Καθολική εκκλησία Οικουμενισμός 1

ΛΟΓΟΝ ΑΓΑΘΟΝ Πολυέλαιος Θεομητορικών εορτών -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 8 Νοεμβρίου 2016

Των παμμακαρίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα γιορτάζει τὴν Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, καθὼς καὶ τῶν ὑπολοίπων Ἀσωμάτων καὶ Οὐρανίων Ἀγγελικῶν Ταγμάτων. Ἡ Ἁγία Γραφή, ἀναφέρει σὲ πολλὰ σημεῖα τὴν ἐπικοινωνία τῶν ἀνθρώπων μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἰδιαίτερα μὲ τοὺς ἐπικεφαλεῖς τῶν ἀγγελικῶν ταγμάτων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Συγκεκριμένα, ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἐμφανίσθηκε στὸν Ἀβραὰμ γιὰ νὰ σώσει τὸν Ἰσαάκ, τὸν ὁποῖο ἦταν ἕτοιμος νὰ θυσιάσει κατ’ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ποὺ θέλησε νὰ δοκιμάσει ἔτσι τὴν πίστη τοῦ δούλου του Ἀβραάμ, στὸν Λῶτ, γιὰ νὰ τὸν σώσει ὅταν ὁ Θεὸς ἀποφάσισε νὰ καταστρέψει τὰ Γόμορα, στὸν Πατριάρχη Ἰακώβ, στὸν μάντη Βαρλαάμ, στὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ. Ἐπίσης ὁ Μιχαήλ, ἦταν αὐτὸς ποὺ ὁδήγησε τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ στὴ φυγὴ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Οἱ ἅγιες Γραφὲς ἀναφέρουν ἀκόμη πολλὰ θαύματα, τὰ ὁποία ἐπιτέλεσε ὁ ἀρχιστράτηγος Μιχαήλ. Ὁ δὲ Γαβριὴλ ἦταν αὐτὸς ποὺ ἀνήγγειλε στὴν Παρθένο Μαρία τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῆς γέννησης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτήρα τοῦ κόσμου. Καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, συναντᾶμε τοὺς Ἀγγέλους νὰ μεταφέρουν στοὺς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποβλέπει πάντα στὴν προστασία καὶ στὴν λύτρωσή μας.

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "O Συναξαριστής της ημέρας.":

Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα γιορτάζει τὴν Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ....

ποία εκκλησία εορτάζει σήμερα την Σύναξη;
δεν κατανοούμε... ακατάληπτον εστί.....

***

Μα βεβαίως και κατανοούμε! Βεβαίως και δεν είναι ακατάληπτον! Ποία Εκκλησία; Η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική, η Εκκλησία των πρωτοτόκων της Αληθείας!

Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Έφθασαν, δυστυχώς, οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας να αναγνωρίζουν ως σπουδαίον τον ενσαρκωτήν της αιρέσεως Πάπαν, και όχι μόνον δεν καταβάλλουν προσπάθεια δια να επιστρέψουν οι αιρετικοί εις την Ορθοδοξίαν, αλλά και επευλογούν την αίρεσιν, αγωνιζόμενοι να πείσουν τους Ορθοδόξους πιστούς, ότι οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες δεν είναι πεπλανημένοι! Όσοι δε από τους Ορθοδόξους πιστούς χριστιανούς, καλώς πράττοντες, δεν αποδέχονται τις αντορθόδοξες αυτές ενέργειες, αντί να επαινεθούν δια την εμμονήν των εις την πίστιν των Πατέρων τους, διώκονται σκληρώς. Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Our common mission to build up the Body of Christ

All Orthodox Christians share a common goal: the healing of their souls—purification, illumination and deification. It is only by humility, submission to the Holy Tradition of the Church, and supporting one another in our common mission to build up the Body of Christ, that we may “all attain to the unity of the faith and knowledge of the Son of God, to mature manhood, to the measure of the stature of the fullness of Christ” (Eph. 4:13).

ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ, πολλά χρόνια κλεισμένος μέσα σε μια σπηλιά στη ρίζα ενός απόκρημνου βράχου, είχε μοναδική του απασχόλησι την προσευχή.

Ο Ουράνιος Πατήρ, προνοώντας γι’ αυτόν, όπως για τα πετεινά τ’ ουρανού, τον έτρεφε μ’ αυτό το θαυμαστό τρόπο: Καθε βράδυ, ύστερα από τη δύσι του ηλίου, έβρισκε ένα ζεστό ψωμί, που έλεγες πως μόλις είχε βγη από το φούρνο, στην είσοδο της σπηλιάς του. Χρόνια γινότανε αυτό! Μια μέρα όμως, πήγε να ιδή τον Ερημίτη ένας συνασκητής του και καθώς συνωμιλούσαν, του υπέδειξε πως δεν ήταν σωστό να κάθεται αργός. Τον βοήθησε να κόψη καλάμια από το έλος και τον έμαθε να πλέκη πανέρια. Σαν βράδυασε, κουρασμένος από τη δουλειά και πεινασμένος ο Γεροντας, πήγε στη σπηλιά του να πάρη το ψωμί του. Με πόση ανακούφισι θα το έτρωγε! Δε βρήκε όμως τίποτε. Έτσι κοιμήθηκε νηστικός. Την άλλη μέρα ασχολήθηκε πάλι με ζήλο στο εργόχειρο, αλλά δε βρήκε πάλι στη θέσι του το βράδυ το ευλογημένο ψωμάκι, με το οποίο τόσα χρόνια τον έτρεφε ο Θεός. Στενοχωρημένος τότε προσευχήθηκε και παρακάλεσε τον Κύριον να του φανερώση σε τι είχε σφάλλει, ώστε να πάψη να φροντίζη πια γι’ αυτόν. Άκουσε τότε θεία φωνή να του λέγη: - Όταν ήσουν απασχολημένος μόνο με μένα, σε έτρεφα. Τώρα που έμαθες εργόχειρο, δίκαιο είναι να σε τρέφη αυτό.

Αι επικείμεναι εκλογαί εις την Αμερικήν και η Κύπρος

Του κ. Γεωργίου Κ. Τραμπούλη, θεολόγου

Στις 8 Νοεμβρίου, όπως είναι γνωστόν, πρόκειται να διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και καλούνται να εκλέξουν οι αμερικανοί ψηφοφόροι ανάμεσα στην υποψήφιο του Δημοκρατικού κόμματος Χίλαρι Κλίντον και στον υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Ντόναλντ Τραμπ. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν, προβάδισμα έχει η υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος κ. Κλίντον, η οποία είχε διατελέσει υπουργός των εξωτερικών της Αμερικής μέχρι το 2013. Έτσι σε περίπτωση που εκλεγή, θα είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία παρεπιπτόντως θα κυβερνήση μετά τον πρώτο μαύρο Αμερικανό πρόεδρο κ. Ομπάμα. Δεν θα πρέπη να διαφεύγη της προσοχής μας ότι η κόρη της κ.Κλίντον έχει παντρευθή τον κ. Μαρκ Μεζβίνσκι, εβραίο στην καταγωγή, ο οποίος ως στέλεχος της Goldman Sachs, μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο τράπεζες επενδύσεων, είχε «ποντάρει» σε υπό χρεωκοπία ελληνικά ομόλογα το 2012 έχοντας εμπιστευτικές, απόρρητες πληροφορίες που είχαν διαρρεύσει από την κ. Κλίντον. Επίσης, την κ Κλίντον την στηρίζουν τόσο ο κ. Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος, ο οποίος είχε διατελέσει πρόεδρος της Αμερικής με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, όταν είχε γίνει η εισβολή στο Ιράκ, αλλά και ο κ. Αλ Γκορ, που είχε χάσει τις προεδρικές εκλογές στην Αμερική με το Δημοκρατικό κόμμα το 2000 και θεωρείται βασικός παράγοντας στην σχεδιαζόμενη Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κυριακή Ι' Ματθαίου

Ένα θαύμα από τα πολλά της Κυρίας Θεοτόκου το 1940

Ὁ Ν. Ντραμουντανὸς διηγεῖται μία θαυμαστὴ ἐμπειρία του. «Ὁ λόχος μας πῆρε διαταγὴ νὰ καταλάβει ἕνα προχωρημένο ὕψωμα γιὰ προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στὰ βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, ἄρχισε νὰ πέφτει πυκνὸ χιόνι. Ἔπεφτε ἀδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι ἔφτασε σὲ πολλὰ μέρη τὰ δύο μέτρα. Ἀποκλειστήκαμε ἀπὸ τὴν ἐπιμελητεία. Καθένας εἶχε τροφὲς στὸ σακκίδιό του γιὰ μία ἡμέρα. Ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὸ κρύο δὲν λάβαμε πρόνοια «διὰ τὴν αὔριον» καὶ τὶς καταβροχθίσαμε. Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἄρχισε τὸ μαρτύριο. Τὴ δίψα μας τὴ σβήναμε μὲ τὸ χιόνι, ἀλλὰ ἡ πεῖνα μᾶς θέριζε. Περάσαμε ἔτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Τὸ ἠθικό μας τὸ διατηρούσαμε ἀκμαῖο, ἀλλὰ ἡ φύση ἔχει καὶ τὰ ὅριά της. Μερικοὶ ὑπέκυψαν. Τὸ ἴδιο τέλος περιμέναμε ὅλοι «ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος». Τότε μία ἔμπνευση τοῦ λοχαγοῦ μας ἔκανε τὸ θαῦμα! Ἔβγαλε ἀπ’ τὸν κόρφο του μία χάρτινη εἰκόνα τῆς Παναγίας, τὴν ἔστησε στὸ ψήλωμα καὶ μᾶς κάλεσε γύρω του: ... — Παλληκάρια μου! εἶπε, Στὴν κρίσιμη αὐτὴ περίσταση ἕνα θαῦμα μόνο μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε τὴν Παναγία, τὴ μητέρα τοῦ Θεανθρώπου, νὰ μᾶς βοηθήσει! Πέσαμε στὰ γόνατα, ὑψώσαμε τὰ χέρια, παρακαλέσαμε θερμά. Δὲν προλάβαμε νὰ σηκωθοῦμε κι ἀκούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε καὶ πιάσαμε τὰ ὅπλα. Πήραμε θέση «ἐπὶ σκοπόν». Δὲν πέρασε ἕνα λεπτὸ καὶ βλέπουμε ἕνα πελώριο μουλάρι νὰ πλησιάζει κατάφορτο. Ἀνασκιρτήσαμε! Ζῷο χωρὶς ὁδηγὸ νὰ περνᾶ τὸ βουνό, μ’ ἕνα μέτρο χιόνι — τὸ λιγώτερο — ἦταν ἐντελῶς ἀφύσικο. Καταλάβαμε: Τὸ ὁδηγοῦσε ἡ Κυρία Θεοτόκος. Τὴν εὐχαριστήσαμε ὅλοι μαζὶ ψάλλοντας σιγανά, μὰ ὁλόκαρδα, τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» καὶ ἄλλους ὕμνους της. Τὸ ζῷο εἶχε πάνω του μία ὁλόκληρη ἐπιμελητεία ἀπὸ τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιὰκ καὶ ἄλλα. Πολλὲς κι ἀπίστευτες κακουχίες πέρασα στὸν πόλεμο. Ἀλλ’ αὐτὴ μοῦ μένει ἀξέχαστη, γιατί δὲν εἶχε διέξοδο. Τὴν ἔδωσε ὅμως ἡ Παναγία».

Ὁ σεβαστὸς Γέροντας π.Σάββας

Ὁ σεβαστὸς Γέροντας π.Σάββας ἠκολούθει τὰς 19  Ἱ.Μονὰς τοῦ

 Ἁγ.Ὄρους  νομίζων, ὅπως πολλοί, ὅτι πρέπει εἰς τὰ τῆς Πίστεως νὰ

 κάνωμεν καὶ  ὡρισμένας οἰκονομίας, ἄχρι καιροῦ!... Ἦτο ὅμως καλοπροαίρετος καὶ  ἐνάρετος.

Τοῦτο εἶχον ἐκμεταλλευθῆ οἱ  μνημονεύοντες καὶ  κοινωνοῦντες μὲ οἰκουμενιστὰς νεοαγιορεῖται καὶ  εἶχον πλαισιώσει τὸν Γέροντα μὲ συνεχεῖς ἐπισκέψεις. Εἶχον τοῦτον ὡς παράδειγμα πρὸς μίμησιν. Ἐὰν ὁ ζῆλος ἦτο καλός, ἔλεγον εἰς τοὺς ὑποτακτικούς των, δὲν θὰ τὸν ἡκολούθει καὶ ὁ ἐνάρετος π.Σάββας; Ὅμως διεψεύσθησαν! Ὅταν ὁ «πατριάρχης» Δημήτριος συνελειτούργησεν μὲ τὸν πάπαν τῆς Ρώμης  Δεκέμβριον τοῦ 1987, τότε ὁ Γέροντας ἐξανέστη!  Δὲν ἠνέχθη  ἡ ψυχή του νὰ εὑρίσκεται εἰς μίαν τοιαύτην, ἀνοικτὰ οἰκουμενιστικήν «ἐκκλησία». Ὁμοῦ μὲ ἑτέρους συνασκητάς του διεμαρτυρήθη καὶ  διεχώρησεν τὴν εὐθύνην του ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἁγιορείτας ποὺ ἀκολουθοῦν τὰς 19 Ἱ.Μονάς.

 Διέκοψεν τὸν ἐκκλησιασμόν του εἰς τὰς 19 Ἱ.Μονὰς καὶ εἰς ὅλα τὰ κελλία καὶ  ἐξαρτήματα ποὺ ἀκολουθοῦν αὐτάς. Ὅλοι οἱ  μνημονεύοντες ἐξανέστησαν. Μοναστηριακοὶ  καὶ  κελλιῶται προσέτρεξαν νὰ μεταπείσουν τὸν Γέροντα. Ἐστάθη ἀδύνατον. Αἱ  ἐνοχλήσεις, ὅμως ἀπέβησαν συχναὶ  καὶ φορτικαί.

 Καταχωροῦμεν ἐπιστολήν του ἐν ἀντιγράφῳ, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς συνασκητήν του παρενοχλοῦντα.

Ἡ ἐπιστολή του ἔχει ὡς ἑξῆς:

 Ἱ. Κελλίον Ἅγιος Νικόλαος Καψάλα

13 Αὐγούστου 1991

Ἀγαπητὲ π.Νικόδημε, εὐλογεῖτε.

Η λάμπα του Παλαμά --- Στρατής Μυριβήλης

Μια φορά κι έναν καιρό, σαν χτες ήταν αυτό, μέσα στην καρδιά τούτης της πολιτείας στέκονταν ένα σπίτι χωρίς θόρυβους, όπως στέκεται μιαν εκκλησιά. Του Παλαμά το σπίτι ήταν. Εκεί στην αρχή της οδού Ασκληπιού.

Μόλις το αττικό μούχρωμα τυλιγόταν γύρω στο ουρανόζωστο κείνο κυπαρίσσι, που αργοσαλεύει εκεί ψηλά, πίσω από τις γρίλλιες ενός στενού παραθυριού άναβε ένα κοκκινωπό φωσάκι. Είμασταν τότε πολύ νέοι, ζούσαμε στη Νεάπολι στα σοβαντισμένα φοιτητικά δωμάτια. Περνούσαμε τα χρόνια με τη γλωσσική επανάσταση, μπλέκοντας ρομαντικούς έρωτες με την κόρη της νοικοκυράς και ξερομασσώντας κουλούρια και στίχους γύρω στο πανεπιστήμιο. Περνούσαμε λοιπόν και την οδό Ασκληπιού, δείχναμε πάνου κατά το ψηλό παραθυράκι, με ευλάβεια, και ξέραμε πως τούτη την ώρα που κατακαθίζει το βραδάκι πάνου στις στέγες και πάνου στα κιονόκρανα της Αθήνας, εκεί μέσα είναι αναμένη η λάμπα του Παλαμά.Αναμένη μπροστά στην πνευματική μορφή της Αθήνας, όπως ένα καντήλι μπροστά στο ήμερο κόνισμα της Παναγίας. Ήταν ένα φωσάκι που έκαιγε ήσυχα μέσα στη νυχτωμένη και ξάστερη πολιτεία. Μας παρηγορούσε κι ήταν η άγρυπνη καρδιά της Αθήνας που χτυπούσε εκεί πάνου.