Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Τό σπουδαῖο καί ἔχον μεγίστη σημασία εἰς τήν παροῦσα μελέτη εἶναι τό ὅτι ὁ ἅγ. Γρηγόριος δέν ἦτο ἁπλῶς ἀποτειχισμένος ἀπό τόν Πατριάρχη Καλέκα πρό συνοδικῆς

κρίσεως, ἀλλά ἐπί πλέον ἐθεωροῦσε (καί διεκήρυττε) ὅτι ἦτο ἀδύνατον κάποιος πού ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικῶς μέ τόν Πατριάρχη νά εἶναι Ὀρθόδοξος, ἐνῶ αὐτός, πού

ἦτο ἀπό αὐτόν ἀποτειχισμένος, ἦτο ἑνωμένος συγχρόνως μέ τήν εὐσεβῆ πίστι. Αὐτό τό ἀναφέρει ἀκροτελεύτια εἰς τήν θεολογική πραγματεία του, ἡ ὁποία ἐπιγράφεται: «Ὅτι

παρεξήγησίς ἐστι καί ἀνασκευή τοῦ τόμου σαφής ἥν ὁ τοῖς βααρλαμίταις προσθέμενος Πατριάρχης γράψας ἐξήγησιν τοῦ τόμου πρός ἀπάτην καλεῖ». Λέγει λοιπόν ὁ ἅγιος τά

ἑξῆς: «Τούτου τοίνυν οὕτω καί τοσαυτάκις παντός τοῦ τῶν ὀρθοδόξων πληρώματος ἐκκεκομμένου, λείπεται τῶν ἀδυνάτων εἶναι τελεῖν ἐν τοῖς εὐσεβέσι τόν μή ἀφωρισμένον ἐκ τούτου, τοῦ καταλόγου δ’ εἶναι χριστιανῶν ἀληθῶς καί τῷ Θεῷ ἡνωμένον κατ’ εὐσεβῆ πίστιν, ὅστις ἄν εἴη τούτων ἕνεκεν ἀφωρισμένος ἐκ τούτου» (Ἀναίρεσις ἐξηγήσεως τόμου Καλέκα, ΕΠΕ 3, 692).

Αὐτό δεικνύει καθαρά ὅτι ὁ ἅγιος τήν ἔνταξι καί τόν χωρισμό ἀπό τήν Ἐκκλησία τά συνέδεε ἀπολύτως ὄχι μέ τήν ὑποταγή εἰς τά ἑκάστοτε ποιμένοντα πρόσωπα, ἀλλά μέ τήν πλήρη ἀποδοχή καί ταύτισι μέ τήν ὀρθόδοξο πίστι. Τόν Πατριάρχη Ἰωάννη Καλέκα τόν ἐθεωροῦσε ἀποκομμένο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, λόγῳ πίστεως, πρό συνοδικῆς

κρίσεως καί αὐτούς πού τόν ἀκολουθοῦσαν ὁμοίως τούς συγκατέλεγε μέ αὐτόν. Ἡ σκέψις δηλαδή τοῦ ἁγίου εἶναι ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά συγκαταλέγεται κάποιος μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων, ἔστω καί ἄν ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει ὀρθόδοξο πίστι, τήν στιγμή πού ἀκολουθεῖ καί ἐντάσσεται σέ κάποιον αἱρετικό ποιμένα καί ἀρχιποιμένα.

Ὑπάρχει εἰς τό σημεῖο αὐτό καί ἕνα ἄλλο, πλέον ἀποκαλυπτικό χωρίο τοῦ ἁγ. Γρηγορίου, τό ὁποῖο εἶναι τόσο διαυγές πού δέν ἀφήνει περιθώρια παρερμηνείας, οὔτε καί εἰς αὐτούς πού προσπαθοῦν νά τά ἐφεύρουν ὥστε νά καλυφθοῦν. Εἶναι ἀπό τήν ἀναίρεσι πού κάνει εἰς τό γράμμα τοῦ Ἀντιοχείας Ἰγνατίου. Ἀναφέρει δέ τά ἑξῆς: «Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρός τήν Χριστοῦ ἐκκλησίαν, τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους, ἐκκλησίαν, ἥ “στύλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας” κατά Παῦλόν ἐστιν, ἥ καί μένει χάριτι Χριστοῦ διηνεκῶς ἀσφαλής καί ἀκράδαντος, ἐστηριγμένη παγίως οἷς ἐπεστήρικται ἡ ἀλήθεια; Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί · καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν και σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι · μηδέ γάρ προσώποις τόν χριστιανισμόν, ἀλλ’

ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» (Ἀναίρεσις γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, ΕΠΕ 3,606). Μέ λίγα λόγια ἡ ἀληθινή καί ὀρθόδοξος πίστις εἶναι

τό κριτήριο εἰσόδου ἤ ἐξόδου ἀπό τήν Ἐκκλησία, εἶναι δέ τό μεγαλύτερο ψεῦδος νά λέγωνται κάποιοι ποιμένες καί ἀρχιποιμένες, ὅταν ἔχουν αἱρετικά φρονήματα καί, ἐπί

πλέον, τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ Χριστιανισμοῦ δέν εἶναι τά πρόσωπα, ἀλλά ἡ ἀληθινή καί ἀκριβής πίστις.

Ἀπάντησις εἰς τὸ προκλητικὸν ἄρθρον τοῦ Σεβ. Χαλκηδόνος

Τὰ πράγματα ἔχουν προχωρήσει πάρα πολύ. Τὰ ἄρθρα τῶν

Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων καὶ θεολόγων διαδέχονται τὸ ἕνα

τὸ ἄλλο, καὶ μία ἐσωτερικὴ ἱερὰ ἀγανάκτηση δὲν φτάνει, γιὰ

νὰ ἠρεμίσει τὴν ψυχή, ποὺ ὑποφέρει, καθὼς βλέπει νὰ

μετατρέπεται ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ, σὲ οἶκο... αἱρετικῶν βλασφημιῶν.

Χρειάζεται πλέον φραγγέλιον καὶ ποιὸς ἔχει τὸ σθένος καὶ εἶναι

ἄξιος νὰ τὸ χρησιμοποιήσει;

Δὲν προλάβαμε νὰ χωνέψωμεν τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Πατριάρχου

κατὰ τῶν πιστῶν κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ποὺ ἀντιστέκονται πρὸς

τοὺς νεωτερισμοὺς τοῦ Φαναρίου, καὶ τὸν διεδέχθη ὁ Χαλκηδόνος

Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι οἰκουμενισταὶ Ἐπίσκοποι

τοῦ Φαναρίου, ὁμιλεῖ ὡς... ἐκπρόσωπος μίας ἤδη ἐν ἑνώσει

εὑρισκομένης Ἐκκλησίας, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὴν

α) Δυτικὴν Ἐκκλησίαν (χωρὶς πλέον εἰσαγωγικά) τῆς ὁποίας τὰ

ποιμαντικὰ κ.ἄ. προβλήματα ἐξετάζει, ὡς ἐὰν οἱ Παπικοὶ νὰ εἶναι 

μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ β) τὴν Ἀνατολικὴν Ἐκκλησία

(τὴν Ἐκκλησίαν μὲ ἐλλείψεις, κατὰ τὸν Πάπα Βενέδικτον) τὴν

ὁποίαν, ὡς Ἐπίσκοπος ἄνευ ποιμνίου, βλέπει ἀφʼ ὑψηλοῦ, ἀπὸ

κάποια Ὀλύμπια κορυφὴ κριτοῦ κατέχοντος πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν, 

τὴν ὁποίαν οἱ ἐπαρχιῶται ἑλλαδίτες κυρίως, ἀγνοοῦν.

Διαβάστε τὸ νέον –πλήρη κενότητος καὶ κακοδοξίας– ἄρθρον τοῦ

Χαλκηδόνος Ἀθανασίου ὑπὸ τὸν ἐπίτιτλο «ΕΓΕΙΡΕΣΘΕ! "Ἐὰν δὲν ἐπιθυμεῖτε ναοὺς ὡς μπάρ..."». Σ᾽ αὐτὸ ὁμιλεῖ   

Ι) διὰ τὸν Παπισμὸν

καὶ τὴν Μίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὡς νὰ εἶναι ἑνωμέναι.

ΙΙ) Χρησιμoποιεῖ διὰ τοὺς πιστούς, ποὺ ἐλέγχουν τὸν Πατριάρχην καὶ τοὺς ἀκολούθους του, χαρακτηρισμοὺς ὑβριστικούς, 

χωρὶς νὰ καταθέτει στοιχεῖα αἱρετικῶν ἢ ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν των.

«Ὡσὰν δὲ νὰ μὴ ἤρκουν αὐτά, (σημειώνει εἰς ἕν σημεῖον τοῦ

ἄρθρου του) καὶ εἰς τὴν καθʼ ἡμᾶς Ἀνατολήν, ἔχομεν καὶ τὰς

"ἐξωτικὰς ὀπώρας" τοῦ  νέο-γεροντισμοῦ, τοῦ παθολογικοῦ

νέο-συντηρητισμοῦ καὶ τῆς "θεολογικῆς ἀλητείας", αἱ ὁποῖαι

μόνον εἰς τὴν ἀποπλάνησιν τῶν ἀδαῶν καὶ συχνάκις "θεουσῶν"

ἀποσκοποῦν, μὲ ἀπροβλέπτους καὶ ὀλεθρίας συνεπείας».

Καὶ ὁ ὑπηρετῶν τὴν βδελυρὰν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος, ὁ ἔχων εἰς τὴν πλάτην του τὶς συμφωνίες 

τοῦ Μπάλαμαντ, τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε, τὶς πανθρησκειακὲς

συμπροσευχὲς στὴν Ἀσσίζη, τὶς βαρύγδουπες καινοτομίες τῆς

βαπτισματικῆ θεολογίας, τῆς θεολογίας τῶν κλάδων καὶ ἄλλες

πολλὲς ἡμαρτημένες κακοδοξίες, κατακλείει τὸ ἄρθρο του ὡς ἑξῆς:

«Ἐγείρεσθε τοίνυν, γρηγορεῖτε, ἐργάζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε,

διότι οἱ καιροὶ οὐ μενετοί. Ἐὰν δὲν ἐπιθυμεῖτε ναοὺς ὡς μπάρ,

ἑστιατόρια ἢ καὶ εὐκτηρίους οἴκους ἑτέρων θρησκευμάτων».

«Θοῦ Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου», Τρίτη ἑσπέρας, τῆς Ε´ 

ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν.

Λεόντιος Διονυσίου.

Πηγή : Ορθόδοξος Τύπος.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ… ΚΟΡΑΝΙΑ!

Την  ἀρχή ἔκαμε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος,

ὁ ὁποῖος πρὶν λίγους μῆνες στὶς Η.Π.Α. δώρισε στὸν μουσουλμάνο, τουρκικῆς καταγωγῆς, πρόεδρο τῆς πολυεθνικῆς ἑταιρείας «Κόκα-Κόλα», τὸ «ἅγιον Κοράνιον», ὅπως ἀνέφερε ὁ ἴδιος ἐνώπιον δεκάδων δημοσιογράφων καὶ τηλεοπτικῶν φακῶν! Τὴ σκυτάλη πῆρε ὁ ἐπίσκοπος Τούζλας (Βοσνίας – Ἐρζεγοβίνης) Βασίλειος. Θέλοντας νὰ βραβεύσει τὰ βοσνιακὰ στρατεύματα, ποὺ στὴν πλειοψηφία τους εἶναι μουσουλμανικῆς πίστεως, γιὰ τὴν προσφορά τους στοὺς πολίτες τῆς χώρας κατὰ τὶς καταστροφικὲς πλημμύρες τοῦ περασμένου φθινοπώρου, προσέφερε στὸ μουσουλμάνο διοικητὴ Sanad Masonic Κοράνιο μὲ ἀφιέρωση! Θεωροῦμε πὼς ὅσο καὶ ἂν οἱ δημόσιες σχέσεις τῶν ὑψηλὰ ἱσταμένων ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν ἐπιτάσσουν ἀβρότητες, ὡστόσο δὲν ὑπάρχει καμιὰ δικαιολογία νὰ

μοιράζουν «κοράνια», «Ταλμούδ», «Βέδες» καὶ ἄλλα «ἱερὰ βιβλία» ἄλλων θρησκειῶν! Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα ἄπειρα δῶρα νὰ προσφέρουν, ἀλλὰ ὄχι τέτοια, διότι ἡ προσφορὰ τους ἔχει τεράστια συμβολικὴ σημασία, τόσο γιὰ τοὺς παραλῆπτες, ὅσο καὶ γιὰ ὅσους βλέπουν το ἀλγεινὸ αὐτὸ θέαμα. Οἱ ἐν λόγῳ ἐπίσκοποι δὲ γνωρίζουν τὰ ἀπίστευτα ὑβριστικά τοῦ Κορανίου κατὰ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου, τῶν Ἁγίων μας, τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν ὡς ἀπίστων καὶ ἄρα ἀξίων πρὸς ἐξόντωση,

μὲ τὸν «ἱερὸ πόλεμο»; Δὲ γνωρίζουν ὅτι στὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Κορανίου θανατώθηκαν ἄπειρος ἀριθμὸς Χριστιανῶν καὶ συνεχίζεται ἡ ἐξόντωση (Τουρκία, Πακιστάν, Αἴγυπτο, Νιγηρία, κλπ); Δὲν ἔχουν ἀκούσει γιὰ τοὺς χιλιάδες Νεομάρτυρες (Ἕλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, κλπ), ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους  Ὀθωμανοὺς στὰ χρόνια τῆς δουλείας; Ἐὰν τὰ γνωρίζουν αὐτὰ (ποὺ φυσικὰ τὰ

γνωρίζουν), τότε ἀναγκαζόμαστε νὰ ὑποθέτουμε συνειδητὴ ἔκπτωση πίστεως καὶ  πράξεως ἀπὸ μέρους τους!

Νὰ εὐχηθοῦμε: καὶ μὴ χειρότερα! 

" O. T."

ΟΙ ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Πολλοί  ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν τὴν ὑποκρισία προκειμένου νὰ κα-

λύψουν τὶς ἀδυναμίες τους καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς καὶ ἀξιοκατάκριτες

πράξεις τους. Σκοπός τους πάντα ἡ δημιουργία καλῶν ἐντυπώσε-

ων γιὰ τὸ πρόσωπό τους. Ἐνῶ δὲν θέλουν νὰ ἀλλάξουν τὴν ἁμαρτωλή

ζωή τους, τοὺς ἀρέσει νὰ ἐμφανίζονται διαφορετικοὶ καὶ ἀνώτεροι.

Τὸ φαινόμενο αὐτὸ εἶναι εὐρέως διαδεδομένο. Οἱ ὑποκριτὲς εἶναι

πολλοὶ καὶ οἱ ἐντυπώσεις ἐπίσης ποὺ δημιουργοῦν πολλές. Σὲ αὐτὸ

βοηθάει καὶ ἡ τηλεόραση, ἡ ὁποία τοὺς προβάλλει προθύμως, χωρὶς

ποτὲ νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὴν προσωπική τους ζωή. Ὁ φακὸς πέφτει πάν-

τα στὴν ὑποκριτική τους εἰκόνα, ποὺ φιλοτεχνεῖται μὲ ἐπιμέλεια.

Οἱ ὑποκριτὲς εἶναι πρόσωπα ποὺ ἀπωθοῦν. Ὅπως ἦταν καὶ οἱ Φαρι-

σαῖοι στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονταν ὡς σπουδαῖοι

καὶ ἐνάρετοι, ἐνῶ ἦταν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Τοὺς ἐνδιέφερε ἡ δη-

μόσια εἰκόνα καὶ ὄχι τὸ πραγματικὸ ἦθος. Ἕνας ἐπίσκοπος λέει ὅτι «ὁ

φαρισαϊσμὸς στὴ θρησκεία καὶ τὴ ζωὴ εἶναι τὸ ἀσυμπαθέστατο

πρᾶγμα, καὶ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ὑπο-

κρισία τῶν τρόπων, ἡ σκληρότης τῶν αἰσθημάτων, ἡ αὐτοϊκανοποίησις

καὶ πεποίθησις γιὰ τὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κατάστασί μας εἶναι οἱ

κακίες, ποὺ συνθέτουν τὸ φαρισαϊσμό».

Δυστυχῶς, ὁ λαὸς βλέπει τὰ ἐξωτερικὰ καὶ ἐπηρεάζεται. Μένει στὶς

ψεύτικες συμπεριφορές, πιστεύει τὶς δηλώσεις καὶ ἐπιπόλαια χειροκρο-

τεῖ τοὺς «χαρισματούχους». Αὐτὴ τὴν ἀδυναμία τοῦ λαοῦ γνωρίζουν οἱ

ὑποκριτὲς καὶ ἐνεργοῦν ἀναλόγως. Ὁ λαὸς δὲν διακρίνει τὰ φαινόμενα

ἀπὸ τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων, γι᾽ αὐτὸ γίνεται καὶ εὔκολο θῦμα.

Ὁ Χριστὸς δὲν ἀνεχόταν τὴν ὑποκριτικὴ συμπεριφορὰ τῶν Φαρι-

σαίων καὶ συχνὰ χρησιμοποιοῦσε σκληροὺς λόγους, προκειμένου νὰ

διορθωθοῦν οἰ ἴδιοι ἀλλὰ καὶ ὁ ἀνυποψίαστος λαὸς νὰ ἐνημερωθεῖ καὶ

νὰ μὴ τοὺς ἐμπιστεύεται. Θεωροῦσε τὴν ὑποκρισία βεβήλωση τῶν

ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων.

Τὸ φαινόμενο τῆς ὑποκρισίας ὑπῆρχε καὶ ὑπάρχει στὸν ἱερὸ χῶρο

τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι τὸ φαρμακερὸ ἀγκάθι, ποὺ πληγώνει πολλοὺς

πιστοὺς καὶ γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ κόβεται καὶ νὰ καίγεται. Δὲν εἶναι εὔκο-

λο τὸ ἔργο αὐτό. Οἱ ἀντιδράσεις εἶναι μεγάλες καὶ κάποτε λυσσαλέ-

ες. Πρέπει ὅμως τὸ κακὸ νὰ περισταλεῖ καὶ κάποτε νὰ ἐκλείψει. Ἕνας

πολύπειρος ἐπίσκοπος, ἀναφερόμενος στοὺς ὑποκριτές, ποὺ ἐμφανί-

ζονται στὴν Ἐκκλησία, ἔγραφε: «Εἶναι δυστύχημα ποὺ φαρισαῖοι

ὑπάρχουν πάντα κι ἡ ἀλήθεια τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὸ ἔργο τῆς

Ἐκκλησίας κακοποιεῖται καὶ σήμερα —ἀπὸ κείνους, ποὺ μονοπωλοῦν

τὴν πίστι καὶ ἰδιοποιοῦνται στὴ σκέψι του τὸ Θεὸ καὶ ἐξουθενώνουν

τοὺς ἄλλους καὶ ἐπιδεικνύουν τὴν ἁγιότητάς τους, ἀπὸ τοὺς ὑποκρι-

τάς, τοὺς θεατρίνους τῆς θρησκείας καὶ τῆς ἠθικῆς. Αὐτοὶ εἶναι ἀσυμ-

παθεῖς καὶ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων ὅσων καταλαβαίνουν— καὶ στὰ

μάτια τοῦ Θεοῦ».

" Oρθόδοξος  Τύπος"