Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου:

«Μηδέποτε συμφιλιάσῃς μετὰ αἱρετικῶν. Μὴ συμφάγῃς, μὴ συμπίῃς, μὴσυνοδοιπορήσῃς. Μὴ εἰσέλθῃς εἰς οἶκον αὐτῶν, μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν· πάντα γὰρὅσα εἰσίν, ἀκάθαρτα εἰσίν, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος, ὅτι τοῖς μεμιασμένοις καὶἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις.Ἀσφαλίζου οὖν τὴν ψυχήν σου, ἀγαπητέ. Μὴ συμφιλιάζῃς αἱρετικοῖς, ἵνα μὴ συγκοινωνήσῃς τῇ κοινωνίᾳ αὐτῶν· ὅτι γάρ, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, οὐκἔχουσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, οὐδὲ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὐδὲ ἐν τῷ μέλλοντι· δηλονότιοὐδὲ οἱ συμμιαινόμενοι αὐτοῖς· ἕκαστος γὰρ θερίσει ὃ ἔσπειρε».  

Διηγήθηκε Γέρων: Κάποτε ἦρθαν καί μέ προσκύνησαν τά δαιμόνια, ἐνῶ ἔψελνα τό Χερουβικό καί εἶχα φθάσει στό «καί τή ζωοποιῶ Τριάδι».

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=4&t=9212

Ἔρχονται λοιπόν πέντε δαίμονες, ἕνας μεγάλος ἀξιωματικός μέ πηλίκιο καί κάτι σήματα δαιμονικά, γαλόνια καί κέρατα ποῦ ἔβγαιναν δίπλα ἄπ΄ τό πηλίκιο, καί τέσσερις μικροί μαλλιαροί, καί πέφτουν στά γόνατα μπροστά μου. Ὁ μεσαῖος, ὁ ἀξιωματικός, εἶχε τό ἕνα πόδι γονατιστό καί τό ἄλλο μισολυγισμένο ὅπως οι καθολικοί καί μοῦ λέει:
Εἶσαι σπουδαῖος ψάλτης! Εἶσαι θαυμάσιος! Εἶσαι ἄφθαστος!
Εἶχε τό κεφάλι ψηλά, ἐνῶ οι ἄλλοι τέσσερις εἶχαν τό κεφάλι κάτω.
Ἐγώ μονολόγησα: «Τά δαιμόνια θά μοῦ πάρουν τό μυαλό.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 19 Μαρτίου 2014

Χρύσανθου και Δαρείας μαρτύρων, Κλαυδίου, Ιλαρίας, Ιάσονος, Μάυρου και Παγχαρίου μαρτ.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος καὶ Δαρεία ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Νουμεριανοῦ (243 – 284 μ.Χ.). Ὁ Ἅγιος Χρύσανθος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ἦταν υἱὸς ἐπιφανοῦς εἰδωλολάτρου. Ὅμως κατηχήθηκε στὴν Χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ κάποιον Χριστιανὸ καὶ βαπτίσθηκε. Ὅταν ὁ πατέρας του πληροφορήθηκε τὸ γεγονός, τὸν φυλάκισε καί, γιὰ νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη, τοῦ ἔδωσε γυναῖκα τὴν ὡραία Δαρεία, ἡ ὁποία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἦταν εἰδωλολάτρισσα.

Ἀντὶ ὅμως νὰ προσελκύσει ἡ Δαρεία τὸν σύζυγό της Χρύσανθο στὴν εἰδωλολατρία, συνέβη τὸ ἀντίθετο. Πίστεψε καὶ αὐτὴ στὸν Χριστὸ καὶ βαπτίσθηκε. Τότε τοὺς κατήγγειλαν στὸν ἔπαρχο Κελερίνο, ὁ ὁποῖος τοὺς παρέδωσε στὸν τριβοῦνο Κλαύδιο. Τὸ μαρτύριο ἄρχισε. Ἀλλὰ ἡ καρτερία καὶ ἡ ὑπομονὴ τῶν Μαρτύρων ἐξέπληξε τὸν Κλαύδιο, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του Ἰλαρία, τοὺς υἱούς του Ἰάσονα καὶ Μαῦρο καὶ τοὺς στρατιῶτες του πίστεψε στὸν Χριστό.
Στὴν συνέχεια ἔριξαν τοὺς Ἁγίους Χρύσανθο καὶ Δαρεία μέσα σὲ λάκκο καὶ τοὺς ἐνταφίασαν ζωντανοὺς τὸ ἔτος 283 μ.Χ.

Οι πιστοί που τους παρακολουθούμε έχουμε χορτάσει πια από λόγια, πεινούμε για πράξη και συνέπεια.

Δεν συγκινούμεθα πλέον από τις διαμαρτυρίες των Αγιορειτών. Όταν μετά από τόσα χρόνια προδοσίας συνεχίζουν να «απειλούν» αλλά και πάλιν να «εξαιτούν τας θειοτάτας ευχάς», του κακοδόξου ποιμένος των, να εκφράζουν τον πόνον και την ανησυχίαν των δια τα τελούμενα, αλλά και την επιθυμίαν των «να μη αποκοπούν από την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν», αγνοούντες ότι ο συνεχιζόμενος σύνδεσμός των με αυτήν τους αποκόπτει από την αληθινήν Εκκλησίαν του Χριστού, από την ομήγυριν των πρωτοτόκων και ομολογητών, πως είναι δυνατόν να προκαλέσουν με τέτοια γραφόμενα ταραχή στις παρατάξεις των κακοδόξων; Οι πιστοί εξ άλλου που τους παρακολουθούμε έχουμε χορτάσει πια από λόγια, πεινούμε για πράξη και συνέπεια. 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ο Χριστός χαριτώνει τους επισκόπους που πολεμούν τους καινοτόμους νεωτεριστές (Μ. Βασίλειος) [ΒΙΝΤΕΟ 2014]

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Οι γιατροί της είπαν ότι το νεογέννητο μωρό της ήταν νεκρό. Εκείνη ήθελε να περάσει μερικές στιγμές μαζί του και να το νανουρίσει σαν να ήταν ζωντανό. Και το θαύμα έγινε!

Πριν από πέντε μήνες, η Κέιτ Ογκ γέννησε πρόωρα δίδυμα σε μαιευτήριο του Σίδνεϊ της Αυστραλίας.

Τα μωράκια, ένα κορίτσι και ένα αγόρι, γεννήθηκαν στις 27 εβδομάδες και ζύγιζαν περίπου 900 γραμμάρια το κάθε ένα.
Το κοριτσάκι, η Έμιλι, γεννήθηκε χωρίς πρόβλημα. Το αγοράκι όμως δεν ανέπνεε και οι γιατροί προσπαθούσαν για ένα 20λεπτο να το επαναφέρουν στη ζωή. Στο τέλος είπαν στους γονείς ότι ήταν νεκρό.
Οι γιατροί ρώτησαν την Κέιτ πως θα ονόμαζε το αγοράκι αν ζούσε και εκείνη απάντησε Τζέιμι.
Η μητέρα θέλησε να κρατήσει αγκαλιά το αγοράκι της. Ακούμπησε το παιδί στο στέρνο της. Του μιλούσε συνεχώς για δύο ώρες, ώσπου ο μικρός εμφάνισε σημεία ζωής.
Το μωρό είχε προσπαθήσει να αναπνεύσει κι άλλες φορές, αλλά οι γιατροί της είπαν ότι ήταν αντανακλαστική κίνηση.
Σε κάποια στιγμή όμως ο μικρός άρχισε να κουνιέται. Τότε η μητέρα του ακούμπησε στα χείλη λίγο γάλα και ο μικρός άνοιξε το στόμα του και άρχισε να αναπνέει.
Λίγο αργότερα άνοιξε τα μάτια του και με το χεράκι του έπιασε το δάχτυλο της μητέρας του.
Όπως τόνισε η Κέιτ, ο γιατρός αποσβολωμένος της έλεγε «Δεν το πιστεύω».
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η θερμοκρασία που εξέπεμπε το σώμα της Κέιτ κράτησε το μωρό ζεστό και το βοήθησε να επανέλθει και ενισχύει τη θεωρία της «φροντίδας καγκουρό» που λέει ότι η απευθείας επαφή με το νεογέννητο ενδεχομένως να είναι πιο αποτελεσματική ακόμα και από τη θερμοκοιτίδα.
«Χάρη στο ένστικτο και την επιμονή της Κέιτ ο Τζέιμι είναι υγιής», τόνισε ο πατέρας των μωρών Ντέιβιντ.
Οι δύο γονείς μίλησαν για τη συγκλονιστική ιστορία τους την Πέμπτη στο αυστραλιανό Chanel 7.

Πηγή : http://e-press-room.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9263.html

"Ορθόδοξος Τύπος" : Οι Μοναχοί ούτοι δεν δύνανται πλέον να μετέχουν της κακοφώνου, κακοδόξου και αιρετικής συναυλίας, την οποίαν διευθύνει ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

...Και οι άγιοι Ιερομόναχοι και Μοναχοί του Αγίου Όρους, της Πάτμου, της Κρήτης ας υψώσουν το κέρας της διαμαρτυρίας αυτών έως άνω ουρανού και ας είπουν εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην το ιστορικόν ¨Ουκ έξεστί Σοι» , δηλαδή το μέγα «ΟΧΙ» της Ορθοδοξίας δια τας σαφώς προς το Δόγμα και  τας διαγορεύσεις των Πατέρων και της Ιεράς Παραδόσεως, παραδόξους και αλλοκότους και ασυγχόρδους πράξεις του. Οι Μοναχοί ούτοι δεν δύνανται πλέον  να μετέχουν της κακοφώνου, κακοδόξου και αιρετικής συναυλίας, την οποίαν διευθύνει ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, μικρόν λογιζόμενος το βαρύ και ένδοξον παρελθόν του οποίου τυγχάνει εφ΄ όρκω συνεχιστής. Θα ευαρεστήσουν  τω Θεώ οι Επιστάται και Μοναχοί του Αγίου Όρους, εάν, συνολικώς παύοντες την μνημόνευσιν του Οικουμενικού, αποτάξωσιν εαυτούς της μερίδος των Νέο-Αιρετικών του Φαναρίου, σώζοντες τας ψυχάς των και περιφυλάσσοντες την Ορθοδοξίαν.

Η ιστορική αλήθεια για τους Ελληνες Αρβανίτες

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Από την εποχή του κομμουνιστικού αθεϊστικού καθεστώτος στην Αλβανία η γειτονική χώρα επιχειρεί με προπαγανδιστικό τρόπο να διεκδικήσει τους υπερήφανους Ελληνες Αρβανίτες - ή, ορθότερα, τους αρβανιτόφωνους συμπατριώτες μας. Επειδή στην εποχή μας είναι απαραίτητο να ξέρουμε την Ιστορία μας και επειδή οι προπαγάνδες και οι σκοπιμότητες καθίστανται έντονες και διαβρωτικές, θεωρώ πολύ χρήσιμο το πρόσφατο βιβλίο του Κώστα Καραστάθη με τίτλο: «Ελληνες από το Αρβανον» και υπότιτλο «Η αλήθεια για την ταυτότητα των Αρβανιτών εποίκων μας». Η ιστορική μελέτη του διακεκριμένου και πολυβραβευμένου συγγραφέως και εκπαιδευτικού έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις ΑΘΩΣ το 2014, μόλις προ ολίγων ημερών, και δίνει τη δυνατότητα σε όλους μας, ειδικούς και μη, να μάθουμε περισσότερα για την καταγωγή, τη συνείδηση και το γλωσσικό ιδίωμα των αρβανιτοφώνων.

Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου : Ο Μακαριώτατος έθεσε υπ όψη των μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, την παραίτηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φωκίδος κ. Αθηναγόρου από την διαποίμανση της Ιεράς Μητροπόλεώς του, για λόγους γήρατος.

 Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, σύμφωνα με το άρθρο 34 παρ. 2 του Νόμου 590/1977 «Περί του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος», έκανε αποδεκτή την παραίτηση του Σεβασμιωτάτου, και θα την ανακοινώσει αρμοδίως στον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, για την έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος.

«ΕΜΙΣΗΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΠΟΝΗΡΕΥΟΜΕΝΩΝ...»

Κανένα έγκλημα δεν τον βαρύνει!
 Όλες οι δικαστικές Αποφάσεις των Δικαστηρίων στην Ελλάδα και στο Ισραήλ είναι υπέρ Αυτού! 
Είναι αθώος! Και όμως είναι φυλακισμένος! Είναι σε απόλυτη απομόνωση! Έτσι θέλησαν οι εκκλησιαστικές Αρχές του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων!

Η κοινωνία μεταξύ κακοδοξούντων και ορθοδοξούντων επισκόπων, θεωρείται λίαν απαράδεκτος και κατάκριτος πράξις, όσω και αύτη να καλύπτεται με το αιτιολογικόν της προσωρινότητος και «οικονομίας».

Το Ορθόδοξον Πλήρωμα, δια να κατορθώση να διασφαλίση και διατηρήση την ακαινοτομήτως ορθόδοξον ιδιότητα και υπόστασίν του εις τα της Πίστεως, υποχρεούται να διακόψη πάσαν εκκλησιαστικήν κοινωνίαν και μετά των κοινωνούντων τω κακοδοξούντι επισκόπω αυτού, διότι οι κοινωνούντες τω κακοδόξω επισκόπω, γνωρίζοντες καλώς ότι ούτος κακοδοξεί, αντί να προβώσιν εις τας ενδεικνυομένας κανονικάς κατ’ αυτού κυρώσεις προς συνέτησίν του, όλως αντιθέτως αποθρασύνουν και εδραιώνουν αυτόν εις την κακοδοξίαν του, δια της προς αυτόν κοινωνίας αυτών. Ουδόλως δε ωφελεί αυτούς και ουδένα δύναται ενσυνειδήτως να πληροφορήση οιαδήποτε δήλωσις και ομολογία αυτών ότι δεν τυγχάνουν ομόφρονες τω μεθ’ ου κοινωνούν κακοδοξούντι επισκόπω, καθότι η επιτελουμένη αύτη πράξις (της κοινωνίας), Κανονικώς κρινομένη, μαρτυρεί καταφανέστατα πλήρη ενότητα πίστεως, δυνάμει της οποίας δεν δύναται να υποκινηθή το ενδιαφέρον της Εκκλησίας όπως εκφέρη την εν προκειμένω «Κρίσιν» και «Συνοδικήν» Αυτής «Διαγνώμην». Η κοινωνία μεταξύ κακοδοξούντων και ορθοδοξούντων επισκόπων, θεωρείται λίαν απαράδεκτος και κατάκριτος πράξις, όσω και αύτη να καλύπτεται με το αιτιολογικόν της προσωρινότητος και «οικονομίας». Αι Κανονικαί Διατάξεις της Εκκλησίας, τελείως αποκλείουν τοιούτον δικαίωμα, διότι εάν ο εν γνώσει απλούς πιστός έχει υποχρέωσιν, ως Ορθόδοξος κατά την Κανονικήν Κρίσιν, να αποτειχισθή του οικείου κακοδοξούντος επισκόπου  του και να υπαχθή εις ορθοφρονούντα (ομοχώριον—εάν υπάρχη) επίσκοπον, εν τίνι δικαιώματι ο επίσκοπος ούτος δύναται να επικοινωνή μετά του κακοδοξούντος συνεπισκόπου του και δια ποίον, τότε, λόγον το Πλήρωμα των πιστών υποχρεούται, καθ’ ον, εκ παραλλήλου, τρόπον υποχρεούται να παραμένη Ορθόδοξον, να χωρήση εις την αποτείχισιν, την έννοιαν και τον σκοπόν της οποίας εκ βάθρων καταλύει εν προκειμένω ο «ορθοφρονών» επίσκοπος δια της προς τον κακοδοξούντα συνεπίσκοπον αυτού κοινωνίας του, όστις, σημειωτέον, σκοπός, ουδείς άλλος τυγχάνει, ειμή η διασφάλισις της (ακαινοτομήτου) ορθοδόξου ιδιότητος και υποστάσεως του αποτειχιζομένου; Η προκαλουμένη εν προκειμένω ζημία είναι καταφανεστάτη, δια τε την Εκκλησίαν και το Πλήρωμα Αυτής. Διότι, ο μεν κακοδόξως φρονών και κηρύσσων επίσκοπος, δυσκόλως δύναται να ζημιώση και βλάψη τούτο, ένεκα της απ’ αυτού αποτειχίσεώς του, ενώ απεναντίας, ο κοινωνών μετ’ αυτού «ορθοφρονών» τοιούτος ευκόλως δύναται να παραπλανήση και παρασύρη το υγειώς σκεπτόμενον Πλήρωμα τούτο, επειδή ο κοινωνών μετά του κακοδόξου επισκόπου, γίνεται αιτία και ο συνδετικός κρίκος όπως το ορθοφρονούν Πλήρωμα επικοινωνεί, ενδιαμέσως, μετά του εξ ου απετειχίσθη κακοδόξου επισκόπου του! Εντεύθεν όθεν και η μεγάλη βλάβη δια την Εκκλησίαν, του αποκλεισμού, δηλονότι, της διασώσεως και διατηρήσεως της ακαινοτομήτου γραμμής και πορείας εν τω ορθοδόξω βίω του ευσεβούς Πληρώματος Αυτής! Τούτου ένεκα λόγου, άλλωστε, η αγία Πρωτο-Δευτέρα Σύνοδος σαφώς αποφαίνεται ότι ο αποτειχιζόμενος «ερύσατο την Εκκλησίαν μερισμών και σχισμάτων».