Πολιτικός αμοραλισμός --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η επιβολή της ορθότητος δια της Νέας Τάξης πραγμάτων, βιώνεται πλέον επί καθημερινής βάσεως, προεχόντως και κυρίως, δια της εργαλειοποιήσεως του καίριου ζητήματος της υγείας.

Η παγκοσμιοποίηση προάγεται μέσω του ευτελούς καταναλωτισμού και των χαλκευμένων ιδανικών της τηλοψίας, το αυτό πλέον συμβαίνει με τις επιβαλλόμενες συνθήκες τρομολαγνείας εξ αφορμής της διασπορά του εν θέματι ιού.

Παρά ταύτα ουδείς επαΐον Ιατρός  μας ενημερώνει λίαν εγκύρως, δια ιατρικώς εμπεριστατωμένη αιτιολογία αναφορικώς προς την συμπεριφορά του «φονευτού» ιού, όπως ωσαύτως ουδόλως διεξαγάγουν, ως όφειλαν κατά το δέον, μία εφ’ όλης της ύλης ενημερωτική συζήτηση με διάφορους λοιμοξιολόγους, έχοντες διαφορετική επιστημονική προσέγγιση,  περί της υπάρξεως του επίμαχου ιού, καθώς και της λυσιτέλειας των επισήμων λαμβανομένων μέχρι τούδε μέτρων.

Βίντεο από την λιτανεία(250 χλμ)προς την Ιερά Μονή Ποτσάεβ

 

Την περίοδο 19-25 Αυγούστου,χιλιάδες προσκυνητές συμμετείχαν στην λιτανεία που ξεκίνησε από το Καμεανάτς-Ποντόλσκι και κατέληξε στην Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ποτσάεβ.Διέσχισαν μία απόσταση 250 χιλιομέτρων.

Το εκπληκτικό βίντεο δείχνει τις κυριότερες στιγμές της διαδρομής καθώς και εικόνες από την Μονή του Ποτσάεβ.

Πρόκειται για μία παράδοση 200 χρόνων.

Εξαιτίας του κορωνοιού,οι προσκυνητές φέτος αντιμετώπισαν κάποιες περαιτέρω δυσκολίες.Απέφυγαν να περάσουν από κατοικημένες περιοχές και τη νύχτα κοιμήθηκαν σε σκηνές.

https://orthodoxostypos.gr

Λόγος εις το Γενέσιον της Θεομήτορος.

Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος; (Άσμα Ασμάτων 6, 10).

 Και ποίος νους πλέον δύναται να εννοήση το μεγαλείον τής χαράς τής σημερινής εορτής; Ποία γλώσσα ημπορεί να διηγηθή το ύψος της Παρθένου, οπόταν το Πνεύμα το Άγιον δια να φανερώση το μέγεθος, την τιμήν, την καθαρότητα της σήμερον τικτομένης Μαριάμ, προβάλλει ωσάν με απορίαν ερωτηματικώς: «Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος;» Ποίος νους, λέγω, δύναται να εννοήση τους προσήκοντας ύμνους της Παρθένου, οπόταν ιλιγγιά εις το να υμνή την Θεοτόκον και ο υπερκόσμιος και Αγγελικός νους;  Ποία γλώσσα ημπορεί να είπη τους πρέποντας της Παρθένου επαίνους, οπόταν ορώμεν ως ιχθύας αφώνους εις το ύψος της Θεοτόκου και τους πολυφθόγγους ρήτορας; Φθάνει η γραφική αυτή απορία, οπού φανερά ερμηνεύει, ότι τούτο είναι υπέρ δύναμιν, διότι τούτο είναι το έθος της Γραφής εις τα δυσνόητα και υψηλά. Όθεν και δια τον Χριστόν έλεγεν ο Δαβίδ: «Τις ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;» Και ο Ησαϊας: «Τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ, και ίνα τι ερυθρά αυτού τα ιμάτια;»

Η Γέννηση της Θεοτόκου - π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

 

ΛΟΓΟΣ εις το Γενέσιον της υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ιωάννου Μοναχού και Πρεσβυτέρου του Δαμασκηνού.

Δεύτε πάντα τα έθνη, παν γένος ανθρώπων και γλώσσα και ηλικία πάσα και άπαν αξίωμα, μετ΄ ευφροσύνης το της παγκοσμίου ευφροσύνης Γενέθλιον εορτάσωμεν· ει γαρ Ελλήνων παίδες, δαιμόνων ψεύδη, μύθω κλεπτόντων τον νουν και συσκιαζόντων την αλήθειαν, και βασιλέων γενέσια δια πάσης ήγον τιμής, δώρον έκαστος προσφέρων το κατά δύναμιν, και ταύτα λυμαινομένων τον βίον, πόσω μάλλον ημάς εχρήν της Θεοτόκου τιμάν το Γενέθλιον, δι΄ ης άπαν το βρότειον επανώρθωται γένος, δι΄ ης της προμήτορος Εύας η λύπη εις χαράν μεταβέβληται; Εκείνη μεν γαρ, «Εν λύπαις τέξη τέκνα» δι΄ αποφάσεως θείας ακήκοεν· αύτη: «Χαίρε, κεχαριτωμένη»· εκείνη: «Προς τον άνδρα η αποστροφή σου»· αύτη: «Ο Κύριος μετά σου». Τι ουν τη Μητρί του Λόγου, αλλ΄ ή λόγον προσοίσωμεν; Πάσα η κτίσις συνευωχείσθω και υμνείτω της ιεράς Άννης την ιερωτάτην λοχείαν· ήνεγκε γαρ τω κόσμω θησαυρόν αγαθών αναφαίρετον· δι΄ αυτής γαρ ο Κτίστης πάσαν φύσιν προς το κρείττον μετεστοιχείωσε δια μέσης της ανθρωπότητος· ει γαρ άνθρωπος, μέσος νου και ύλης ιστάμενος, σύνδεσμός εστι πάσης ορατής και αοράτου κτίσεως, ενωθείς ο Δημιουργός Λόγος του Θεού τη φύσει της ανθρωπότητος, δια ταύτης απάση τη κτίσει ήνωται. Εορτάσωμεν (τοίνυν) την λύσιν της ανθρωπίνης στειρώσεως, ότι λέλυται ημίν των αγαθών η στείρωσις.

Ἀπολυτίκιον Γενέσεως τῆς Θεοτόκου

 

Τη Η΄ (8η) η Γέννησις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Μαριάμ της Θεόπαιδος και Θεοτόκου τα άγια Γενέθλια εορτάζομεν σήμερον. Ταύτης ο πατήρ Ιωακείμ και η μήτηρ Άννα είλκον αμφότεροι το γένος από την βασιλικήν φυλήν του Δαβίδ· όθεν ήσαν και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν ευγενέστατοι από όλους. Επειδή δε παρέμενον άτεκνοι και ωνειδίζοντο δια την ατεκνίαν των ταύτην, τούτου ένεκεν δεν έπαυον από του να προσφέρουν εις τον Θεόν διπλά τα δώρα των ως πλούσιοι και φιλόθεοι. Επειδή όθεν και οι δύο ελυπούντο δια το όνειδος της ατεκνίας, ο μεν Ιωακείμ επήγεν εις το όρος, η δε Άννα εισήλθεν εις τον κήπον και οι δύο ομού παρεκάλουν με δάκρυα τον Θεόν δια να χαρίση εις αυτούς καρπόν κοιλίας· δια τούτο και έτυχον του ποθουμένου, και εγέννησαν την Θεοτόκον Μαρίαν, την πάντων Αγίων Αγιωτάτην· και ούτω απέκτησαν μίαν καλλιτεκνίαν ασύγκριτον και εξοχωτάτην, ήτις υπερείχεν όλας τας καλλιτεκνίας των ανθρώπων· και μακάριοι όντες καθ’ εαυτούς δια την ενάρετον και θεοφιλή αυτών γνώμην, πολλώ μάλλον μακαριώτεροι έγιναν δια την ασύγκριτον χάριν και θείαν τεκνογονίαν ης ηξιώθησαν· επειδή από την ιδικήν των θυγατέρα, ήτοι την αειπάρθενον Μαριάμ, κατεδέχθη να γεννηθή ο Υιός του Θεού. Πως δε και η θεοπρομήτωρ Άννα κατήγετο από την βασιλικήν φυλήν του Δαβίδ λέγομεν με συντομίαν τα εξής: Εικοστός τρίτος από το γένος του Δαβίδ ευρίσκεται ο Ματθάν (ή ακριβέστερον ειπείν εικοστός έβδομος, κατά την γενεαλογίαν του Ευαγγελιστού Ματθαίου). Ούτος λοιπόν λαβών γυναίκα Μαριάμ την εκ της φυλής του Ιούδα καταγομένην, εγέννησεν υιόν τον Ιάκωβον, τον πατέρα Ιωσήφ του Μνήστορος, και τρεις θυγατέρας, Μαρίαν, Σοβήν και Άνναν. Και η μεν Μαρία γεννά Σαλώμην την μαίαν, η δε Σοβή γεννά την Ελισάβετ, η δε Άννα γεννά την Θεοτόκον· ώστε η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος είναι εγγοναί μεν του Ματθάν και Μαρίας της γυναικός αυτού, πρώται δε εξαδέλφαι μεταξύ των.

«Περί πνευματικού Νόμου» -- Άγιος Μάρκος ο ασκητής

«Υπάρχει πράξις, που φαίνεται καλή, αλλὰ ο σκοπός εκείνου, που την κάνει δεν είναι καλός. Υπάρχει και άλλη πράξις, που φαίνεται κακή, και ο σκοπός εκείνου, που την κάνει είναι αγαθός. Και αυτό συμβαίνει όχι μόνον σε έργα, αλλά και σε λόγια. Αυτή η αντίθεση άλλοτε οφείλεται σε απειρία ή άγνοια, άλλοτε σε πονηρή πρόθεση και άλλοτε σε ασεβή σκοπόν».

Του μακαριστού γέροντα Χρυσοστόμου Σπύρου

…Ποία υπήρξεν η στάσις των Ορθοδόξων έναντι της παναιρέσεως του Οικουμενισμού; Ενταύθα η έκπληξις ανακόπτει τον λόγον και η λύπη επιβραδύνει την σκέψιν. Τα γενόμενα είναι άξια θρήνου μάλλον ή διηγήσεως. Τα γνωρίζετε κάλλιον παντός άλλου! Είναι αναντίρρητον ότι, και μία μόνον απλή σύγκρισις της συγχρόνου εκκλησιαστικής καταστάσεως και της του παρελθόντος τοιαύτης, δημιουργεί βαρυτάτην κατάθλιψιν εις τον αληθή εραστήν της Ορθοδοξίας. Το πάλαι, δια την παράβασιν ενός και μόνον ιερού κανόνος, έστω απλής ηθικής τάξεως και ευταξίας, εξεγείρετο πλήθος κληρικών και λαϊκών, αγωνιζομένων άχρι δεσμών και φυλακής, εξοριών και αυτού του θανάτου, μη υποστελλόντων όμως ουδέ μέχρι κεραίας την ευθαρσή ομολογίαν των! Απηύθυνον το του Προδρόμου «ουκ έξεστί σοι» εις βασιλείς και Πατριάρχας, ουδέν προτιμώντες της του Χριστού Εκκλησίας και της ευνόμου Αυτής λειτουργίας! Σήμερον, εξ αντιθέτου, ενώ πορθείται σύνολος η των Πατέρων διδασκαλία και τα περί την πίστιν ναυάγια πυκνά, «σιγά των ευσεβούντων τα στόματα» (Μ. Βασιλείου επιστ. 92), η των ποιμένων παρρησία, πλην ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων, ουδέ ίχνη διασώζει αγωνιστικής διαθέσεως των αρχαίων πατέρων, τα των αιρέσεων κύματα όντως δεινά και πολλά και «βράχος» ουδείς…

Αγία Θεοδώρα και ο Ναός της στα Βάστα Μεγαλόπολης Αρκαδία - Πελοπόννησος

 

Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί μοναδικό φαινόμενο και είναι από τα πιο αξιόλογα αξιοθέατα της Αρκαδίας. Η εκκλησία κτίστηκε μεταξύ του 1050-1100 προς τιμήν της οσιομάρτυρος Θεοδώρας. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης σε μια κατάφυτη ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές. Η οδική πρόσβαση γίνεται από το Ίσαρι μετά από μια πανέμορφη κατηφορική διαδρομή, μισής ώρας περίπου.

Ἀντιεπιστημονικόν τό βιβλίον «Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες»! -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου Ἀναπληρωτοῦ Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων

Ἀπό τήν πρόσφατον παρουσίασιν τοῦ βιβλίου «Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες» ὑπό τῆς ὁμάδος τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ (ἐφεξῆς Ε.Τ.) προκύπτει ὅτι ἡ ὅλη προσέγγισις τοῦ ἑορτολογικοῦ ζητήματος ὑπ’ αὐτῶν εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική. Ἐξηγοῦμαι:

1. Ἡ λεπτομερής ἀνάλυσις γεγονότων σχετικῶν μέ τήν ἑορτολογικήν ἑνότητα, ἤ τήν ἔλλειψιν αὐτῆς, κατά τούς πρώτους αἰῶνες μ.Χ., προκειμένου τά περιστατικά αὐτά νά συγκριθοῦν μέ τό 1924, εἶναι ἀντιεπιστημονική καί ἄρα παραπλανητική. Διότι, ὡς γνωστόν, ἀπό τό 1582 καί ἐντεῦθεν, οἱ πιέσεις τοῦ «πάπα» νά ἐπιβάλῃ τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον εἰς τήν Ὀρθοδοξον Ἐκκλησίαν ἦσαν εἰς ὅλους γνωστές, καί ἡ ὑποχώρησις εἰς αὐτάς ἐσήμαινε τήν ἀποδοχήν τοῦ παπικοῦ «πρωτείου». Τοῦτο μᾶς βεβαιώνει, μεταξύ πολλῶν ἄλλων, καί ὁ Καθηγητής τῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γρηγόριος Παπαμιχαήλ εἰς ἄρθρον του μέ τίτλον «Ἐπί τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως», ὅπου γράφει τά ἑξῆς:

Μήτρα Μηδενισμού. -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

«Την γλώσσα μου την έδωσαν Ελληνική

Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου….

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου με τα πρώτα λόγια του Ύμνου»

(Ελύτης  Άξιον εστίν)

 

Είναι πρόδηλο ότι η Ελλάς, έχει απεμπολήσει την εθνικής της συνείδηση, έχει λεηλατήσει την έννοια του έθνους και έχει ευτελίσει την ιδέα της Πατρίδας, τούτο δε εξάλλου προάγεται με υπερηφάνεια από το ανθελληνικό «τόξο» της αριστεράς, η οποία καίτοι ηττηθείσα, εν έτει 1946-1949, διαρκούντος του συμμοριτο-πολέμου, σήμερον, λόγω της ανοχής της ψοφοδεούς κεντρο-δεξιάς, από την νομιμοποίηση κατ’ ουσίαν του Κ.Κ.Ε, ήτοι το 1974 και εντεύθεν, έχει κυριαρχήσει ιδεολογικά, έχοντας εξαπολύσει την χρόνια δηλητηριώδη διαβρωτική επίθεση προς την παράδοση του Ελληνισμού.

Η προδοτική αριστερά απεργάζεται εις το διηνεκές την απάλειψη του Ελληνισμού, την πλήρης κατασυκοφάντησή του, εξ αυτού του λόγου, επιχειρεί παντοδαπώς να εκριζώσει την Ορθόδοξη παράδοση, η οποία αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ, θεμελιώδη πυρήνα της εθνικής μας παραδόσεως.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραμείμ -- ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ -- Περί τοῦ ’Αρχιμανδρίτου κ. Ἀνδρέου Κονάνου

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 7^ῃ Σεπτεμβρίου 2020

Παγία γραμμή τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως εἶναι νά ὁμιλοῦμε διά τίς θέσεις καί κρίσεις πού ἐκφέρονται ἐπί ἐκκλησιαστικῶν, θεολογικῶν, ἐθνικῶν καί κοινωνικῶν ζητημάτων καί ὄχι διά τά πρόσωπα πού τίς καταθέτουν. Ἐναύλως ἠχοῦν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου μας «μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε» (Ματθ. 7,1) καί «σύ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον ἱκέτην (Ρωμ. 14,4)». Ἡ ἄρθρωσι τοῦ ταπεινοῦ μας λόγου κατατίθεται ἐκ τῆς ὑποχρεώσεως τῆς διαποιμάνσεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ «ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ. 13,17). Ἐπειδή ὅμως ἀτυχῶς ἐνεπλάκη τό ὄνομα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως εἰς τήν τραγικήν ἔκπτωσιν τοῦ Ἀρχιμ. κ. Ἀνδρέου Κονάνου ὀφείλομεν κατά τόν Πρωτοκορυφαῖον Ἀπόστολον Πέτρον νά διευκρινίσωμεν τήν θέσιν μας (Α Πέτρου 3,15).

----------------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Δέν γνωρίζω τά κίνητρα πού ὤθησαν τόν κ. Κονᾶνον νά «πετάξῃ τά ράσα». Θά ἐχαιρόμην ἄν, ἀντί αὐτοῦ, ἀπετειχίζετο ἀπό ήν «ἐκκλησίαν» τοῦ κ. Ἱερωνύμου, λόγῳ Οἰκουμενισμοῦ, καί ἐξυπηρετοῦσε ἱερατικῶς ἀποτειχισμένους πιστούς. Αὐτή θά ἦτο μία εὐχάριστος εἴδησις. Πάντως, αὐτά πού γράφει ὁ κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος διαρρηγνύει τά ἱμάτιά του γιά τό γεγονός καί στέλνει τόν κ. Κονᾶνον εἰς τήν Κόλασιν, θά ἴσχυον ἄν ἡ «ἐκκλησία» του ἦτο Ὀρθόδοξος. Δεδομένου, ὅμως, ὅτι αὐτή ἐλέγχεται γιά πέντε (5) αἱρέσεις (Οἰκουμενισμός, Σεργιανισμός, Οὐνιτισμός, Νεο-εικονομαχία καί Νεοαρειανισμός) καί πολλά σχίσματα (Ἑορτολογικόν, Οὐκρανικόν, Αὐστραλιανόν κ.λπ.), ἔχω τήν γνώμην ὅτι ὁ ἴδιος κολάζεται περισσότερον ἀπ' ὅ,τι ὁ κ. Κονᾶνος. Ἡ ἐκ μέρους του ἐπίκλησις πλήθους ἱερῶν Κανόνων, προκειμένου νά στείλῃ τόν κ. Κονᾶνον εἰς τήν Κόλασιν, οὐδόλως καθιστᾶ τόν ἴδιον Ὀρθόδοξον καί ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς Ἀληθείας! Τόν καθιστᾶ, ὅμως, ὑποκριτήν!