Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ 20 ΜΑΪΟΥ 1941

Το τέλος της εποποιίας (28 Οκτ. 1940 - 31 Μαΐου 1941) και η τριπλή εχθρική κατοχή (Γερμανική - Ιταλική - Βουλγαρική)
 

* Του Κων. Σ. Κουβάτη

Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδος και το τέταρτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου, μετά τη Σικελία, τη Σαρδηνία και την Κύπρο. Βρίσκεται στο μέσον της ανατολής λεκάνης της Μεσογείου, πάνω στο σταυροδρόμι των αεροπορικών και θαλάσσιων συγκοινωνιών και αποτελεί εξαίρετη βάση για αεροναυτικές επιχειρήσεις.

Φυσική συνέπεια της μεγάλης στρατηγικής σημασίας ήταν να βρεθεί - από τις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου - στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, τόσο των συμμάχων Βρετανών, όσο και του Χίτλερ.

Με την έναρξη του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, την ευθύνη για την ασφάλεια της Κρήτης - ύστερα από σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης - ανέλαβε η Μεγ. Βρετανία, λόγω του αποτελεσματικού ελέγχου που ασκούσε το βρετανικό ναυτικό στην Ανατολική Μεσόγειο.

Βυζαντινοί Υμνοι - Ψαλμοί -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 20 Μαΐου 2018

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (α Οικ. Συνόδου). Θαλλελαίου, Νικοστράτου και Αντιόχου μαρτύρων, Νικήτα και Ιωσήφ των οσίων.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν ἀπὸ τὸν Λίβανο καὶ ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορος Νουμεριανοῦ (283 – 284 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Βερεκκόκιος καὶ ἡ μητέρα του Ρομβυλιανή. Εἶχε σπουδάσει τὴν ἰατρική ἐπιστήμη καὶ προσέφερε στοὺς πάντες ἀφιλοκερδῶς καὶ μὲ ἀγάπη τὶς ἰατρικές του ὑπηρεσίες, γι’ αὐτὸ καὶ ἐντάσσεται στὴν κατηγορία τῶν γνωστῶν Ἀναργύρων. Γιὰ τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ τὸν συνέλαβαν οἱ εἰδωλολάτρες στὴν Ἀνάζαρβο, πρωτεύουσα τῆς δεύτερης ἐπαρχίας τῆς Κιλικίας, κρυμμένο μέσα στὸ δάσος καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἄρχοντα Τιβεριανό.

ΠΟΝΤΟΣ - Την Πατρίδα μ' Έχασα

«Ο,τι θέλει η αγάπη Σου»

• Λέγει ο Απ. Παύλος «ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. η , 39). Δηλ. ούτε οι ένδοξες επιτυχίες που υψώνουν τον άνθρωπο πολύ, ούτε αι άδοξες ταπεινώσεις, που τον καταρρίπτουν σε μεγάλα βάθη, ούτε οποιαδήποτε άλλη κτίση διαφορετική από αυτή που βλέπομε, θα ημπορέση να μας χωρίση και να μας απομακρύνη από την αγάπη, την οποίαν μας έδειξεν ο Θεός δια μέσου του Ιησού Χριστού Του Κυρίου μας και η οποία μας κρατεί στενά συνδεδεμένους μαζί του και ιδιατέρως προστατευομένους του.
Ο Απόστολος μας προτρέπει ότι η μόνη ελπίδα και η φροντίδα μας να είναι η αγάπη του Χριστού. Όταν απέκτησες την αγάπη του Χριστού, κέρδισες το παν.

Η ΕΥΘΥΝΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Χρέος και των πολιτών η δημιουργία μουσείων και εκθέσεων αφιερωμένων στη Γενοκτονία των Ποντίων

Από τον
Γιώργο Κ. Στράτο

Σήμερα είναι μία από τις πιο θλιβερές μέρες στην ιστορία της πατρίδας μας: 19η Μαΐου 1919, ημέρα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι στήλες αυτές δεν θα μπορούσαν να παρακάμψουν, ανήμερα κιόλας, τη μαύρη επέτειο, πολλώ μάλλον όταν ο γράφων αναφερόταν από το μακρινό 1991 στο γεγονός με το «Δικαίωμα στη μνήμη» (άρθρο μου στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 19-5-1991). Τρία χρόνια πριν από την 24η Φεβρουαρίου 1994, όταν επιτέλους και ομοφώνως η Βουλή αναγνώρισε τη Γενοκτονία. 
Το αιματηρό σχέδιο για την ολοκληρωτική εξαφάνισή μας από τη γη στην οποία βρισκόμασταν για 3.000 χρόνια είχε αποκαλύψει από τον Ιούλιο του 1909 ο Tούρκος πρωθυπουργός Σεφκέτ πασάς στον αείμνηστο Πατριάρχη του Γένους, Ιωακείμ Γ’: «Θα σας κόψουμε τα κεφάλια, θα σας εξαφανίσουμε. Ή εμείς θα επιζήσουμε ή εσείς». Ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβαζόμενος στη Σαμψούντα, υποτίθεται, για να «επαναφέρει στην τάξη» τους μουσουλμάνους Τσέτες που έσφαζαν και έκαιγαν τα ελληνικά χωριά, απλώς τους… οργάνωσε με σύνθημα «η Τουρκία στους Τούρκους» για να θέσει σε εφαρμογή την τελειωτική εξόντωσή μας.