Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε

 Ὁ Συρόπουλος ἀναφερόμενος στήν διαδικασία διά τήν ἐκλογή τοῦ νέου Πατριάρχου, μᾶς λέγει τά ἑξῆς: «Ὁ δέ βασιλεύς ἀναγκασθείς ἠβουλήθη ποιῆσαι πατριάρχην · καί πρῶτον μέν παρήγγειλέ τισι τῶν ἀρχόντων καί εἶδον τόν

Ἐφέσου καί ἠξίωσαν καί ἠνάγκασαν αὐτόν, ἵνα κατανεύσῃ γενέσθαι πατριάρχης. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Δυστυχῶς αὐτή εἶναι σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία μας!

Ὁ Πατριάρχης Ἀναστάσιος, ὁ ὁποῖος ἦτο φορέας αἱρέσεως μή κατεγνωσμένης, πρίν κατακριθῆ ὁ ἴδιος ἀπό ἁρμόδιο ἐκκλησιαστικό ὄργανο, ἐκβάλλεται διά ξύλων καί λίθων ἀπό τήν Ἐκκλησίαν ὑπό ἁγίων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες τελικά μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας θανατώνονται. Αὐτή εἶναι ἡ τιμή διά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, μέ τήν ὁποία ἠξιώθησαν ἀπό τούς Ὀρθοδόξους. Δηλαδή τό νά καταταγοῦν μεταξύ τῶν ἁγίων καί ὁμολογητῶν καί νά εἶναι ἐσαεί πρότυπα πρός μίμησιν. Εἶναι ἴσως βέβαιον ὅτι σήμερα, ἄν κάποιοι τολμοῦσαν νά ἐνεργήσουν τοιουτοτρόπως σέ μία κατεγνωσμένη αἵρεσι,, θά ἐθεωροῦντο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Οἰκουμενιστές καί μή, ὡς ἀδιάκριτοι, ἀντάρτες, ταλιμπάν, ἐκτός Ἐκκλησίας καί κατεχόμενοι ὑπό ἑωσφορικοῦ καί δαιμονικοῦ πνεύματος. Ἀντιθέτως δέ αὐτοί πού θά ἀνέμενον τήν Σύνοδο (π.χ. τῆς Ἱερείας) διά νά ἀποφασίση ἐπί τοῦ θέματος θά ἐθεωροῦντο συνετοί, ὑπάκουοι, διακριτικοί καί ἐντός τῆς Ἐπισκοποκεντρικῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς αὐτή εἶναι σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία μας.

Εορτή Αναλήψεως - Όρος των Ελαιών

http://apantaortodoxias.blogspot.ca/

Δημοσιεύτηκε στις 24 Μάι 2012 από RomiosiniTV

Την Πέμπτη, 24 Μαίου 2012, εωρτάσθηκε πανηγυρικά η εορτή της εις ουρανούς Αναλήψεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με Αρχιερατική θεία Λειτουργία στο Όρος των Ελαιών, στο Προσκύνημα της Αναλήψεως του Κυρίου, το οποίο ευρίσκεται πλησίον της ελληνορθοδόξου ομωνύμου Ιεράς Μονής. Στο Προσκύνημα αυτό σώζεται κατά παράδοση το ίχνος του ποδός του Κυρίου.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Η σημασία της Αναλήψεως

Δημοσιεύτηκε στις 25 Μάι 2012 από simeronwordpress

π. Θεόδωρος Ζήσης - Η σημασία της εορτής της Αναλήψεως (25-05-2012)
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/DDAA2C72.el.aspx

Μέγας Αντώνιος : Η επιθυμία του χρήματος

(Θὰ εἶσαι πνευματικὸς ἄνθρωπος), ὅταν λογαριάζεις γιὰ φαντασία καὶ μόνον καὶ μάλιστα ὀλιγοχρόνια τὴν ἀπόκτηση χρημάτων καὶ τὴν ἄφθονη χρησιμοποίησή τους καὶ ὅταν γνωρίζεις ὅτι ἡ ἐνάρετη καὶ ἀρεστὴ στὸ Θεὸ πολιτεία διαφέρει πολὺ ἀπὸ τὸν πλοῦτο.

Ὅταν τὸ μελετᾶς αὐτό, ἀσφαλῶς καὶ τὸ διατηρεῖς στὴ μνήμη σου, δὲν θὰ στενάξεις, δὲν θὰ θρηνήσεις καὶ δὲν θὰ κατηγορήσεις κανέναν, ἀλλὰ γιὰ ὅλα θὰ εὐχαριστήσεις τὸ Θεό, βλέποντας τοὺς χειρότερους ἀπὸ σένα νὰ στηρίζονται στὰ λόγια καὶ στὰ χρήματα.

(Ἔχε ὑπ᾿ ὄψη σου, ὅτι τὰ χρήματα) εἶναι τὸ χειρότερο πάθος τῆς ψυχῆς, καθὼς καὶ ἡ ἐπιθυμία, ἡ δόξα καὶ ἡ ἄγνοια.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Ο Θεάνθρωπος Χριστός, αίρων την αμαρτίαν, εγεφύρωσε πρώτος το χάσμα που εδημιούργησεν αυτή μεταξύ του χρόνου και της αιωνιότητος, μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, μεταξύ του ανθρώπου και των λοιπών όντων. Τοιουτοτρόπως αποκατέστησεν εις την συνείδησιν και την αίσθησιν του ανθρώπου την ενότητα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, μεταξύ του χρόνου και της αιωνιότητος, μεταξύ τούτου και του άλλου κόσμου. Δι΄ αυτό οι άνθρωποι που έχουν το πνεύμα και την πίστιν του Χριστού, όταν αγωνίζωνται κατά της αμαρτίας, αγωνίζονται δια να αποκαταστήσουν εντός των την ωλοκληρωμένην εικόνα του κόσμου, δια να φθάσουν εις τον πλήρη και ακέραιον άνθρωπον.                               Η αμαρτία διέσπασε την ενότητα της ανθρωπίνης αυτοαισθήσεως, της αυτοσυνειδησίας, της σκέψεως, της ζωής, της υπάρξεως, του είναι. Έτσι διέσπασε και την ενότητα της ανθρωπίνης αισθήσεως περί του κόσμου ( της κοσμο-θεωρίας). Ο κατά Χριστόν αγών εναντίον της αμαρτίας δεν είναι άλλο τι παρά αγών εναντίον εκείνης της μόνης δυνάμεως, που διασπά καταστρεπτικώς μέσα εις τον άνθρωπον την αίσθησιν της ενότητος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, του χρόνου και της αιωνιότητος, την αίσθησιν της καθολικής ενότητος (πανενότητος). Ο Θεάνθρωπος με την θεανθρωπίνην ζωήν Του έδωσε την θεανθρωπίνην Του φιλοσοφίαν της πανενότητος. Εις την ζωήν αυτήν και εις την φιλοσοφίαν αυτήν δεν υπάρχει τόπος δια την αμαρτίαν, το κακόν και τον θάνατον.                                          Ο άνθρωπος εδημιουργήθη από τον Θεόν ως ένα μακροκοσμικόν ον, δια τούτο είναι φυσικόν και λογικόν να υπάρχη μέσα του μακροκοσμική αίσθησις και συνείδησις του κόσμου. Δια τον λόγον αυτόν ο άνθρωπος, που δεν τον έχει διαταράξει και διασπάσει η αμαρτία, αισθάνεται την οργανικήν ενότητα όλων των δημιουργημάτων, αισθάνεται την χαράν, και την λύπην των δημιουργημάτων ως ιδικήν του, διότι κατά κάποιον μυστικόν τρόπον είναι φορεύς του κλήρου όλων των δημιουργημάτων. Παράδειγμα τούτου είναι ο Αδάμ. Εις τον Αδάμ εδέσποζεν η αίσθησις της πανενότητος μέχρι της πτώσεως. Όταν δε έπεσε, παρέσυρε μαζί του εις την αμαρτίαν και τον θάνατον όλην την κτίσιν. Νεώτερα παραδείγματα είναι οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Άγιοι και όλοι οι αληθινοί χριστιανοί. Το παράδειγμα των παραδειγμάτων είναι ο Απόστολος Παύλος. Κανείς άλλος όπως αυτός δεν αισθάνεται τόσον βαθειά και έντονα, ότι πάσα η κτίσις «συστενάζει και συνωδίνει» μετά των ανθρώπων, συστενάζει και συνωδίνει από την αμαρτίαν και λόγω της αμαρτίας, από τον θάνατον και λόγω του θανάτου, όπου την υπέταξεν ο φιλαμαρτήμων άνθρωπος (πρβλ. Ρωμ. 8, 12-23).