π. Θεόδωρος Ζήσης:

...Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι ἐρωτηθεὶς ἀπὸ παπικό  (σ.σ. πρόκειται για τον λυκοποιμένα Βόλου Ιγνάτιο), ἂν συμμερίζεται τὴ γνώμη πολλῶν Ὀρθοδόξων περὶ τοῦ ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση, ὅπως τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς καὶ ἄλλων ἢ θεωρεῖ τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλησία, ἀπήντησε, ἂν οἱ πληροφορίες μας εἶναι σωστές, ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση, ἀλλὰ κανονικὴ ἐκκλησία, καὶ οἱ ἰσχυριζόμενοι τὸ ἀντίθετο ἔχουν ψυχολογικά προβλήματα. Φαίνεται ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο βγάζει ἀπὸ τὴ μέση τοὺς Ἁγίους Πατέρες μὲ τὴν Μεταπατερικὴ Θεολογία, γιατὶ τοὺς θεωρεῖ ψυχικὰ ἀσθενεῖς, συμφωνώντας μὲ ἄλλους(σ.σ. πρόκειται για τον αρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίο τον λατινόφρονα εχθρό της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού Της), ποὺ τοὺς θεωροῦν ὡς «ὄργανα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ποὺ ὑπόκεινται στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, γιατὶ προκάλεσαν τὸ σχίσμα. Αὐτὸ εἶναι σαφῶς βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ ἐνεργοῦντος, ἐν τοῖς Ἁγίοις, ἁμαρτία, ποὺ εἶναι ἀσυγχώρητη, κατὰ τὸν ἀψευδῆ λόγο τοῦ Κυρίου ὅτι «πᾶσα ἁμαρ τία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις». Εἶναι λοιπὸν ψυχικὰ ἄρρωστοι ὁ Μέγας Φώτιος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ Ἅ γιος Μᾶρκος Εὐγενικός, ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, οἱ Ἅγιοι Κολλυβάδες καὶ τόσοι ἄλλοι, ποὺ θεωροῦν τὸν Παπισμό αἵρεση;

The Orthodox Faith

 The Orthodox Church is founded on the mystery of God's Word. As the Father has sent me, I also send you (John 20: 21). It is a fundamental conviction of the Orthodox believer that the Church has been sent into the world to live and bear witness to the loving vocation, with which God enfolds humankind from the beginning of its existence, through the presence within herself of God's Word,. "For God so loved the word that he gave his only begotten Son... God did not send his Son into the world to condemn the world, but that the world through him might be saved" (John 3: 16-17).

 According to the Orthodox point of view, the vocation and responsibility of the Church is to hold to the truths, which are revealed by the historical appearance of Jesus Christ, and preserve them, under the guidance of the Holy Spirit, as a living tradition within the ecclesial body. The Church is described in the Bible as the pillar and ground of the truth (I Tim. 3: 15). This means that every perfect gift and every truth revealed in Christ is kept intact in the Church and transmitted as a dynamic tradition and a life giving reality in every historic now» The very being of the Church is understood as Orthodox communion.

Ύμνοι εις την Θεοτόκον - Greek Orthodox Hymns to the Mother of God

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου 2014

Λέοντος πάπα Ρώμης, Αγαπητού επισκόπου Σινάου, του ομολογητού.

Ὁ Ἅγιος Λέων γεννήθηκε στὴ Ρώμη περὶ τὰ τέλη τοῦ 4^ου αἰῶνος μ.Χ. καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας (450 – 457 μ.Χ.). Διετέλεσε διάκονος τῶν Ἐπισκόπων Ρώμης Καλλίστου καὶ Σίξτου (432 – 440 μ.Χ.) καὶ ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀρετῆς, τῆς συνέσεως καὶ τῆς καθαρότητας τοῦ βίου του χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ρώμης στὶς 29 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 440 μ.Χ.

Κατὰ τὴν Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴ Χαλκηδόνα, τὸ ἔτος 451 μ.Χ., προσέφερε μεγάλη ὑπηρεσία στὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια διὰ τῆς ἐνεργοῦ καὶ φωτισμένης συμβολῆς του. Ἀπέστειλε σὲ αὐτὴν τέσσερις ἀντιπροσώπους του, ἡ δὲ ἐπιστολὴ τὴν ὁποία ἀπηύθυνε πρὸς τὴ Σύνοδο καθόριζε μὲ ὅλη τὴν ἀκρίβεια καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὶς δύο φύσεις τοῦ Κυρίου, τὴ θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη.
Ὁ Ἅγιος Λέων κοιμήθηκε σὲ βαθὺ γῆρας στὶς 10 Νοεμβρίου 460 μ.Χ. μὲ εἰρήνη καὶ ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία.

H Oρεινή Γυναίκα--ΤΟΥ ΚΥΡ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Αν γυρίσεις τον κόσμο, θα δεις πως δεν θα βρεις παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους και εκείνους με λιγόχρονη και άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρεις πολλούς σε κάθε σου πάτημα. Αδέρφια σου στην χαρά δεν θα βρεις πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρεις πάρα πολλά. Αυτό φανερώνει πως τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμαστεί, όπως το χρυσάφι στην φωτιά. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι αυτό φαίνεται τρανώτατα από το ότι οι καλοπερασμένοι και οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται την ζωή τους. Η ευτυχία τους είναι μάλλον ρηχή και ψεύτικη, κι ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή ευτυχία, κ' επιχειρούνε κάθε τόσο ν' αλλάξουνε την ζωή τους.  Μπορεί η ψυχή να είναι ευτυχισμένη και μέσα σε ένα κορμί δυστυχισμένο; Μπορεί να ισχύει αυτό το παράδοξο;

Πήγαν κάποιοι στον αββά Αντώνιο και του είπαν:

 - Πές μας κάποιο λόγο πώς να σωθούμε. 
Και ο Γέροντας τους λέει: 
- Ακούσατε τί λέει η Γραφή; Σας αρκεί αυτή. 
Aλλά αυτοί είπαν: 
- Θέλουμε και από σένα, πάτερ, να ακούσουμε. 
Και ο Γέροντας τους είπε: 
- Το Ευαγγέλιο λέει: Άν κάποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο. 
- Δεν μπορούμε -του λένε- να το κάνουμε αυτό. 
- Εάν δεν μπορείτε να στρέψετε και το άλλο -λέει ο Γέροντας- υπομείνετε τουλάχιστον το ράπισμα στο ένα. 
- Ούτε αυτό μπορούμε, του απαντούν. 
Ξαναμιλάει ο Γέροντας: 
- Εάν ούτε αυτό μπορείτε, μήν ανταποδίδετε τα ίσα. 
Λένε πάλι: 
- Ούτε αυτό μπορούμε. 
Τότε ο Γέροντας γυρνάει και λέει στον μαθητή του: 
- Κάνε τους λίγο κουρκούτι, γιατί είναι άρρωστοι. Εάν το ένα δεν μπορείτε και το άλλο δεν θέλετε, τί να σας κάνω; 

π. Θεόδωρος Ζήσης:

...Ἐνδεικτικὰ ἀναφερθήκαμε στοὺς δύο αὐτοὺς μεγάλους ἀγωνιστὰς καὶ ὑποστηρικτὰς τῆς καλῆς ἑνώσεως καὶ τῆς καλῆς εἰρήνης (Ἰωσὴφ Βρυέννιο καὶ Γεννάδιο Σχολάριο), ποὺ ἐκφράζουν διαχρονικὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὴν Μεγάλη Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸν περασμένο αἰώνα προωθεῖ τὴν κακὴ ἕνωση μὲ σοφιστικὰ ἐπιχειρήματα, ὅπως γράφει ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, καὶ ἀποκαλεῖ τὸν πάπα ὄχι ἁπλῶς «ἅγιο», πρᾶγμα ποὺ κατακρίνει ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, ἀλλὰ ἁγιώτατο καὶ σεβασμιώτατο καὶ ἀγαπητὸ ἀδελφὸ καὶ κανονικὸ ἐπίσκοπο Ρώμης, θυμιάζουσα αὐτὸν ὡς «εὐλογημένον ἐρχόμενον ἐν ὀνόματι Κυρίου» καὶ μνημονεύουσα τὸ ὄνομά του σὲ ὀρθόδοξη ἀκολουθία καὶ πλεῖστα ἄλλα. Ὅταν ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Γέροντα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ὁ Ἀθηναγόρας ποὺ προσπαθοῦσε νὰ ἐπιβάλει τὴν κακὴ ἕνωση εἶχε ἀντιμέτωπη στὸ σύνολό της σχεδὸν τὴν Ἐκκλησία τῆς ῾Ελλάδος καὶ ἰσχυρὲς θεολογικὲς καὶ μοναστικὲς δυνάμεις. Ὁ τωρινὸς Πατριάρχης τὴν ἔχει σύμμαχο, καὶ οἱ θεολογικὲς καὶ μοναστικὲς δυνάμεις μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἐξασθενοῦν, ἀκόμη καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος.

Αν ο κ. Σαμαράς ήταν ουχί τύποις αλλά ουσία Ορθόδοξος, να τι θα απαντούσε στους Αγιορείτες:

Οι Αγιοτείτες προς τον κ. Σαμαράν:

…Ἔν τέλει ἔχοντες τὴν βεβαιότητα διὰ τὸν σεβασμὸν Ὑμῶν πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν τοῦ λαοῦ τῆς πατρίδος ἡμῶν παρακαλοῦμεν ὅπως φροντίσητε ἰδιαιτέρως διὰ τὴν διαφύλαξιν ταύτης εἰς τοὺς παρόντας χαλεποὺς χρόνους μὴ ἐνδίδοντες εἰς ἀλλοτρίας φωνὰς καὶ πιέσεις ὁπόθεν καὶ ἄν προέρχωνται.

Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρομεν ὡρισμένα θέματα, διά τινα ἐκ τῶν οποίων ανεφέρθη ιδιαιτέρως ἡ καθ' ἡμᾶς Ι. Κοινότης, ὡς ἡ ἐπιχειρουμένη κατάργησις τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἡ σχεδιαζομένη μετατροπὴ τοῦ ἰδιαιτέρας ἀξίας διὰ τὴν Ἑλληνορθόδοξον Παράδοσι τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν εἰς γνωσιολογικόν-θρησκειολογικόν, ἡ σχεδιαζομένη κατάργησις τῆς ἀργίας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ ἄλλα παρόμοια...

Ο κ. Σαμαράς προς τους Αγιορείτες:

Ποιον σεβασμόν θέλετε από εμένα προς την Ορθόδοξον Παράδοση και Πίστη, όταν εσείς πρώτοι δεν την σέβεστε. Συνεχίζετε να κοινωνείτε με τον λατινόφρονα κ. Βαρθολομαίο τον εκθεμελιωτή της Ορθόδοξης Παράδοσης και Πίστης.

Σας ενδιαφέρει το μάθημα των θρησκευτικών να μάθουν τα ελληνόπουλα την Ορθοδοξία για να τα κάνετε  Ουνιτάκια να προσκυνούν τον Αγιώτατον Επίσκοπο Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο! Δεν αντιλαμβάνεσθε ότι εσείς πρώτοι είσθε η αιτία των δεινών της Πατρίδος μας; Δεν γνωρίζετε ότι είναι αναπόδραστη νομοτέλεια η αποστασία από την Ορθόδοξη Πίστη να ακολουθείται από εθνικές συμφορές;

.

Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού εκοιμάτο ήσυχος, αφού δεν άκουγε από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

Ουδέποτε εις την ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας όσο τα τελευταία 35 χρόνια! Όχι μόνον κατώρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και τους διοικούντας το Άγιον Όρος πειθήνια όργανά των, υπασπιστάς και προασπιστάς της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους συναδέλφους των, τους ελαχίστους που ετόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν αρρενωπά, ότι δεν ακολουθούν πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. Η αίρεσις εγιγαντούτο καθημερινώς ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητος και λοιποί καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν για το αναγκαίον της…νήψεως και το υπερβάλλον του …μυστικού γνόφου της ανατολικής Θεολογίας…                                                                                       

Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού εκοιμάτο ήσυχος, αφού δεν άκουγε από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

Πεινούμε για πράξη και συνέπεια.

Δεν συγκινούμεθα πλέον από τις διαμαρτυρίες των Αγιορειτών. Όταν μετά από τόσα χρόνια προδοσίας συνεχίζουν να «απειλούν» αλλά και πάλιν να «εξαιτούν τας θειοτάτας ευχάς», του κακοδόξου ποιμένος των, να εκφράζουν τον πόνον και την ανησυχίαν των δια τα τελούμενα, αλλά και την επιθυμίαν των «να μη αποκοπούν από την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν», αγνοούντες ότι ο συνεχιζόμενος σύνδεσμός των με αυτήν τους αποκόπτει από την αληθινήν Εκκλησίαν του Χριστού, από την ομήγυριν των πρωτοτόκων και ομολογητών, πως είναι δυνατόν να προκαλέσουν με τέτοια γραφόμενα ταραχή στις παρατάξεις των κακοδόξων; Οι πιστοί εξ άλλου που τους παρακολουθούμε έχουμε χορτάσει πια από λόγια, πεινούμε για πράξη και συνέπεια. 

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή του Ασώτου.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr