Στόν κόσμο μας τόν σύγχρονο, τόν πολιτισμένο, τόν ἀνεπτυγμένο, στόν κόσμο μας τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τῆς καλοζωίας, πού τρέμει γιά τίς συνέπειες τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, διότι ὅλοι νοιάζονται πῶς νά περάσουν πιό καλά, κι ὅλα τάσσονται νʼ αὐξήσουν τήν ζωή, σʼ αὐτόν τόν κόσμο πού μανιακά ζητᾶ νά ζήση, πλανιέται ἔντονη μιά μυρωδιά θανάτου, κινεῖται ἀνεμπόδιστα ἡ εἰκόνα τοῦ χαμοῦ. Παρ᾿ ὅλα τά νοσοκομεῖα καί τά ἰατρεῖα μας, τά θεραπευτήρια καί τίς κλινικές μας, παρ᾿ ὅλα τά σχολεῖα καί τίς σχολές μας, συντελεῖται μία φοβερή καταστροφή, πού τίποτε δέν τήν ἀναχαιτίζει. Εἶναι ὁπωσδήποτε ὁ θάνατος γνωστό καί ἀναπόφευκτο –γιʼ αὐτό παραδεκτό– συμβάν, πού σφραγίζει αὐτή τήν ζωή ἀμείλικτα. Ποτίζει τόν ἄνθρωπο μέ τήν λύπη καί τόν ντύνει μέ τό πένθος. Ἀλλά ἀποσιωποῦμε τόν θάνατο. Προσπαθοῦμε νά τόν ξεχάσουμε, τόν βάζουμε ὅσο πιό μακριά μποροῦμε, καί ἐφησυχάζουμε. Δέν μιλῶ γιά τόν θάνατο τοῦ σώματος, πού παραμένει ἐν γνώσει μας ἀγνοούμενος κι ὅμως παρών στήν συνείδηση ὅλων, ἀλλά μιλῶ γιά ἕναν ἄλλο θάνατο, πού κυοφορεῖται στήν ὕπαρξή μας, γιά τόν αἰώνιο θάνατο. Τοῦτον τόν θάνατο δέν τόν φέρνει ἡ φθορά τοῦ σώματος οὔτε ἡ ἀρρώστια οὔτε ἡ βιαιοπραγία. Ἔρχεται κόβοντας τό νῆμα τῆς ζωῆς, πού συνδέει τήν ψυχή μέ τόν Θεό, διώχνοντας τήν πνοή τοῦ Πνεύματος, πού δίνεται κατά χάριν, ἀποσυνθέτοντας τόν πνευματικό κόσμο τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νά μή αἰσθάνεται καί νά μή ἔχει ἐπαφή μέ τήν πηγή τῆς αἰώνιας ζωῆς, τόν Κύριο. Εἶναι ὁ θάνατος, πού προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία, τά παραπτώματα καί οἱ παραβάσεις, στίς ὁποῖες μᾶς ἕλκει ὁ πονηρός καί ἑλκόμαστε κι ἐμεῖς δοῦλοι στίς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας καί στούς λογισμούς τῆς διανοίας (πρβλ Ἐφ 2, 3· Κλ 2, 13· Ἰα 1, 14–15).
Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ
Συ μόνη εφάνης νύμφη πάναγνος, ήγουν κατά πάντα αγνή, όχι μόνον κατά το σώμα, αλλά και κατά την ψυχήν, όχι μόνον κατά τας σωματικάς αισθήσεις και ενεργείας, αλλά και κατά τας ψυχικάς.
Τη Κ΄ (20η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και θαυματουργού ΛΕΟΝΤΟΣ, Επισκόπου Κατάνης.
Λέων ο θεοπρόβλητος της Εκκλησίας φωστήρ, και των θείων προσταγμάτων εκπληρωτής, ο των Αποστόλων ζηλωτής και των πενήτων προνοητής και μεγίστων τεραστίων εργάτης θαυμάσιος, εγεννήθη εις την πόλιν της Ραβέννης από γονείς ευγενείς, ευγενέστατος κατά κόσμον, εις δε την της ψυχής κατάστασιν πολύ ευγενέστερος, δια την υπερβάλλουσαν αυτού αρετήν και αξιέπαινον πολιτείαν, διότι όχι μόνον μετά την χειροτονίαν του, αλλά και πρότερον εφύλαττεν όλας τας αρετάς. Είχε δε πρότερον ο θεόπνευστος την φροντίδα και την διοίκησιν των εκκλησιαστικών πραγμάτων, διηκόνει δε ως πιστός και φρόνιμος οικονόμος πάντας τους συνδούλους αυτού, διένειμε δε και το δεσποτικόν σιτομέτριον.
Είμαστε ήδη ενωμένοι μαζί σας, μη μας προσκαλείτε....
Μητρόπολις του Αγίου Φραγκίσκου: Οικουμενική Λειτουργία στο Μπέλμοντ της Καλιφόρνιας-Παρακαλούμε ενωθείτε μαζί μας!
Ελληνορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί θα εορτάσουν
Οικουμενική Λειτουργία την 8ην Απριλίου στο Μπέλμοντ, της
Καλιφόρνιας.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γεράσιμος της Ελληνικής Ορθοδόξου Μητροπόλεως του Αγίου Φραγκίσκου και ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Salvatore Cordileone της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής του Αγίου Φραγκίσκου θα ενωθούν προσευχητικώς μαζί στην Λειτουργία των Χαιρετισμών του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου μας την Τρίτη, 8ην Απριλίου στο Μπέλμοντ της Καλιφόρνιας.
Απάντηση στις ανοησίες του ΣΚΑΪ περί «Ορθόδοξου Novavax»!!
Ομιλεί ο π. Στυλιανός Καρπαθίου
*Είναι αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως, όπως λέγαμε και στον στρατό για τα όπλα!!!
*Καταρχάς αυτό είναι ένα πρωτεϊνικό όπως λέγεται εμβόλιο.
*Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για τον ίδιο κυτταρικό υποδοχέα, ο οποίος παράγεται στο εργαστήριο με αυτούς τους υποδοχείς τους οποίους γνωρίζουμε με τα ήδη κυκλοφορούντα εμβόλια.
Υποκριτά, τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου του "Παλαιοημερολογίτου", την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;
Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΚΗ ΟΜΟΙΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΑΠΟΟΡΘΟΔΟΞΟΠΟΙΗΣΙΣ
1. Ἀµφισβήτησις ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι «ἡ µία» καὶ µόνη Ἐκκλησία: Ἄλλοτε οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας ἐδήλωναν ὀρθοδόξως, ὅπως εἰς Νέον Δελχὶ τὸ 1961 ἐνώπιον τοῦ Γ΄ Συνεδρίου τοῦ Π.Σ.Ε.: «...ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν εἶναι µία Ὁµολογία, µία ἐκ τῶν πολλῶν, µία µεταξὺ τῶν πολλῶν... εἶναι "ἡ" (καθαυτὸ) Ἐκκλησία» (Ἐν Ἰω. Καρµίρη, Δογµατικὰ καὶ Συµβ. Μνηµεῖα, Τόµος 2, σελ. 978). τὸ 1990 εἰς Σαµπεζὺ καὶ ἐν συνεχείᾳ Ὀρθόδοξοι δηλώνουν καὶ ὑπογράφουν ἀνορθοδόξως. Παραιτεῖται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιολογίαν της; Παύει νὰ εἶναι ἡ «µία» Ἐκκλησία; Καὶ εἰς τὰς τρεῖς ἐπισήµους δηλώσεις µὲ Ἀντιχαλκηδονίους ἀναγνωρίζονται οἱ µονοφυσῖται ὡς «Ὀρθόδοξοι Ἀνατολικοί», ὅτι Ὀρθόδοξοι καὶ µονοφυσῖται ἀποτελοῦν δύο Ὀρθοδόξους οἰκογενείας ἰσοτίµους. Πῶς εἶναι δυνατὸν 15 αἰῶνας νὰ λέγωνται οἱ µονοφυσῖται µὲ τὸν χαρακτηρισµὸν «αἱρετικοὶ µονοφυσῖται» καὶ τώρα ἀποτόµως νὰ µετονοµάζωνται «ἀνατολικοὶ ὀρθόδοξοι»; Εἶναι Ὀρθοδοξία ἢ αἵρεσις; Δικαίως ἀντιδροῦν οἱ ἁγιορεῖται καὶ ἐκφράζουν ἐπιφυλάξεις:
«1. Παρατηρεῖται καὶ εἰς τὰς τρεῖς ἐπισήµους δηλώσεις παραίτησις τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν, καθ' ἥν τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν ἀποτελεῖ µόνον ἡ καθ' ἡµᾶς Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Παραιτούµεθα οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπὸ τὴν ἱστορικήν µας συνέχειαν καὶ ταυτότητα µὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Οἰκουµενικῶν Συνόδων (Δ΄, Ε΄ καὶ ΣΤ΄), δεχόµενοι ὅτι οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι (=µονοφυσῖται) πάντοτε ἦσαν ὀρθόδοξοι καὶ οἱ Πατέρες των (Διόσκορος καὶ Σεβῆρος) ὁµοίως. Ἐµµέσως δηλαδὴ δεχόµεθα ὅτι αἱ Οἰκουµενικαὶ αὗται Σύνοδοι ἐπλανήθησαν καὶ ἡµεῖς τὰς διορθώνοµεν...» (ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ; Κείµενα τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας Ἁγίου Ὄρους, Ι. ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1995, σελ. 20-21).
῾Η ἔναντι τῶν αἱρετικῶν στάσις τοῦ ῾Ιεροῦ Μαξίμου τοῦ ῾Ομολογητοῦ* --- ῾Υπὸ ᾿Ανδρέου Θεοδώρου Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν
Η ΑΙΡΕΣΙΣ ἀποτελεῖ φαινόμενον θλιβερὸν ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αναγκαῖον ἀπό τινος, ἀπόψεως κακὸν (Αʹ Κορ. ιαʹ 19), συσσωρεύει πολλὰ δεινὰ ἐν τῷ ἑνιαίῳ καὶ ἀχράντῳ σώματι αὐτῆς. ῾Η αἵρεσις ἐν τῇ ἀρχαίᾳ ᾿Εκκλησίᾳ προήρχετο κατὰ κανόνα ἐκ τῆς προσπαθείας τοῦ ἀνθρώπου ὅπως, ἐπὶ τῇ βάσει λογικῶν κατηγοριῶν καὶ δὴ καὶ τῇ συνδρομῇ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, διερμηνεύσῃ καὶ καταστήσῃ προσιτὸν εἰς τὴν διάνοιαν αὐτοῦ τὸ μεταφυσικὸν περιεχόμενον τῆς θείας ἐξ ἀποκαλύψεως ἀληθείας. ῾Η δυσανάλογος ὅμως αὕτη προσπάθεια τοῦ λόγου, παρὰ τὰς ἐνδεχομένως ἀγαθὰς καὶ εἰλικρινεῖς διαθέσεις αὐτοῦ, κατέληγε συνήθως εἰς τὴν παρερμηνείαν καὶ διαστροφὴν τοῦ περιεχομένου τῆς πίστεως. Παραθεωροῦσα τὴν πίστιν, δι᾿ ἧς καὶ μόνης εἶναι δυνατὴ ἡ ἀναγωγὴ τῆς ὑπάρξεως εἰς τὴν σφαῖραν τοῦ θείου μυστηρίου καὶ ἡ μυστικὴ βίωσις τοῦ ἀποκεκαλυμμένου τῆς πίστεως θησαυροῦ, ἀπέκοπτε τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῶν μυστικῶν ριζῶν τῆς ἐν Πνεύματι ἁγίῳ παραδεδομένης ἀληθείας.
Reading from the Synaxarion:
Philothei the Righteous Martyr of Athens
Saint Philothei was born in Athens in 1522 to an illustrious family. Against her will, she was married to a man who proved to be most cruel. When he died three years later, the Saint took up the monastic life and established a convent, in which she became a true mother to her disciples. Many women enslaved and abused by the Moslem Turks also ran to her for refuge. Because of this, the Turkish rulers became enraged and came to her convent, dragged her by force out of the church, and beat her cruelly. After a few days, she reposed, giving thanks to God for all things. This came to pass in the year 1589. She was renowned for her almsgiving, and with Saints Hierotheus and Dionysius the Areopagite is considered a patron of the city of Athens.