Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Ευπρέπιον:

-Πώς έρχεται, κατ'αρχάς, ο φόβος του Θεού είς την ψυχήν; 
-Eάν εκλέξη - απήντησεν ο Γέρων - ο άνθρωπος την ταπείνωσιν και την ακτημοσύνην, συντόμως έρχεται είς αυτόν και ο φόβος του Θεού. 
2. Ο Αββάς Ιάκωβος είπε: όπως ακριβώς ο λύχνος φωτίζει είς τόπον σκοτεινόν, τοιουτοτρόπως και ο φόβος του Θεού, όταν έλθη είς την καρδίαν του ανθρώπου, τον φωτίζει και τον διδάσκει όλας τάς αρετάς και τάς εντολάς του Θεού. 
3. Ένας αδελφός ήρωτησεν ένα Γέροντα: 
-Πώς έρχεται ο φόβος του Θεού είς την ψυχήν; 
-Εάν εκλέξη ο άνθρωπος - απήντησεν ο Γέρων - την ταπείνωσιν και την ακτημοσύνην, και εάν δεν κατακρίνη ουδένα' και είς κάθε πράγμα ελέγχει την ψυχήν του διά να ενθυμήται, ότι έχει κάποτε να συναντήση τον Θέον΄τότε έρχεται είς αυτόν ο φόβος του Θεού.

 

Ἔτσι θὰ λέγαμε, ὅτι μοιάζει κάποτε ὁλόκληρη ἡ Ὀρθοδοξία νὰ κοιμᾶται, ὅταν Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι μπορεῖ νὰ τὴν προδίδουν.

+π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
(Ὁμιλία εἰς τὸν προφ. Ἡσαΐα, ἀριθ. 85, 1997, Ἱ. Μ. Παντοκράτορος)

«...Καὶ μία ὁλόκληρη τοπικὴ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ καθεύδει καὶ νὰ ἔχει ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἀφυπνίσεως. Θὰ λέγαμε ἀκόμη, ἂν ξεχωρίσουμε πρόσωπα μόνο, ὅτι καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (ὅπως θὰ συμβεῖ καὶ συμβαίνει ἤδη στὰ ἔσχατα, διότι εἴμεθα στὴν περιοχὴ τῶν ἐσχάτων, ἐν ὄψει τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ ἀντιχρίστου), ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι σὲ μιὰ κατάσταση ναρκώσεως, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα -τὸ λέγω δυὸ φορές-, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι σὲ κατάσταση ἐγρηγόρσεως.

Ὁ Χριστὸς πόσες φορὲς τὸ εἶπε: «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν». Αὐτὸ τὸ «γρηγορεῖτε» εἶναι ἀναγκαιότατον σύνθημα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν· καὶ βέβαια δὲν γρηγοροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· μακάριοι ὅμως οἱ γρηγοροῦντες. Καὶ τοῦτο διότι ἔρχεται φοβερὴ ἐποχή. Ζοῦμε τὴν ἐποχὴ αὐτή, ἔχουμε εἰσέλθει στὴν περιοχὴ αὐτῆς τῆς φοβερῆς ἐποχῆς.
Ἔτσι, ὅταν θὰ ἀρχίσει νὰ ἁπλώνεται –καὶ ἁπλώνεται– ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ στὴν πατρίδα μας, καὶ στὰ Πατριαρχεῖα μας, –τὸ ἀκούσατε ἄραγε;– καὶ στὰ πατριαρχεῖα μας, καὶ στὶς Ἀρχιεπισκοπές μας, τότε δὲν εἶναι ἀπέξω ὁ ἐχθρός· καὶ ὅταν ἡ τελευταία, θὰ λέγαμε, πράξη εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, καὶ θὰ εἶναι ἐργαλεῖο στὰ χέρια τοῦ ἀντιχρίστου, συνεπῶς, δὲν πρέπει νὰ εἴμεθα ξύπνιοι; Ναί, πρέπει, ἀλλὰ οἱ πολλοὶ μπορεῖ νὰ μὴ εἶναι ξύπνιοι. Ἔτσι θὰ λέγαμε, ὅτι μοιάζει κάποτε ὁλόκληρη ἡ Ὀρθοδοξία νὰ κοιμᾶται, ὅταν Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι μπορεῖ νὰ τὴν προδίδουν. Ναί. Τότε μοιάζει μʼ ἐκεῖνο τὸ πλοιάριο στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς κάποτε ἐκοιμᾶτο. Ἐκεῖνο τὸ πλοιάριο μὲ τοὺς μαθητὰς εἶναι τύπος τῆς Ἐκλλησίας...
Καὶ βλέπουμε σʼ αὐτὴν τὴν εἰκόνα: ὁ Χριστὸς καθεύδει. Ποιός καθεύδει; Μοιάζει ὅτι καθεύδει ὁ Χριστός. Ἔτσι, σὲ μιὰ ἐποχὴ παρακμῆς καὶ καθιζήσεως πνευματικῆς, οἱ λίγοι σωστοὶ πιστοὶ κραυγάζουν τὸν ἴδιο λόγο: «ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα, βοήθησον ἡμῖν». Τότε τὸν εἶπαν ἐπιστάτη, προϊστάμενο. Σήμερα λέμε: «Κύριε χανόμαστε, βάλε τὸ χέρι Σου». Δὲν τὸ λέμε; Τὸ λέμε μὲ πόνο, μὲ ὀδύνη, μὲ δάκρυα...

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Όλοι να γονατίσουμε παρακαλώντας τον Κύριο για την Μαρία Ρεπούση

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ - ΨΑΛΜΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ (VESPERS PSALM)

Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ κυριωτέρα ἰσοπεδωτική «μπουλντόζα» τῆς παγκοσμιοποιήσεως εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Σήμερον τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἄνευ Πανορθοδόξου Συνόδου ἤ Οἰκουμενικῆς ἀποφάσεως, ἀναγνωρίζει τούς Κόπτας ὡς Ὀρθοδόξους, ἀκυρώνων οὐσιαστικῶς τήν Δ´ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἡ ὁποία τούς ἐκήρυξεν αἱρετικούς Χριστιανούς. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ κυριωτέρα ἰσοπεδωτική «μπουλντόζα» τῆς παγκοσμιοποιήσεως εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δι᾽ αὐτό τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, τό ὁποῖον κηρύσσει τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία ὡς Μίαν καί πραγματικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγ. Πατέρων, δέν ἔχει οὐδεμίαν ἀξίαν. Τό αὐτό ἰσχύει καί διά τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους, εἰς τάς ὁποίας οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔδιδον μάχας ὑπέρ τῆς πίστεώς μας. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ περί αὐτόν Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς δέν σέβονται τίποτε. 

"Oρθόδοξος Τύπος" αρ. φύλ. 1988.

«Νὰ εὐφραίνεσθε ὅπου εἶστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καὶ νὰ κλαίετε διὰ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ αἱρετικοὺς ποὺ περιπατοῦν εἰς τὸ σκότος» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

(Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέου

ἐνάντια στὸν Οἰκουμενισμὸ. Κεντρική Πλατεῖα τῆς Κονίτσης κατὰ τὴν Λιτανεία τῶν Ἱ. Λειψάνων καὶ τῆς ἁγ. Εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ  23.8.2013)

            Ὑμνολογῶ καὶ δοξάζω τὸν Τριαδικό μας Θεό, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, γιατὶ μᾶς ἀξιώνει καὶ ἐφέτος νὰ τελέσουμε τὶς ἑόρτιες ἐκδηλώσεις στὴ μνήμη τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

            Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς σὲ πολλὰ σημεῖα τῶν διδαχῶν του, ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ τὶς μεθοδεῖες τῶν ποικιλονύμων αἱρετικῶν. Λέει χαρακτηριστικά :  «Νὰ εὐφραίνεσθε ὅπου εἶστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καὶ νὰ κλαίετε διὰ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ αἱρετικοὺς ποὺ περιπατοῦν εἰς τὸ σκότος». Διότι εἶχαν μὲν τότε τὸν Τοῦρκο πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι τους οἱ Ἕλληνες, ὅμως μεγάλο κίνδυνο συναντοῦσαν ἀπὸ τὴν προπαγάνδα τῶν Προτεσταντῶν καὶ τῶν Παπικῶν ποὺ μὲ ἄφθονα χρήματα, μὲ σχολεῖα ποὺ ἵδρυαν, ἐξαγόραζαν ἤ προσπαθοῦσαν νὰ ἐξαγοράσουν τὶς συνειδήσεις τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων. Αὐτὸ τὸ αὐτόχρημα σατανικὸ καὶ ὀλέθριο ἔργο τους συνεχίζουν καὶ σήμερα οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Γίνεσαι δύσκολος στόχος του πονηρού.

Αν έχεις πολλή ελεύθερη ώρα ταξιδεύοντας στο λεωφορείο, ή οπουδήποτε βρίσκεσαι, αντί να πιάσεις κουβέντα με τον ένα ή τον άλλο, κοίταξε το ρολόι σου, κλείσου στον εαυτό σου και λέγε την ευχή.

Με την συνήθεια, την ασταμάτητη προσοχή και την αδιάλειπτη προσευχή γίνεσαι δύσκολος στόχος του πονηρού. Μαζί με αυτά, η καλλιέργεια της αγάπης, της ευσπλαχνίας, της πίστης, της συμπόνοιας, της κατάνυξης, της αυτοκατηγορίας, της ελπίδας στον Θεό, της τακτικής εξομολόγησης και Θείας Κοινωνίας, αποκτάς ένα γερό οπλοστάσιο και καθιστάς τον εαυτό σου θωρακισμένο με την χάρη του Θεού και σχεδόν απρόσβλητον από τα θανατηφόρα βέλη του διαβόλου. Ο Κύριος είπε: «Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Γι’ αυτό γνωρίζοντας την ασθένεια σου, ταπεινώσου, και έχε εις τον Θεό την ελπίδα σου ίνα μη καταισχυνθής και δόξαζε κατά πάντα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας. Αμήν.

Πρωτοπρεσβύτερος π.Θεόδωρος Ζήσης: Κορυφαῖο κακὸ ἡ Ὁμοφυλοφιλία

 Ὁ μεγαλύτερος ἠθικὸς ἀναμορφωτὴς τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐκτὸς τῶν ὅσων σημαντικῶν λέγει γιὰ τὴν Ὁμοφυλοφιλία ἑρμηνεύοντας τὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, σὲ ἕνα ἄλλο του ἔργο, ἀφοῦ προηγουμένως στιγματίσει ὅλες τὶς ἠθικὲς ἀδυναμίες τῶν Χριστιανῶν στὴν πατρίδα του, τὴν μεγάλη καὶ φημισμένη Ἀντιόχεια, λέγει ὅτι ἀκόμη δὲν σᾶς εἶπα γιὰ τὸν κολοφῶνα τῶν κακῶν, τὸ κέντρο τῆς συμφορᾶς, γιατί, ἐνῶ  σχεδίαζα νὰ ὁμιλήσω γι᾽ αὐτό, ὑποχωροῦσα ἀπὸ ντροπή: «Ἀλλ᾽ οὔπω τὸν κολοφῶνα τῶν κακῶν εἶπον, οὐδὲ τὸ κεφάλαιον ἐξεκάλυψα τῆς συμφορᾶς, πολλάκις μὲν ἐλθὼν εἰπεῖν καὶ ἐρυθριάσας, πολλάκις δὲ καὶ αἰσχυνθείς».Καὶ ἀποκαλύπτοντας τὸ κορυφαῖο αὐτὸ κακό, τὴν συμπύκνωση καὶ περίληψη κάθε συμφορᾶς πνευματικῆς, ὁμιλεῖ γιὰ τὸν «καινὸν καὶ παράνομον ἔρωτα» τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὁ ὁποῖος κάνει νὰ ὠχριοῦν μπροστά του ὅλα τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα, καὶ αὐτὸ τῆς πορνείας, καὶ ὁ ὁποῖος, ἀνατρέποντας τοὺς νόμους τῆς φύσεως, καθιστᾶ τελικῶς περιττὸ τὸ γυναικεῖο φῦλο, ἀφοῦ οἱ ἄνδρες ἱκανοποιοῦν μεταξύ τους τὶς σαρκικές τους ἐπιθυμίες· «καὶ κινδυνεύει λοιπὸν περιττὸν εἶναι τὸ τῶν γυναικῶν γένος, τῶν νέων ἀντ᾽ ἐκείνων πάντα τὰ ἐκείνων πληρούντων». Οἱ πολιτισμένοι τῶν ἡμερῶν μας, λέγει, ξεπέρασαν ὅλους τοὺς βαρβάρους σὲ ἀναισχυντία, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὰ ἄλογα ζῶα, τὰ ὁποῖα, μολονότι ὁ οἶστρος τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας εἶναι ἔντονος καὶ ἀφόρητος, ἐντούτοις δὲν γνωρίζουν αὐτὸν τὸν ἀφύσικον ἔρωτα, ἀλλὰ σταματοῦν στὴν φυσικὴ μείξη· «ἀλλ᾽ ὅμως τοῦτον οὐκ οἴδασι τὸν ἔρωτα, ἀλλ᾽ ἔστηκεν εἴσω τῶν τῆς φύσεως ὅρων· κἂν μυριάκις κοχλάζῃ, τοὺς τῆς φύσεως οὐκ ἀνατρέπει νόμους». 

  Τί θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ κατὰ κοινὴν ἀναγνώρισιν μεγάλος ἠθικὸς ἀναμορφωτὴς καὶ διδάσκαλος, ἂν μετὰ ἀπὸ τόσους αἰῶνες  χριστιανικῆς καλλιεργείας καὶ ἁγιωσύνης ξανάβλεπε νὰ ἐμπολιτεύεται καὶ νὰ ἐπαινεῖται στὶς πρώην χριστιανικὲς κοινωνίες τὸ κορυφαῖο αὐτὸ ἁμάρτημα, ἡ χειρότερη συμφορά, ποὺ οὔτε σὲ βαρβάρους  λαοὺς ὑπάρχει οὔτε ἀκόμη καὶ στὰ ἄλογα ζῶα. Τί θὰ ἔλεγε, ἂν ἐπληροφορεῖτο, πολὺ περισσότερο, ὅτι οἱ θεωρούμενοι ὡς πολιτισμένοι λαοὶ τῆς Εὐρώπης, ποὺ φιλοδοξοῦν νὰ ἡγεμονεύουν ἐπὶ τῶν ἄλλων λαῶν, ὅπως ἡ Γερμανία, ὄχι μόνον νομιμοποιοῦν τὶς ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις, τοὺς γάμους ὁμοφυλοφίλων καὶ τὴν υἱοθεσία μικρῶν παιδιῶν ἀπὸ ὁμοφυλόφιλους ἄνδρες, ποὺ ἀσελγαίνουν ἐπ᾽ αὐτῶν, ἀλλὰ ἔφτασαν στὸ σημεῖο, οἱ λογικοὶ αὐτοί, νὰ ἀσελγαίνουν καὶ νὰ βιάζουν καὶ τὰ ἄλογα ζῶα, ἐπιτρέποντας μὲ νόμους τὴν κτηνοβασία καὶ ἱδρύοντας πορνεῖα γιὰ ἄσκηση τῆς κτηνοβασίας; Δὲν ξεπεράσαμε κατὰ πολὺ ἀκόμη καὶ τὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων, τὸν σιχαμερὸ Σοδομισμό; Ποῦ εἶναι οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες, γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ νὰ ἀφυπνίσουν, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες; Γι᾽ αὐτὸ παραμερίζουν τοὺς Ἁγίους Πατέρες μὲ τήν «μεταπατερικὴ θεολογία»; Γιὰ νὰ μὴ ὑπάρχει σύγκριση, νὰ μὴ ὑπάρχουν πρότυπα, καὶ νὰ καθησυχάζουν τὶς ἔνοχες συνειδήσεις τους;

Φοβερή η οπτασία του Αγίου Αντωνίου για τους αιρετικούς: Άλογα κτήνη γύρω απο την Αγία Τράπεζα.

Είναι όντως φοβερό το όραμα που είδε ο Άγιος Αντώνιος σχετικά με την παρουσία αιρετικών μέσα σε ορθόδοξους ναούς. Το όραμα αυτό αιτιολογεί, εξηγεί παραστατικά για ποιο λόγο οι Άγιοι Πατέρες απαγορεύουν με συνοδικούς κανόνες την είσοδο αιρετικών σε καθαγιασμένους χώρους, την συμμετοχή τους σε ακολουθίες και λειτουργίες, τις συμπροσευχές και τα συλλείτουργα. Οι αιρετικοί μη δεχόμενοι την διδασκαλία της Εκκλησίας, των Αποστόλων και των Αγίων, επηρεάζονται από τους δαίμονες και τον πατέρα τους τον διάβολο, στην προβολή πλανεμένων απόψεων. Γι' αυτό και η διδασκαλία τους «μάλλον άγονος και άλογος και διανοίας εστίν ουκ ορθής, ως η των ημιόνων αλογία».

Συγκλονίσθηκε λοιπόν, και ετρόμαξε ο Άγιος Αντώνιος, όταν επέτρεψε ο Θεός να δει στο όραμά του τους Αρειανούς να περικυκλώνουν το Άγιο Θυσιαστήριο ως ημίονοι (= μουλάρια), να το λακτίζουν και να το μιαίνουν. Τόση ήταν η λύπη και η στεναχώρια του, ώστε έβαλε τα κλάμματα, όπως πικράθηκαν και έκλαυσαν πολλοί ευσεβείς, όταν είδαν τον αιρεσιάρχη πάπα να εισάγεται μέσα στον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, τον οποίο μάλιστα Άγιο Γεώργιο κατήργησε το Βατικανό, και να τον μολύνει. Είμαστε βέβαιοι πως, αν διαβάσουν και μάθουν αυτό το όραμα του Αγίου οι πατριάρχες,οι αρχιεπίσκοποι και οι επίσκοποι, αν βέβαια εξακολουθούν ως Ορθόδοξοι να σέβονται και να ακολουθούν την ζωή και την διδασκαλία των Αγίων, θα διακόψουν τις λειτουργικές αμοιβαίες φιλοξενίες και επισκέψεις, τις εβδομάδες συμπροσευχής και τις αποστολές αντιπροσωπειών στις θρονικές εορτές. Γιατί διαφορετικά θα συμπεριλαμβάνονται και αυτοί ως συνεργοί στο φρικτό όραμα του Μ. Αντωνίου. 

Δηλαδή, για να δώσει ο Θεός την ευκαιρία στους αναιδείς να συνέλθουν, επιτρέπει να πάθουν μερικοί, χωρίς να φταίνε.

Είπε ένας ερημίτης: «Αν όσα χρωστάς σ` αυτήν την ζωή τα ξεπληρώσεις τότε σώζεσαι. Αν φας όμως και καμία παραπάνω, παίρνεις και κανένα φράγκο παραπάνω.
Αν φάει κάποιος ξύλο άδικα, τότε έχει καθαρό μισθό. Πολλές φορές δηλαδή, ανθρώπους με πολλή καλή ζωή συμβαίνει να τους βρίσκουν τα χειρότερα. Εάν ο Θεός επιτρέπει, γιατί επιτρέπει;
Ας φέρω ένα καλό παράδειγμα. Είναι μια πολλή καλή οικογένεια. Και ο άνδρας πολύ καλός και η γυναίκα πολύ καλή και τα παιδάκια πολύ καλά. Όλοι εκκλησιάζονται, κοινωνούν. Για μια στιγμή περνά ένας μεθυσμένος ή τρελός, χτυπάει τον οικογενειάρχη και τον σκοτώνει. Στα καλά καθούμενα. Μετά, όσοι άνθρωποι είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό, λένε.

Για δες τον. Βλέπετε; Πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι για αυτό το έπαθε.
Αυτό είναι αναίδεια. Επιτρέπει ο Θεός να παθαίνουν και άνθρωποι χωρίς να φταίνε καθόλου, για να δίνει την ευκαιρία στους τελείους αναιδείς να λένε, ότι είπε και ο καλός ληστής. Τι βλέπουμε στους δυο ληστές; Ο ένας έβρισε τον Χριστό, αν είσαι Θεός κατέβα κάτω λέει ο άλλος. Δεν φοβάσαι τον Θεό; Εμείς δικαίως ταλαιπωρούμαστε. Ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα. Δεν φοβάσαι τον Θεό;

Δηλαδή, για να δώσει ο Θεός την ευκαιρία στους αναιδείς να συνέλθουν, επιτρέπει να πάθουν μερικοί, χωρίς να φταίνε. Ενώ αυτοί που παθαίνουν, μπορεί να είναι τα πιο αγαπημένα παιδία του Θεού. Στο παράδεισο ο Θεός πιστεύω δεν θα τους πει: Καθίστε σε αυτήν τη θέση,αλλά διαλέξτε τον καλύτερο τόπο. Καταλάβατε; Έτσι είναι. Με το να ζητάμε το δίκαιο μας τα χάνουμε όλα. Χάνουμε και την ειρήνη μας, χάνουμε και τον μισθό μας».

Πηγή : http://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=8304

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Δεν σας φαίνεται ότι δι΄ αυτού του ευαγγελικού παν-νόμου ο Θεάνθρωπος λύει κατά ιδεώδη και πραγματικόν τρόπον ταυτοχρόνως και το πρόβλημα του ανθρώπου και το πρόβλημα της ανθρωπότητος, αλλά και το πρόβλημα της κοινωνίας;  Διότι και ο άνθρωπος και η ανθρωπότης, και το πρόσωπον και η κοινωνία, όχι μόνον είναι εκ μιας και της αυτής ψυχοφυσικής «ύλης», αλλ΄ όλα τα διαπερά εις και ο αυτός σκοπός, μία και η αυτή τελεολογία ρέει δια μέσου παντός ό,τι αποτελεί την ουσίαν των. Εάν τυχόν δεν έχουν τον αυτόν σκοπόν, τότε μεταξύ των υπάρχει αγεφύρωτος άβυσσος και διασπώνται από ανειρηνεύτους αντιθέσεις. Μόνον η ενότης του σκοπού και του τέλους δίδει την δυνατότητα ιδεώδους λύσεως και του προβλήματος του ανθρώπου και του προβλήματος της ανθρωπότητος και του προβλήματος του προσώπου και του προβλήματος της κοινωνίας. Αλλά, ποίου σκοπού; Ασφαλώς όχι εφημέρου και προσκαίρου, καιροσκοπικού, περιστασιακού, ωφελιμιστικού, αλλά αιωνίου, αθανάτου, του σκοπού του αποφασίζοντος την μοίραν του ανθρώπου και ακολουθούντος το ανθρώπινον είναι εις όλους τους κόσμους εντός των οποίων αυτό κινείται. Είναι εκείνος ο αθάνατος σκοπός, τον οποίον έθεσεν ο Θεάνθρωπος, αντλών αυτόν εκ της θεοειδούς ουσίας της ανθρωπίνης φύσεως. Εις τι έγκειται ο σκοπός αυτός; Ιδού εις τι: Να σαρκωθή ο Θεός και όλαι αι θείαι τελειότητες εις τον άνθρωπον και την ανθρωπότητα, εις το πρόσωπον και την κοινωνίαν.                                                                                                                                                

Είναι άρά γε τούτον δυνατόν; Ότι όντως είναι δυνατόν το μαρτυρούν δύο ακαταμάχητοι λόγοι: πρώτον το ότι ο άνθρωπος είναι θεοειδές ον, δεύτερον το ότι ο Θεός Λόγος εσαρκώθη εις τον άνθρωπον και ως Θεάνθρωπος έδειξε ότι είναι θείω τω τρόπω τέλειος και ιδεώδης, και ανθρωπίνως πραγματικός και φυσικός άνθρωπος, μέσα εις τον οποίον εσαρκώθη ο Θεός με όλας τας θείας τελειότητάς του. Και ακόμη περισσότερον, ο Θεάνθρωπος έφερε και μοιράζει εις τους ανθρώπους τας θείας αρετάς και δυνάμεις, ώστε να δύναται έκαστος άνθρωπος, εάν θελήση, να σαρκώση εις τον εαυτόν του τον Θεόν και τας θείας τελειότητας. Πραγματοποιούντες τον σκοπόν αυτόν, οι άνθρωποι μεταβάλλονται εις αθάνατα όντα και γίνονται μέλη της αθανάτου θεανθρωπίνης κοινωνίας, δηλαδή της θεανθρωπότητος.