Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς σὲ ἄλλη ἐπιστολή του ἔγραφε:

«Οἱ περισσότεροι ἀδελφοί, ἔχοντας πάρει θάρρος ἀπὸ τὴν ἐξορία μου, ἐλέγχουν μὲ αὐστηρότητα τοὺς ἀλιτήριους (Λατινόφρονες) καὶ παραβάτες τῆς ὀρθῆς πίστεως καὶ τῶν πατρικῶν θεσμῶν. Τοὺς διώχνουν ἐπίσης ἀπὸ παντοῦ ὡς καθάρματα, χωρὶς νὰ ἀνέχωνται νὰ συλλειτουργοῦν μαζί τους, οὔτε νὰ τοὺς μνημονεύουν καθόλου στὰ Μυστήρια ὡς Χριστιανούς…

»Νὰ συμβουλεύσῃς δὲ τοὺς ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποφεύγουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν λατινόφρονα μητροπολίτη τους καὶ οὔτε νὰ συλλειτουργοῦν μαζί του, οὔτε νὰ τὸν μνημονεύουν καθόλου, οὔτε νὰ τὸν θεωροῦν ἀρχιερέα, ἀλλ’ ὡς μισθωτὸ λύκο. Ἐπίσης νὰ μὴ λειτουργοῦν καθόλου σὲ λατινικὲς ἐκκλησίες, γιὰ νὰ μὴ ἔλθῃ καὶ σὲ μᾶς ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐπῆλθε στὴν Κων/πολι, ἐξ αἰτίας τῶν παρανομιῶν ποὺ ἔγιναν ἐκεῖ…

»Νὰ ἀποφεύγεται λοιπὸν καὶ ἐσεῖς, ἀδελφοί, τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους καὶ τὸ μνημόσυνο τῶν ἀμνημονεύτων. Φευκτέον αὐτούς (τοὺς λατινόφρονες) ὡς φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως» (ὅπ. παρ., σελ. 297-298).

«Δὲν τὰ λέμε αὐτὰ πεισματωδῶς (γράφουν συναγωνιστὲς Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ), οὔτε ἐπειδὴ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐπιβάλουμε τὴν δική μας γνώμη, (ἀλλά) ἐπειδὴ θέλουμε νὰ ἐλεήσουμε τὶς ψυχές μας καὶ ἐπειδὴ φοβόμαστε τὴν καταδίκη τοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ μὴ ἐκπέσουμε ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστι μας καὶ στερηθοῦμε τὴν κληρονομία τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν». 

6000 πόντοι για τον παράδεισο! ---- Σχόλιο του Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἔχω τήν ἐντύπωσιν ὅτι τό βίντεο αὐτό δέν εἶναι Ὀρθόδοξον, μπορεῖ ὅμως νά σφάλλω. Δίδει τήν ἐντύπωσιν ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει ν' ἀγωνίζεται νά φθάσῃ ἕνα σύνολον «πόντων», προκειμένου νά σωθῇ, ἐνῷ θά ἔπρεπε νά τονίζεται ἡ πνευματική κατάστασις τοῦ ἀνθρώπου, ἡ σχέσις του μέ τόν Θεόν, ἡ ἀγάπη του πρός τόν Θεόν καί τόν ἄνθρωπον, ἡ πίστις του, ἡ μετάνοιά του καί ἡ ταπείνωσίς του. Ὁ «κ. Κοσμόπουλος» τοῦ βίντεο ὁδεύει προφανῶς πρός τήν μαύρην θύραν, ὄχι ἐπειδή δέν συμπληρώνει τούς 6000 «πόντους», ἀλλ' ἐπειδή ἦτο πονηρός, ἄπιστος καί ἀνειλικρινής μέ τόν Θεόν καί τούς ἀνθρώπους. Λέγει ὁ Κύριος: «πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις» (Ματ. 12:31). Ἑπομένως, ὁ σωστός ἀγών τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι νά κυνηγᾶ «πόντους», ἀλλά νά εἶναι μέ ὅλην τήν ψυχήν καί ὅλην τήν διάνοιάν του ἡνωμένος μέ τόν Κύριον. Τό βίντεο ἐμπνέει φόβον καί μπορεῖ νά ὠθήσῃ τόν ἄνθρωπον νά προσπαθῇ νά κερδίζῃ «πόντους» μέ τρόπον μηχανικόν, ἤτοι μέ καλά ἔργα καί λόγια, ἀλλ' ἄν ὅλα αὐτά δέν συνοδεύωνται ἀπό Ὀρθοδοξίαν, ἀγάπην πρός τόν Θεόν καί τόν συνάνθρωπον, συνεχῆ μετάνοιαν, ταπείνωσιν καί πνεῦμα αὐτοθυσίας καί μαρτυρίου χάριν Ἐκείνου, τότε ματαιοπονεῖ. Ὅπως εἶπε καί ὁ Σωκράτης, «ἀρετή ἕνεκα φόβου δέν εἶναι ἀρετή». Ἐκεῖνος θά μᾶς κρίνῃ, ὁ Ὁποῖος μᾶς ξέρει πολύ καλά, καί ὄχι κάποιος ὑπάλληλος μέ βάσιν τίς καταχωρήσεις τῶν πράξεών μας στά βιβλία του. Τό σημεῖον αὐτό ὀρθῶς τό τονίζει τό βίντεο, ὅτι δηλαδή μόνοι μας δέν πρόκειται ποτέ νά πιάσουμε τούς 6000 «πόντους», διό καί πρέπει νά ζητήσουμε Χάριν ἀπό Ἐκεῖνον, πού σημαίνει ὅτι πρέπει νά ἔχουμε παρρησίαν ἐμπρός Του, πού σημαίνει ὅλα ὅσα προανεφέρθησαν. Ἄν εἴμεθα ἀπατεωνίσκοι ἀπέναντί Του, τότε θ' ἀκούσουμε προφανῶς τό «φύγετε ἀπ' ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν ...». Μή γένοιτο!

Τη ΚΔ΄ (24η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος ΧΡΙΣΤΙΝΗΣ.

Χριστίνα η χριστώνυμος, πάνσεμνος και καλλιπάρθενος δούλη του Χριστού, έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Σεβήρου εν έτει σ΄ (200) γρννηθείσα εις την Τύρον, πόλιν της Συρίας, από γονείς εις μεν το γένος πλουσίους, εις δε την ψυχήν πένητας, επειδή ήσαν δαιμόνων θεραπευταί και ομότροποι. Ο πατήρ αυτής ήτο στρατηγός, βλέπων δε το αμήχανον κάλλος της κόρης, έκτισε πύργον υψηλόν και πλούσιον, έκλεισε δε εις αυτόν την Χριστίναν με υπηρετρίας πολλάς, δια να την υπηρετούν, της έδωκε δε και είδωλα δια να προσεύχεται εις αυτά, και όσα άλλα πράγματα εχρειάζετο της αφήκε, δια να μη εξέρχεται ποσώς, να την βλέπουν οι άνθρωποι. Και ταύτα μεν ετέλεσεν ο Ουρβανός, ήτοι ο κατά σάρκα πατήρ της Χριστίνης, ο ανόητος. Ο δε Χριστός, ως αγαθός Θεός και σοφώτατος, την εσόφισεν αοράτως, και την ψυχήν αυτής αφανώς εφώτισε με την χάριν του Παναγίου Πνεύματος και προς θεογνωσίαν ωδήγησεν. Ότι ως γνωστική όπου ήτο εκ φύσεως, βλέπουσα τα κάλλη του ουρανού και της γης και της θαλάσσης την ωραιότητα και τα λοιπά του παντοδυνάμου Θεού σοφώτατα και θαυμάσια ποιήματα, διελογίζετο τις να τα έκαμε, επόθει δε να μάθη τον ποιητήν και κυβερνήτην της κτίσεως.

Γράφει ὁ ἱερὸς Ἰωσὴφ Βρυέννιος:

«Ὁρισμένοι τόλμησαν νὰ ἀναγγείλουν ὅτι… ἡ ἕνωσις (τῶν ἐκκλησιῶν) θὰ γίνῃ χωρὶς νὰ μετατραπῇ κανένα ἀπὸ τὰ ἔθιμα καὶ τὰ δόγματα… Εἰσηγήθηκαν μάλιστα, ὅτι δὲν εἶναι καθόλου ἄτοπο νὰ μνημονεύουμε τὸν πάπα ὡς ἅγιο… Αὐτὴ εἶναι λοιπὸν ἡ ἕνωση;… Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο σκέπτεσθε δῆθεν νὰ ἑνωθῆτε μαζί μας, τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ μὲν προσθήκη μένει ἀδιόρθωτη, ὅλα δὲ ὅσα προξένησε τὸ μακροχρόνιο καὶ ἐπάρατο σχίσμα μένουν ἀμετακίνητα; Ἄνθρωποι, αὐτὸ δὲν εἶναι διόρθωσις οὔτε ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἀντιθέτως, εἶναι χειρότερο σχίσμα ἀπὸ τὸ προηγούμενο… Διότι πῶς θὰ γίνῃ ἡ ἕνωσις, ἐφόσον ὑφίστανται μεταξύ μας μύρια διαφορετικὰ φρονήματα;… Αὐτὸ τὸ πράγμα δὲν εἶναι ἕνωσις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης μὲ μᾶς… Ἀντιθέτως εἶναι παράλογη ὑποταγὴ στὸν πάπα τῆς Ρώμης…».