Συχνά ὁ χριστιανός, κουρασμένος ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες και ἀπογοητευμένος ἀπό τούς ἀνθρώπους πού συναναστρέφεται, ζητάει νά μάθει ἁπλά πράγματα γιά τήν πνευματική ζωή ἤ καλύτερα νά τοῦ ὑπενθυμίσει κάποιος μερικά βασικά καθήκοντα. Ἐπιθυμεῖ μιά ἐσωτερική ἀνασυγκρότηση, πού συνοψίζεται στό ἐρώτημα: «Τί πρέπει νά κάνω; Ποῦ νά στρέψω τήν προσοχή μου;». Τήν ἀπάντηση εὔκολα μπορεῖ νά τήν βρεῖ στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ και εἰδικότερα στούς μακαρισμούς. Ζητάει λοιπόν ὁ Χριστός νά εἶναι ὁ χριστιανός «πτωχός τῷ πνεύματι», πενθῶν καί «καθαρός τῇ καρδίᾳ». Αὐτές εἶναι οἱ ἀναγκαῖες προϋποθέσεις, προκειμένου ἡ ζωή του να εἶναι ὄντως χριστιανική. Ἄς τίς δοῦμε ἀναλυτικότερα. Ὁ πτωχός τῷ πνεύματι συναισθάνεται ὅτι ὑστερεῖ στά πνευματικά, ὅτι δεν ἔχει καμιά οὐσιαστική πρόοδο και ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικά ἀπό το Θεό. Συγχρόνως πενθεῖ γιά τίς ἁμαρτίες του καί τίς καθημερινές του πτώσεις, ἀλλά καί γιά τό κακό πού ὑπάρχει στόν κόσμο καί γίνεται πηγή μεγάλης δυστυχίας στους ἀνθρώπους.
Λογισμοί αμαρτωλού -- Του Φώτη Κόντογλου
Όταν μιλήσεις στους ψευτοχριστιανούς για σκληρή άσκηση στο κορμί και στο πνεύμα για την αγάπη του Χριστού, θυμώνουνε, σε λένε φακίρη, ειδωλολάτρη, βάρβαρο. Αν θέλεις να δοκιμάσεις την πίστη ενός χριστιανού, μίλησέ του για τον ασκητισμό. Ο πιστός θα νοιώσει κατάνυξη, ο χλιαρός, δηλαδή ο ψεύτικος, ο άπιστος, θα διαμαρτυρηθεί. Τί αν λέγει ο Χριστός: «Μακάριοι όσοι αφήσανε τα πάντα και μ' ακολουθήσανε», ή «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν», και πως «θλίψιν έξετε», και πως «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν»; Εμείς θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί χωρίς Χριστό, δηλ. χωρίς θλίψη πνευματική, χωρίς να σηκώνουμε τον σκληρό σταυρό, αλλά να περπατάμε στον πλατύν δρόμο. Αυτοί οι ψεύτικοι χριστιανοί, σαν τους μιλά κανένας για σκληρή και στερημένη ζωή, για θυσία, για άσκηση, λένε πως αυτά δεν τα θέλει ο Χριστός, και πως αυτά είναι παρακαμώματα. Μα, ω ανόητε άνθρωπε, στον Χριστιανισμό, τίποτα δεν μπορεί να παραγίνει. Για όλα τα ανθρώπινα πράγματα μπορείς να πεις πως κάτι τι είναι παρακανωμένο, μονάχα για τον Χριστιανισμό δεν υπάρχει παρακάνωμα. Τί παρακάνωμα μπορεί να σηκώσει ακόμα το να αγαπάς αυτόν που σκότωσε τον πατέρα σου, τί παρακάνωμα μπορείς να κάνεις στο να σε χτυπήσουνε και στο άλλο μάγουλο, τί παρακάνωμα να γίνει ακόμα στο να πεινάς και να διψάς την καταφρόνεση, στο να κάνεις όσα ζητά ο Θεός από εσένα, δηλ. στο ν' αγαπάς τους εχθρούς σου, να γλυκομιλάς αυτόν που σε βρίζει, να μην κρίνεις αυτόν που σε δικάζει, να ταπεινώνεσαι μπροστά στον πιο τιποτένιον άνθρωπο, κι' όταν τα κάνεις όλα αυτά, να λες πως είσαι «αχρείος δούλος»;
Θεραπεία και προφύλαξη με ιβερμεκτίνη έναντι του νέου κορωνοϊού. -- Πρωτογενής έρευνα πληροφοριών και επιμέλεια κειμένου: Ιωάννης Κουτσικίδης BSc, MA
Έχει ήδη βοηθήσει εκατομμύρια ανθρώπους να αναρρώσουν χωρίς να χρειαστούν καθόλου νοσηλεία σε νοσοκομείο
20 Οκτωβρίου 2021
Ιωάννης Κουτσικίδης BSc, MA
An educational resource from The Association of American Physicians and Surgeons (AAPSonline.org) 1updated 12/12/2020
Η έγκαιρη θεραπεία είναι η μόνη νικηφόρα στρατηγική. Η λογική των επιστημόνων παγκοσμίως εστίασε στο γεγονός ότι εάν κάποιος γίνει φορέας του νέου κορωνοϊού, χωρίς καμία έγκαιρη θεραπεία, η ασθένεια μπορεί να εξελιχθεί και η κατάσταση του ασθενούς να επιβαρυνθεί πολύ. Αυτός είναι ο λόγος της χορήγησης άμεσης και πρώιμης φαρμακευτικής αγωγής. Να αποτρέψει τον ιικό πολλαπλασιασμό και να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου στην αρχή της. Δηλαδή οι γιατροί συνειδητοποίησαν από πολύ νωρίς, ότι η έγκαιρη θεραπεία στην προνοσοκομειακή φάση ήταν η μόνη τους ελπίδα – ευκαιρία να μειώσουν τον κίνδυνο περαιτέρω νοσηλείας και θανάτου. Μετά από ταχύρρυθμες μελέτες – δοκιμές, επιστήμονες κατέληξαν σε ένα βασικό φαρμακευτικό σχήμα το οποίο αποδείχτηκε ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό έναντι του νέου κορωνοϊού. Ο συγκεκριμένος συνδυασμός φαρμάκων περιλάμβανε την ιβερμεκτίνη, τη δοξυκυκλίνη καθώς και συμπληρώματα βιταμινών και ιχνοστοιχείων.
Ἀρνοῦνται τὸ Μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας!
Μετὰ τὸν «ἅγιο» Ἀμερικῆς, ὁ ὁποῖος, πρὶν λίγο καιρὸ ἔκαμε λόγο γιὰ «μυριάδες διαδρομὲς ποὺ ὁδηγοῦν στὸ ἴδιο μέρος», δηλαδὴ στὸν «ἴδιο Θεό», ἀναγνωρίζοντας σωστικὴ λειτουργία καὶ στὶς μυριάδες αἱρέσεις καὶ θρησκεῖες τοῦ κόσμου, ἔρχεται καὶ ὁ μέντοράς του Πατρ. Βαρθολομαῖος, ἀντὶ νὰ τὸν συνετίσει, τὸν ἐπικρότησε, ἐκφράζοντας τὴν πίστη του, στὸν «πλοῦτο τῶν διαφορετικῶν τρόπων προσέγγισης τοῦ Θεοῦ»! Αὐτὲς οἱ πρωτάκουστες ἀντιλήψεις δὲν εἶναι δικό τους ἐφεύρημα, ἀλλὰ τῶν δημιουργῶν τῆς σατανικῆς «Νέας Ὑδροχοϊκῆς Ἐποχῆς», ὅπως τοῦ Sri Ramakrishna, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Τὰ διαφορετικὰ δόγματα δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ διαφορετικὰ μονοπάτια, γιὰ νὰ φτάσουμε τὸν ἴδιο Θεὸ» καὶ τοῦ Mahatma Gandhi: «ὅλοι ἐμεῖς μὲ μία φωνὴ ὀνομάζουμε τὸ Θεὸ διαφορετικὰ ὡς Παραμάτμα, Ἰσβάρα, Σίβα, Βισνού, Ράμα, Ἀλλάχ, Κούντα, Νταντὰ Ὀρμούζντα, Ἰεχωβά, Θεὸ καὶ μία ἄπειρη ποικιλία ὀνομάτων»!
-------------------------
Κατά πολλούς «ἀντι-οικουμενιστάς» ψευδεπισκόπους, οὐδέν πρόβλημα! Κατ' αὐτούς, ὅλοι οἱ πανθρησκειακοί Οἰκουμενισταί «πατριᾶρχαι», «ἀρχιεπίσκοποι» κ.ἄ. τήν ψυχήν των μόνον βλάπτουν καί οὐδόλως τήν Ἐκκλησίαν!!! Τό πᾶν γι' αὐτούς εἶναι ἡ (ἐν Διαβόλῳ) ἑνότης! Ἄλλωστε, ἡ «κόκκινη γραμμή» γιά κάποιους ἀπό αὐτούς τούς «λέοντες τῆς Ὀρθοδοξίας» εἶναι τό «κοινόν ποτήριον» μέ τόν «πάπαν» καί ὄχι ἡ κήρυξις τῆς πανθρησκείας, ἡ ὁποία γίνεται πλέον φανερά! Ὀφείλουμε νά τό ὁμολογήσουμε δημοσίως: Οἱ μέν ἐργάται τοῦ Σατανᾶ εἶναι ἰσχυροί κοσμικῶς, ἐπειδή «ὁ κὸσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α' Ἰω., 5:19), κυριαρχοῦν παντοῦ καί κηρύττουν μέ παρρησίαν ὅ,τι τούς προστάσσει τό ἀφεντικόν των (ὁ Διάβολος), οἱ δέ ἐργάται τοῦ Χριστοῦ, αὐτοί οἱ ὀλίγοι πού ἀπέμειναν, τέλος πάντων, διώκονται ἀπηνῶς ἀπό τούς πρώτους!
Τη ΚΓ΄ (23η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου και πρώτου Επισκόπου των Ιεροσολύμων ΙΑΚΩΒΟΥ του Αδελφοθέου.
Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο θείος του Κυρίου Απόστολος και πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων, ήτο από την Ιουδαίαν, υιός ων του μνήστορος Ιωσήφ. Επειδή δε άλλο δεν είναι εις τους ζηλωτάς της ευσεβείας και εναρέτους γλυκύτερον, ως η του δικαίου ενθύμησις, η οποία τους ευφραίνει περισσότερον από ό,τι ο χρυσός τους φιλαργύρους ή τους φιληδόνους το κάλλος του σώματος και επειδή δεν είναι μόνον γλυκεία η του δικαίου ενθύμησις, αλλά και υπερλίαν ωφέλιμος, διότι εμφυτεύει εις τας ψυχάς κέντρον θεϊκού ζήλου και διεγείρει εις την μίμησιν αυτού τους εντυγχάνοντας, δια τούτο θα είπωμεν και ημείς ολίγα τινά δια τον αληθώς και δικαίως δίκαιον όντα και ονομαζόμενον θείον τούτον Ιάκωβον, όστις επλούτησε και της θείας ταύτης επωνυμίας, να λέγηται από όλους τους Αγίους διαφερόντως και εξαιρετώτερα Αδελφόθεος, διότι ουδείς άλλος ηξιώθη να ονομάζηται αδελφός του Χριστού ειμή μόνον αυτός ο αοίδιμος. Περί τούτου δε θα είπωμεν όσα εμάθομεν από τον Ηγήσιππον και τον Κλήμεντα.
Ο π. Θεόδωρος Ζήσης γράφει:
Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τόν Πατριάρχη καί επομένως υπόκεινται καί αυτοί στόν κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· καί εγώ μνημονεύω τόν Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί μέ τόν Πάπα· καί εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τόν Επίσκοπο καί κοινωνάτε καί μέ αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά τού παραπτώματος πού αρχίζει από τόν Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σάν συγκοινωνούν δοχείον, νά φθάνει σάν ευθύνη μέχρις εμάς!
Αλλά ποιός από τόν κόσμο τά ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θά πούν: “Μά, αφού τό κάνει ο Πατριάρχης, αφού τό κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς κι εσύ! Δέν δικαιολογείται η άγνοια... Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεΐας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε: “Φεύγουμε εμείς”.
Δυνάμεθα νὰ ὁμιλῶμεν διὰ «εἰρηνικὸν Ἰσλάμ»;
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΙΑ τῆς Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας (ΔΣΟ), Μέλος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ὑπὸ τὸν Γ. Γ. κ. Μάξιμο Χαρακόπουλο, μετέβη πρόσφατα τὴν Σαουδικὴ Ἀραβία, προσκεκλημένος ἀπὸ τὴν Παγκόσμια Μουσουλμανικὴ Λίγκα, ἐπισκέφθηκε τὶς ἐγκαταστάσεις τοῦ Intellectual Warfare Center (Κέντρο Διανοητικοῦ Πολέμου), «γιὰ νὰ πληροφορηθεῖ τὸν τρόπο δράση του, γιὰ τὴν ἐκρίζωση τοῦ θρησκευτικοῦ ἐξτρεμισμοῦ καὶ τὴν προώθηση τῶν εἰρηνικῶν ἀρχῶν τοῦ ἤπιου Ἰσλάμ». Ὁ κ. Χαρακόπουλος στὴν ἀντιφώνησή του στὸν Γ.Γ. τοῦ κέντρου κ. Abdullah H. Alhajiri, τόνισε: «ὅσοι ἐπικαλοῦνται τὴ θρησκεία γιὰ νὰ τελέσουν πράξεις τρομοκρατίας παρερμηνεύουν τὶς θρησκευτικὲς διδαχές. Καὶ γι’ αὐτὸ ἀπαιτεῖται συντονισμένη προσπάθεια γιὰ τὴν ἐκρίζωση τοῦ θρησκευτικοῦ ἐξτρεμισμοῦ, τὴν ἐξάλειψη τοῦ φαινομένου ἀπὸ τὴν πηγή του, πρωτίστως μὲ τὴν ὀρθὴ πληροφόρηση μέσῳ τῆς ἐκπαίδευσης, ἀλλὰ καὶ τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης.
Νεαρός ξεσπά μετά τον εμβολιασμό του κατά του Covid-19: «Αποκτήσαμε εγώ και η κοπέλα μου προβλήματα στην καρδιά»
Συγκλονίζει το βίντεο που δημοσίευσε μέσα από το νοσοκομείο
Ένα βίντεο «γροθιά στο στομάχι» δημοσίευσε ένας νεαρός τικ-τόκερ, ο οποίος προσφάτως είχε κάνει το εμβόλιο της Pfizer και πλέον νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με προβλήματα στην καρδιά.
Όπως τονίζει στο βίντεο αυτός ανέπτυξε περικαρδίτιδα μετά τον εμβολιασμό του κατά του κορωνοϊού και η κοπέλα του μυοκαρδίτιδα.
Αναλυτικά όσα είπε:
------------------------------------------
Ὅλοι οἱ «πλασιέ» τῶν mRNA «ἐμβολίων» «κατά» (διάβαζε «ὑπέρ»!) τοῦ Covid-19 πρέπει νά καταδικασθοῦν εἰς ἰσόβιον κάθειρξιν! Τί σᾶς φταῖνε, ὦ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ-καθάρματα, τά παιδιά μας; Ἔχουν ξεπεράσει τά 2 ἑκατομμύρια τά ΔΗΛΩΘΕΝΤΑ περιστατικά περενεργειῶν παγκοσμίως, τά μισά ἀπό τά ὁποῖα εἶναι σοβαρά, οἱ δέ ΔΗΛΩΘΕΝΤΕΣ θάνατοι ΑΠΟ τά «ἐμβόλια» ἀνέρχονται σέ ἀρκετές δεκάδες χιλιάδες! Τό χειρότερον, ὅμως, εἶναι ὅτι οἱ ἀριθμοί αὐτοί ἀποτελοῦν τό 1 ἕως 10% τῶν ἀληθινῶν ἀριθμῶν, συμφώνως πάντοτε μέ δηλώσεις εἰδικῶν. Παρά ταῦτα, εἰς τήν Ἑλλάδα οἱ «πλασιέ» αὐτῶν τῶν «ἐμβολίων» κόπτονται ὑποκριτικῶς ὑπέρ τῆς ἐπεκτάσεως τῆς ὑποχρεωτικότητος εἰς ὁλόκληρον τόν πληθυσμόν, τήν μείωσιν τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκουν, ὅπως μᾶς λέγουν κατάμουτρα οἱ παγκοσμιοποιηταί (=Σατανισταί).
Ὁ Μητρ. Ἀργεντινῆς πρόεδρος τῆς «Οἰκουμενικῆς ἐπιτροπῆς χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν»!
«ΕΥΔΟΚΙΜΕΙ» καὶ ἐτοῦτο τὸ «φροῦτο» στὶς μέρες μας, ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι νὰ συμμετέχουν καὶ νὰ προεδρεύουν σὲ ὀργανισμοὺς αἱρετικῶν, τῶν ὁποίων τὶς θρησκευτικὲς κοινότητες ἀναγνωρίζουν στὴν πράξη, ὡς «ἐκκλησίες»! Δεῖτε μία πρόσφατη περίπτωση: «Στὴν τακτικὴ συνάντηση τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν στὴν Ἀργεντινὴ -C.E.I.C.A- σχηματίστηκε ἡ νέα σύνθεση τῆς ἡγεσίας της, σύμφωνα μὲ τὸ καταστατικό της. Κατὰ αὐτὴ τὴ διετία 2021-2023 τὴν Προεδρία ἀναλαμβάνει ἡ ὀρθόδοξη οἰκογένεια. Οἱ ὀρθόδοξοι ἱεράρχες τῆς Ἀργεντινῆς –μέλη καὶ μὴ τῆς ἐπιτροπῆς- μετὰ ἀπὸ μία γενικὴ διαβούλευση καὶ σύσκεψη ὑποστήριξαν ὁμόφωνα τὴν ὑποψηφιότητα τοῦ Μητροπολίτου Μπουένος Ἄιρες κ. Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος γίνεται ὁ πρῶτος ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ποὺ ἀναλαμβάνει τὴν προεδρία αὐτοῦ τοῦ ἐθνικοῦ, χριστιανικοῦ, οἰκουμενικοῦ ὀργανισμοῦ, ποὺ ἑδρεύει στὴν πρωτεύουσα τῆς Ἀργεντινῆς.
Δύο δρόμοι πρὸς τὸν Θεὸν ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΙΣ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη,Θεολόγου
Αἰώνιος ἀναζητητής τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, «καί γε οὐ μακράν ἀπό ἑνός ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα», καθώς κήρυξε καί δίδαξε τούς Ἀθηναίους ὁ μέγας τῶν ἐθνῶν ἀπόστολος, ὁ Παῦλος (Πράξ. ΙΖ΄ 27). Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶν’ ἕνα ἀεικίνητο κηνύγημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μιά φλογερή δίψα Θεοῦ. Εἶναι μιά ἀέναη κίνηση τοῦ παιδιοῦ πρός τόν Πατέρα, τοῦ πλάσματος πρός τόν Πλάστη καί Δημιουργό. Ὁ ἄνθρωπος μοιάζει σάν τό μικρό παιδάκι, πού κλαίει ἀπαρηγόρητο σάν χάσει γιά μιά στιγμή ἀπ’ τά χέρια του τή μητέρα. Ἤ σάν τή νύμφη τοῦ «Ἄσματος», πού μέ ἀγωνία ἀναζητᾶ τόν ἀγαπημένο της καί μέ πόνο ψυχῆς ὁμολογεῖ καί λέγει: «ἐζήτησα ὅν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἐζήτησα αὐτόν καί οὐχ εὗρον αὐτόν»(Γ΄ 1). Στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ παρατηρεῖται τό πιό παράδοξο φαινόμενο: Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τόν Θεό, τόσο Ἐκεῖνος καί περισσότερο κρύβεται. Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται, ἀλλά δέ θεᾶται. «Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε», λέγει ὁ Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής. Καί γιατί;
Reading from the Synaxarion:
Averkios, Equal-to-the-Apostles and Wonderworker, Bishop of Hierapolis
Saint Abercius, Bishop of Hierapolis in Phrygia in the times of Marcus Aurelius, was adorned with the grace of wonderworking and with apostolic zeal. During a festival in honour of Apollo, the chief deity of Hierapolis, the holy bishop was instructed in a revelation to destroy the idols. He went to the temple by night and overturned the statues of Apollo and the others. When this was discovered, the Saint boldly cried out that the gods, becoming drunk from the wine of the libations offered them, had struck one against another in their confusion. A multitude of furious pagans came to avenge the insult to their gods, but when the Saint cast the demons out of three afflicted young men, fear fell upon the idolaters and they with the whole city became Christian. After many labours, and afflictions, Saint Abercius reposed in peace about the year 167 (or, according to some, 186).