Οι δολοφόνοι του αγίου Φλαβιανού, των 26 Οσιομαρτύρων της Ι.Μ. Ζωγράφου, της Καντάρας της Κύπρου, των 800 χιλ. Σέρβων Ορθοδόξων, ονομάζονται Εκκλησίαι !!!

ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΑΡΧΗΓΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν 11.00 ὥραν τῆς Τετάρτης, 26^ης Νοεμβρίου/ 9^ης Δεκεμβρίου 2015, ἔλαβε χώραν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἡ ἀπό πολλῶν ἐτῶν θεσπισμένη συνάντησις τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν εἰς Ἱεροσόλυμα.
Τούς ἐκπροσώπους τῶν Ἐκκλησιῶν τούτων ἐδέχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί προέστη τῆς Συναντήσεως αὐτῶν, ὡς Προκαθήμενος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Γῆς.
Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην ἐγένετο ἀναφορά εἰς τήν μνήμην τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κοπτῶν εἰς Ἱεροσόλυμα Ἄνμπα Ἀβραάμ, ἐμελετήθη τό κοινόν Μήνυμα τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων καί ἐρρυθμίσθησαν αἱ ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων ἀνταλλασσόμεναι ἐπισκέψεις  μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ΑΣΚΗΣΙΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Μὲ βάση τὸ λόγο καὶ τὴ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων μας, τῶν αὐθεντικῶν θεολόγων τῆς Ὀρθοδοξίας, θὰ φωτισθεῖ στὴν συνέχεια ἡ σχέση καὶ συμπληρωματικότητα τῶν δύο

πτερύγων τῆς ἁγιοπνευματικῆς μας ζωῆς, τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς λατρείας.

1. Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι ἁπλὰ «μάθημα», ἀλλὰ προπάντων «πάθημα». Προσφέρεται ὡς ζωή, ὡς ἔνταξη σὲ ἕνα «καινό» -ἀποκεκαλυμμένο ἐν Χριστῷ, τρόπο ζωῆς, τὴν ζωὴ ποὺ εἰσήγαγε στὴν ἱστορία ὁ ἔνσαρκος Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ πιστὸς καλεῖται νὰ φθάσει-μέσῳ μιᾶς συγκεκριμένης πορείας- σὲ σημεῖο, ποὺ νὰ ἐφαρμόζει καὶ στὸν ἑαυτό του ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀπ. Παύλου: «ζῶ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2, 20). Εἶναι «μόρφωσις» τοῦ Χριστοῦ μέσα στὸν πιστὸ (πρβλ. «ἵνα μορφωθῆ Χριστὸς ἐν ἡμῖν»· Γαλ. 4, 19). Νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Χριστός -θεὸς κατὰ χάριν.

Καθολική εκκλησία Οικουμενισμός 1

«Ορθόδοξος Τύπος» : O ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ!

«ΕΙΝΑΙ ἐκτός πάσης ἀμφιβολίας ὅτι μέ σταθερά καί καλῶς μελετημένα βήματα —ὄχι ὅμως μέ τόν νόμιμον καί κανονικόν τρόπον— προωθεῖται τό πλησίασμα τῶν κορυφῶν Ὀρθοδοξίας καί παπισμοῦ. Ὅλα δείχνουν ὅτι δέν εἶναι πλέον πολύ μακριά ἡ στιγμή, πού θʼ ἀκούσουμε νά διακηρύσσεται καί ἐπισήμως ἡ ἕνωσιςτῶν «ἐκκλησιῶν». Καί τυφλοί ἀκόμη τό βλέπουν μετά τήν τελευταίαν ἐνέργειαν  τοῦ οἰκουμενικοῦ μας πατριάρχου. Ποιό εἶναι τό νέο οἰκουμενιστικό βῆμα; Στίς 18 Ὀκτωβρίου 2008  ὁ ὀρθόδοξος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος ἔλαβε μέρος στήν σύνοδο τῶν ρωμαιοκαθολικῶν ἐπισκόπων στό Βατικανό. Ὄχι ἁπλῶς παρηκολούθησε τίς ἐργασίες ὡς ἀκροατής, ἀλλά καί ὡμίλησε ἀγγλιστί στούς παπικούς καρδιναλίους. Μέ ἄλλα λόγια ἔγινε δεκτός ὡς μέλος στό ἀνώτατον διοικητικόν ὄργανον τῆς παπωσύνης, σάν νά ἦταν ἕνας καρδινάλιος κι αὐτός. Προσοχή˙ δέν ηὐτομόλησεν ἀπό τήν Ὀρθοδοξία στόν παπισμό, ὅπως ἔκαμε κάποτε ὁ Βησσαρίων, ἀλλά μετέσχε στήν παπική σύνοδο παραμένοντας ὀρθόδοξος πατριάρχης. Αὐτό συμβαίνει γιά πρώτη φορά, εἶναι πρωτοφανές καί ἀνήκουστο. Ἀποκαλύπτει πόση ἐξοικείωσις ἔχει ἐπέλθει μεταξύ πατριάρχου καί πάπα» (Περιοδικόν «Σπίθα» ἀρ. φ. 667). Παρακολουθοῦμεν μετά δέους καί ἀνησυχίας τά ἀντορθόδοξα αὐτά βήματα τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἀναμένοντες τά ἑπόμενα!  Ἆραγε θά ὁλοκληρωθῆ ὡς δεύτερος «Βησσαρίων»; Ίδωμεν.

Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 11 Δεκεμβρίου 2015

Δανιήλ του στυλίτου, Μείτωνος, Βαρσαβά μαρτύρων.

Γεννήθηκε τὸ 410 μ.Χ., στὸ χωριὸ Μαρουθὰ τῆς περιφερείας Σαμοσάτων.

Οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του ὀνομάζονταν Ἠλίας καὶ Μάρθα. Ὁ Δανιὴλ γεννήθηκε ἐνῶ ἡ μητέρα του ἦταν στείρα. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ γονεῖς του ὑποσχέθηκαν νὰ τὸν ἀφιερώσουν στὴν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ. Τὸν ἀνέθρεψαν μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια, καὶ οἱ κόποι τους δὲν πῆγαν χαμένοι. Ὁ Δανιὴλ ἀπέδωσε καρπούς.

Νεαρὸς ἀκόμα, πήγαινε στὶς γειτονικὲς πόλεις καὶ ἐξηγοῦσε τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔπειτα πῆγε σὲ κοινόβια Μονή, ὅπου ἐπιδόθηκε σὲ εὐσεβεῖς ἀσκήσεις, θεολογικὲς μελέτες καὶ καλλιέργεια τῆς ταπεινοφροσύνης.

Κάποτε, σ’ ἕνα ταξίδι μὲ τὸν ἡγούμενο τῆς Μονῆς, συνάντησε τὸ Συμεὼν τὸν Στυλίτη καὶ πῆρε τὴν εὐλογία του. Ὅταν πέθανε ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς, ὁ Δανιὴλ ξαναπῆγε στὸν Συμεὼν καὶ ζήτησε τὴν συμβουλή του ποῦ νὰ πάει. Ὁ Συμεὼν τὸν συμβούλευσε νὰ πάει στὴν Κωνσταντινούπολη, πράγμα ποὺ ὁ Δανιὴλ ἔπραξε. Ἐκεῖ ἐγκαταστάθηκε στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ στὴν Προποντίδα.

Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, εἶδε ὅραμα τὸν Συμεὼν νὰ τὸν καλεῖ. Ὁ Δανιήλ, ἐρμηνεύοντας αὐτὸ τὸ ὅραμα, ἔκτισε ὑψηλὸ στύλο καὶ ἐγκαταστάθηκε πάνω σ’ αὐτόν. Σκοπὸς τῆς ἐγκατάστασής του πάνω στὸν στύλο, ἦταν ὁ ἀγῶνας γιὰ τὴν ἐξάλειψη τῶν παθῶν καὶ ἡ ἀπόκτηση περισσότερων ἀρετῶν.

Ἔλαβε τὸ προορατικὸ χάρισμα, ἔκανε πολλὰ θαύματα καὶ ἦταν σημαντικὴ ἡ συμμετοχή του στὴν Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνας. Πέθανε 80 χρονῶν, πλήρης «καρπῶν δικαιοσύνης τῶν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Δηλαδὴ γεμάτος ἀπὸ καρπούς, ποὺ παράγει ἡ ἀρετὴ καὶ ποὺ κατορθώνονται διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος σὲ λόγο του γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μᾶς λέγει:

 Ἐλᾶτε, ἀγαπητοί, ἂς βαδίσουμε στὸν δρόμο ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριος, γιὰ νὰ φθάσουμε μὲ χαρὰ στὴν βασιλεία του. Ἂς πάρουμε προμήθειες καὶ λάδι στὰ ἀγγεῖα μας, διότι τὸ μάκρος ἐκείνου τοῦ δρόμου δὲν εἶναι μικρό. Ἂς ζώσουμε λοιπὸν τὴν μέση μας μὲ ζώνη τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀλήθεια, περιμένοντας νὰ ὑποδεχθοῦμε, ὡς ἄνθρωποι καὶ πιστοὶ δοῦλοι, τὸν προσωπικό μας Δεσπότη. Ἂς ἀνάψουμε τὰ λυχνάρια μας καὶ ἂς ἀγρυπνοῦμε μὲ ἀνδρεία… Νά, καὶ ἡ μητέρα μας Ἱερουσαλὴμ λέει σὲ ἐμᾶς “Ποθῆστε με, παιδιά μου, ὅπως ἀκριβῶς σᾶς ποθῶ ἐγώ· τίποτε νὰ μὴ ἀποκτήσετε πάνω στὴ γῆ· γιὰ τίποτε νὰ μὴ μεριμνήσετε. Διότι, νά, ὁ Νυμφίος εἶναι ἕτοιμος νὰ παρουσιασθεῖ μέσα στὶς νεφέλες τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴν δόξα τοῦ εὐλογημένου Πατρός, καὶ θὰ καλέσει τὸν καθένα ἀπὸ ἐσᾶς μὲ τὸ ὄνομά του, καὶ θὰ τὸν βάλει νὰ καθίσει στὸ τραπέζι μὲ τὴν παράταξη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ ζοῦν μέσα σὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνέκφραστο φῶς, στὴν ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη καὶ αἰώνια ζωή, σύμφωνα μὲ τοὺς κόπους του”.

Μητρ. κ. Ιερεμίας : Χαρακτηριστικὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως

• ΦΡΙΚΤΑΙ ΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ • ΟΙ ΦΙΛΟΠΑΠΙΚΟΙ

ΙΕΡΕΙΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ • ΠΩΣ ΒΙΩΝΟΜΕΝ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ • ΤΟ «ΑΝΑΘΕΜΑ» ΤΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ «ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ» ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Τοῦ Σεβ. Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου

Τo πολυτιμότερο  καί ἀκριβότερο γιά τό ὁποῖο πρέπει νά καυχώμαστε, ἀδελφοί μου  χριστιανοί, εἶναι ἡ πίστη μας, ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Ὀνομάστηκε ἀπό παλαιά «Ὀρθόδοξη», γιατί εἶναι ἡ μόνη ὀρθή καί ἡ μόνη σωστή πίστη. «Νά χαίρεστε καί νά εὐφραίνεστε – ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός στούς ὑποδούλους Ἕλληνες – γιατί εἶστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ὅλες οἱ πίστες εἶναι ψεύτικες καί μόνο ἡ Ὀρθόδοξη εἶναι ἡ ἀληθινή πίστη». Καί σάν ἀληθινή πού εἶναι ἡ πίστη μας, ἀδελφοί μου, δέν δέχεται οὔτε πρόσθεση οὔτε ἀφαίρεση. Εἶναι σάν τό μάτι, πού δεν δέχεται οὔτε μία λεπτή τρίχα μέσα του. Εἶναι τέλεια ἡ πίστη μας! Καί ξέρετε, χριστιανοί μου, γιατί εἶναι τέλεια; Εἶναι τέλεια γιατί δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἀνακάλυψη, ἀλλά εἶναι ἀποκάλυψη Θεοῦ. Εἶναι παράδοση! «Τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἀνθρώποις πίστει»  (Ἰούδ. στίχ. 3)! Αὐτό το «ἅπαξ» πού λέγει ὁ Ἀδελφόθεος, δηλαδή «μιά φορά γιά πάντα», σημαίνει ὅτι δέν δέχεται πιά καμμία προσθήκη ἡ πίστη μας. 

"Ορθόδοξος Τύπος" : Σαρώνονται τὰ πάντα πεντήκοντα ἔτη μετὰ

Ἐκ τῶν ἀνωτέρω παραδειγμάτων εἶναι ἐμφανὴς ἡ ἐκκλησιαστικὴ - πνευματικὴ διαφορὰ τῆς τότε Διοικούσης Ἐκκλησίας μὲ τὴν σημερινήν. Τότε ἐτόλμα νὰ εἴπη τὰ πράγματα «ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια» εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην. Ἐτόλμα ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, ὁ πρόεδρος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, Μητροπολῖται, Ἀδελφότητες, Θεολόγοι.

Ὑπῆρχον ἀντιδράσεις πρὸ καὶ μετὰ τὴν συνάντησιν. Εἰς τὰ πεντήκοντα ἔτη, ποὺ ἐμεσολάβησαν ἀπὸ τὴν συνάντησιν τοῦ Πάπα μὲ τὸν ἀείμνηστον Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην ἔγιναν πολλὰ εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τὸ κυριώτερον τὸ Φανάριον καὶ οἱ Οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας ἰσοπεδώνουν τὰ πάντα: Ἱ. Κανόνας, Σύμβολον τῆς Πίστεως, νόθευσις τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, μετάληψις Παπικῶν καὶ Ὀρθοδόξων εἰς τὴν Ραβένναν (2007), συμπροσευχαί, ἀναγνώρισις τῶν αἱρετικῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ὡς κανονικῶν καὶ ἐχουσῶν Ἀποστολικὴν διαδοχήν, ἀναγνώρισις τοῦ Πάπα – προστάτου τῶν Οὐνιτῶν ὡς «ἁγίου». 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Νουθεσίες του αγ. Γρηγορίου Παλαμά προς τους ιερείς

Εχθροί των Οικουμενικών Συνόδων

Έχετε έπτά Οικουμενικές Συνόδους. Έάν σας λείψη μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' στούς 'Ορθο­δόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στην Δ' Οικουμενι­κή Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρνούνται νά άποδεχθούν. Παρά τό θράσος όμως των συνο­μιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί 'Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλα άπλώς τήν δι­ατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο!

Τό ψευδέστατο αύτό συμπέρασμα, πού άκυρώνει το άλάθητο καί θέτει ύπό άμφισβήτησι τήν αύθεντία τών Οι­κουμενικών Συνόδων, αποδέχονται εύχαρίστως ό π. Γε­ώργιος Τσέτσης καί οί όμόφρονές του οίκουμενιστές, καί προωθούν δολίως καί άνευ Πανορθοδόξου άποφάσεως τήν ψευδοένωσι μέ τούς αιρετικούς καί άμετανοήτους Μονοφυσίτες στις έπαρχίες τού Οικουμενικού Θρόνου, παρά τήν σατανική εμμονή τών Άντιχαλκηδονίων που άπορρίπτουν άσυζητητί τέσσαρες Οικουμενικές Συνόδους τής 'Ορθοδοξίας! Ενόχλησε, όμως, τό Φανάρι ή άναγνώρισι καί ό έορτασμός τών Η' καί Θ' Συνόδων άπό μία 'Ορ­θόδοξη ιερά Μητρόπολι! Ή άτιμία τών Οικουμενικών Συν­όδων έκ μέρους τών αιρετικών καί ή βλα­σφημία τοϋ Άγ. Πνεύματος, πού έπεστάτησε, φώτισε καί καθωδήγησε τις Συνό­δους αύτές, δέν ταράσσει τούς Φαναριώτες. Τούς ταράσσει, όμως, ή έκ μέρους πιστών καί εύσεβών 'Ορθοδόξων Χριστια­νών τιμή δύο άγίων Συνόδων καί οι προσπάθειές τους γιά τήν Πανορθόδοξη άναγνώρισί τους! "Ετσι άποδεικνύονται έχθροί καί πολέμιοι τών Οικουμενικών Συν­όδων, φίλοι δέ καί συνεργάτες τών αιρε­τικών, τούς οποίους οί Σύνοδοι καταδικά­ζουν καί άναθεματίζουν! Κύριε, μή στήσης αύτοίς τήν άμαρτίαν ταύτην.

Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!

                                                                                                                                               
….Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!                                                                                                                                                     

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                        

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                              
Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                       
Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                        

Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

π. Γεώργιος Μεταλληνός : Με τις προϋποθέσεις αυτές κατανοείται πόσο ανησυχητικό είναι το θλιβερό σύμπτωμα της αλλοτριώσεως τών κριτηρίων μας στο θέμα της αγιότητας.

Αυτό φαίνεται από την ευκολία, με την οποία συνήθως χαρακτηρίζουμε κάποιον ως άγιο («άγιος άνθρωπος», λέμε) απλώς, διότι είναι «καλός», χωρίς να ξέρουμε το βάθος της καρδιάς του. Και, ως γνωστόν, «τά φαινόμενα -συχνά- απατούν». Αυτό οφείλεται στην αδρανοποίηση τών ορθοδόξων κριτηρίων ή και τών προϋποθέσεων αναγνωρίσεως και διακρίσεως της αγιότητας. Σέ τελευταία ανάλυση μόνον ό Άγιος, αυτός πού έφθασε στην θεωρία ή στον φωτισμό τού Αγίου Πνεύματος και μπορεί διορατικά να «δει» την καρδιά τού άλλου και το περιεχόμενό της, γνωρίζει και μπορεί να διακηρύξει ποιός είναι Άγιος, «ναός δηλαδή και κατοικητήριο του Θεού». Αυτό λέγει μεταξύ άλλων ό άγιος Μακάριος ό Αιγύπτιος (Όμιλίαι Πνευματικοί, Θ, 8. Φιλοκαλία τών Νηπτικών και Ασκητικών, Θεσσαλονίκη 1985, σ. 166), στηριζόμενος και έρμηνεύοντας τον λόγο του Αποστόλου Παύλου (Α' Κορ. 2,15): «ό πνευματικός άνακρίνει μέν πάντα, αυτός δέ ύπό ούδενός άνακρινόμενος». Γράφει ό άγιος Μακάριος: «Ό πνευματικός (σημ. αυτός πού έχει ενεργό την παρουσία τού Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά του) πάντας ανθρώπους ανακρίνει..., γινώσκει έκαστον πόθεν λαλεί και πού έστηκε και εν ποίοις μέτροις έστίν». Αυτό σημαίνει: Μπορεί να γνωρίζει τον απέναντι του, σέ ποιά εσωτερική κατάσταση βρίσκεται, ποιές είναι οι προϋποθέσεις των λόγων και έργων του, αν είναι ειλικρινής και δεν προσποιείται, ως ό ηθικολόγος και φαρισαίος. Και συνεχίζει: «Αυτόν δέ (τον «πνευματικόν» και Πνευματοφόρον) ουδείς ανθρώπων, τών εχόντων το πνεύμα τού κόσμου, γινώσκειν και άνακρίνειν δύναται, ει μή μόνον ό το όμοιον έχων έπουράνιον της θεότητος πνεύμα γινώσκει το όμοιον». Με λίγα λόγια: 

Μόνον οι άγιοι γνωρίζουν ποιός είναι άγιος και αυτών ή γνώμη και άποψη έχει σημασία. "Όταν λέμε συνεπώς, ότι ό «λαός τού Θεού» αναγνωρίζει την αγιότητα, εννοούμε στην κυριολεξία τούς Αγίους αυτούς πού έφθασαν στην αγιότητα (φωτισμό τού Αγίου Πνεύματος και θέωση), τούς βαδίζοντας «συν πάσι τοις Άγίοις», άκολουθώντας τά ίχνη τους, για να γίνουν άγιοι, και όχι εκείνους πού δεν αγωνίζονται. Εμείς σκεπτόμεθα συνήθως «λαοκρατικά» και «λαϊκιστικά», όταν λέμε ότι ό «λαός» αναγνωρίζει τούς Αγίους! Γιατί το ερώτημα είναι: ποιός λαός; Ποιά σχέση έχει, δηλαδή, με τη Χάρη και σέ ποιά κατάσταση είναι ή «καρδιά» του; Διότι διαφορετικά, τά κριτήριά μας θα είναι ηθικολογικά και κοσμικά. Αυτό το φαινόμενο είναι σύνηθες στις περιπτώσεις όχι γνησίων πνευματικών τέκνων, αλλά οπαδών κάποιων Γερόντων, πού έπιμένουν στην «αγιοποίηση» τους, καθιστώντας τούς εαυτούς τους, έτσι, αλάθητο κριτήριο της αγιότατος!

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ -- «Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Το Δείπνο της θείας αγάπης

Σ΄ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες της καθημερινής ζωής για ν΄ αρνηθούν να παραστούν. Το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν΄ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

Προϋποθέσεις και τυπικοί καθορισμοί της αναγνωρίσεως

Οι προϋποθέσεις οι οποίες απαιτούνται δια να γίνει κάποιος άγιος ή κατά την έκφραση του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Νεκταρίου «τα μαρτύρια της αληθούς εν ανθρώποις αγιότητος» είναι, κατά το ίδιο πατριάρχη, τέσσερα. «Ορθοδοξία άμωμος, αρετών κατόρθωσις απασών, εν αίς έπεται η περί την πίστιν μέχρις αίματος αντικατάστασις και τέλος η παρά Θεού επίδειξις σημείων υπερφυών τε και θαυμάτων».

Κραυγή ἀγωνίας Ἁγιορειτῶν Πατέρων

Εἴμεθα μιὰ ὁμάδα ἀπὸ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ κατοικοῦμε ἐκτὸς Ἱερῶν Μονῶν σὲ ἐξαρτήματα, ὅπως Ἡσυχαστήρια, Κελλιά, Καλύβια καὶἘρημητήρια. Τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ τὴν δημοσιεύουμε, ὡς διαμαρτυρία γιὰ ὅσα συμβαίνουν
στὴν Πατρίδα μας καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ «Περιβόλι τῆς Θεοτόκου». Ξεκαθαρίζουμε τὶς θέσεις μας ὅτι δὲν συμφωνοῦμε μὲ ὅσα γίνονται τὸν τελευταῖο καιρὸ καὶ κυρίως οἰκουμενιστικὰ καὶ νεοεποχίτικα. Τὰ θέματα, μὲ τὰ ὁποῖα δὲν συμφωνοῦμε εἶναι τὰ κάτωθι:

• Οἰκουμενιστικὲς ὑποδοχὲς Πατριάρχου χωρὶς καμιὰ διαμαρτυρία τῶνἹερῶν Μονῶν, τῶν Ἱερῶν Σκητῶν καὶ ἄλλων Σεμνείων. Ὑποδοχὴ Οἰκουμενιστῶν σημαίνει καὶ ἀποδοχὴ τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων τους. Καὶ τὸ χειρότερον, ὄχι μόνον ὑποδοχὴ ἀλλὰ καὶ συλλείτουργα μετ᾽αὐτῶν τῶν ἐγνωσμένων Οἰκουμενιστῶν γίνονται.

• Πλήρης ἀδιαφορία τῶν Ἱερῶν Μονῶν γιὰ τὰ θέματα Πίστεως καὶ Ἱερᾶς Παραδόσεως.

• Κοσμικοποίησις, τουριστικοποίησις ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, μαγαζιά, καφενεδάκια μὲ παραδοσιακὰ ἀλλὰ καὶ νεοεποχίτικα σκευάσματα καὶ ποτὰ μὲ καλαμάκι. Μόνο σουβλάκια δὲν ψήνουν (ἀκόμη) στὶς Καρυές.

• Πολλοὶ προσκυνητὲς ἐξαπατῶνται ἀγοράζοντας ἐργόχειρα ἀπὸ τὰ μαγαζάκια, νομίζοντας ὅτι εἶναι ἁγιορείτικα καὶ δὲν εἶναι. Τὰ περισσότερα εἶναι ἀπ᾽ ἔξω, ἀπὸ Κίνα, Ρουμανία, Ἀλβανία, ἀκόμη καὶ ἀπὸ μουσουλμάνους ὡς ἠκούσθη. (Μαγαζάκι στὶς Καρυὲς πωλοῦσε εἰκόνες τῆς  Ἁγίας Οἰκογένειας, Ἰωσὴφ μνηστῆρος, Παρθένου Μαρίας καὶ τοῦ Παιδὸς Χριστοῦ, προτεσταντικοῦ τύπου).

• Ὑποδοχὴ κοσμικῶν ἀρχόντων, Πρωθυπουργῶν, βουλευτῶν, πολιτικῶν, ἐγνωσμένων γιὰ τοὺς ἀντίχριστους καὶ ἀνθελληνικοὺς νόμους, ποὺ ψηφίζουν.

• Ἀπαγγέλλουν οἱ τοιοῦτοι τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ τὴν Κυριακὴ προσευχή, μασόνοι ὄντες, στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Πρωτάτου στὶς Καρυές.

• Τοὺς ὑποδέχονται τὰ μοναστήρια μὲ τιμὲς καὶ δόξες, αὐτοὺς ποὺ πίνουν τὸ αἷμα τοῦ λαοῦ μὲ τὶς φορολογίες καὶ τὶς περικοπές.

• Πλήρη συμπόρευσις μὲ ὅλες τὶς ἐξουσίες ἀδιακρίτως.

• Συμπεριφορὰ ἀδιαφορίας γιὰ κάθε ἀξία, ἦθος, παράδοσι, Πατρίδα, Παιδεία καὶ τὰ λοιπά, ποὺ δηλώνει ἢ μασονικὴ συνείδησι ἢ αἰχμαλωσία στὴν Νέα Ἐποχή.

• Κονδήλια - χρῆμα ἔργα στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ λαὸς ἔξω αὐτοκτονεῖ γιὰ ἕνα πιάτο φαΐ. Καὶ ἄλλοι ψάχνουν νὰ φᾶνε κάτι ἀπ᾽ τὰ σκουπίδια.

• Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἡ προδοτικὴ δουλοπρεπὴς καὶ ἀμφιρέπουσα στάσι τῶν Ἱερῶν Μονῶν.

• Ἡ ἀδιαφορία τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιὰ τὸν πόνο, τὶς ἀγωνίες καὶ τὴν ἐξαθλίωσι τοῦ λαοῦ. (Μόνον ἐλάχιστοι ἐνδιαφέρθησαν).

• Γιὰ τὸ γκρέμισμα τῆς Παιδείας.

• Γιὰ τὴν κατάκτησι τῆς Πατρίδος ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους ψευδομετανάστες.

• Κατάργησι τοῦ ἀβάτου ἐν προδιατεταγμένῃ· μᾶς παραπλανοῦν καὶ οὔτε κἂν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν τήρησι τοῦ πατροπαραδότου θεσμοῦ.

• Διαφωνοῦμε μὲ τὴν πρᾶξι κάποιων Ἱ. Μονῶν, ποὺ ἔβαλαν χαρτιὰ στὶς πόρτες Κελλιῶν ἐξ ἀλλοδαπῆς Μοναχῶν, γιὰ νὰ ἐγκαταλείψουν τοὺς τόπους τῆς ἀσκήσεώς τους καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος. (Κάποιοι Μοναχοὶ ἀπὸὈρθόδοξες χῶρες ἔρχονται κατὰ καιροὺς ἀπὸ εὐλάβεια στὸ ἍγιονὌρος, γιὰ νὰ μονάσουν. Οἱ πλῆστοι προκόβουν στὴν μοναχικὴ ζωὴ καὶ καρποφοροῦν πνευματικά. Μεταξὺ αὐτῶν ἔρχονται κάπου κάπου καὶ κάποιοι ἀπρόκοπτοι, μέθυσοι, θεληματάρηδες, ἀνυπάκουοι καὶ ἀκατάστατοι. Κάποιοι ἀπ᾽ αὐτοὺς ἔκοψαν κέδρα στὸν Ἄθωνα καὶ κατασκεύασαν κελλιά. Καὶ ἄλλες παρόμοιες ἀταξίες ἔκαμαν). Πρέπει νὰ ἐντοπίζωνται οἱ ἔνοχοι καὶ αὐτοὶ μόνο νὰ ἐκδιώκωνται. Ὄχι, ὅλοι γενικὰ οἱ ἀλλοδαποὶ Μοναχοί, οἱ πλῆστοι τῶν ὁποίων εἶναι ἀκτήμονες, ἀσκητικοὶ καὶ ἐνάρετοι πολλὲς φορὲς καλύτεροι καὶ ἀπὸ μᾶς. Τοὺς θέλει ἡ Παναγία.

• Νὰ ἐξέλθη τὸ ταχύτερον δυνατὸν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὸν οἰκουμενιστικὸ ὀργανισμό, ποὺ λέγεται «Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν», διότι ἡ παγίδευσι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σ᾽ αὐτὸν καὶ ἡ ἐμμονή της σ᾽ αὐτόν, θὰ φέρη ὀλέθρια ἀποτελέσματα. Διότι στόχος αὐτοῦ τοῦ Ὀργανισμοῦ εἶναι ἡ ὑποταγὴ ὅλων τῶν θρησκειῶν καὶ πιστῶν καὶ «Ἐκκλησιῶν» στὴν Πανθρησκεία. Διότι ὅπως ἔγραψε καὶ ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, «μὲ τὸ νὰ βρίσκεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σ᾽ αὐτὸ τὸ Συμβούλιο, μόνο καὶ μόνο αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀνήκουστον προδοσίαν».

• Ἀνησυχία πολλῶν Ἁγιορειτῶν ὅτι ἡ λῆψις ἀπὸ τὴν Εὐρώπη τῶν χρημάτων γιὰ ἀναπαλαίωσι τῶν Ἱ. Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, δίνει τὴν εὐκαιρία στοὺς Εὐρω-σιωνιστὲς καὶ τὸ δικαίωμα διὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν οἰκουμενιστικῶν τους στόχων καὶ σχεδίων καὶ στὸν Ἱερὸ τοῦτο Τόπο.

• Δὲν εἴμεθα σύμφωνοι μὲ τὴν δικέφαλον Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς ΜονῆςἘσφιγμένου. Οἱ «ἰθαγενεῖς» εἶναι οἱ νόμιμοι. Νὰ προσέξουν ὅμως καὶ οἱ Ζηλωτὲς Πατέρες κάποιες ἀκρότητες ἐπικίνδυνες. (Ἀναβαπτισμοὺς Νεοημερολογιτῶν καὶ προσφυγὴ γιὰ δικαίωση σὲ Διεθνῆ Οἰκουμενιστικὰ Δικαστήρια).

• Ἐγράψαμε τὰ ἀνωτέρω, ὄχι γιὰ νὰ ἐπικρίνωμε κανένα, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐξυπνήσωμε διανοίας ληθαργούσας, πρὸ τοῦ κινδύνου ἀλλοτριώσεως καὶ ἀλλοιώσεως τῶν πατροπαραδότων θεσμῶν τοῦ Ἱεροῦ Τόπου καὶ τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Παραδόσεως.

Ἁγιορεῖτες Πατέρες

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Εορτή Αγίου Νεκταρίου