ΗΛΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ; -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Μετὰ τὴν Φραγκικὴν καὶ Ὀθωμανικὴν Ἅλωσιν διερχόμεθα τὴν Τρίτην Ἅλωσιν, ἡ ὁποία ἴσως ἀποδειχθῆ καὶ τελεσίδικος

ΤΟ 1983 μία ἐπιφυλλίδα τοῦ διακεκριμένου Διανοουμένου, Καθηγητῆ Χρήστου Γιανναρᾶ, στὴν ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» προκάλεσε τὸν κύκλο τῶν Εὐρωπαϊστῶν μας, αἰφνιδιάζοντας συνάμα καὶ τὴν ὑπνώττουσα ἀστοχριστιανικὴ συνείδηση τῶν συντηρητικῶν «ἐθνικιστῶν» Χριστιανῶν.

Ὁ τίτλος ἦταν: «Finis Graeciae;» (Τὸ τέλος τῆς Ἑλλάδος;). Προκλήθηκε θόρυβος καὶ ἔντονες ἀντιδράσεις. Γιατί; Τὸ 1981 εἶχε ὑπογραφεῖ ἡ ἔνταξή μας στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη καὶ δὲν εἶχαν ἀκόμη κοπάσει οἱ πανηγυρισμοὶ τῶν πάντα ἀνυποψίαστων εὐρωπαϊστῶν μας.

Ὁ κ. Γιανναρᾶς ἀνῆκε στὴν ὁμάδα ἐκείνων, ποὺ μόνιμα ἀντιμετωπίζουμε κριτικὰ τὴν ἀπόφαση αὐτὴ καὶ χαρακτηριστήκαμε ἀπὸ τὸ μαρξιστικὸ περιοδικό «Ὁδηγητής» ἀλλὰ καὶ τὸν «συντηρητικὸ» καθηγητὴ Παναγιώτη Χρήστου, «Νεοορθόδοξοι». Ἀνάμεσά τους ὁ μακαρίτης Κωστῆς Μοσκώφ, ὁ Κώστας Ζουράρης καὶ πολλοὶ ἄλλοι, μέχρι τοὺς σεβαστοὺς ἁγιορεῖτες π. Γεώργιο Καψάνη καὶ π. Βασίλειο Γοντικάκη. Ὅλοι ἐκεῖνοι, δηλαδή, ποὺ λάβαμε μέρος στὸν χριστιανομαρξιστικὸ Διάλογο καὶ ἀντιμετωπισθήκαμε μὲ καχυποψία ἀπὸ τὰ ἀσύμπτωτα μεταξύ τους ἄκρα τοῦ ἰδεολογικοῦ μας φάσματος.

Ἡ ἔνταξη τῆς Χώρας μας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση μιᾶς μακρόσυρτης διαδικασίας, ποὺ ἀρχίζει μετὰ τὸ σχίσμα (9ος– 11ος αἰ.) Ἡ Πανευρώπη ὑπὸ τὴν φραγκικὴ ἡγεσία, ἦταν τὸ μόνιμο ὄνειρο τῶν Ἑνωτικῶν (δυτικιζόντων τότε καὶ εὐρωπαϊστῶν σήμερα).Πρόκειται γιὰ τοὺς Διανοουμένους καὶ Πολιτικούς, ποὺ συγκροτοῦν τὴν «δυτικὴ παράταξη» (μὴ λησμονοῦμε ὅτι καὶ ὁ μαρξιστικὸς κομμουνισμὸς τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως «Δύση» εἶναι). Ἀπέναντί της εἶναι ἡ «ἀνατολικὴ παράταξη», τῶν πατερικὰ Ὀρθοδόξων, ἀπὸ τόν Κλῆρο καὶ τὸνΛαό μας.

Μαρίας Μαντουβάλου για τον αφελληνισμό της παιδείας μας

Προσκλητήριο Συνεδρίου «Ἡ Πολιτική στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση».

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 5 Οκτωβρίου 2018

Τη Ε΄ (5^η) Οκτωβρίου, της Αγίας Μάρτυρος ΧΑΡΙΤΙΝΗΣ.                         

Χαριτίνη η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού και Δομετίου κόμητος εν έτει 290, δούλη Κλαυδίου τινός. Ακούσας δε ο κόμης Δομέτιος περί αυτής, ότι είναι Χριστιανή και ότι και άλλους πολλούς επιστρέφει εις την πίστιν της, τους δε λοιπούς Χριστιανούς στερεώνει περισσότερον εις αυτήν, γράφει εις τον αυθέντην αυτής Κλαύδιον να αποστείλη την Χαριτίνην εις αυτόν δια να την εξετάση. Λαβών ο Κλαύδιος τα γράμματα ελυπήθη και ενδυθείς σάκκον, ήτοι τρίχινον φόρεμα, εθρήνει. Η δε Χαριτίνη, παρηγορούσα αυτόν, έλεγε· «Μη λυπού, αυθέντα μου, αλλά χαίρε, επειδή έχω να λογισθώ εις τον Θεόν ευπρόσδεκτος θυσία δια τας ιδικάς μου και ιδικάς σου αμαρτίας».

Μη λέτε Σκοπιανούς τους Σκοπιανούς!

Τα σύκα να τα λέμε σύκα. Τη σκάφη, σκάφη. Τα Σκόπια πώς να τα λέμε, κομμουνισταράδες μου;
Αναγνώσατε προσεκτικά: «Δεν υπάρχει καμιά χώρα που να λέγεται Σκόπια. Αυτή η συνεχής αναφορά “τα Σκόπια, τα Σκόπια”, γιατί; Ξέρω ότι δεν είστε εθνικιστές. Κάθε άλλο. Ανήκετε σε κόμματα φιλελεύθερα, σοσιαλδημοκρατικά κ.λπ., τα οποία δεν διαπνέονται από εθνικισμό. Λοιπόν, δεν υπάρχει χώρα που λέγεται Σκόπια. Είναι σαν να λέμε την Ελλάδα “η Αθήνα”». Ποιος το είπε αυτό σε τηλεοπτική συζήτηση; Ο Ζάεφ; Ο Γκρούεφσκι; Ο Τίτο; Ο Γκότσε Ντέλτσεφ; Κάποιος που το επίθετό του λήγει σε «-έφσκι» ή σε «-οφ» ή σε «-εφ», έχει πολλά σύμφωνα και θυμίζει τηλεόραση που αποσυντονίστηκε κι ακούγονται παράσιτα; Οχι! Το είπε ο Μπαλάφας αυτοπροσώπως.

Τη Δ΄ (4η) Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του Λαμπαδιστού.

Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της περιφήμου νήσου Κύπρου, από κώμης καλουμένης Λαμπάδος (εξ ου και Λαμπαδιστής), γονείς έχων ευσεβείς και πλουσίους. Ούτος μονογενής τυγχάνων, εξ αυτών σχεδόν των σπαργάνων εγένετο δοχείον του Αγίου Πνεύματος καθαρώτατον δια την σεμνότητα των ηθών, την ευλάβειαν προς τα θεία και την αγάπην και τον ζήλον προς παν ωφέλιμον και θεάρεστον, με τα οποία περιεκοσμείτο. Διανύων δε το τέταρτον ήδη έτος της ηλικίας εδόθη εις μάθησιν των ιερών γραμμάτων και τοσούτον προέκοπτε κατά την σπουδήν και μελέτην των θείων, ώστε πάντας τους κατ’ αυτόν υπερέβαλλε κατά την οξύτητα του νοός και την επίδοσιν των θείων μαθημάτων, και πάντοτε εσχόλαζε μετά μεγάλης επιμελείας και φρονήσεως εις την μελέτην των θείων εντολών, αλλά και τους διδάσκοντας τα θεία λόγια ηκροάτο μετά πολλής προσοχής και ευλαβείας.

Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΣΙΑΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ

Ἡ ἅλωσις τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ Ἀφρικανῶν καὶ Ἀσιατῶν Μουσουλμάνων γίνεται βάσει σχεδίου, τὸ ὁποῖον ἐκπορεύεται ὑπὸ τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς καὶ τὰ «διαπλεκόμενα συμφέροντα». Τὰ μὲν διαπλεκόμενα θέλουν ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀνατροπὴν τῶν ἐργασιακῶν σχέσεων, τὴν μαύρην καὶ ἀνασφάλιστον ἐργασίαν κ.λπ.. Τὰ «ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς» ἐπιδιώκουν τὴν διάσπασιν τοῦ δόγματος ὅτι «εἴμεθα ἔθνος ανάδελφον» μὲ ἰσχυρὸν πολιτισμόν, μὲ ἱστορίαν καὶ μὲ ἰσχυρὰν Ἑλληνορθόδοξον ταυτότητα. Τὰ «ρεύματα» αὐτὰ ἐπέτυχον διὰ τῆς λαθρομεταναστεύσεως τὸ ἀκατόρθωτον: Νὰ καταστήσουν τοὺς Ἕλληνας μειονότητα ἄνευ οὐσιαστικῶν δικαιωμάτων. Τὸ θρήσκευμα διεγράφη ἀπὸ τὰς ταυτότητας. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπώλεσε τὸν χαρακτῆρα του. Ἡ ἱστορία πλαστογραφεῖται. Τὸ σχολεῖον ἀλλάζει καὶ προσαρμόζεται εἰς τὰς ἀνάγκας τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος. Τὸ ἔγκλημα τῶν συμμοριῶν θεριεύει. Εἰς ὁλοκλήρους συνοικίας τῶν Ἀθηνῶν βασιλεύει ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος.

Τη Δ΄ (4η) Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΦΑΥΣΤΟΥ, ΓΑΪΟΥ, ΕΥΣΕΒΙΟΥ και ΧΑΙΡΗΜΟΝΟΣ, των Διακόνων.

Φαύστος, Γάϊος, Ευσέβιος, και Χαιρήμων οι Άγιοι Διάκονοι και Μάρτυρες ήσαν μαθηταί του μεγάλου Διονυσίου, και Διάκονοι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και ο μεν Γάϊος και Φαύστος εξωρίσθησαν μετά του διδασκάλου αυτών και πολλά παθόντες έλαβον το τέλος του μαρτυρίου. Οι δε Ευσέβιος και Χαιρήμων, μετά του διδασκάλου των, επεσκέπτοντο τους Αγίους Μάρτυρας, τους ευρισκομένους εις τας φυλακάς, και έθαπτον τα τίμια αυτών λείψανα. Διαρκέσαντες δε έως εις τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου εν έτει σν΄ (250), και πολλούς πειρασμούς υπομείναντες δια την εις Χριστόν ομολογίαν, τελευταίον απεκεφαλίσθησαν, και ούτως έλαβον του μαρτυρίου τους στεφάνους.

Ένας αδερφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα:

“Τι να κάνω;”

Ο Γέροντας του απαντά: “Την ώρα που ο Θεός θα μας επισκεφθεί, για ποιο πράγμα θα ανησυχήσουμε; ”

Του λέει ο αδελφός: “Για τις αμαρτίες μας”.

Λέει λοιπόν ο Γέροντας:
“Ας μπούμε επομένως στο κελί μας και μένοντας εκεί ας θυμόμαστε τις αμαρτίες μας και τότε ο Κύριος θα μας βοηθάει σε όλα”.

Τη Δ΄ (4η) Οκτωβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΑΜΜΟΥΝ ο Αιγύπτιος εν ειρήνη τελειούται.

Αμμούν ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά το γένος Αιγύπτιος, ορφανός δε γενόμενος, αφού απέθανον οι γονείς του, ηναγκάσθη από τον θείον του, όταν ήτο είκοσι δύο ετών, να έλθη εις γάμον. Όταν εστεφανώθη με την σύζυγόν του, αφ’ ου ανεχώρησαν όλοι από την γαμήλιον χαράν και έμειναν μόνοι, της λέγει· «Έλα, κυρία αδελφή, να σου διηγηθώ τον σκοπόν μου. Τούτο το στεφάνωμα, το οποίον έγινεν εις ημάς, εάν θέλης και συμφωνής και συ, καθώς επιθυμώ και εγώ, να μείνη ένωσις πνευματική και όχι σωματική. Να έχωμεν τας κλίνας μας χωριστά, δια την αγάπην του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού και να φυλάξωμεν την παρθενίαν μας καθαράν, δια να χαίρωμεν αιωνίως εις τον Παράδεισον». Ταύτα λέγων ο Αμμούν εξήγαγεν από τον κόλπον του εν μικρόν βιβλίον και το ανεγίνωσκε, το οποίον περιείχε ρητά της θείας Γραφής, του Σωτήρος και των Αποστόλων περί παρθενίας και καθαρότητος.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ -- του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)

(Σύ εἶ νῦν ἀνόμως γαυριῶν..! Ἡμεῖς "ἡττώμενοι Νικῶμεν"...)

(Εσύ ανόμως τώρα καυχιέσαι..!  Εμείς "ηττώμενοι Νικάμε"...)

Το Υπουργείο Παιδείας και ο Υπουργός επί της Παιδείας κ. Κωνσταντίνος Γαβρόγλου προέβη σε εκφοβιστικές προς τους εκπαιδευτικούς δηλώσεις (ανακοίνωση ΥΠΕΘ 02-10-2018), σχολιάζοντας επιστολή (Αριθμ. Πρωτ. 110, 25-09-2018) του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) προς τους Θεολόγους καθηγητές.

Ειδικότερα απείλησε τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών στο ελληνικό σχολείο ότι, αν δεν εφαρμόσουν τα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδών, θα δεχθούν πειθαρχικές διώξεις. Η ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας, μάλιστα, χαρακτηρίζει τα όσα η ΠΕΘ αναφέρει στην επιστολή της, ως μία «παράνομη ενέργεια», επειδή η ΠΕΘ -κατά τον κ. Υπουργό- «προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να μην διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών σύμφωνα με το νόμιμο πρόγραμμα σπουδών». Στρέφεται δε ευθέως εναντίον της ΠΕΘ και των μελών της, απειλώντας τους εκπαιδευτικούς Θεολόγους, «ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί παράνομες ενέργειες που επισείουν πειθαρχικές ευθύνες».

Τη Δ΄ (4η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΥΔΑΚΤΟΥ και ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗΣ της θυγατρός αυτού.

Αύδακτος ο Άγιος Μάρτυς και η θυγάτηρ αυτού Αγία Καλλισθένη ήσαν από την Έφεσον· ο δε Αύδακτος, τιμηθείς περά του Μαξιμίνου του εν έτει τζ΄ (307) βασιλεύσαντος, εγένετο δουξ δουκών και έπαρχος, διότι υπερέβαλλε τους άλλους κατά τον πλούτον και την φρόνησιν. Επειδή όμως ο Μαξιμίνος εζήτησε την θυγατέρα του Καλλισθένη, δια να λάβη αυτήν γυναίκα δια γάμου, ο δε Αύδακτος δεν ηθέλησε να την δώση εις εκείνον, όντα αλλότριον της των Χριστιανών πίστεως, τούτου ένεκεν σιήρπασαν τα υπάρχοντά του και εξώρισαν αυτόν εις Μελιτινήν, όπου και τον απεκεφάλισαν. Η δε θυγάτηρ του Καλλισθένη, κουρεύσασα τας τρίχας της κεφαλής της και ενδυθείσα ανδρικά ενδύματα, εκρύπτετο εις την Νικομήδειαν.

Τη Δ΄ (4η) Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΔΟΜΝΙΝΗΣ και των θυγατέρων αυτής ΒΕΡΙΝΗΣ και ΠΡΟΣΔΟΚΗΣ.

Δομνίνη η Αγία Μάρτυς και αι θυγατέρες αυτής Βερίνη και Προσδόκη τρωθείσαι από τον ένθεον ζήλον και τον του Θεού έρωτα, αφήκαν οικίας και συγγενείς και μετέβησαν εις την πόλιν Έδεσσαν. Καθ’ ον δε χρόνον διέτριβον εκεί, έρχεται αιφνιδίως ο ανήρ της Βερίνης και ο πατήρ της, ειδωλολάτραι όντες, ομού με άλλους στρατιώτας, και συλλαβόντες αυτάς τας ωδήγησαν εις την Ιεράπολιν, παρά την οποίαν ρέει εις ποταμός· ότε δε οι στρατιώται έτρωγον και εμέθυον, αι Άγιαι αύται κρυφίως φεύγουσαι και προσευξάμεναι εις τον Θεόν, εμβήκαν εις τον ποταμόν και αφήκαν εαυτάς εις τα ρεύματα του ποταμού. Και ούτως ετελειώθησαν αι μακάριαι δια του πνιγμού εν τω ύδατι.

Επιδιώκει «Πανορθόδοξη» η Μόσχα για το Ουκρανικό

Ζητά (αντικανονικά) από τις άλλες Εκκλησίες να διατυπώσουν άποψη για την απόδοση αυτοκεφαλίας στο Κίεβο

Από τον Αντώνη Τριανταφύλλου

Κάλυψη και σωσίβιο βοήθειας στις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες αναζητεί το Πατριαρχείο της Μόσχας, προσπαθώντας να διαχειριστεί το μέτωπο που άνοιξε με το Φανάρι για την Ουκρανία.

Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος έστειλε γράμμα στους 12 προκαθημένους των πρεσβυγενών και νεοπαγών Πατριαρχείων, καθώς και των αυτοκέφαλων Εκκλησιών, καλώντας τους να εκφράσουν τη θέση τους για το ζήτημα της αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία και να απαντήσουν στην πρότασή του να γίνει συζήτηση -ενδεχομένως υπό τη μορφή πανορθόδοξης διάσκεψης- για το θέμα αυτό.
Τυπικά δεν μπορεί κανένας προκαθήμενος να πάρει θέση στο ζήτημα αυτό, καθώς οι ιεροί κανόνες ορίζουν ότι η μοναδική εκκλησιαστική Αρχή που μπορεί να αποφασίσει για την απόδοση αυτοκεφαλίας είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Τη Δ΄ (4η) του μηνός Οκτωβρίου, ο Άγιος Ιερομάρτυς ΠΕΤΡΟΣ ο Καπιτωλίων (ή Καπιτωλίας) ξίφει τελειούται.

Πέτρος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο γέννημα και θρέμμα της πόλεως Καπιτωλίων, μέγας σοφός και διαφέρων από τους πολλούς κατά την φρόνησιν και σύνεσιν. Λαβών δε πρότερον γυναίκα με γάμον και αποκτήσας τρία τέκνα, εγένετο κατόπιν Μοναχός· ετιμήθη δε βιαίως και με το αξίωμα της Ιερωσύνης από τον Αρχιερέα της Μητροπόλεως Βόστρων. Είτα διαβάλλεται εις τον εθνάρχην των Αγαρηνών, ότι ήτο διδάσκαλος των Χριστιανών. Επειδή δε φανερώτερα και γενναιότερα ωμίλησε περί της του Χριστού πίστεως έμπροσθεν του εθνάρχου, δια τούτο κόπτουσι την δεξιάν χείρα και τους δύο πόδας του· έπειτα εκβάλλουσι τους οφθαλμούς του και καρφώνουσιν αυτόν εις τον σταυρόν και τελευταίον τον αποκεφαλίζουσι. Το δε μαρτυρικόν αυτού σώμα, καυθέν δια πυρός, ερρίφθη εις τον ποταμόν.  

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ τῶν εὐσεβῶν καί ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Πάντα ὑπῆρχαν –καί ὑπάρχουν– οἱ ἀντίθετοι, οἱ κοσμικοί και ἀντίχριστοι, πού μέ τή δύναμη τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἤθελαν να περιορίσουν τή δράση τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Στήν ἐποχή μας διαθέτουν καί πολλά ἄλλα μέσα γιά τό σκοπό τους. Κυρίως χρησιμοποιοῦν τή συκοφαντία καί τό διασυρμό μέσῳ τῶν ἐντύπων και τῆς τηλεόρασης. Ὑπερασπιζόμενοι μάλιστα καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ὑποκριτικά καί δόλια, δέν ἀναγνωρίζουν στούς εὐσεβεῖς κανένα δικαίωμα! Ὁ παραλογισμός σέ ὅλο τό μεγαλεῖο του. Ὅμως ὑπάρχουν καί ἄλλοι διῶκτες, πού συχνά βρίσκονται στο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι οἱ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς κοσμικούς. Αὐτοί ἐμφανίζονται ὡς γνήσιοι ἐκφραστές τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ καί δημιουργοῦν πολλά προβλήματα. Εἶναι ἐπιθετικοί, ἀμετανόητοι, ἀκούραστοι στό ὀλέθριο ἔργο τους καί ἀδίστακτοι.

Εκλογή εκ του εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών και Ισαπόστολον πρώτον Ιεράρχην Αθηνών μέγαν ΙΕΡΟΘΕΟΝ εγκώμίου

του σοφωτάτου Ευθυμίου Ζυγαδινού συντεθείσα υπό Αγάθωνος Μοναχού.                                                                                    

Ιερόθεον θέλω εγκωμιάσει τον ιερόν του Θεού άνθρωπον, είναι δε πρέπον τω όντι εις αυτόν και δίκαιον το εγκώμιον, πρώτον μεν επειδή καθώς είχε το θείον και ιερόν όνομα Ιερόθεος, το οποίον σημαίνει αφιερωμένον τω Θεώ άνθρωπον, ούτως είχε και έργα θεία και του Θεού άξια, δια των οποίων ηγιάσθη και καθιερώθη εις τον Θεόν και προσφυέστατα συνεφώνησαν μετά του ονόματός του τα έργα του· δεύτερον δε επειδή συνέζησε και συνανεστράφη μετά των αφιερωμένων εις τον Θεόν Αγίων Αποστόλων και ίσα με εκείνους ηξιώθη χαρίσματα, αποστολικήν λαβών διακονίαν, αποστολικήν δόξαν, αποστολικήν προεδρίαν, άλλος Απόστολος και ων και φαινόμενος· τούτου ένεκεν δίκαιον είναι μετά των Αποστόλων και αυτόν να τιμώμεν και να εγκωμιάζωμεν· επειδή καθώς αναντιρρήτως αποστολικώς πάσαν την ζωήν αυτού διήνυσεν, ούτω δικαίως και σέβας αποστολικόν και έπαινοι αποστολικοί εις αυτόν οφείλονται και εγκώμια, καθότι το πρέπον απαιτεί των ίσων πόνων να είναι ίσοι και οι μισθοί και τα στέφανα όμοια.