ΑΣ ΙΔΩΜΕΝ, ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΜΕ ΤΑΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΜΑΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΟ «ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ». του Ηλία Μηνιάτη

«Ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος τῷ στόματι αὑτῶν καί τοῖς χείλεσί με τιμᾷ· 
ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾽ ἐμοῦ» (Ἠσαίας) 

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ». Ἱωάνν. ιβ’ 13). Ὅταν ἐγώ βλέπω τόν Ἰησοῦν Χριστόν νά ἐμβαίνῃ μέ τόσην τιμήν, μέ τόσην δοξολογίαν, μέ τόσον θρίαμβον μέσα εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, ἠμπορῶ νά λογιάσω μέ δίκαιον λόγον, πώς ἀπό τόν φθόνον καί μῖσος τῶν ἀρχιερέων, τῶν πρεσβυτέρων καί γραμματέων δέν ἔχει πλέον νά φοβῆται κανένα κακόν. Ὦ πόλις ἁγία, ὄντως πόλις τοῦ Θεοῦ Ἱερουσαλήμ! «δεδοξασμένα ἐλαλήθη περί σοῦ» εἰς τούς περασμένους αἰῶνας, δεδοξασμένα θέλουσι λαληθῇ περί σοῦ καί εἰς τούς αἰῶνας τούς μέλλοντας, διά τήν εὐχαριστίαν καί ἀγάπην, ὅπου δείχνεις πρός τόν θεῖον σου εὐεργέτην! Εὐγνώμονες παῖδες Ἑβραίων, ἐπαινῶ τήν ἀγαθήν σας διάθεσιν· ἐσεῖς τώρα πιάνετε κλάδους ἐλαιῶν καί βαΐα φοινίκων, σύμβολα νίκης, μέ τά ὁποῖα προαπαντᾶτε, ὡς βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, τόν θαυματουργόν τοῦτον υἱόν Δαυΐδ· δείχνετε μίαν καρδίαν πώς εἶσθε ἕτοιμοι νά πιάσετε καί τά ὅπλα, διά νά τόν φυλάξετε κάθε καιρόν ἀπό τῶν ἐχθρῶν του τά μηχανήματα. 

"συμφωνία της Υποταγής" για την Μακεδονία

Η ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ - Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ παρακολουθοῦμε Ἀρχιερεῖς νὰ μιλοῦν κατὰ τὶς διάφορες ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις καὶ νὰ ἀναφέρονται στοὺς τιμώμενους Ἁγίους καὶ στοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς τους, οἱ ὁποῖοι παρίστανται καὶ συλλειτουργοῦν. Μερικὲς φορὲς δὲν παραλείπουν νὰ σχολιάσουν καὶ διάφορα θέματα τῆς ἐπικαιρότητας. Οἱ ἐντυπώσεις ποὺ προκαλοῦν τὰ ἀρχιερατικὰ αὐτὰ κηρύγματα δὲν εἶναι πάντα θετικές. Καὶ αὐτὸ γιατὶ ὑπηρετοῦν σκοπιμότητες ἢ εἶναι λόγια κενὰ οὐσιαστικοῦ περιεχομένου. Κάποτε μάλιστα — ὅταν γιὰ παράδειγμα ὑπάρχει συγκεκριμένη ἐπέτειος— εἶναι προκλητικά, γιατὶ καταβάλλεται προσπάθεια νὰ ὡραιοποιηθοῦν γεγονότα καὶ νὰ δημιουργηθεῖ ἰδανικὴ εἰκόνα γιὰ πρόσωπα, ποὺ ὑπῆρξαν πρωταγωνιστὲς μεγάλων σκανδάλων.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗΣ - ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΙΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

Του μακαριστού γέροντα Χρυσοστόμου Σπύρου

…Ποία υπήρξεν η στάσις των Ορθοδόξων έναντι της παναιρέσεως του Οικουμενισμού; Ενταύθα η έκπληξις ανακόπτει τον λόγον και η λύπη επιβραδύνει την σκέψιν. Τα γενόμενα είναι άξια θρήνου μάλλον ή διηγήσεως. Τα γνωρίζετε κάλλιον παντός άλλου! Είναι αναντίρρητον ότι, και μία μόνον απλή σύγκρισις της συγχρόνου εκκλησιαστικής καταστάσεως και της του παρελθόντος τοιαύτης, δημιουργεί βαρυτάτην κατάθλιψιν εις τον αληθή εραστήν της Ορθοδοξίας. Το πάλαι, δια την παράβασιν ενός και μόνον ιερού κανόνος, έστω απλής ηθικής τάξεως και ευταξίας, εξεγείρετο πλήθος κληρικών και λαϊκών, αγωνιζομένων άχρι δεσμών και φυλακής, εξοριών και αυτού του θανάτου, μη υποστελλόντων όμως ουδέ μέχρι κεραίας την ευθαρσή ομολογίαν των! Απηύθυνον το του Προδρόμου «ουκ έξεστί σοι» εις βασιλείς και Πατριάρχας, ουδέν προτιμώντες της του Χριστού Εκκλησίας και της ευνόμου Αυτής λειτουργίας! Σήμερον, εξ αντιθέτου, ενώ πορθείται σύνολος η των Πατέρων διδασκαλία και τα περί την πίστιν ναυάγια πυκνά, «σιγά των ευσεβούντων τα στόματα» (Μ. Βασιλείου επιστ. 92), η των ποιμένων παρρησία, πλην ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων, ουδέ ίχνη διασώζει αγωνιστικής διαθέσεως των αρχαίων πατέρων, τα των αιρέσεων κύματα όντως δεινά και πολλά και «βράχος» ουδείς…

Σύλληψη του Πατέρα Κλεομενη πριν το Gay Parade 2018

Χερουβικός Ύμνος - Cherubic Hymn

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 22 Ιουνίου 2018

Ευσεβίου ιερομάρτυρος, επισκόπου Σαμοσάτων, μαρτύρων Ζήνωνος και Ζηνά.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Εὐσέβιος ἔζησε κατὰ τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἦταν Ἐπίσκοπος τῶν Σαμοσάτων στὴν Κομμαγηνὴ τῆς Συρίας. Διακρίθηκε γιὰ τοὺς ἀγῶνές του κατὰ τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανῶν καὶ ἐξορίσθηκε γιὰ τὰ ὀρθόδοξα φρονήματά του ἀπὸ τὸν ἀρειανίζοντα αὐτοκράτορα Οὐάλεντα στὶς παρὰ τὸ Δούναβη χῶρες. Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Οὐάλεντος (378 μ.Χ.) ἐπανῆλθε στὴν Ἐπισκοπή του καὶ ἐξακολούθησε τὸν ἀγώνα του γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀφοῦ ἐχειροτόνησε πολλοὺς Ἐπισκόπους πρὸς καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν Μάρη, Ἐπίσκοπο τῆς ἀρειανίζουσας πόλεως Δολιχῆς, ἐφονεύθηκε διὰ κεράμου ποὺ ἔρριψε ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του αἱρετικὴ γυναίκα.

Προτάσεις δια το περιεχόμενον και την διδασκαλίαν του μαθήματος των Θρησκευτικών

Γράφει ο κ. Χαράλαμπος Καϊδόγλου

Το μάθημα των θρησκευτικών θα μπορούσε να γίνη το πρώτο μάθημα, να συμπυκνώση την ταυτότητα του Έλληνα και εξηγώ. Ο,τι αφορά την ουσία του Ελληνισμού απηλλαγμένο από την φθορά του ξεπερασμένου βρήκε καταφύγιο στην Εκκλησία, διασώθηκε, αναβαθμίστηκε και περιβλήθηκε αιώνιο κύρος. Εδώ θα επικεντρωθούμε στην Ελληνική γλώσσα και την Ελληνική μουσική. Και τα δύο αυτά κεφάλαια του Ελληνισμού είναι νοηματικά, οδηγούν στον λόγο, υπηρετούν τον λόγο. Αυτή η στόχευση αξιοποιήθηκε μέσα στην Εκκλησία. Όχι μόνο διασώθηκε ο Ελληνισμός, αλλά εκπληρώθηκε αυτό που ζητούσε να βρη, το τέλειο, βρήκε δηλαδή τον Λόγο του Θεού, με τον Οποίο, όταν ταυτίζεται ο άνθρωπος, γνωρίζει την αλήθεια και η αλήθεια τον ελευθερώνει. Εκπληρώθηκε ο μύχιος πόθος της ελληνικής ψυχής, του ελληνικού πνεύματος να βρη την τέλεια ελευθερία και μάλιστα την δυνατότητα (αυτήν την τέλεια ελευθερία) κανείς να μη μπορή να του την αφαιρέση.
Ας έλθουμε στα εκπαιδευτικά.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης: οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὰ σχέδια τῶν Νεοεποχιτῶν καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν

Δυστυχῶς ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει ἀμβλύνει τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο πολλῶν «ὀρθοδόξων» ποιμένων καὶ θεολόγων μὲ συνέπεια νὰ ἀμφισβητεῖται καὶ νὰ ἀπορρίπτεται ὡς «ναρκισσισμὸς» ἡ μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ θεωρεῖται καὶ αὐτὴ ἁπλῶς ἕνα κομμάτι τοῦ διηρημένου χριστιανικοῦ κόσμου, τῆς διηρημένης Ἐκκλησίας, κατὰ τὴν ἀπαράδεκτη πλάνη τοῦ μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου Σαββάτου καὶ πολλῶν ἄλλων μεγαλοσχήμων κηρύκων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ζώντων καὶ τεθνεώντων. Εἶναι ἀπίστευτη καὶ ἰσομεγέθης ἡ πλάνη τοῦ μητροπολίτου Δημητριάδος Ἰγνατίου, ὁ ὁποῖος ἐπρότεινε νὰ ἐγκαταλείψουμε τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ κινηθοῦμε σὲ μία «μεταπατερικὴ ἐποχή». Εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὰ σχέδια τῶν Νεοεποχιτῶν καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ πρέπει νὰ τοὺς ξεπεράσουμε νὰ ξεπεράσουμε «τὰ ὅρια, ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν».

Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου, «Περί μυστικής Θεολογίας»

Κεφ. Α΄
Ι
Τριάδα υπερούσια και υπέρθεη και υπεράγαθη, εσύ που επιτροπεύεις από ψηλά τη γνώση των χριστιανών για τα θεϊκά πράγματα, οδήγησέ μας στους μυστικούς λόγους της υπεράγνωστης και υπέρλαμπρης και ακρότατης κορυφής, εκεί που ο υπέρφωτος γνόφος της μυστικής σιγής σκέπει τα απλά και απόλυτα και ανάλλαχτα θεολογικά μυστήρια, εκεί που το σκοτάδι του λάμπει πιότερο απ’ το φως και εντελώς άγνωστα και αόρατα γεμίζει με υπέρλαμπρη μεγαλοπρέπεια τις δυνάμεις των αγγέλων.

Αυτή ας είναι η προσευχή μου. Όσο για σένα αγαπητέ μου Τιμόθεε, εντρύφησε με ζήλο στα μυστικά θεάματα και παραιτήσου από τις αισθήσεις και τις ενέργειες του νου και απ’ όλα τα αισθητά και τα νοητά, τα μη όντα και τα όντα, και όσο είναι δυνατό ανυψώσου για να ενωθείς ακατάληπτα με Αυτόν που είναι πέρα από κάθε ουσία και κάθε γνώση• γιατί όταν βγεις από τον εαυτό σου και από ό,τι έχει σχέση μαζί του και τα εγκαταλείψεις όλα και αποδεσμευθείς από όλα, θα αναχθείς στην υπερούσια του θείου σκότους ακτίνα.

Ο ΠΥΡΡΟΣ: Βόρειος Ήπειρος 1993 Ντοκιμαντέρ 3 Μέρος Δ'

TΟ ΑΓΡΙΟ ΞΥΛΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΖΗΣΑ ΣΤΟ ΠΙΣΟΔΕΡΙ

Η επίδειξη αυταρχισμού στους διαδηλωτές δηλώνει την «ολική επαναφορά» των αριστερών πρακτικών

Από τον
Γιάννη Κουριαννίδη*

Το συλλαλητήριο που διοργανώθηκε στη Βίγλα Πισοδερίου από τοπικούς φορείς της Φλώρινας, με μπροστάρηδες την Εκκλησία, δημοτικούς άρχοντες και πλήθος πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής, ήταν εξαρχής δεδομένο ότι δεν επρόκειτο να αποτρέψει την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών. Ετσι κι αλλιώς, ο τόπος διοργάνωσής του απείχε πάνω από 30 χιλιόμετρα από το χωριό Ψαράδες, όπου είχε ήδη συντελεστεί η μεγαλύτερη ντροπή της Ιστορίας του ελληνικού έθνους, της παραχωρήσεως δηλαδή του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας μας στους σφετεριστές του Σλάβους γείτονές μας.