+μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης : Ο Μέγας Φώτιος ανέλαβε τας ευθύνας διασώσεως της Ορθοδοξίας εν τη Εκκλησία, αποκόπτων ως σεσηπός μέλος τον υπερφίαλον λατινισμόν.

Η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία κατά τον δέκατον αιώνα, είχε δημιουργήσει μίαν μακράν πνευματικήν παράδοσιν. Είχε βιώσει την δογματικήν της διδασκαλίαν. Έζη εν Αγίω Πνεύματι. Ετρύγα τους καρπούς της μυστικής εν Χριστώ ζωής. Ήτο προσανατολισμένη προς το πνεύμα της ακριβείας των επτά Οικουμενικών Συνόδων. Και ο Μ. Φώτιος, ευρεθείς μέσα εις το πνευματικόν κλίμα της Εκκλησίας, ζων με συνέπειαν, με μέθεξιν, με σεβασμόν, τον βίον, των προ αυτού αγίων Πατέρων, είδεν εις τας καινοτομίας των Λατίνων, ένα πνεύμα ξένον προς την Εκκλησίαν του Χριστού. Έβλεπε κοσμικότητα, υπερηφάνειαν, κενοδοξίαν, αντί του ταπεινού και ουρανίου φρονήματος της Ανατολής. Αι καινοτομίαι τον εθορύβησαν, όχι τόσον καθ’ εαυτάς, όσον ως πνευματική παρέκκλισις, η οποία θα ωδήγει την Δυτικήν Εκκλησίαν κατά κρημνών. Αν δε σημειωθεί ότι κατά την εποχήν του, ήρχισεν εις την Δύσιν να εμφανίζεται ένα ρεύμα απιστίας, υπό τον μανδύαν του ανθρωπισμού, εύκολον είναι να αντιληφθή κανείς την ανησυχίαν, του Μ. Φωτίου…

ΑΚΑΤΑΛHΠΤΟΝ ΕΣΤΙ - ΘΕΟΤΟΚΕ Η ΕΛΠΙΣ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου 2014

Μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών και ισαποστόλου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του ομολογητού, και του οσίου πατρός ημών Βουκόλου, επισκόπου Σμύρνης.

Ὁ Μέγας Φώτιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους ποὺ βασίλευσαν οἱ αὐτοκράτορες Μιχαὴλ (842 – 867 μ.Χ.), υἱὸς τοῦ Θεοφίλου, Βασίλειος Α’ ὁ Μακεδὼν (867 – 886 μ.Χ.) καὶ ὁ Λέων ΣΤ’ ὁ Σοφὸς (886 – 912 μ.Χ.), υἱὸς τοῦ Βασιλείου. Γεννήθηκε περὶ τὸ 810 μ.Χ. στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ εὐσεβὴ καὶ ἐπιφανὴ οἰκογένεια, ποὺ ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν τιμὴ καὶ προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν Σέργιος καὶ Εἰρήνη καὶ καταδιώχθηκαν ἐπὶ τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.). Ὁ Ἅγιος Σέργιος, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία στὶς 13 Μαΐου, ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Πατριάρχου Ταρασίου (784 – 806 μ.Χ.) καὶ περιπομπεύθηκε δέσμιος ἀπὸ τὸ λαιμὸ ἀνὰ τὶς ὁδοὺς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, στερήθηκε τὴν περιουσία του καὶ ἐξορίσθηκε μετὰ τῆς συζύγου του καὶ τῶν παιδιῶν του σὲ τόπο ἄνυδρο, ὅπου ἀπὸ τὶς ταλαιπωρίες πέθανε ὡς Ὁμολογητής.

Άγιος Μελέτιος : Μη ποίθεσθε μονάζουσι...

Μη ποίθεσθε μονάζουσι

Μηδέ τοις πρεσβυτέροις,
Εφ' οις ανόμως λέγουσι
Κακίστως εισηγούνται.
Και τι φημί μονάζουσι
Και τι τοις πρεσβυτέροις;;;
Μηδ επισκόποις ήκετε
Τα μη λυσιτελούντα
Πράττειν και λέγειν και φρονείν
Δολίως παραινούσιν.
Τις ευσεβής σιγήσειεν
Τις όλως ηρεμήσει;;;
Και γαρ την συγκατάθεσιν
Η σιωπή σημαίνει.
Επαινετός ο πόλεμος
Γνωρίζεται πολλάκις
Και μάχη κρείττων δείκνυται
ΨΥΧΟΒΛΑΒΟΥΣ  ΕΙΡΗΝΗΣ....
Βέλτιον γαρ αφίστασθε
Τοις ου καλώς φρονούσι
Ή τούτοις επακολουθείν
Κακώς ομονοούντες,
Χωριζομένους του Θεού
Και τούτοις ενουμένους.

Η Αγία Τράπεζα στις φλόγες

 Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος άλλ' αφανής λευίτης, ο π. 'Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης, από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας. 
Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία. 
Στη θεία λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς. 
Την ώρα μάλιστα του καθαγιασμού η κατάνυξή του κορυφωνόταν. οι ψάλτες έψαλλαν το «σε υμνούμε...» όσο πιο αργά μπορούσαν, αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά ή και περισσότερο. 'Έτσι κι εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές. 
Τελικά, πλησίασαν κάποτε τούς επιτρόπους και τούς είπαν το πρόβλημά τους. Εκείνοι με τη σειρά τους το διαβίβασαν στο λειτουργό. 
Πάτερ Ιωάννη, συχνά καθυστερείς την ώρα του καθαγιασμού. Οι ψάλτες και ο λαός έξω σε περιμένουν πολλή ώρα. δεν μπορείς να λες πιο σύντομα την ευχή, για να μη γίνεται χασμωδία; 
-Πώς θα γίνει αυτό; 
Είναι εύκολο. Εκεί πού είσαι πεσμένος μπρούμυτα, να σηκώνεσαι, να σταυρώνεις τα τίμια Δώρα, να λες την ευχή και να τελειώνεις. Την ευχή τη γνωρίζω, είναι γραμμένη και στη φυλλάδα, αλλά δεν μπορώ. Γιατί δεν μπορείς, πάτερ; Συγχώρεσέ μας, αλλά δεν είναι δύσκολο! 
Αυτό δεν εξαρτάται από μένα, απάντησε ο π. Ιωάννης. Μόλις αρχίσω να διαβάζω την ευχή, η αγία τράπεζα κυκλώνεται από θεϊκή φωτιά πού φτάνει τα δύο-τρία μέτρα ύψος. 
'Έτσι δεν μπορώ να πλησιάσω για να σφραγίσω τα τίμια Δώρα. Με πιάνει φόβος και τρόμος, δεν ξέρω τι να κάνω. 
Πέφτω τότε στο έδαφος, κλαίω, αναστενάζω και ικετεύω τον Κύριο να παραμερίσει τις φλόγες για να συνεχίσω. 
Ύστερα σηκώνω τα μάτια. Αν έχουν χαθεί οι φλόγες, σηκώνομαι και σφραγίζω τα τίμια Δώρα. 
Αν  όχι, τότε συνεχίζω την ικεσία με δάκρυα και στεναγμούς μέχρι να σβήσει η φωτιά ή να βρεθεί άλλος τρόπος 
πού θα μου επιτρέψει να μην καώ. 
Πότε-πότε σβήνει η φωτιά και γίνονται όλα όπως πριν. 
'Άλλοτε πάλι χωρίζουν οι φλόγες δεξιά κι αριστερά σχηματίζοντας καμάρα, οπότε κάνω το τόλμημα, πλησιάζω τρέμοντας και σφραγίζω τα τίμια Δώρα.  
Ακούγοντας οι χριστιανοί αυτά τα εξαίσια δεν τον ενόχλησαν άλλη φορά. Ήταν άλλωστε πολύ ευλαβής και εξαιρετικά κατανυκτικός όταν λειτουργούσε. Γι' αυτό στην ενορία του εκκλησιάζονταν πιστοί κι από γειτονικά χωριά, που περπατούσαν ώρες  για να φτάσουν. Μερικές φορές έρχονταν στή λειτουργία χίλιοι και περισσότεροι πιστοί,  και όλοι αυτοί κατανύγονταν κι έκλαιγαν, 
στο τέλος μάλιστα της θείας αυτής μυσταγωγίας, το δάπεδο της εκκλησίας ήταν βρεγμένο από τα δάκρυά τους, λες και κάποιος είχε ρίξει νερό!

Ακανθώδης καί μαρτυρικός ὁ δρόμος τῆς Ὀρθοδόξου ὁμολογίας!

Κατά τούς Ἁγιορείτας Πατέρας τοῦ 1275, «ἱεροκάπηλοι» εἶναι οἱ μνημονευταί τῶν αἱρετικῶν! Ὡς γνωστόν, οἱ τότε παπο-Οἰκουμενιστές τοῦ Βέκκου ἄλλους ἀπό αὐτούς τούς Ἁγιορείτας Πατέρας ἀπεκεφάλισαν, ἄλλους ἐκρέμασαν, ἄλλους ἔκαψαν ζωντανούς και ἄλλους ἔπνιξαν. Εἶναι, βλέπετε, στενός, ἀκανθώδης καί μαρτυρικός ὁ δρόμος τῆς Ὀρθοδόξου ὁμολογίας, τόν ὁποῖον ἀκολουθοῦν ὀλίγοι, ἐνῶ ὁ δρόμος τῆς ἀπωλείας εἶναι πλατύς, τόν ὁποῖον δυστυχῶς ἀκολουθοῦν οἱ πολλοί.

Που είσαι Προφήτη Ηλία με την Ρομφαία σου;;;

Σε ιδιαίτερα φιλικό και θερμό κλίμα πραγματοποιήθηκε σήμερα, Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014, η πρώτη συνάντηση και συνεργασία με τον Ρ/Καθολικό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Νικόλαο Φώσκολο, εν όψει της επικείμενης μετάβασης Επισήμου Αντιπροσωπείας του Συνοδικού Γραφείου Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος στη Ρώμη-Βατικανό στις 20-23 Φεβρουαρίου 2014.
 καθώς και στη δυνατότητα της συνάντησης της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος με τον Αγιώτατο Πάπα Ρώμης κ. Φραγκίσκο στο Βατικανό.

Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Κύριλλος Μελισσοχωρίου :

...Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει!

ΤΟ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Ὁ «δεύτερος στὴν τάξη» πατριάρχης, ξεπέρασε τὸν «πρῶτον στὴν τάξη» πατριάρχη, στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο! Ὁ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος πῆγε στὴ Ρώμη, γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴν ἐκεῖ διαχριστιανικὴ καὶ διαθρησκειακὴ συνάντηση, ποὺ ὀργάνωσε ὁ θλιβερὸς ἡγετίσκος τοῦ Βατικανοῦ, νομίζοντας πὼς μπορεῖ νὰ ἡγηθεῖ κάποια στιγμὴ ὅλων τῶν δογμάτων καὶ τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου! Τὴν ἀρχὴ τῆς πρωτοφανοῦς οἰκουμενιστικῆς του παρεκτροπῆς τὴν ἔκαμε ὁ κ. Θεόδωρος μὲ τὴν προσφώνησή του πρὸς τὸν «ἅγιο πατέρα», χαρακτηρίζοντας τὸν αἱρεσιάρχη: «ποιμένα καὶ διάκονο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀλήθειας» καὶ τὸ παναιρετικὸ καὶ ἁμαρτωλὸ Βατικανό: …ἀρχαία «Ἐκκλησία»! Στὴν ὁμιλία του στὴ συνάντηση ξεπέρασε κάθε ὅριο. Συμπεριέλαβε τὴν Ἐκκλησία στὸ «ἴδιο σακὶ» μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς  θρησκεῖες τοῦ κόσμου! Ἡ θρησκεία (τὸ σακὶ μὲ τὶς θρησκεῖες) κατὰ τὸν κ. Θεόδωρο προσφέρει, σὺν τοῖς ἄλλοις «προοπτικὴ αἰώνιας σωτηρίας»! Ὁ «θρησκευτικὸς αὐτοπροσδιορισμὸς» (βλέπε δο γματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας) ἀποβαίνει, κατ’ αὐτόν, «παράγων διχασμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας, φανατισμοῦ καὶ βίας»! Γι’ αὐτὸ πρότεινε «τὴν ἑνότητα μέσα στὴ  διαφορετικότητα». Πρότεινε στοὺς ἀρχηγοὺς τῶν παρισταμένων αἱρέσεων καὶ θρησκειῶν νὰ «μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὄχι μόνον νὰ παραμείνουν στὴν παράδοσή τους, ἀλλὰ καὶ νὰ διατηροῦν τὴν ἰδιοσυστατικὴ τους ταυτότητα»! Καὶ τὸ πλέον ἐξωφρενικό! «Εἶναι καιρὸς νὰ μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὅτι ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἰδιαιτερότητας (βλέπε θεία ἀποκάλυψη στὴν Ἐκκλησία) δὲν συνιστᾶ διάσωση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ φαλκίδευση τῆς ἀλήθειας καὶ  ὀλίσθηση πρὸς τὴν θρησκειογενῆ νεύρωση τῆς ἀποκλειστικότητας»! Ποιὲς ἄλλες μαρτυρίες χρειαζόμαστε, γιὰ νὰ πεισθοῦμε ὅτι ὁ «ἅγιος» Ἀλεξανδρείας βρίσκεται σὲ οἰκτρὴ πλάνη; Ὅτι μεταβλήθηκε σὲ ἠχηρὸ φερέφωνο τοῦ πανθρησκειακοῦ ὁράματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς»;

Ορθόδοξος Τύπος : Νέα καταστροφολογία ἐν ὄψει!

Δεν πρόλαβε νὰ κοπάσει ὁ σάλος γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ κόσμου τὸ 2012, ποὺ δὲν ἔγινε,νέο «σενάριο» καταστροφολογίας ἔρχεται καὶ πάλι στὸ προσκήνιο. «Αὐτὴ τὴ φορά ἀπὸ τοὺς Βίκινγκς. Ἡ Ἀποκάλυψη, σύμφωνα μὲ τοὺς Βίκινγκς θὰ γίνει στὶς 22 Φεβρουαρίου 2014. Οἱ Βίκινγκς τὴν ὀνομάζουν Ἡμέρα τοῦ Ragnarok. Οἱ σκανδιναβικοὶ θρῦλοι ἀναφέρουν ὅτι αὐτὴ τὴ μέρα ὁ θεὸς Ὄντιν θὰ σκοτωθεῖ ἀπὸ τὸ γιγάντιο λύκο Φένριρ. Θὰ ἐπιβιώσουν μόνο δύο ἄνθρωποι, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ γεννηθεῖ ἕνας νέος πολιτισμός.

Στὴ Βρετανία, τὸ “Τέλος τοῦ Κόσμου” ἀξιοποιεῖται ἤδη δραστήρια ἀπὸ ψυχαγωγικὲς καὶ ἐμπορικὲς ἑταιρεῖες. Στὴν πόλη τῆς Ὑόρκης, ἡ ὁποία ἔχει δεσμοὺς μὲ τὰ σκανδιναβικὰ ἔθνη, ἠχεῖ κάθε βράδυ τὸ κέρας, προειδοποιώντας γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ragnarok» (Ἱστολ.Παραπολιτικά). Δὲν θὰ σταθοῦμε στὸ γεγονός, διότι θὰ διαψευσθούν και πάλι οι καταστροφολόγοι «προφῆτες», αὐτὸ εἶναι δεδομένο. Θὰ ἀναφέρουμε ὅμως ποιοὶ ἔχουν συμφέρον ἀπὸ τοιούτου εἴδους ψευδοπροφητεῖες, ποιῶν τὰ σχέδια προωθοῦνται μέσῳ τῆς καταστροφολογίας. Εἶναι ἔργο τῶν ἀποκρυφιστῶν τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου», οἱ ὁποῖοι θέλουν, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, νὰ μᾶς πείσουν ὅτι δῆθεν πραγματικοὶ κυβερνῆτες τοῦ κόσμου εἶναι οἱ ἀπόκρυφες δυνάμεις, καὶ ὄχι ὁ Θεὸς δημιουργός! Ὅτι τὰ πάντα ἐξαρτῶνται ἀπὸ τυφλὲς νομοτέλειες, οἱ ὁποῖες καθορίζονται ἀπὸ τὴν Μοῖρα καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ!

O Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, ερωτά τον κ. Βαρθολομαίο:

Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ στό Μάρτυρα-Πατριάρχη κ. Ειρηναίο, διότι κατά τήν ομιλία Σας ενώπιον της Διπλής Συνάξεως των Αγιορειτών και με αφορμήν τη στάση των Πατέρων της Μονής Εσφιγμένου, είπατε και τα εξής σημαντικά: "Λέγομεν ταύτα, προβληματιζόμενοι έτι περισσότερον και εκ του φαινομένου της επιλεκτικής τηρήσεως της νομιμότητος υπό των εντεταλμένων και τεταγμένων εις την διασφάλισιν της τάξεως κρατικών οργάνων.

Εφιστώμεν επί του προκειμένου την προσοχήν πάντων, ίνα μη έχωμεν αναρχικάς εκφάνσεις, ως αι προ δύο περίπου μηνών, «δια ροπάλων και ξύλων» και συγχρόνων τεχνικών «όπλων», προσελθόντων έξωθεν της θείας ταύτης παρεμβολής, ίνα «συλλάβωσι τον Ιησούν», «κακοποιούντες» Αυτόν, δηλαδή, κατ  ἀναλογίαν, το αμώμητον κανονικόν σώμα του Αγίου Όρους".

Αλήθεια, Παναγιώτατε, μόνον στο Άγιον Όρος  εφαρμόζεται η επιλεκτική τήρηση της νομιμότητος «υπό των εντεταλμένων και εντεταγμένων....»;

Η κατάσταση στα Ιεροσόλυμα δεν Σας ενοχλεί; Η χωρίς καταδικαστική Απόφαση καταδίκη σε ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ενός Πατριάρχου στο κελλί του, δεν  διαταράσσει τον ύπνο Σας;

Συγκρίνονται άραγε τα όσα συμβαίνουν στην Μονή Εσφιγμένου με εκείνα που συνέβησαν και  συμβαίνουν στα Ιεροσόλυμα; Μόνον στην πρώτη περίπτωση "κακοποιείται" ο Χριστός; Δεν είναι χειρότερο ό, τι συμβαίνει επί επτά τώρα χρόνια στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων;

Είσθε εκ του Αξιώτατός Σας ως «πρώτος μεταξύ ίσων»  και πρέπει να είσθε, ενίοτε δε και δυναμικώς το διεκδικείτε, είσθε, λοιπόν, ο επιβλέπων και τηρών  την Εκκλησιαστική Τάξη. Κάποιοι σας αποδίδουν επί το λαϊκώτερον τον τίτλο του «Χωροφύλακα της Ορθοδοξίας»! 

Γιατί, λοιπόν, στην περίπτωση των Ιεροσολύμων λησμονείτε την αποστολή Σας;  Εάν δεν το γνωρίζετε, ευσεβάστως Σας αναφέρω, ότι όχι μόνον τα  Δικαστήρια του Ισραήλ, αλλά και η Παλαιστινιακή Αρχής,  έχουν εκδώσει απαλλακτικές Αποφάσεις και απαλλακτικό Πόρισμα για όσα και για ό,τι είχε κατηγορηθή ο Μακαριώτατος κ. Ειρηναίος! Αυτό και μόνο το γεγονός δεν Σας υποχρεώνει να κάμετε κάτι  για την έξοδό Του από το "κελλί της απομονώσεώς Του";