Ανέστη Χριστός, Η δοκιμασία του λογικού

Του  Φώτη Κόντογλου.
Η πίστη του χριστιανού δοκιμάζεται με την Ανάσταση του Χριστού σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι. Απ όλο το Ευαγγέλιο η Ανάσταση του Χριστού είναι το πλέον απίστευτο πράγμα, ολότελα απαράδεκτο από το λογικό μας, αληθινό μαρτύριο για δαύτο. Μα ίσια-ίσια, επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο, για τούτο χρειάζεται ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε. Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πώς έχουμε πίστη, αλλά την έχουμε μονάχα για όσα είναι πιστευτά απ το μυαλό μας. Αλλά τότε, δεν χρειάζεται η πίστη, αφού φτάνει η λογική. Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα. 


Οι πολλοί άνθρωποι είναι άπιστοι. Οι ίδιοι οι μαθητάδες του Χριστού δεν δίνανε πίστη στα λόγια του δασκάλου τους όποτε τους έλεγε πώς θ αναστηθεί, μ όλο το σεβασμό και την αφοσίωση που είχαν σ Αυτόν και την εμπιστοσύνη στα λόγια του. Και σαν πήγανε οι Μυροφόρες την αυγή στο μνήμα του Χριστού, κ είδανε τους δυο αγγέλους που τις μιλήσανε, λέγοντας σ αυτές πώς αναστήθηκε, τρέξανε να πούμε τη χαροποιά την είδηση στους μαθητές, εκείνοι δεν πιστέψανε τα λόγια τους, έχοντας την ιδέα πώς ήτανε φαντασίες: «Και εφάνησαν ενώπιον αυτών ωσεί λήρος (τρέλα) τα ρήματα αυτών, και ηπίστουν αυταίς»... 


Βλέπεις καταπάνω σε πόση απιστία αγωνίσθηκε ο ίδιος ο Χριστός; Και στους ίδιους τους μαθητάδες του. Είδες με πόση μακροθυμία τα υπόμεινε όλα; ...Και μ όλα αυτά, ίσαμε σήμερα οι περισσότεροι από μας είμαστε χωρισμένοι από τον Χριστό μ ένα τοίχο παγωμένον, τον τοίχο της απιστίας. Εκείνος ανοίγει την αγκάλη του και μας καλεί κ εμείς τον αρνιόμαστε. Μάς δείχνει τα τρυπημένα χέρια του και τα πόδια του, κ εμείς λέμε πώς δεν τα βλέπουμε. Εμείς ψάχνουμε να βρούμε στηρίγματα στην απιστία μας για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας, που τον λέμε Φιλοσοφία και Επιστήμη. Η λέξη Ανάσταση δεν χωρά μέσα στα βιβλία της γνώσης μας... Γιατί «η γνώση τούτου του κόσμου, δε μπορεί να γνωρίσει άλλο τίποτα, παρεκτός από ένα πλήθος λογισμούς, όχι όμως εκείνο που γνωρίζεται με την απλότητα της διάνοιας». 


Ναι, εκείνους που έχουνε αυτή την ευλογημένη απλότητα της διάνοιας, τους μακάρισε ο Κύριος, λέγοντας: «Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών εστι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» Και στον Θωμά, που γύρευε να τον ψηλαφίσει για να πιστέψει, είπε: «Γιατί με είδες Θωμά, για τούτο πίστεψες; Μακάριοι είναι εκείνοι που δεν είδανε και πιστέψανε». 


Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας δώσει αυτή την πλούσια φτώχεια, και την καθαρή καρδιά, ώστε να τον δούμε ν αναστήνεται για να αναστηθούμε κ εμείς μαζί του. 


Αυτή η ανηξεριά (η άγνοια) είναι ανώτερη από τη γνώση: «Αύτη εστίν η άγνοια η υπερτέρα της γνώσεως». Καλότυχοι και τρισκαλότυχοι εκείνοι που την έχουνε.


Χριστός ανέστη!

Ψαλμός ΡΜΗ΄. 148 - Αινείτε τον Κύριον εκ των ουρανών

Νεκρός αστυνομικός από τα πυρά κακοποιών στο Δίστομο.

Ηρπάγη, μη κακία αλλάξει σύνεσιν αυτού ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού…

....Το αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστεί ο οδηγός του περιπολικού στο μηρό, Γιώργος Ανδριτσόπουλος. Ο 

37χρονος υπαρχιφύλακας διακομίστηκε στο νοσοκομείο Λιβαδειάς, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ο άτυχος αστυνομικός καταγόταν από την Αιτωλοακαρνανία και ήταν πατέρας δύο παιδιών 5 και 12 ετών, ενώ η σύζυγός του είναι έγκυος στον ένατο μήνα.....

σ.σ. : ΄Ηταν αδελφός, του :

Αρχιμ. Αυγουστίνου Ανδριτσόπουλου, Ιεροκήρυκος – Καθηγούμενου Ι. Μ. Μυρτιάς ( † 12/08/2010 )

Ο πατήρ Αυγουστίνος, (κατά κόσμον Ανδρέας 42 ετών) Ανδριτσόπουλος, καταγόταν από ένα μικρό χωριό της Μακρυνείας το Δαφνιά. Γεννήθηκε μέσα σε μια αγροτική οικογένεια, που χαρακτηριζόταν για την ευλάβειά της. Ο κ. Χαράλαμπος, ψάλτης του χωριού, μαζί με την πιστή σύζυγό του Βασιλική τηρώντας το θέλημα του Θεού απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Την Ευφροσύνη, τον Ανδρέα, τον Ιωάννη και τον Γεώργιο......

Αιωνία η μνήμη!

Αντιφωνικό Μέλος - Νεκρώσιμος Ακολουθία

ΓΗΪΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΣΚΟΤΙΣΜΟΣ.

 Η λογική του κόσμου τούτου γεννά σκοτάδι,  μας λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (ΚΔ/ Ομιλία στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον):

«Τίποτε δεν γεννά τόσον σκοτισμόν και σύγχυση, όσον ο ανθρώπινος λογισμός (λογική), που σκέπτεται πάντοτε με βάσιν τα γήϊνα κριτήρια και δεν ανέχεται τον θείον φωτισμόν.                Γιατί είναι θολοί και φαύλοι οι γήϊνοι λογισμοί. Γι᾽ αυτό έχουμε ανάγκη από τις θείες 
πηγές, ώστε, αφού κατακαθίσει η λάσπη της φαυλότητος, που υπάρχει μέσα μας να ανεβή καθαρόν το πνεύμα και να ενωθή με τα θεία διδάγματα. Πραγματοποιείται δε αυτό, όταν παρουσιάσουμε ψυχήν γεμάτη ευγνωμοσύνη και καθαρή ζωή. Γιατί είναι δυνατόν να                        σκοτισθή ο νους, όχι μόνον από την άκαιρη περιέργεια για πολλά πράγματα, αλλά και από την διεφθαρμένη συμπεριφορά». 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εις τον Θεάνθρωπον Χριστόν κάθε αρετή είναι τελεία κατά τον θείον τρόπον, αλλά και κατά τον ανθρώπινον τρόπον, και δια τούτο είναι προσιτή εις τον άνθρωπον και πραγματοποιήσιμος. Ο άνθρωπος δημιουργηθείς κατ΄ εικόνα του Χριστού δηλαδή χριστοειδής, εις αυτήν ταύτην την φύσιν της θεοειδείας και χριστοειδείας του έχει χριστοειδή σπέρματα των θείων αρετών. Ο Θεός Λόγος γενόμενος άνθρωπος δεικνύει εν Εαυτώ δι΄ όλης της ζωής Του όλας τας αρετάς αυτάς εν τη Θεανθρωπίνη πληρότητι και τελειότητί των. Ενσωματωθείς εις τον Χριστόν και οδηγούμενος υπ΄ Αυτού ο κάθε άνθρωπος δύναται να αυξήση και αναπτύξη τας αρετάς της χριστοειδούς φύσεώς του μέχρι την τελειότητα. Εάν δεν είχε κτισθή θεοειδής ο άνθρωπος, αι θείαι αρεταί θα ήσαν εις αυτόν και μη φυσικαί και μηχανικώς επιβαλλόμεναι. Εφ΄ όσον όμως εδημιουργήθη κατά τον χαρακτήρα της θείας φύσεως, αι θείαι αρεταί τυγχάνουν δι΄ αυτόν και φυσικαί και κατάλληλοι και πραγματοποιήσιμοι. Την τελείαν φανέρωσιν της αρετής και πραγματοποίησιν εις τον ανθρώπινον κόσμον έδειξεν Εκείνος ο οποίος είναι αρετή, ή μάλλον η Παναρετή, δηλαδή ο Θεάνθρωπος Χριστός. Δια τούτο και ο άνθρωπος ως η εικών Του, μόνον εν Αυτώ και δι΄ Αυτού δύναται να κατορθώση κάθε αρετήν εν τη ζωή του και τω είναι του, τη βοηθεία της θείας χάριτος. Εν τω θεανθρωπίνω Σώματι της Εκκλησίας του Χριστού πάντα τα του Χριστού γίνονται ιδικά μας, επομένως και η αρετή Του και η Παναρετή Του. Εις τούτο συνίσταται το Θεανθρώπινον Ευαγγελικόν ήθος και η ηθική της Εκκλησίας και των μελών της.

Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Κύριλλος Μελισσοχωρίου :

….τα γενόμενα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την 30η Νοεμβρίου 2006, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου, τα οποία και υπερέβησαν κάθε προηγούμενο, ως προς τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και γενικά των ιερών και οσίων της ακαινοτόμητης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει! Επί 952 χρόνια (1054 – 2006) η Αγία Ορθοδοξία μας είχε και έχει τους Λατινιπαπικούς ως αιρετικούς για τον ορμαθό των αιρέσεων και πλανών τους, χωρίς έκτοτε συμπροσευχές και λειτουργικές επικοινωνίες, εφόσον δεν έχουν απαρνηθή και δεν απαρνούνται τις βλάσφημες αιρέσεις και πλάνες τους. Διότι και μόνη η ουρανομήκης βλασφιμία κατά του Αγίου Πνεύματος, το λεγόμενο Filioque , μάλιστα με τη ρητά απαγορευμένη προσθήκη στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεως, κατά τον Άγιο και Μέγα Φώτιο, «εξαρκεί και μόνον μυρίοις αυτούς υπαγαγείν αναθέμασιν»! (Εγκύκλιος Επιστολή προς τους της Ανατολής αρχιερατικούς θρόνους...,§33. Βλ. Ιωάν. Καρμίρη, τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία..., τόμ. Ι, Αθήναι 1952, σ. 282). Δηλαδή όχι μόνο «ανάθεμα τρις», αλλά «δέκα χιλιάδες τρις ανάθεμα», ως εκτός Εκκλησίας! 

ΑΣ ΙΔΩΜΕΝ, ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΜΕ ΤΑΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΜΑΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΟ «ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ».

(Ηλιού Μηνιάτη Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων)

«Ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος τῷ στόματι αὑτῶν καί τοῖς χείλεσί με τιμᾷ· 
ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾽ ἐμοῦ» (Ἠσαίας) 



«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ». Ἱωάνν. ιβ’ 13). Ὅταν ἐγώ βλέπω τόν Ἰησοῦν Χριστόν νά ἐμβαίνῃ μέ τόσην τιμήν, μέ τόσην δοξολογίαν, μέ τόσον θρίαμβον μέσα εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, ἠμπορῶ νά λογιάσω μέ δίκαιον λόγον, πώς ἀπό τόν φθόνον καί μῖσος τῶν ἀρχιερέων, τῶν πρεσβυτέρων καί γραμματέων δέν ἔχει πλέον νά φοβῆται κανένα κακόν. Ὦ πόλις ἁγία, ὄντως πόλις τοῦ Θεοῦ Ἱερουσαλήμ! «δεδοξασμένα ἐλαλήθη περί σοῦ» εἰς τούς περασμένους αἰῶνας, δεδοξασμένα θέλουσι λαληθῇ περί σοῦ καί εἰς τούς αἰῶνας τούς μέλλοντας, διά τήν εὐχαριστίαν καί ἀγάπην, ὅπου δείχνεις πρός τόν θεῖον σου εὐεργέτην! Εὐγνώμονες παῖδες Ἑβραίων, ἐπαινῶ τήν ἀγαθήν σας διάθεσιν· ἐσεῖς τώρα πιάνετε κλάδους ἐλαιῶν καί βαΐα φοινίκων, σύμβολα νίκης, μέ τά ὁποῖα προαπαντᾶτε, ὡς βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, τόν θαυματουργόν τοῦτον υἱόν Δαυΐδ· δείχνετε μίαν καρδίαν πώς εἶσθε ἕτοιμοι νά πιάσετε καί τά ὅπλα, διά νά τόν φυλάξετε κάθε καιρόν ἀπό τῶν ἐχθρῶν του τά μηχανήματα. 
Ἰησοῦ μου, ἐδῶ μέσα εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ἐσύ πλέον δέν φοβεῖσαι· οὗτος δι᾽ ἐσέ εἶναι τόπος καταφυγῆς· καί ἄν ἐσείσθη ὅλη ἡ πόλις διά τήν εἴσοδόν σου, θέλει σεισθῇ πάλιν ὅλη ἡ πόλις διά τήν φύλαξίν σου. Γραμματεῖς, πρεσβύτεροι καί ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων, εἰς μάτην κοπιάζετε· τί συμβουλεύεσθε εἰς τά συνέδρια; τί μελετᾶτε εἰς τάς συναγωγάς, ἐσεῖς δέν ἔχετε καμμίαν δύναμιν νά κακοποιήσετε τοῦτον τόν Ναζωραῖον, τόν ὁποῖον ἕνας ἀναρίθμητος λαός ὑποδέχεται μέ τόσην πανήγυριν· «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ». 
Μά τί λέγω ἐγώ; ὦ ἀκατάστατοι διαλογισμοί τῶν ἀνθρώπων! ὤ ψευδής ἐπίδειξις τῆς μιαιφόνου πόλεως! ὦ προσωρινή περιποίησις τοῦ ἀχαρίστου λαοῦ! ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, ὅπου σήμερον εἶναι θέατρον τόσον λαμπρᾶς ἑορτῆς, εἰς ὀλίγας ἡμέρας θέλει γένει θέατρον τῆς φρικτῆς τραγῳδίας.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

O δείκτης του Πνευματικού θανάτου της Ιεραρχίας της Τοπικής Εκκλησίας.

Η απομάκρυνσις των αληθινών τέκνων της Εκκλησίας 
από το κέντρο της αμαρτίας (της αίρεσις) υπηρετεί ως δείκτης του Πνευματικού θανάτου της Ιεραρχίας της Τοπικής Εκκλησίας. 
Όταν ο Κύριος απομακρύνει όλους τους πιστούς εις 
Αυτόν—την αληθινήν Εκκλησίαν Του—τότε μόνον θα εγκαταλείψει εντελώς η χάρις του Αγίου Πνεύματος 
την συγκέντρωσι αυτών που παρέμειναν στην αίρεσι. 

Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  24^ον.

1. Ας προσπαθήσουμε με πόθο να πιούμε το πνευματικό και θεϊκό κρασί και να μεθύσουμε με νηφάλια μέθη, ώστε, όπως εκείνοι που πίνουν πολύ κρασί και λένε ύστερα πολλά λόγια, έτσι και εμείς, αφού πιούμε χορταστικά από το πνευματικό αυτό κρασί, να μιλάμε πολλά διηγούμενοι τα θεία μυστήρια. «Και το ποτήριον σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον» (ψαλμωδός).                                                                                                   
2. «Πτωχή τω πνεύματι» είναι εκείνη η ψυχή, που γνωρίζει καλά τα τραύματά της και το σκοτάδι των παθών, που την περικυκλώνει, και ζητάει συνεχώς τη λύτρωση από τον Κύριο. Γιατί, αν δεν ευχαριστείται στα τραύματα και τους μώλωπες των παθών της ούτε δικαιολογεί τα σφάλματά της, ο Κύριος έρχεται και τη γιατρεύει και της αποκαθιστά το κάλλος της. Με μόνο όρο να μη μετέχει με την προαίρεσή της να βοά προς τον Κύριο για να την ελευθερώσει από τα πάθη της. Αυτή η ψυχή είναι μακαρία. Αλλοίμονο όμως σ΄ εκείνη την ψυχή που δεν έχει συναίσθηση των τραυμάτων της. Αυτήν την ψυχή ο αγαθός Γιατρός δεν την θεραπεύει, γιατί δεν τον ζητάει, νομίζοντας ότι είναι υγιής. Λέει ο Κύριος: «Δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι».                                                  
3. Είναι πράγματι μακάριοι και αξιοζήλευτοι για τα όσα απολαμβάνουν στο βίο τους, όσοι με θερμή πίστη γνώρισαν με πείρα τα επουράνια μυστήρια του Αγίου Πνεύματος και έχουν πατρίδα τους ουρανούς. Αυτοί είναι οι καλύτεροι απ΄ όλους τους ανθρώπους. Γιατί; Διότι αυτοί μόνο, όσο ζούνε ακόμη στη γη, μπόρεσαν να κατοπτεύουν τα κάλλη του Πνεύματος.Γι΄ αυτούς λέει ο Θείος Απόστολος: «Η δική μας πατρίδα βρίσκεται στους ουρανούς» και «Μάτια δεν είδαν και αυτιά δεν άκουσαν και άνθρωπος δεν διανοήθηκε τα αγαθά που ετοίμασε ο Θεός γι΄ αυτούς που τον αγαπούν». Και προσθέτει: «Σε μας όμως τα απεκάλυψε μέσω του Πνεύματός Του». Αυτοί είναι οι αληθινοί σοφοί και δυνατοί και ευγενείς και οι φρόνιμοι.                                                                                                      
4. Έτσι οι τρεις παίδες που δεν προσκύνησαν τον ανδριάντα του Ναβουχοδονόσορα δεν εκάησαν από τη φωτιά της καμίνου. Ο Προφήτης Ηλίας κατέβασε φωτιά από τον ουρανό με την προσευχή του. Ο Μωϋσής νίκησε όλη την Αίγυπτο και τον τύραννο Φαραώ. Ο Λώτ και ο Νώε και τόσοι άλλοι, που ενώ εξωτερικά είχαν πολύ ευτελή εμφάνιση, υπερίσχυσαν σε πολλούς επισήμους και δυνατούς με τη δύναμη του Θεού.                                                                                                                                             
5. Έτσι η ανείπωτη Σοφία του Θεού μας δείχνει ότι η ανθρώπινη φύση από μόνη της, χωρίς τη θεία βοήθεια, δεν μπορεί να πετύχει τίποτε το πνευματικό ή υλικό. Όπως η γη αν δεν καλλιεργηθεί από το γεωργό δεν δίνει καρπούς, έτσι και η ανθρώπινη ψυχή αν δεν καλλιεργηθεί από τον Δεσπότη Χριστό δεν δίνει καρπούς αρετών. Αυτός θα καλλιεργήσει με τη δική Του τέχνη τις καρδιές των πιστών και θα τις προετοιμάσει ν΄ αποδώσουν τέλειους τους καρπούς του Πνεύματος και θα λάμψει το φως Του στο σπίτι της ψυχής μας, που είναι σκοτισμένο από τα πάθη.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

 «Ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με τοὺς οἰ­κου­με­νι­σμοὺς καὶ τοὺς ἐκ­συγ­χρο­νι­σμοὺς ἐ­πὶ ἕ­να αἰ­ῶ­να. Κά­να­με ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ὑ­πα­κο­ή∙ πε­ρι­μέ­να­με καὶ ἐλ­πί­ζα­με νὰ παύ­σουν οἱ συμ­προ­σευ­χές, οἱ συγ­χρω­τι­σμοί, οἱ συγ­κρη­τι­σμοί∙ .­..ἐ­νι­στά­με­θα καὶ δι­α­μαρ­τυ­ρό­με­θα. Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχι­σμα­τι­κὸ πά­πα»  

Περί ὁμοφυλοφιλίας. Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_5800.html

Προβληματισμοί μέ ἀφορμή τήν Ε΄ Ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου ἐφημερίου Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

«Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν. Ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρρενες, ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους…» (Κεφ. 1 στ. 18-25).

Περί ὁμοφυλοφιλίας

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κατά τούς Ἁγίους Πατέρες μας ἀποτελεῖ τό ἅγιο στόμα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Σχολιάζοντας ὁ ἱερός πατήρ τήν πολύ σπουδαία πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου καταθέτει τίς θεόπνευστες ἀναλύσεις του μεταξύ ἄλλων θεμάτων καί γιά τήν ὁμοφυλοφιλία.

Ὅλα τά πάθη εἶναι ἀτιμωτικά γιά τόν ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα ὅμως ἡ μανία τῶν ἀνδρῶν γιά τούς ἄνδρες. Συγκεφαλαιωτικά χαρακτηρίζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἀσυγχώρητο πάθος, ὄχι γιατί πράγματι εἶναι, ἀλλά γιατί ὅλη ἡ ἀνδρική προσωπικότητα ὑφίσταται τέτοια διαστρέβλωση κατά τή χρόνια ὑποταγή σ’ αὐτό τό βδέλυγμα, πού εἶναι δύσκολο τό πάθος αὐτό νά τιθασσευθεῖ ἀπό τόν πεπτωκότα.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

H εναέρια προσευχή του αγίου.

Η πριγκίπισσα Ε.Σ. είχε ένα ανηψιό που υπόφερε από τέτοια αδυναμία, ώστε δεν μπορούσε να περπατήση μόνος του. Τον έφερε λοιπόν με φορείο στο Σάρωφ και τον οδήγησε στον όσιο Σεραφείμ. 
Ο στάρετς εκείνη την ώρα στεκόταν στην πόρτα του κελλιού του, σαν να περίμενε τον άρρωστο. Αφού μπήκαν μέσα, του είπε: 
"Θα προσευχηθούμε και οι δύο, χαρά μου, κι εσύ κι εγώ. Πρόσεξε όμως! Θα μείνης ξαπλωμένος όπως είσαι και δεν θα γυρίσης από το άλλο πλευρό". 

Ο νέος έμεινε πολλή ώρα σʼ αυτή τη θέση, μέχρι που εξαντλήθηκε η υπομονή του και θέλησε από περιέργεια να δει τι κάνει ο όσιος. Γυρίζει λοιπόν και βλέπει τον άγιο να προσεύχεται μετέωρος, στον αέρα! ʼΗταν τόσο ξαφνικό και ασυνήθιστο το θέαμα, που έβαλε τις φωνές. 

Ο στάρετς τελείωσε την προσευχή, πλησίασε τον άρρωστο και του είπε: 
"Τώρα λοιπόν θα πης σε όλους ότι ο Σεραφείμ είναι ένας άγιος και προσεύχεται στον αέρα… Πρόσεξε! Μέχρι να πεθάνω, μην πης σε κανένα αυτό που είδες, διαφορετικά θʼ αρρωστήσεις πάλι". 

Ο νέος σηκώθηκε από το κρεβάτι. Στηριζόταν βέβαια σε άλλους, αλλά βγήκε από το κελί περπατώντας. Στον ξενώνα τον πολιόρκησαν με ερωτήσεις: 
"Τι σου έκανε, τι σου είπε ο π. Σεραφείμ;" 

Προς γενική όπως κατάπληξη δεν τους είπε ούτε λέξη. Στην Πετρούπολη έφθασε τελείως υγιής! Μετά από καιρό, αφού πληροφορήθηκε ότι ο όσιος εκοιμήθη, φανέρωσε την εναέρια προσευχή του αγίου.