Η ΑΡΕΤΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ -- Αθωνικά άνθη

 Θεία αρετή είναι η προαιρετική ενέργεια του ανθρώπου προς πραγμάτωσιν του ηθικού δέοντος. Είναι επίσης η βούλησις δια την ενέργειαν του καλού. Με το χάρισμα παρουσιάζεται η εξής σχέσις· κάθε χάρισμα που δίδεται εις τον άνθρωπον από τον Θεόν ως δώρημα τέλειον, έχει τα ιδιώματά του, τα οποία είναι αυταί αι αρεταί· με την σειράν της δε η αρετή αποσπά, όταν ευρεθή εις πληρότητα ιδανικήν, εκ του Θεού και ανάλογον χάρισμα κ.ο.κ. Αι αρεταί εννοούνται καθολικώς ως μία αρετή, ως στάσις δηλαδή του πνεύματος και δυναμισμός της ψυχής προς κτήσιν της τελειότητος. Ήδη και ο Πλάτων πρεσβεύει την ιδίαν άποψιν. «Η δικαιοσύνη και σωφροσύνη και οσιότης και πάντα ως εν τι είη συλλήβδην, αρετή» («Πρωταγόρας» 329. Βλ. και «Πολιτεία» 433 Α. κ.ε.). Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, χωρίς να απορρίπτουν την αρετήν, εις οποιονδήποτε φορέα την εύρουν –αποδέχονται και την τυχούσαν εις τους προ ή έξω της Εκκλησίας –, την θεωρούν ως ποιότητα της ψυχής, η οποία δεν ευρίσκεται βεβαίως ολοκληρωμένη. Αλλά εις ένα «τέλειον και ολόκληρον» (Ιακ. α: 4) Χριστιανόν η αρετή έχει πλήρη ενότητα. Η ενότης επιτυγχάνεται δια της τηρήσεως των εντολών· ούτω γράφει ο Νέος Θεολόγος θείος Συμεών (SC 113, 38) : « Δια γαρ της εκπληρώσεως των εντολών η εργασία των αρετών, δια δε της πράξεως των αρετών η πλήρωσις των εντολών γίνεται, και ούτω δια τούτων ανοίγεται ημίν η θύρα της γνώσεως».

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 25 Ιουνίου 2016

Φεβρωνίας οσιομάρτυρος, Λογγίνου μάρτυρος και των 5 αδελφών αυτού, Προκοπίου νεομάρτυρος (1810).

Ἡ Ὁσιομάρτυς Φεβρωνία ἐμόναζε σὲ κάποιο μοναστήρι τῆς πόλεωςΝισίβεως τῆς Μεσοποταμίας μαζὶ μὲ τὴ θεία της Βρυαίνη καὶ τὴνἀδελφὴ Θωμαΐδα, διότι ὅλες οἱ ἄλλες μοναχές, ἀφοῦἐπληροφορήθηκαν ὅτι ἔρχονταν στὴ μονὴ πρὸς σύλληψή τουςστρατιῶτες τοῦ ἡγεμόνος Σελήνου (288 μ.Χ.), κατὰ τοὺς διωγμοὺςτοῦ Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.), ἐζήτησαν σωτηρία διὰ τῆς φυγῆς.Προσελθόντες δὲ οἱ στρατιῶτες τὶς ἀπήγαγαν πρὸς τὸν Σελῆνο, ὁὁποῖος καὶ ἐπέβαλε τὴν Ὁσία Φεβρωνία σὲ φρικόταταβασανιστήρια, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ νὰδεχθεῖ ὡς σύζυγό της τὸν Λυσίμαχο, ἀνεψιὸ τοῦ ἡγεμόνος. Μὲπροσευχὲς καὶ πνευματικὴ ἀνδρεία, ἐπιθυμοῦσα νὰ γίνει «τῆςμελλούσης δόξης κοινωνὸς» ἐδέχθηκε τὸ μαρτυρικὸ δι’ἀποκεφαλισμοῦ τέλος αὐτῆς, τὸ 304 μ.Χ.
Ἡ Σύναξις αὐτῆς ἐτελεῖτο στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦΒαπτιστοῦ ποὺ εὑρισκόταν στὴν Ὀξεία.

Ἀναφέρεται στόν βίο τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Κολοβοῦ (9 Νοεμβρίου), γιά κάποια παρθένο, πού ὀνομαζόταν Παϊσία, ἡ ὁποία ἦταν πολύ ἐλεήμων.

Αὐτή εἶχε ξενοδοχεῖο καί φιλοξενοῦσε ὡς ἐλεήμων ὅλους τούς πατέρες τῆς σκήτης. Μετά ἀπό ἀρκετό καιρό, ἀφοῦ δαπάνησε ὅλη τήν περιουσία της σε φτωχούς καί ξένους, ἐπτώχευσε τόσο πολύ, ὥστε ἀπό συνεργία τοῦ κακοῦ ἔπεσε στήν πορνεία καί στίς κακές συναναστροφές. Ὅταν οἱ πατέρες ἔμαθαν αὐτό τό γεγονός, ἐπειδή εἶχαν εὐεργετηθῆ καί την γνώριζαν πολύ καλά, εἶπαν στόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Κολοβό: «Ἀββᾶ ἀκούσαμε ὅτι ἡ Παϊσία, πού τόσο μᾶς εὐεργέτησε, ζῆ μέ ἀσωτία. Λοιπόν κάνε ἀγάπη γιά τόν Κύριο καί προσπάθησε μέ τήν σοφία, πού σοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος νά τήν κάνης νά μετανοήση». Πράγματι ὁ ὅσιος πῆγε στό σπίτι της, ἀλλά μία γριά οἰκονόμος ὄχι μόνο δέν τόν ἄφησε νά μπῆ, ἀλλά τοῦ εἶπε καί τά ἑξῆς: «Σεῖς οἱ μοναχοί φάγατε ὅλον τόν πλοῦτο τῆς κυρίας μου καί τώρα τί θέλεις ἀπό αὐτήν, πού ἔμεινε φτωχή καί ἄπορη;». «Ἐγώ πές της γιά τό καλό της ἦρθα» ἀπάντησε ὁ ὅσιος.

Περί Οικουμενισμού --- Εφημερίς "Ορθόδοξος Τύπος" αρ. φ. 1784

Υπάρχουν σήμερα ορισμένα αυτονόητα, τα οποία επιτρέπουν την ομαλή εξέλιξη των γεγονότων, που θα οδηγήσουν στο «κοινό ποτήριο» εφόσον η ένωση των Εκκλησιών έχει ήδη υπογραφεί από καιρό! Δυστυχώς δε, με μίαν απίστευτη ειρωνεία της Ιστορίας είναι τα ίδια «αυτονόητα», τα οποία στον καιρό τους δεν επέτρεψαν την εσχάτη προδοσία της αληθινής πίστεως. Το μεγαλύτερο είναι πως όταν έρθει η ώρα, ο λαός του Χριστού θα αντιδράσει! Στην ερώτηση, γιατί ο λαός του Χριστού δεν έχει αντιδράσει ακόμη, η απάντηση είναι πως ο λαός αυτός δεν είναι ενημερωμένος! Όλα γίνονται με πρωτοβουλία της διοικήσεως της Εκκλησίας, η οποία διοίκηση, σαν γραφειοκρατικός οργανισμός, δεν έχει υποχρέωση να δίνει λόγο. Έχει στηθεί λοιπόν μία Μυστική συμφωνία τύπου Ποντίου Πιλάτου, ανάμεσα στον «λαό» και στην «Ιεραρχία», κατά την οποία θα εμφανιστούν όλα σαν τετελεσμένα. Ο λαός θα νίπτει τας χείρας του, επειδή δεν ήταν ενημερωμένος. Και η Ιεραρχία θα νίπτει τους πόδας της, διότι ό,τι κι αν έγινε και ό,τι κι αν γίνει δεν πρόκειται να προδόση την Ορθοδοξία!
***
Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Περί Οικουμενισμού --- Εφημερίς "Ορθόδοξος Τύπος...":

+Ι.Γ.Ζ.
Χθές η Ληστρική "σκάλωσε" στον προσδιορισμό των άλλων εκκλησιών.
Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος πρότεινε τον όρο "χριστιανικές κοινότητες" ενώ οι υπόλοιποι Ιεράρχες ονομάτισαν τους Παπικούς ως εκκλησία.
Αυτό άλλωστε είχε δηλώσει και ο Σεραφείμ Πειραιώς... να προσδιοριστούν ως κοινότητες και όχι ως εκκλησίες.

Και τώρα ένα καθρέφτισμα στους Προδότες ΓΟΧ.
Υπέγραψαν στο Θρησκευτικό Νομοσχέδιο, ότι είναι Θρησκευτική κοινότητα, διότι η Εκκλησία του Χριστού είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο και όλες οι Εκκλησίες που επικοινωνούν με αυτό.

Δηλαδή αυτό που προσπαθούν να πετύχουν για τους αιρετικούς ο Σεραφείμ Πειραιώς και ο Ναυπάκτου Ιερόθεος, οι ΓΟΧ το υπέγραψαν απο μόνοι τους, και μάλιστα πανηγυρίζουν που επίσημα έγιναν Σέκτα, δίπλα σε άλλες Σέκτες και αιρέσεις κάτω απο την ομπρέλα αυτού του Νομοσχεδίου.
Σκοτάδι απαραμύθητο... 

***

σ.σ. έχεις αδελφέ αυτό το "Θρησκευτικό Νομοσχέδιο" να το ανεβάσουμε ;

Ἀναφορικῶς μὲ τὸ Τάμα τοῦ ῎Εθνους, ἴδατε στὸ Ψήφισμα τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τὴν 22.6.2016. -- ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

 http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-tama/1093------22616-----

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ 67

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

 24.6.2016

 «Τσουνάμι» δεκάδων καὶ ἑκατοντάδων μέτρων προκαλεῖ τὸ ἄρθρο τοῦ τοῦ ταπεινοῦ καὶ εὐλαβοῦς ἀσκητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους πατρὸς Βλασίου ἀπὸ τὶς Βίγλες Ἁγίου Ὄρους.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κήρυγμα περί της ''Συνόδου'' της Κρήτης [mp3 - 2016].

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ : δέν καταγγέλει (σ.σ. τό κείμενο της ληστρικής Συνόδου της Κρήτης) τήν ἰδεολογική ἐπικαιροποίηση τῶν ἐγκλημάτων εἰς βάρος τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ.

Τό κείμενο αὐτό δυστυχῶς ἀκυρώνει τά αἵματα, τίς θυσίες καί τά ἀνήκουστα μαρτύρια καί τά πολυώδυνα βάσανα τῶν Ἁγίων καί Ἡρώων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως πού κατακρεουργήθησαν καί ἐκάησαν ζῶντες ἀπό τούς Λατίνους καί Λατινόφρονες (Ἰωάννη Βέκκο, Μιχαήλ Παλαιολόγο) καί ἐγκληματικῶς ἀμνηστεύει τήν στρέβλωσι τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος ἀπό τούς ἐκπεσόντας «χριστιανούς» τοῦ Παπισμοῦ. Εἶναι πολυσήμαντος ὁ πρόλογος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ.κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β΄, ὡς Μητροπολίτου Θηβῶν καί Λεβαδείας (28-2-2000), στό βιβλίο τοῦ Ἰταλοῦ Μάρκο Ἀουρέλιο Ριβέλλι (Ἐκδόσεις Προσκήνιο - Ἀγγελος Σιδερᾶτος, 2000) μέ τίτλο: «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Γενοκτονίας», ὅπου ἐκφράζει μέ συγκινητικό τρόπο τόν ἀποτροπιασμό του γιά τήν δολοφονία 850.000 Σέρβων Ὀρθοδόξων μέ ἠθικόν αὐτουργόν τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ζάγκρεμπ καί μετέπειτα Καρδινάλιο Ἀλουΐσιο Στέπινατς, ὁ ὁποῖος στό ἡμερολόγιόν του στίς 27-3-1941, σελ. 172, Βιβλίο Δ΄ ἔγγραφε : «Τό Πνεῦμα τοῦ Βυζαντίου εἶναι κάτι τό τόσο τρομερό τό ὁποῖο μόνο ὁ Παντοδύναμος καί Παντογνώστης Θεός δύναται νά ἀνέχεται» καί στήν σελ. 176: «Τό Σχίσμα τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μεγαλύτερη κατάρα ἐν Εὑρώπῃ, σχεδόν μεγαλύτερη καί ἀπό τόν Προτεσταντισμό». Εἶναι τρομακτική ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰταλοῦ συγγραφέως Κούρτσιο Μαλαπάρτε, ὅτι εἶδε ἕνα μεγάλο καλάθι μέ 20.000 ἀνθρώπινα μάτια Ὀρθοδόξων Σέρβων, πού τοῦ ἐπέδειξαν μέ «ὑπερηφάνεια» ὁ διαβόητος ἀρχηγός τῶν Οὐστάσι Ἄντε Πάβελιτς καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλουΐσιος Στέπινατς. Γιά τά ἐγκλήματά του αὐτά εἰς βάρος τῆς ἀνθρωπότητος, κατεδικάσθη ἀπό τό Διεθνές Δικαστήριο Ἐγκληματιῶν τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σέ πολυετή κάθειρξη. Αὐτόν ὅμως τόν στυγνό ἐγκληματία «Ἁγιοποίησε» ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος  ὁ Β΄ (Βοϊτύλα) τοῦ ὁποίου τά ἀποκαλυπτήρια ἔγιναν προσφάτως μέ τήν δημοσιοποίησι τῶν ἐρωτικῶν του ἐπιστολῶν πρός τήν ἔγγαμη ἀκαδημαϊκό συμπατριώτισσά του, τόν ὁποῖον μέ τήν σειρά του «ἁγίοποίησε» ὁ νῦν Πάπας Φραγκίσκος (Μπεργκόλιο)!!! Σέ ὅλα αὐτά τά τραγικά καί ἀνυπόφορα προσφέρει κάλυψη μέ τήν σιωπή του αὐτό τό ἀπαράδεκτο κείμενο γιατί δέν καταγγέλει τήν ἰδεολογική ἐπικαιροποίηση τῶν ἐγκλημάτων εἰς βάρος τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ.

ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ -- «Καί πολλοί ἐπί τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται».(Λουκ. Α‘ 14).

Νικηφόρου Θεοτόκη

«Δίκαιος ὁ Κύριος καί δικαιοσύνας ἠγάπησεν». Τοῦτο ἁρμόζει νά εἰποῦμεν εἰς τήν ὑπέρλαμπρον καί ἐνδοξοτάτην ἑορτήν, ὅπου τήν σήμερον ἡμέραν ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς πανηγυρίζομεν. Δίκαιος εἶναι ὁ Κύριος, καί τάς δικαιοσύνας ἀγαπᾶ, διά τοῦτο μέ τόσα πολλά μεγαλεῖα, καί μέ τόσας μεγάλας δόξας, ἠθέλησε νά μεγαλύνη τό γενέσιον τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Ὁ Ἰωάννης ὑπερβαίνει ὅλους τούς Ἁγίους εἰς τήν ἁγιότητα· δέν ἐγεννήθη εἰς τόν κόσμον ἄλλος ἄνθρωπος μεγαλύτερος ἀπό αὐτόν εἰς τήν χάριν, ἐξαιρετικώτερος εἰς τήν ἀρετήν, περισσότερος εἰς τήν τελειότητα. Τοῦτο, ὅπου λέγω, δέν εἶναι ὑπερβολή, οὐδέ φοβοῦμαι τίποτε, μήν τύχη καί λανθασθῶ, ὅταν τόν ἀνεβάζω εἰς ἕνα τοιοῦτον ὑψηλότατον ὕψος ἡ ἄπειρος καί ἀλάνθαστος σοφία τοῦ πανσόψου καί ὑπερτελείου Θεοῦ, ὅπου καλά ἐγνώρισε τήν ἀρετήν του, αὐτή τόν ἀνέβασε τόσον ὑψηλά, δίδοντάς του τά πρωτεῖα ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους. «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γέννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ». Τοῦ Ἰωάννου ἡ ζωή ἔχει περισσοτέραν ἁγιότητα ἀπό τήν πολιτείαν τῶν ἄλλων Ἁγίων τό γενέσιον τοῦ Ἰωάννου πρέπει νά ἔχη περισσότερην χάριν καί δόξαν ἀπό τῶν ἄλλων Ἁγίων τά γενέσια.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

 «… ουδέν γαρ εδόκει μοι τοιούτον, οίον μύσαντα τας αισθήσεις, έξω σαρκός και κόσμου γενόμενον, και εις εαυτόν συστραφέντα μηδενός των ανθρωπίνων προσαπτόμενον…» Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Εκπληρούντες υπόσχεσίν μας προς τους αναγνώστας των «Τριών Ιεραρχών», αρχόμεθα της δημοσιεύσεως σειράς άρθρων περί του αγίου Γρηγορίου και της Θεολογίας αυτού. Εκ προοιμίων δηλούμεν, ότι η παμμερής απεικόνισις του Παλαμά, ως Μυστικού και Δογματικού Θεολόγου, είναι ανέφικτος εις τον περιωρισμένον χώρον ενός περιοδικού και εις ολίγα μόνον άρθρα. Θα προσπαθήσωμεν να εμφανίσωμεν τα θέματα, τα οποία προέβαλε και τα οποία συνετάραξαν την εποχήν του, εις λιτάς και αδράς γραμμάς, ελπίζοντες λίαν προσεχώς να δώσωμεν ωλοκληρωμένον τον θείον Παλαμάν κατά την βίωσιν και την Θεολογίαν του. Τούτο είναι εκ των ων ουκ άνευ αιτημάτων της Ορθοδοξίας, διότι ως Δογματικός και Μυστικός Θεολόγος έθιξε ζητήματα, τα οποία δια πρώτην φοράν ενηρθρώθησαν εις Συνοδικάς αποφάσεις, δι’ ων η Εκκλησία οιονεί ανεκεφαλαίωσεν εν τω προσώπω του Παλαμά μέγα μέρος της δογματικής διδασκαλίας της και της εξ αυτής πηγαζούσης οικείας πνευματικότητος. Παρά ταύτα ουδείς των Πατέρων είναι τόσον παρεξηγημένος, και παρ’ αυτοίς τοις Ορθοδόξοις, όσον ο Παλαμάς, και ουδενός άλλου αγίου Πατρός δεν έχομεν τόσην ανάγκην σήμερον, εις την εποχήν του ψυχικού άγχους και της αγωνίας προς λύτρωσιν, όσον από τον μέγιστον τούτον Θεολόγον.

Κατ’ αρχήν είναι απαραίτητον να γνωρίζωμεν ότι ο Παλαμάς υπήρξε κυρίως Ησυχαστής, φορεύς δηλονότι ησυχαστικών εμπειριών.

Εξομολογείσθε τω Κυρίω -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 24 Ιουνίου 2016

Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου και η Σύναξις των δικαίων γονέων αυτού Ζαχαρίου και Ελισάβετ, Παναγιώτου νεομάρτυρος.

Ἡ Ἐκκλησία, τρία μόνο Γενέθλια τιμᾶ καὶ ἑορτάζει: α. τοῦ Δεσπότου καὶ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, β. τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ γ. τοῦ Τιμίου Προδρόμου.

Τὰ γεγονότα  τῆς γεννήσεως τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ α’ κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του.

Γράφει, λοιπόν, ὅτι στὶς ἡμέρες τοῦ βασιλέως Ἡρώδη ἐζοῦσε στὴν Ἰουδαία κάποιος ἱερέας ποὺ λεγόταν Ζαχαρίας. Εἶχε σύζυγό του τὴν Ἐλισάβετ, ἡ ὁποία ἦταν ἀπόγονος τοῦ Προφήτου Ἀαρών. Ἦσαν καὶ οἱ δύο ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καὶ ἐζοῦσαν μὲ δικαιοσύνη, φόβο Θεοῦ, εὐλάβεια, σωφροσύνη, καὶ ἐτηροῦσαν τὶς θεῖες ἐντολές. Γιὰ πολλὰ χρόνια ἱκέτευαν τὸν Κύριο νὰ τοὺς εὐλογήσει μὲ τὴ χαρὰ τῆς τεκνογονίας, ἀλλὰ δὲν εἶχαν ἀποκτήσει, παρὰ τὴ θερμὴ προσευχή τους, παιδί.