0 κίνδυνος του υπέρμετρου συναισθηματισμού

Ο δεσμός που συνδέει τον πνευματικό πατέρα με τα πνευματικά του παιδιά ομοιάζει προς την σχέση που υφίσταται μέσα σε μία φυσική οικογένεια. Καθώς, λοιπόν, πατέρας και παιδιά σε μια κανονική οικογένεια πρέπει να συνδέονται με αμοιβαία αγάπη, το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και στη «χαρισματική οικογένεια» ενός πνευματικού πατέρα, ενός γέροντα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο δεσμός αυτός είναι μία κατ εξoχήν αγιοπνευματική σχέση, που χρειάζεται να εξαγνιστεί από συναισθηματικές εξάρσεις και να διαφυλαχθεί από ο,τιδήποτε το οποίο είναι ενδεχόμενο να υποκρύπτει εμπάθεια ή έναν επικίνδυνο γλυκερό συναισθηματισμό.

Η αγάπη βεβαίως συχνά εκφράζεται και με εξωτερικά σημάδια. Και αυτό ασφαλώς ισχύει και για τους πνευματικούς δεσμούς. Παρά ταύτα χρειάζεται πολλή προσοχή και διάκριση. Οι εν Χριστώ δεσμοί θα πρέπει να διακρίνονται για τη σεμνότητα και τη δωρικότητά τους. Και για να διαφυλάξουν αυτά τα χαρακτηριστικά τους είναι αναγκαία η πνευματική αποστασιοποίηση. 

Ὁ ἀββάς Δουλᾶς, ὁ μαθητής τοῦ ἀββᾶ Βησσαρίωνα, διηγήθηκε:

‒ Πῆγα κάποτε στό κελλί τοῦ Γέροντα, καί τόν βρῆκα σέ στάση προσευχῆς, μέ τά χέρια ὑψωμένα στόν οὐρανό. Δεκατέσσερεις ἡμέρες ἔμεινε σ᾽ αὐτή τή στάση! Ὕστερα μέ φώναξε καί μοῦ εἶπε: "Ἀκολούθησέ με". Βγήκαμε μαζί στήν ἔρημο. Κάποια στιγμή δίψασα, καί τοῦ εἶπα: "Ἀββά, διψάω". Τότε ἐκεῖνος πῆρε τό δερμάτινο πανωφόρι μου καί πῆγε λίγο πιό πέρα, σέ ἀπόσταση μιᾶς πετροβολιᾶς. Προσευχήθηκε, καί μοῦ τό ἔφερε πίσω γεμάτο νερό!

Ἄλλοτε πάλι, καθώς βαδίζαμε στή ἀκροθαλασσιά, δίψασα καί τοῦ εἶπα: "Ἀββά, διψάω πολύ". Τότε ὁ Γέροντας προσευχήθηκε καί μοῦ εἶπε: "Πιές ἀπ᾽ τή θάλασσα". Ἀμέσως τό θαλασσινό νερό ἔγινε γλυκό, καί ἤπια. Γέμισα μάλιστα κι ἕνα ἀγγεῖο. Βλέποντας ὁ Γέροντας τί ἔκανα, μοῦ λέει: "Γιατί πῆρες νερό;". Καί τοῦ ἀποκρίθηκα: "Συγχώρεσέ με, μήν τυχόν διψάσω πάλι παρακάτω". Καί ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: "Ὁ Θεός πού εἶναι ἐδῶ, εἶναι παντοῦ".

Christmas Canon: Katavasias

Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος : Εάν με όλην σου την καρδίαν προσεύχησαι και υπόσχεσαι να λείψης από τα κακά, εύκολον είναι να ιατρευθής.

Άνθρωπος τις Αντιοχεύς, το γένος ευγενής, βαθύπλουτος, ησθένησε βαρέως, διότι το εν μέρος της κεφαλής του τόσον επόνεσεν, ώστε εξήλθεν ο εις των οφθαλμών του. Έδραμε λοιπόν ούτος εις το Μοναστήριον του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και πεσών εις τους πόδας του τον παρεκάλει να τον ιατρεύση. Ο δε Άγιος είπεν εις αυτόν: τούτο έπαθες, διότι δεν επίστευες εις τον Χριστόν εξ όλης σου ψυχής και διότι έχεις έργα αμαρτίας. Εάν με όλην σου την καρδίαν προσεύχησαι και υπόσχεσαι να λείψης από τα κακά, εύκολον είναι να ιατρευθής. Τότε μετά δακρύων ωμολόγησεν ο άρχων εκείνος τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, και υπεσχέθη να λείψη από τας αμαρτίας, και κρατήσας το ράσον του Αγίου, έτριψεν την κεφαλήν του και παρευθύς και ο πόνος της κεφαλής του έπαυσε και ο οφθαλμός του ιατρεύθη, ως πρότερον.

(Ορθ. Συναξ. ΙΑ, 413).

Russian Orthodox patriarch arrives in Holy Land

Επίσκεψη στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, κατόπιν προσκλήσεως του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου πραγματοποιεί από σήμερα 9 έως 14 Νοεμβρίου 2012 ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος.

(AFP) / 9 November 2012JERUSALEM — Russian Orthodox Patriarch Kirill arrived in Jerusalem on Friday on his first visit to the Holy Land since becoming head of the powerful church in 2009, an AFP correspondent said.
As his motorcade arrived at the Old City’s Jaffa Gate, he was welcomed by leaders of the Greek Orthodox church, as well as members of the Coptic and Armenian churches.
Accompanied by heavy Russian and Israeli security, Kirill was led to the home of Jerusalem’s Greek Orthodox Patriarch Theophilos III, who accompanied him inside.
Later, the two went to the nearby Church of the Holy Sepulchre, where hundreds of Russian pilgrims eagerly awaited the arrival of their patriarch.
During his visit to Israel and the Palestinian territories, Kirill will be meeting Israeli President Shimon Peres, Palestinian president Mahmud Abbas and King Abdullah II of Jordan in a new sign of his importance as a global religious figure.
His trip “is the most important (religious) visit (to Israel) since that of the Pope Benedict XVI” in 2009, Israel’s foreign ministry said.
Over the course of his six-day stay, Kirill, 65, is due to concelebrate the liturgy with Theophilos and meet other local Christian leaders.
In addition to the Church of the Holy Sepulchre, located on the site where most Christians believe Jesus was crucified, buried and resurrected, he will also visit other major Christian sites.
A dispute with an Israeli water company over unpaid bills has prompted the Greek Orthodox church, which is a joint custodian, to threaten to close it.
The company, Hagihon, has said it is owed 9 million shekels ($2.1 million) in unpaid bills, but the Greeks contend that the Holy Sepulchre was always treated as a special case and exempted from water fees.
The Greek patriarchate has been seeking Russian President Vladimir Putin’s help over the dispute with Hagihon.
After the collapse of the Soviet Union, some 1.2 million Russians — a quarter of them Christians — immigrated to Israel in the 1990s.
The Russian Orthodox Church has seen a huge upsurge in influence since the fall of the atheist Soviet Union, and its leaders take a strong stand on moral issues that the Kremlin hardly ever ignores.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως :

 Ό χωρισμός τών Έκκλησιών συνετελέσθη έπί Φωτίου τά μάλα καλώς, άφού ή Έκκλησία διέτρεχε κίνδυνον νά άποβή έκ Μιάς Καθολικής καί Άποστολικής Έκκλησίας, Έκκλησία Ρωμαική ή μάλλον παπική, κηρύττουσα ούχί πλέον τά τών Άγίων Άποστόλων, άλλά τά τών Παπών δόγματα. 

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως :

Τά πάντα εσοφίσθησαν, τά πάντα έδρασαν, όπως αναδείξωσι τούς Πάπας ηγεμόνας τής Έκκλησίας καί τυράνους τής Οίκουμένης.

Τούτο δε γίνωσκε :

ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί· έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς,ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι, έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι.και τούτους αποτρέπου.

Επιστολη Β΄ Προς Τιμοθεον  3: 1-5

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Και ταύτα συνέβαινον επί αιώνας, έως ότου τον παρελθόντα αιώνα, το 1870, εις την Α΄ Σύνοδον του Βατικανού, όλα αυτά συνεκεφαλαιώθησαν εις το δόγμα του αλαθήτου του πάπα. Έκτοτε το δόγμα αυτό απέβη το κεντρικόν δόγμα του παπισμού. Δια τούτο επί των ημερών μας εις την Β΄ Σύνοδον του Βατικανού τόσον επιμόνως και επιδεξίως συνεζητήθη και υπεστηρίχθη το απαραβίαστον και το αναλλοίωτον αυτού του δόγματος. Το δόγμα τούτο έχει κοσμοϊστορικήν σημασίαν δι΄ όλην την τύχην της Ευρώπης, μάλιστα δε δια τους αποκαλυπτικούς καιρούς της, εις τους οποίους έχει ήδη εισέλθει. Δια του δόγματος αυτού όλοι οι ευρωπαϊκοί ανθρωπισμοί απέκτησαν το ιδεώδες και το είδωλόν των:  ο άνθρωπος ανεκηρύχθη υπερτάτη θεότης, πανθεότης. Το ευρωπαϊκόν ουμανιστικόν πάνθεον απέκτησε τον Δία του. Η ειλικρίνεια είναι η γλώσσα της Αληθείας:  το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα του 20^ου αιώνος, δεν είναι άλλο παρά η αναγέννησις της ειδωλολατρίας και του πολυθεϊσμού. Αναγέννησις της ειδωλολατρικής αξιολογίας και κριτηριολογίας. Horribile dictum(τρομερό να λεχθή),  αλλά και αυτό πρέπει να λεχθή:  δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα ανήχθη εις δόγμα ο ειδωλολατρικός ουμανισμός, κατά πρώτον λόγον ο ελληνικός. Ανήχθη εις δόγμα η παναξία, ανήχθη εις δόγμα το παγκριτήριον της ελληνικής κουλτούρας, του ελληνικού πολιτισμού, της ποιήσεως, της φιλοσοφίας, της τέχνης, της πολιτικής, της επιστήμης: «μέτρον πάντων άνθρωπος». Και όλα αυτά τι είναι; --Αναγωγή εις δόγμα της ειδωλολατρίας. Κατ΄ αυτόν τον τρόπον, έφθασε να γίνη δόγμα η αυτάρκεια του ευρωπαίου ανθρώπου, την οποίαν επί αιώνας ενοστάλγουν όλοι οι ευρωπαϊκοί ουμανισμοί.                                                                                                                                                                                           

                                                                                                                                                                                          

 Συνεχίζεται.  

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος σὲ ὁμιλία του στοὺς Ψαλμοὺς τονίζει:

«Φαίνεται ὅτι ἡ τελειότερη ἀπὸ τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ εἰρήνη, ἡ ὁποία εἶναι μία σταθερότητα τοῦ νοῦ. Ὥστε ὁ εἰρηνικὸς ἄνθρωπος  ἔχει ὡς χαρακτηριστικὸ τὴν σεμνότητα τῶν ἠθῶν. Ἐκεῖνος ὅμως, ποὺ πολεμεῖται ἀπὸ τὰ πάθη του, δὲν ἔχει λάβει ἀκόμη τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἔδωσε στοὺς μαθητές του. Εἴθε λοιπόν, ἀφοῦ ἀγωνισθοῦμε καλὰ καὶ συντρίψουμε τὸ φρόνημα τῆς σαρκός, τὸ ὁποῖο εἶναι “ἔχθρα στὸν Θεό”, ἀφοῦ φτάσει ἡ ψυχή μας σὲ κατάσταση γαλήνης καὶ ἀταραξίας, νὰ ὀνομαστοῦμε παιδιὰ εἰρήνης καὶ νὰ λάβουμε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἐν εἰρήνῃ».

O θεολόγος κ. Νικ. Ἰω. Σωτηρόπουλος: Υπέρθεος ο Πάπας!

Ἐγράφη γιὰ τὸν Πάπα, ὅτι μὲ τὶς παμμέγιστες ἀξιώσεις γιὰ τὸ

πρόσωπό του παρουσιάζεται ὡς ἡμίθεος. Ἐπιεικὴς χαρακτηρισμὸς

τὸ «ἡμίθεος», λέγουμε ἐμεῖς. Kατὰ τὴ B΄ Bατικάνεια Σύνοδο, τῆς

ὁποίας τὰ 50 ἔτη ἔσπευσε νὰ συνεορτάσῃ μὲ τὸν Πάπα ὁ Πατριάρχης

κ. Bαρθολομαῖος, ἐὰν παρουσιασθῇ διαφορὰ  μεταξὺ τῆς κρίσεως

τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς γνώμης τοῦ Πάπα, οἱ πιστοὶ πρέπει νὰ προτιμήσουν

τὴ γνώμη τοῦ Πάπα! Ἐπίσης κατὰ τὴν αὐτὴ Σύνοδο ὁ Πάπας δύναται νὰ

ἐπεμβαίνῃ στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ νὰ τὴν τροποποιῇ, νὰ προσθέτῃ, ν' ἀφαιρῇ,

νὰ διορθώνῃ καὶ τοὺς Ἀποστόλους! (Ἆράγε καὶ τὸν Ἀπόστολο Πέτρο;).

Aὐτὲς οἱ ἀποφάνσεις καὶ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τοῦ Bατικανοῦ

παρουσιάζουν τὸν Πάπα ὄχι ἁπλῶς ὡς ἡμίθεο, ἀλλ' ὡς θεό, ἢ μᾶλλον ὡς

ὑπέρθεο, ναί, ὡς ὑπέρθεο, ἀφοῦ ἡ γνώμη τοῦ Πάπα πρέπει νὰ προτιμᾶται

τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ Πάπας δύναται νὰ ἐπεμβαίνῃ στὸ θεόπνευστο

καὶ αἰώνιο κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ νὰ ἐπιφέρῃ μεταβολές. Ὁ

Ἑωσφόρος φιλοδόξησε νὰ θέσῃ τὸ θρόνο του ὑπεράνω τῶν νεφῶν, νὰ γίνῃ

ὅμοιος μὲ τὸν Ὕψιστο. Ὁ δὲ Πάπας θέτει τὸ θρόνο του ὑπεράνω τῶν

οὐρανῶν, γίνεται ἀνώτερος τοῦ Ὑψίστου!

Θεέ μου! Δὲν βλέπουν ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ ἄλλοι φιλοπαπικοὶ τὴ

σχιζοφρένεια τοῦ Παπισμοῦ; Πῶς ἀσπάζονται τὸ εἴδωλο τοῦ Πάπα τὸ

ὑψωμένο ὑψηλότερα ἀπὸ τὴ χρυσὴ εἰκόνα τοῦ Nαβουχοδονόσορος;

Ἀλλὰ δόξα σοι, Kύριε, διότι ἔχεις καὶ στὴν ἐποχή μας εὐσεβεῖς ψυχές, οἱ

ὁποῖες δὲν προσκυνοῦν τὸ εἴδωλο τοῦ Πάπα, ἀλλὰ προσκυνοῦν ἐσένα,

τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό.

Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης :

Πρέπει κάποτε οἱ χριστιανοὶ νὰ

ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὸ φόβο, ποὺ ἐμπνέουν οἱ μεγαλόσχημοι

οἰκουμενιστὲς καὶ νὰ διατυπώνουν δημοσίως τὸν ἀντιρρητικό τους λόγο,

χωρὶς νὰ περιμένουν τὸ παράδειγμα ἀπὸ τοὺς κατὰ τόπους Μητροπολίτες,

οἱ ὁποῖοι ἔχουν χάσει πρὸ πολλοῦ τὴν ἀναγκαία παρρησία, γιὰ νὰ

καταδικάσουν τὸν οἰκουμενισμό, ποὺ εἶναι ἡ παναίρεση τῆς ἐποχῆς

μας. Δυστυχῶς θυσιάζουν τὰ πάντα ἀρκεῖ νὰ φαίνονται στὸν

Πατριάρχη ὑπάκουοι καὶ νὰ ἐξασφαλίζουν τὴν ἀγάπη του, ἀπὸ τὴν ὁποία

ὡστόσο οἱ ἴδιοι ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ ὠφεληθοῦν.

"Ορθόδοξος Τύπος"    9/11/2012
(από το πρωτοσέλιδο άρθρο: πλάνητες Κληρικοί)

Τοῦ πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ,Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν : ≪ΠΤΑΙΟΥΝ ΤΑ ΜΑΝΤΡΟΣΚΥΛΑ≫

ΝΕΑ ἐπίθεση δέχθηκε προσφάτως ὁ ὑπογραφόμενος ἀπὸ τοὺς «Καθολικούς» τῆς Ἑλλάδος μὲ ἀφορμὴ ἕνα ἄρθρο του στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» (12–10–2012) μὲ τίτλο«Διὰ νὰ μὴ ξεχνᾶμε». Τὸ κείμενο προσφέρει τὴν ἀναγκαία καὶ κατάλληλη τεκμηρίωση, ὁπότε τὸ μόνο ποὺ θὰ ἀνέμενε κανεὶς εἶναι ἡ σιωπὴ τῆς  πλευρᾶς. Ἡ ἐπίκριση τῶν «Ρωμαιοκαθολικῶν» δημοσιεύθηκε στὸν «Πυλώνα ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων» Amen.gr. Ἔχω δὲ τὴν τιμὴ νὰ συγκαταλέγομαι μαζί μὲ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, στοὺς «ὑβρεολόγους καὶ συκοφάντες» τῶν ἐν Ἑλλάδι «καθολικῶν».

Βέβαια ἐδῶ ἰσχύει ἡ ἀρχαία παροιμία «ἡ πόρνη, τὴν σώφρονα», ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἡ μέθοδος δυστυχῶς τῆς παπικῆς ἡγεσίας URΒI ET ORBI. Παρόλο ποὺ τὸ ἄρθρο μου ἔχει τὴν ἀναγκαία βιβλιογραφικὴ τεκμηρίωση καὶ ἡ ἁρμόζουσα στάση τῶν ὑβριστῶν μας θὰ ὤφειλε νὰ εἶναι ἡ σιωπή, προετιμήθη ἡ ἰησουϊτικὴ (καὶ γκεμπελική) μέθοδος τῆς ἐπιθέσεως γιὰ τὴν μετάθεση τῆς εὐθύνης. Δὲν εἶναι, ἄλλωστε, ἡ πρώτη φορά, σὲ σχέση μάλιστα μὲ τὴν ταπεινότητά μου, ποὺ δέχομαι παρόμοιες ἐπιθέσεις χωρὶς ἀπάντηση στὶς θέσεις μου. Τὴν μέθοδο αὐτὴ εἶχε ἐφαρμόσει γιὰ τὸ πρόσωπό μου ἐπανειλημμένα τὸ ὄργανο τῆς Οὐνίας στὴν Ἑλλάδα «Καθολική». 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Μετά τα "γένη γλωσσών" ο Απόστολος Παύλος προφανώς εννοεί προσευχή, απαγγελία ψαλμών και ψαλμωδία πνευματικών ύμνων και ωδών. Ούτω μερικοί έχουν "γένη γλωσσών" και άλλοι έχουν επί πλέον "ερμηνείαν γλωσσών".  "Ζηλούτε δε τα πνευματικά, μάλλον δε ίνα προφητεύητε... Θέλω δε πάντας υμάς λαλείν γλώσσαις, μάλλον δε ίνα προφητεύητε, μείζων γαρ ο προφητεύων ή ο λαλών γλώσσαις, εκτός ει μη διερμηνεύη, ίνα η εκκλησία οικοδομήν λάβη".  Καθώς εις τας Πράξεις, ούτω και εδώ η προφητεία υπάρχει εξ αιτίας της δωρεάς των γλωσσών, αλλά αυτό το τελευταίον δεν ημπορεί πάντα να οδηγήση εις την προφητείαν. Δεν υπάρχει ένδειξις ότι ο Κορνήλιος και οι ακόλουθοί του προεφήτευαν, αν και ελάλουν γλώσσαις ως αποτέλεσμα του δοξασμού των.

Όταν ο Απόστολος Παύλος λέγη  "θέλω δε πάντας υμάς λαλείν γλώσσαις, μάλλον δε ίνα προφητεύητε, μείζων γαρ ο προφητεύων ή ο λαλών γλώσσαις, εκτός ει μη διερμηνεύει, ίνα η εκκλησία οικοδομήν λάβη"  εννοεί ότι αυτός, ο οποίος μόνον "λαλεί γλώσσαις", πρέπει να μάθη να διερμηνεύη τους ψαλμούς και τας προσευχάς εν τη καρδία του, δηλαδή να τα μεταφέρη εις την διάνοιάν του δια να εισακουσθούν. "Διόπερ ο λαλών γλώσση προσευχέσθω ίνα διερμηνεύη, εάν γαρ προσεύχωμαι γλώσση, το πνεύμά μου προσεύχεται, ο δε νούς μου άκαρπός εστι. τί ουν εστι; προσεύξομαι τω πνεύματι, προσεύξομαι δε και τω νοΐ, ψαλώ τω πνεύματι, ψαλώ δε και τω νοΐ. επεί εάν ευλογήσης τω πνεύματι, ο αναπληρών τον τόπον του ιδιώτου πώς ερεί το αμήν επί τη ευχαριστία; επειδή τί λέγεις ουκ είδε, συ μεν γαρ καλώς ευχαριστείς, αλλ' ο έτερος ουκ οικοδομείται. ευχαριστώ τω Θεώ μου πάντων υμών μάλλον γλώσσαις λαλών, αλλ' εν τη εκκλησία θέλω πέντε λόγους δια του νοός μου λαλήσαι, ίνα και άλλους κατηχήσω ή μυρίους λόγους εν γλώσση".  Ο Παύλος ουδέποτε λέγει ότι κάποιος διερμηνεύει αυτό το οποίον ο άλλος "λαλεί γλώσσαις". Διερμηνεύει κανείς αυτά, τα οποία ο ίδιος "λαλεί γλώσσαις" εν τη καρδία του. Επομένως το Α' Κορ. 14, 27-28 σημαίνει "είτε γλώσση τις λαλεί, κατά δύο ή το πλείστον τρείς, και ανά μέρος, και είς διερμηνευέτω, εάν δε μη ή διερμηνευτής, σιγάτω εν εκκλησία, εαυτώ δε λαλείτω και τω Θεώ". Ο διερμηνεύς είναι σαφώς εκείνος, ο οποίος έχει την χάριν να μεταφέρη την προσευχήν του πνεύματός του, εν τη καρδία εις την διάνοιάν του δια να γίνη ακουστή δια την οικοδομήν των άλλων.

Συνεχίζεται.