Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον ναό Αγίου Γεωργίου, ακούσαμε και διαβάσαμε τα εξής ( http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_752.html ) :

«Φρονώ σημαντικό να επισημάνω τον σεβασμό αυτής της αρχής ως ουσιαστικής και αμοιβαίας προυπόθεσης για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας, που δεν σημαίνει υποταγή του ενός στον άλλο, ουτε αφομίωση, αλλά μάλλον αποδοχή όλων των δωρεών που ο Θεός έδωσε στον καθένα για να φανερώσει σε ολόκληρο τον κόσμο το μέγα μυστήριο της σωτηρίας πραγματοποιηθέν απο τον Κύριον Ιησούν Χριστόν δια μεσου του Παναγίου Πνέυματος. Θέλω να διαβεβαιώσω τον καθένα απο σας ότι για να φθάσουμε στον αναζητούμενο σκοπό της πλήρους κοινωνίας, η Καθολική Εκκλησία δεν προτίθεται να επιβάλλει καμμία απαίτηση, παρά μόνον εκείνη της ομολογίας της κοινής πίστεως»

κχ
Δεν θα διαφωνήσουμε επί της αρχής «ως ουσιαστικής και αμοιβαίας προυπόθεσης για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας».

Δεν θα διαφωνήσουμε «για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας, που δεν σημαίνει υποταγή του ενός στον άλλο, ούτε αφομοίωση, αλλά μάλλον αποδοχή όλων των δωρεών που ο Θεός έδωσε στον καθένα»

Οι αντι-οικουμενιστές προβάλλουν την δική τους στάση ως σωστή και ενδεδειγμένη!

Οι αντι-οικουμενιστές, κληρικοί και λαϊκοί, ενώ δια του προφορικού και γραπτού λόγου των τάσσονται εναντίον του Οικουμενισμού, πρακτικά δεν παίρνουν μέτρα εναντίον του. Η όλη αντίστασή τους σταματά σε καμμιά προσωπική ή συλλογική διαμαρτυρία και τίποτε περισσότερο. Περί διακοπής μνημοσύνου και Εκκλησιαστικής κοινωνίας, εκ των δεδηλωμένων πλέον Οικουμενιστών ούτε λόγος να γίνεται, το θεωρούν πλάνη! Και αν βρεθούν μερικοί, οι οποίοι ακολουθούντες το παράδειγμα των αγίων Πατέρων μας και υπακούοντες εις τους Εκκλησιαστικούς θεσμούς, διακόψουν την επικοινωνίαν και το μνημόσυνο των αιρετικών, γίνονται άμεσος στόχος τους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να δυσφημίσουν αυτούς τους σημερινούς Ομολογητές της Ορθοδόξου πίστεως ως πλανεμένους και σχισματικούς, ως φανατικούς και αμαθείς, ως στερημένους αγάπης και εκκλησιαστικής παιδείας, ως ελαχίστους και ταραχοποιούς, ως ανυποτάκτους και υπερηφάνους, ως διαστροφείς της αληθείας, κ.λ.π. Συνάμα δε προβάλλουν την δική τους στάση ως σωστή και ενδεδειγμένη!

Κωνσταντίνου ἡ Πόλις, Πρωτοκλήτου λυχνία τε, ἅγει ἑορτήν λαμπροφόρον, δεχομένη τόν Πρόεδρον, Ρωμαίων Ἐκκλησίας τῆς σεπτῆς...

«Παναγιώτατε»,

Τι εκ των δύο συνέβη; Ο Πάπας προσεχώρησεν εις την Ορθοδοξίαν ή Υμείς εις τον Παπισμόν; Εάν το πρώτον, αναγγείλατε τούτο, ίνα πάντες φαιδρώς πανηγυρίσωμεν και μετ΄ αλλήλων χορεύσωμεν. Εάν το δεύτερον, ομιλήσατε μετ΄ ειλικρινείας και ευθύτητος, ίνα βεβαιωθώμεν ότι, μετά της παλαιάς, απώλετο και η νέα Ρώμη και κατεπόθη υπό της αιρέσεως. Εάν δε ουδέν εκ τούτων συνέβη, αλλά και Υμείς και ο Πάπας μένετε εν τοις οικείοις έκαστος όροις, τότε πως ερμηνεύονται αι προεκτεθείσαι ενέργειαι Υμών; Πως είνε δυνατόν ο αιρετικός Πάπας να είνε ο«αγιώτατος και μακαριώτατος Πάπας Ρώμης κύριος κύριος Φραγκίσκος»; Πότε η Εκκλησία ημών συνηρίθμησεν ομού μετά των Ορθοδόξων Επισκόπων τους Επισκόπους των αιρετικών; Δογματικής και κανονικής ακριβείας γλώσσαν ομιλείτε ή ευελίκτου διπλωματικής υποκρισίας; Επίσκοπος είσθε ή διπλωμάτης; Πως δ΄ ακόμη είνε δυνατόν να αίρωνται αι κανονικαί της Εκκλησίας ποιναί, όταν το αντικείμενον αυτών (η αίρεσις)  ου μόνον εξακολουθή να υπάρχη, αλλά και αισίως αύξεται και μεγεθύνεται και γαυριά; Και εάν δεν υπήρχον αφορισμοί κατά των Παπικών δια τας υπ΄ αυτών αποτολμηθείσας αλλοιώσεις εν τη Πίστει, θα έδει ούτοι να εκφωνηθώσιν σήμερον από κοινής των Ορθοδόξων Εκκλησιών ψήφου, υπεικουσών εις ρητάς και σαφείς των Ιερών Κανόνων επιταγάς. Πως λοιπόν και διατί, υπάρχοντες, αίρονται;Αποκαλείτε τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνείτε, δηλαδή όπως θα προσφωνούσατε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να είναι μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ουδόλως επισημαίνεται το γεγονός, ότι ευρίσκονται εν αιρέσει και πλάνη. Ουδεμία νύξις γίνεται πάνω στις χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οι οποίες μας χωρίζουν απὸ την Παπικὴ παρασυναγωγή, η οποία επιμένει να ονομάζει εαυτὴν ως «Καθολικὴ Εκκλησία» και μάλιστα ως «αυθεντική», ενώ την Ορθόδοξη θεωρεί ως «ελλειμματική»! Και ουδεμία προσπάθεια να τους πείσετε, να εγκαταλείψουν την πλάνη του Παπισμού και να προσέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το γεγονός δε ότι  κάνετε λόγο «διά την από κοινού πορείαν των δύο Εκκλησιών» και ότι «η χάρις του πανοικτίρμονος Θεού», «κατέστησεν ημάς» «των Αγίων Αποστόλων διαδόχους», (αναγνωρίζετε δηλαδή αποστολική διαδοχή στους Παπικούς), δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι  δεν θεωρείτε τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία!!!

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΟΣ άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Κοινή Δήλωσις τῆς Α.Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου...":

Τις ημέρες αυτές είδαμε φοβερά γεγονότα εις βάρος της Πίστεώς μας να συμβαίνουν στο Φανάρι, που επισημάνθηκαν ήδη από άλλα κείμενα ή σχόλια. Προσωπικά επεσήμανα, πρώτα σε πρόσφατη συνέντευξη του Πατριάρχη και σήμερα στο κείμενο της κοινής Διακήρυξης μία σημαντική, κατά την γνώμη μου, λεπτομέρεια. Ο όρος Ένωσις των Εκκλησιών αντικαθίσταται πλέον με τον όρο Ενότητα των Εκκλησιών. Ένωση σημαίνει, ότι γίνονται ένα, δύο διαφορετικά Εκκλησιαστικά Σώματα, δύο δηλαδή Εκκλησίες, στην περίπτωσή μας, μία αληθινή, η Ορθόδοξη και μία αιρετική κοινότητα η Παπική " Εκκλησία " . Ο όρος Ενότητα Εκκλησιών και μάλιστα της πρώτης χιλιετίας, όπως οι ίδιοι λέγουν ότι θέλουν να επιτύχουν, ακριβέστερα εκφράζεται από τον Άγιο Ειρηναίο Λυώνος ΒΕΠΕΣ 5 115-116 ( έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως), και αφορά τις κατά τόπους Χριστιανικές Εκκλησίες, που είχαν την ίδια Πίστη, δηλαδή ουσιαστικά τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, που αποτελούσαν ένα Εκκλησιαστικό Σώμα και όχι τους Αιρετικούς. Η αναφορά στο κοινό ανακοινωθέν του στόχου της πλήρους ενότητος των Χριστιανικών Εκκλησιών διευρύνει τα όρια της Εκκλησίας, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά και τις Αιρετικές Εκκλησίες ( Παπικούς, Μονοφυσίτες, Αγγλικανούς, Λουθηρανούς, Παλαιοκαθολικούς κ.λ.π.) με τους οποίους επιδιώκεται πλέον όχι ή Ένωση , αλλά η Ενότητα, παρά τις Δογματικές διαφορές, και μάλιστα η πλήρης ενότητα, δηλαδή η Κοινωνία εν τοις Μυστηρίοις. Η χρήση της φράσεως, πλήρης ενότητα, ως στόχος, αντί μόνο της λέξεως ενότητα, μας δίδει το δικαίωμα να συμπεράνουμε, ότι για τους Οικουμενιστές η Ενότητα ήδη υφίσταται, με την έννοια της πρώτης χιλιετίας, και τώρα προσπαθούν σταδιακά να την καταστήσουν πλήρη. Αδελφοί και Πατέρες τα πράγματα αποδεικνύονται εξαιρετικά σοβαρά, εδώ δεν έχουμε απλά μία ακόμη ιστορική προσπάθεια Ψευδενώσεως Παπισμού και Ορθοδοξίας, αλλά πλήρη αποδοχή, εμπέδωση και εφαρμογή του Άθεου Δόγματος του Οικουμενισμού.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

«Χριστός γεννᾶται· δοξάσατε...!» -- ¨Ἡ Ἑλλάδα μας νά θεωθεῖ καί ἡ γῆ μας νά γίνει οὐρανός¨ -- ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἄρχισε ἤδη ἡ τεσσαρακονθήμερος νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Δίδεται ἔτσι γιά ἄλλη μιά φορά ἀπό τόν Τριαδικό Θεό ἡ εὐκαιρία στούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς νά ἐναποθέσουν τίς καρδιές τους στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ καί ἐκεῖ μυστικά, κρυμμένες σέ ἀπόλυτη ἀσφάλεια, νά ἐντρυφοῦν μέ Ἁγία μέθεξη τήν Δόξα καί τό Φῶς τοῦ ἐρχομένου Μεσσία. Τούς χαρίζεται ἡ δυνατότητα νά προστατευθοῦν μέ τήν παντοδύναμο Δεξιά τοῦ Ὑψίστου κυρίως ἀπό δύο κινδύνους, ἕναν πνευματικό καί ἕναν σωματικό.

Ὁ πνευματικός κίνδυνος ἀναφέρεται στήν προσπάθεια ἐκείνων τῶν δολίων πού μέ μανία ἐργάζονται νυχθημερόν γιά τόν ἀποπροσανατολισμό καί τήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Καί τί δέν ἔχουν ἐπιστρατεύσει τόν τελευταῖο καιρό γιά τόν σκοπό αὐτό. Οὐράνια σώματα, μετεωρῖτες, ὡς δῆθεν αἰτία ζωῆς στόν πλανήτη Γῆ, τουριστικά ταξίδια στό διάστημα, τύμβους ἀρχαίων προγόνων μέ γυμνά κόκκαλα, χωρίς νά πιστεύουν στήν κοινή Ἀνάσταση καί στήν αἰώνια ζωή ψυχῶν καί σωμάτων καί βέβαια, προβολή τῶν ψευτοθεῶν τοῦ Ἅδη, τῶν ψυχῶν καί τῶν νεκρῶν. Δισεκατομμύρια δολλάρια σπαταλῶνται μέ τελικό ἀποτέλεσμα νά τούς ἐκγελάσει ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

Η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους, οι φύλακες της Ορθoδόξου Παραδόσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους! Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Οι λατινόφρονες με τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννην Βέκκον ήλθον εις το Άγιον Όρος μετά στρατιωτικής δυνάμεως, και αφού έπραξαν εκείνα τα οποία έπραξαν εις τας άλλας Μονάς, ήλθον τελευταίον και εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου, πυρ και μανίαν πνέοντες κατά των οικούντων αυτήν Μοναχών. Κατ’ εκείνον δε τον φρικτόν και φοβερόν δια το Άγιον Όρος καιρόν,πλησίον της Μονής Ζωγράφου ηγωνίζετο κατά μόνας εις Μοναχός, έχων συνήθειαν ιεράν να αναγινώσκη πολλάκις καθ΄ εκάστην τον Ακάθιστον Ύμνον της Θεοτόκου ενώπιον της θείας Εικόνος Αυτής. Εν μια λοιπόν των ημερών, ότε εις τα χείλη του Γέροντος αντηχούσεν ο Αρχαγγελικός ασπασμός της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το«Χαίρε», ακούει αίφνης ο Γέρων εκ της αγίας Αυτής Εικόνος τους εξής λόγους:«Χαίρε και συ, Γέρων του Θεού!», ο δε Γέρων εγένετο έντρομος. «Μη φοβού»,εξηκολούθησεν ησύχως η εκ της Εικόνος θεομητορική φωνή, «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον εις τους αδελφούς και εις τον Καθηγούμενον ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις λοιπόν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι, εν υπομονή ας κρυφθή, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός, οι δε επιθυμούντες μαρτυρικούς στεφάνους ας παραμείνωσιν εν τη Μονή, άπελθε λοιπόν ταχέως».

….είκοσι δε και εξ Μοναχοί, oι μη μνημονεύοντες τον λατινόφρονα Τζιοβάνι Βέκκο, μετά των οποίων και ο Καθηγούμενος, έμειναν εις την Μονήν και εισήλθον εντός του Πύργου, αναμένοντες τους εχθρούς αυτών και προσδοκώντες τους μαρτυρικούς στεφάνους. Το αποτέλεσμα: εικοσιέξ Οσιομάρτυρες Ζωγραφίται, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας, τον τε βασιλέα Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Τζιοβάνι Βέκκον, επάνωθεν του Πύργου πυρί τελειούνται.

Κοινή Δήλωσις τῆς Α.Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου (30 Νοεμβρίου 2014)

Ἡμεῖς, ὁ Πάπας Φραγκίσκος καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἐκφράζομεν τήν βαθεῖαν πρός τόν Θεόν εὐγνωμοσύνην μας διά τήν δωρεάν τῆς νέας ταύτης συναντήσεώς μας, ἡ ὁποία μᾶς παρέχει τήν δυνατότητα, παρουσίᾳ τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ κλήρου καί τῶν πιστῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, νά ἑορτάσωμεν ἀπό κοινοῦ τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου καί αὐταδέλφου τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Ἡ μνήμη τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ἐκήρυξαν τήν καλήν ἀγγελίαν τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τόν κόσμον διά τοῦ κηρύγματος καί τῆς μαρτυρίας τοῦ μαρτυρίου των, ἐνισχύει ἐντός ἡμῶν τήν ἐπιθυμίαν νά συνεχίσωμεν τήν κοινήν ἡμῶν πορείαν πρός τήν ὑπέρβασιν, ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, τῶν ἐμποδίων, τά ὁποῖα μᾶς διαιροῦν.

Κατά τήν εὐκαιρίαν τῆς συναντήσεώς μας εἰς Ἱεροσόλυμα τόν παρελθόντα Μάϊον, κατά τήν ὁποίαν ἐμνήσθημεν τοῦ ἱστορικοῦ ἐναγκαλισμοῦ τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Πάπα Παύλου Ϛ’ καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὑπεγράψαμεν κοινήν δήλωσιν. Σήμερον, κατά τήν εὐτυχῆ νέαν ταύτην ἀδελφικήν ἡμῶν συνάντησιν, ἐπιθυμοῦμεν νά ἐπαναβεβαιώσωμεν τάς κοινάς ἡμῶν προθέσεις καί ἀνησυχίας.

Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου πρός τήν Α.Ἁγιότητα τόν Πάπαν Φραγκίσκον κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ (30 Νοεμβρίου 2014)

Ἁγιώτατε καί ἠγαπημένε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, ἐπίσκοπε τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης Κύριε Φραγκῖσκε.

Δόξαν καί αἶνον ἀναπέμπομεν τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἡμῶν, τῷ καταξιώσαντι ἡμᾶς τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καί τῆς ἐξιδιασμένης τιμῆς τῆς προσωπικῆς παρουσίας τῆς Ὑμετέρας Ἁγιότητος, κατά τόν ἐφετεινόν ἑορτασμόν τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ θεμελιώσαντος διά τοῦ κηρύγματος αὐτοῦ τἠν Ἐκκλησίαν ἡμῶν Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. Εὐχαριστοῦμεν ἀπό καρδίας τήν Ὑμετέραν Ἁγιότητα διά τό πολύτιμον δῶρον τῆς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν εὐλογημένης ταύτης παρουσίας Αὐτῆς μετά τῆς τιμίας Αὐτῆς συνοδείας. Ἐν ἀγάπῃ βαθείᾳ καί τιμῇ πολλῇ ἐναγκαλιζόμεθα Ὑμᾶς ἀπευθύνοντες Ὑμῖν ἐγκάρδιον τόν ἀσπασμόν τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης: «Χάρις Ὑμῖν καί εἰρήνη ἀπό Θεοῦ Πατρός ἡμῶν καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. α΄ 7). «Ἡ γάρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς» (Β΄ Κορ. ε΄ 14-15).
Νωπήν εἰσέτι διατηροῦμεν ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν τήν ἀνάμνησιν τῆς συναντήσεως ἡμῶν μετά τῆς Ὑμετέρας Ἁγιότητος ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ εἰς εὐλαβῆ ἀπό κοινοῦ προσκύνησιν τοῦ τόπου ἔνθα ἐγεννήθη, ἔζησεν, ἐδίδαξεν, ἔπαθεν, ἀνέστη καί ἀνελήφθη ὅπου ἦν τό πρότερον, ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεως ἡμῶν, ἀλλά καί εἰς εὐγνώμονα ἀνάμνησιν τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς ἐκεῖ συναντήσεως τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Πάπα Παύλου τοῦ Ϛ΄ καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου.

Ζωντανή σύνδεση με τον ναό του αγίου Γεωργίου Κωνσταντινούπολη -- "Θεία" Λειτουργία και κοινή Διακήρυξη Πάπα Φραγκίσκου και Βαρθολομαίου