Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἀναπαντήτων δηλώσεων τοῦ δικτάτορος τῆς Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι ἀπέστειλε εἰς τήν Ἀραβικήν γλώσσαν εἰς αὐτόν διά τοῦ ἐνταῦθα Πρέσβεως τῆς «Μεγάλης, Σοσιαλιστικῆς, Λαϊκῆς, Λιβυκῆς, Ἀραβικῆς Τζαμαχιρίας» κ. Ramadan Barg τήν κάτωθεν σχετικήν ἀπάντησιν, πού ἀποτελεῖ καί μίαν θέσιν γενικωτέραν εἰς τήν ἰσλαμικήν θρησκείαν, πού ἤδη «κτυπᾶ» τήν πόρτα τῆς Εὐρώπης.
Παραθέτωμεν εἰς τήν Ἑλληνικήν τό κείμενον:
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτή Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
᾿Αριθμ. Πρωτ. 182᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 11ῃ Φεβρουαρίου 2010
Πρός Τόν Ἐξοχώτατον Κύριον Μουάμαρ Καντάφι
Πρόεδρον Μεγάλης, Σοσιαλιστικῆς, Λαϊκῆς, Λιβυκῆς, Ἀραβικῆς ΤζαμαχιρίαςΕἰς ΤΡΙΠΟΛΙΝ ΛΙΒΥΗΣ
Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε,
Τυγχάνω Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στήν Ἑλλάδα καί διαποιμαίνω τό ἐπίνειον τῆς Πρωτευούσης τῆς Χώρας, τόν ἀσφαλῶς γνωστό καί σέ ἐσᾶς Πειραιᾶ. Θεωρῶ ἐπιβεβλημένο καθῆκον μου νά ἀπευθύνω πρός τήν Ἐξοχότητά Σας τήν ἐπιστολή μου αὐτήν διά νά ἀπαντήσω, ὡς ὀφείλω ἐκ τῆς ἰδιότητός μου καί τῆς θρησκευτικῆς μου πίστεως, πρός ὅσα δημόσια ἡ Ἐξοχότητά Σας δήλωσε στίς 16/11/2009 στήν Ρώμη τῆς Ἰταλίας, ὅπου συμμετείχατε στήν Σύνοδο Κορυφῆς τοῦ F.A.O., ἀναφερόμενος στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἰσχυριζόμενος ὅτι «ὁ Χριστός ἦλθε στόν κόσμο γιά τούς Ἑβραίους, ὄχι γιά ἐσᾶς, ἐνῶ ὁ Μωάμεθ ἦλθε γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους», προσθέτων ὅτι: «δέν ἦταν ὁ Χριστός αὐτός πού σταυρώθηκε ἀλλά κάποιος πού τοῦ ἔμοιαζε», προτρέπων τό ἀκροατήριό Σας ἀποτελούμενο ἀπό νεαρές κυρίες νά προσηλυτισθεῖ στό Ἰσλάμ. Θέλω λοιπόν νά Σᾶς ἀπαντήσω κάνοντας δύο κατ’ ἀρχάς ἐπισημάνσεις. Ἡ πρώτη, ὅτι ἡ ἐπικοινωνία μου μετά τῆς Ἐξοχότητός Σας δέν σημαίνει ὅτι ἀναγνωρίζω τό καθεστώς πού ἔχετε ἐπιβάλλει στήν χώρα τῆς Λιβύης, μετά τῆς ὁποίας ἡ πατρίδα μου εἶχε διαχρονικά σχέσεις φιλίας καί καλῆς γειτονίας καί ἡ δεύτερη ὅτι αὐτοκλήτως σχολιάζω καί ἀπαντῶ στίς ἀνωτέρω διακηρύξεις Σας πού ἀλλοιώνουν τήν θρησκευτική μου πίστη, μετά πάροδο τριῶν μηνῶν, διότι ἀνέμενα τήν ἀπαιτουμένην ἐκ τῶν προκλητικῶν δηλώσεών Σας ἀπάντησιν τῆς παγκοσμίου χριστιανικῆς κοινότητος καί εἰδικώτερον τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Θρησκευτικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία παρά τήν αἱρετική της ἀπόκλιση καί τήν στρέβλωση τοῦ Χριστιανικοῦ μηνύματος ἀποτελεῖ μίαν ὁμολογίαν πού πιστεύει εἰς τό θεανδρικόν πρόσωπον τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βεβαίως θά μποροῦσε κάποιος νά πεῖ, ὅτι δέν ὑπῆρξε ἀπάντησις διότι δέν θεωρεῖσθε πρόσωπον βαρύτιμον εἰς τήν παγκόσμια κοινότητα, ἐπιτρέψατέ μου ὅμως νά ἀντιπαραθέσω ὅτι διά τήν ἀνθρωπολογία τῆς χριστιανικῆς θεολογίας ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἀνεπανάληπτος καί μοναδική εἰκόνα τοῦ αἰωνίου Θεοῦ, ὑπέρ τῆς ὁποίας εἰκόνος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐκουσίως ἀπέθανε γιά νά διακηρύξει κατά ἀναντίρρητον τρόπον πόσον ἀγαπᾶ ὁ Θεός τόν κόσμο καί τόν κάθε ἄνθρωπο ἀσχέτως ἀπό τήν ὁποιαδήποτε συμπεριφοράν του.Μέ τίς ἐπισημάνσεις πού Σᾶς προανέφερα καί μέ τόν σεβασμό πού ἁρμόζει στό ἀξίωμα πού κατέχετε ἐπιτρέψατέ μου ἐξ ἀρχῆς νά Σᾶς ὑποβάλλω τήν εὐθεία κρίση, ὅτι τελεῖτε σέ βαθυτάτη πλάνη καί ὅτι ἡ θρησκευτική παραδοχή τήν ὁποία πρεσβεύετε δέν ἀποτελεῖ ἀποκάλυψη τοῦ ζῶντος Θεοῦ ἀλλά ἀνθρωποπαθές κατασκεύασμα πού οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τήν ἀλήθεια τοῦ ἀποκαλυφθέντος στήν Παλαιά Διαθήκη Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος κόσμου Ἑνός καί μοναδικοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ, στούς γενάρχες τοῦ ἑβραϊκοῦ ἔθνους Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ καί ἐξαιρέτως στόν Προφήτη Μωϋσῆ καί κατά τήν Καινή Διαθήκη ἐνσαρκωθέντος ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Λόγου Αὐτοῦ σέ ἐκπλήρωση τῶν ἀνά τούς αἰώνας προφητειῶν γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Τίς ἀνωτέρω θέσεις δέν τίς ὑποβάλλω στήν ἐξοχότητά Σας μέ φονταμενταλιστική διάθεση ἐχθρότητος πρός τό πρόσωπό Σας καί τούς ὁμοθρήσκους Σας καί ἀντιπαραθέσεως ἀλλά ἐπειδή προκύπτουν εὐθέως ἀπό τό γιά Σᾶς θεωρούμενο ἱερό βιβλίο πού ταυτοποιεῖ τό λόγο τοῦ Θεοῦ (κοράνιο), καί τό ὁποῖο διανείματε κατά τά εἰδησεογραφικά πρακτορεῖα στίς προσκληθεῖσες ἀκροάτριές Σας. Ἐπιτρέψατέ μου νά Σᾶς ἀναφέρω ὅτι ἀσφαλῶς ὁ Θεός εἶναι ἀπολύτως Ἕνας ἀλλά ἡ μονάδα εἶναι τρισυπόστατη. Τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐκφράζουν τόν τρόπον τῆς αἰώνιας καί ἀναλλοίωτης ὑπάρξεως τοῦ Ἑνός καί μόνου Θεοῦ. Μία καί μόνη εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἔχει τρεῖς ὑποστάσεις, δηλαδή τρία πρόσωπα. Τά πρόσωπα βεβαίως διακρίνονται μεταξύ τους, ἀλλά ἡ διάκριση δέν σημαίνει διαίρεση κατά τά πρότυπα τῆς κτιστῆς πραγματικότητας. Τά πρόσωπα κοινωνοῦν σύμφωνα μέ τήν ταυτότητα τῆς μίας οὐσίας καί ἔχουν μαζί καί χωριστά τό πλήρωμα τῆς θεότητας πλήν τοῦ αἰτίου, γιατί μοναδικό αἴτιο τῆς ὑπάρξεως τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ Θεός Πατέρας. Γι’ αὐτό κάθε πρόσωπο εἶναι ὁλόκληρος ὁ Θεός καί δέν ἔχουμε τρεῖς Θεούς ἀλλά Ἕναν ἀπολύτως. Οὐσία καί φύση τοῦ Θεοῦ εἶναι ταυτόσημες, σημαίνουν τόν Ἕνα καί μόνο Θεό. Πρόσωπο καί ὑπόσταση εἶναι πάλι ταυτόσημες ἔννοιες, σημαίνουν τήν ἰδιαιτερότητα ὡς ἀτομικότητα. Συνεπῶς οἱ τρεῖς ὑποστάσεις ὑπάρχουν αἰωνίως καί συναϊδίως στήν ἔκφανση τῆς μίας οὐσίας. Αὐτός εἶναι ὁ ἕνας καί μοναδικός τρόπος τῆς αἰώνιας ἀκατάλυπτης καί ἀναλλοίωτης ὑπάρξεως τοῦ ἑνός καί μόνου Θεοῦ. Στήν ἀΐδια αὐτή σχέση τῶν τριῶν προσώπων, μοναδικό αἴτιο εἶναι ὁ Θεός Πατέρας. Ὁ ἀποκαλυφθείς ἀληθινός Θεός εἶναι μονάδα τρισυπόστατη, κατά τήν οὐσία του εἶναι ἀόρατος καί ἀκατάληπτος καί ἐπέκεινα πάντων. Ὡστόσο καθίσταται ὀρατός καί καταληπτός διά μέσου τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν του, ἀπό τίς ὁποῖες προέρχεται ὅλος ὁ κτιστός ὑλικός καί πνευματικός κόσμος. Ἑπομένως ὅ,τι γνωρίζομεν γιά τόν Θεόν δέν εἶναι ἡ οὐσία του ἀλλά οἱ ἄκτιστες ἐνέργειές Του πού ἀποκαλύπτονται στή δημιουργία καί δίνουν οὐσία καί ὑπόσταση στά πάντα. Διά μέσου τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Αἰωνίου καί Ἀσάρκου Λόγου, πού ἐνανθρώπισε σέ μία δεδομένη ἱστορική στιγμή καί ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος καί ἔνσαρκος Λόγος, κατανοοῦμε τό μυστήριο τῆς Δημιουργίας καί γινόμαστε κατ’ υἱοθεσίαν κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς Θεότητος. Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,Τό «ἱερόν» σας βιβλίον, πού ἀποτελεῖ γιά Σᾶς τήν ἀληθινή ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τήν τελευταῖα ἔκδοση τοῦ αἰωνίου Ἀρχετύπου καί πού συνιστᾶ γιά σᾶς τό ἀσφαλές κριτήριο γιά τήν ἀλήθεια τῶν Γραφῶν πού προηγήθηκαν δηλ. τόσον τῆς «Τορά» Πεντατεύχου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τῶν Ψαλμῶν, ὅσον καί τοῦ «Ἰντζίλ» – Εὐαγγελίου καί πού ἐπικυρώνει ἤ ἀπορρίπτει τήν αὐθεντικότητα τῆς διδασκαλίας τους δέν ἀποδέχεται τήν πίστιν εἰς τήν Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τῆς σούρας (Ἡ Τράπεζα 5:19) «Ἄπιστοι εἰσίν οἱ λέγοντες ὅτι ὁ Μεσσίας Υἱός τῆς Μαριάμ εἶναι Θεός. Εἰπέ αὐτοῖς, τίς δύναται νά ἀναχαιτίσῃ τόν Θεόν ἐάν θελήσῃ νά καταστρέψῃ τόν Μεσσίαν Υἱόν τῆς Μαριάμ καί τήν μητέραν αὐτοῦ καί πάντα τά ἐπί τῆς γῆς ὄντα;» ἀπορρίπτει ὡσαύτως τήν πίστιν εἰς τήν πατρότητα τοῦ Θεοῦ, διότι ἀφελῶς συνδέεται αὕτη μετ’ ἀποδοχῆς συζύγου καί τέκνων καί βεβαίως τήν πίστιν εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα, διά τῆς σούρας τοῦ Κορανίου: (Αἱ γυναῖκες 4:169) «Πιστεύετε ὅθεν εἰς τόν Θεόν καί εἰς τούς ἀποστόλους Αὐτοῦ καί μή λέγετε ὅτι ὑπάρχει Τριάς. Παύσατε λέγοντες τοῦτο καί θά ὠφεληθῆτε διότι εἷς εἶναι μόνον ὁ Θεός. Δεδοξασμένον εἴη τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, οὗτος δέν ἔχει Υἱόν. Τά ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἄνω καί τά ἐν τῇ γῇ κάτω εἰς Αὐτόν ἀνήκουσι μόνον. Ἡ προστασία αὐτοῦ εἶναι ἐπαρκής»., ἀπορρίπτει ὡσαύτως τήν σταύρωσιν καί τήν ἀνάστασιν τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τή σούρα τοῦ Κορανίου (Αἱ γυναῖκες 4:156): «Καί εἶπον ἡμεῖς ἐφονεύσαμεν τόν Μεσσίαν Ἰησοῦν, Υἱόν τῆς Μαριάμ τόν Ἀπόστολον τοῦ Θεοῦ. Οὐχί δέν ἐφόνευσαν, δέν ἐσταύρωσαν αὐτόν ἀλλά ἕτερον τινά ὅμοιον αὐτῷ. Οἱ δέ συζητήσαντες ἐπί τοῦ ἀντικειμένου τούτου, ἔμειναν αὐτοί οἱ ἴδιοι ἐν τῇ ἀμφιβολίᾳ, δέν ἦσαν βέβαιοι περί τούτου ἀλλά κατά εἰκασίαν. Ἀληθῶς οὗτοι δέν ἐφόνευσαν αὐτόν ἀλλ’ ὁ Θεός ἐν τῇ ἰσχύι καί σοφίᾳ αὐτοῦ μετεκαλέσατο αὐτόν», εἰσαγάγει γεώδεις, χωματένιες σαρκικές ἠδονές στόν Παράδεισο μέ τήν σούρα τοῦ Κορανίου (Αἱ γυναῖκες 4:60) «ὁ πιστεύων καί πράττων τό ἀγαθόν εἰσελεύσεται εἰς κήπους περιρύτους ὑπό ρυάκων, ἐκεῖ θά μένει αἰωνίως, ἐκεῖ θά εὕρη γυναίκας ἀσπίλους καί εὐάρεστον σκιάν» καί θεσπίζει τό ἔγκλημα καί τό φόνο καί τήν ἐπιβολή τῆς βίας σάν πρακτικές διαδόσεως τῆς δῆθεν ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ μέ τήν σούρα τοῦ Κορανίου (Ἡ μετάνοια 9:5) «Ὅταν παρέλθωσι οἱ ἱεροί μῆνες τότε φονεύετε τούς πολυθεϊστάς ὅπου ἄν συναντήσητε, ζωγρεῖτε πολιορκοῦντες καί ἐνεδρεύοντες αὐτούς», καθώς καί μέ τή σούρα (Ὁ Μωάμεθ 47:4-10) «Ὁπόταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερρῶς τά δεσμά τοῦ αἰχμαλώτου. Μετά δέ τήν κατάπαυση τῆς μάχης ἄφετε ἐαυτόν ἐλεύθερον ἤ ἀνταλλάξατε ἀντί λύτρων. Πράττετε οὕτως ἐάν ἐβούλετο ὁ Θεός θά ἐθριάμβευε ὁ ἴδιος ἐπ’ αὐτῶν ἀλλά ὑποβάλλει ὑμᾶς εἰς τόν πόλεμον διά νά δοκιμάσει ὑμᾶς διά τῶν δέ ... ὅσοι πιστοί ἐάν συνδράμετε τόν Θεόν εἰς τήν μάχην Αὐτοῦ κατά τῶν ἀπίστων καί ὁ Θεός θά συνδράμει ὑμᾶς κατευθύνων τά ὑμέτερα διαβήματα».
