«Σήμερον ὁ Θεοχώρητος Ναός, ἡ Θεοτόκος ἐν ναῷ Κυρίου προσάγεται, καὶ Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται. Σήμερον τὰ τῶν Ἁγίων Ἅγια ἀγάλλονται καὶ ὁ χορὸς τῶν ἀγγέλων μυστικῶς πανηγυρίζει μεθ᾽ ὧν καὶ ἡμεῖς ἑορτάζοντες σήμερον, σὺν τῷ Γαβριὴλ ἐκβοήσωμεν· Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος» (ἰδιόμελον τῆς ἑορτῆς).
Ὡς παναρμόνιος οὐράνια ἀρχαγγελικὴ ὑμνωδία, ποὺ ἀκούεται ἐν οὐρανοῖς, «ἀκαταπαύστοις στόμασι καὶ ἀσιγήτοις δοξολογίαις» ἀπὸ τὴν ἄυλον καὶ μακαρίαν φύσιν τῶν ἐπουρανίων Ἀσωμάτων δυνάμεων, ἀντηχεῖ στὶς μυσταγωγούμενες πνευματικὲς ἀκοὲς τῶν ἑορταζόντων Ὀρθοδόξων πιστῶν, ὁ Θεόφθογγος ὑμνολογικὸς λόγος τοῦ πνευματέμφορου ὑμνογράφου τῆς ἑορτῆς, ποὺ ἀναβιβάζει τὶς κατενυγμένες καρδιές τους στὰ νοητὰ λειτουργικὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς τρισυποστάτου Θεότητος!… Γιατὶ σήμερον, ἡ Πάναγνος θεόνυμφος Παρθένος, ἡ θεόπαις Μαριάμ, ὡς τριετίζουσα δάμαλις καὶ «ὡς ναὸς ἐκλεκτὸς καὶ πανάμωμος, προεμνηστεύθη τῷ Πνεύματι, μυστικῶς νυμφευθεῖσα τῷ Θεῷ καὶ Πατρί», εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ Πανσέπτου ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου προσάγεται καὶ ὁ Ζαχαρίας αὐτὴν ἀγαλλόμενος, θεοπρεπῶς ὑποδέχεται!… Σήμερον «ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα τὴν ἐν Πνεύματι Θείῳ. Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος» (Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς).