ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017 – Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ -- «Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ»

Μαθητεία κοντά στον Χριστό

Μετά από τον κύκλο των εορτών του Πεντηκοσταρίου, βλέπουμε ότι το έργο του Κυρίου για τη σωτηρία του ανθρώπου προσλαμβάνει δυναμικές διαστάσεις, όπως αυτές αποκαλύπτονται αυθεντικά μέσα στο χώρο του ιδίου του Σώματός Του, που είναι η Εκκλησία. Η πρόσκληση που απηύθυνε προς τους πρώτους μαθητές Του σηματοδοτεί τη νέα περίοδο ανακαίνισης του ανθρώπου σε ορίζοντες της αιωνιότητας, με φόντο την πραγματικότητα της Εκκλησίας, τα βήματα της οποίας κατευθύνει αδιάλειπτα εις «πάσα την αλήθεια» η συνεχής παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η κλήση των πρώτων μαθητών του Κυρίου, στην οποία αναφέρεται το σημερινό ανάγνωσμα, απευθύνεται ουσιαστικά σε όλους τους ανθρώπους. Όπως τότε οι μαθητές, έτσι κι εμείς σήμερα μπορούμε να δείξουμε την ίδια προθυμία. Με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος έχουμε τη δυνατότητα να βιώνουμε μέσα στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλα τα γεγονότα της Θείας Οικονομίας ως παρόντα. Αυτό είναι άλλωστε και το βαθύτερο νόημα του λειτουργικού χρόνου. Μέσα από αυτή την προοπτική, ο Χριστός φανερώνει και προσφέρει την Βασιλεία Του, ως τον πιο αυθεντικό δείκτη ζωής.

Αναγνωρίζουν το Βατικανόν ως κανονικήν Εκκλησίαν.

Οι σύγχρονοι Πατέρες επέταξαν τους αγώνας των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας εις τας εθνικάς και εκκλησιαστικάς χωματεράς, απηρνήθησαν το Ορθόδοξον φρόνημά των και την Ορθόδοξον Πίστιν των και συμπορεύονται μετά των Παπικών, οι οποίοι είναι πηγή εκ της οποίας πηγάζουν όλα τα αθεϊστικά κινήματα, όλαι αι διαστροφαί περί την αλήθειαν της Πίστεως και κατά συνέπειαν όλαι αι αιρέσεις. 

Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 16 Ιουνίου 2017

Τύχωνος επισκόπου Αμαθούντος της Κύπρου

Ὁ Ἅγιος Τύχων καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ ἐγεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς στὴν Ἀμαθούντα τῆς Κύπρου, τὴν σημερινὴ Παλαιὰ Λεμεσό. Ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Ἀρκαδίου καὶ Ὀνωρίου (395 – 423 μ.Χ.). Ἀφιερωθεὶς ὑπὸ τῶν φιλοθρήσκων γονέων του στὸν Θεό, ἔλαβε ἄρτια μόρφωση καὶ διακρίθηκε στὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν. Γιὰ τὴν καθαρότητα τοῦ βίου καὶ τὴν ἁγνότητά του ἐχειροτονήθηκε ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Ἀμαθούντος Μνημονίου διάκονος καὶ στὴ συνέχεια πρεσβύτερος.

Ό μέθυσος ιερέας

ΖΕΙ ακόμα ο επίσκοπος πού διηγήθηκε τούτη την ιστορία. 

Είναι αληθινή ιστορία κι έχει βαθύ νόημα, γιατί αναφέρεται στην προσευχή των ζώντων για τούς τεθνεώτες.  Οι προσευχές αυτές πάντοτε εισακούονται, μα πιο πολύ την ώρα της θείας λειτουργίας.  0 επίσκοπος πού αναφέραμε είχε στην περιοχή του έναν ιερέα, τον παπα-Γιάννη, ευλαβικό και σ' όλους αγαπητό.  Μάλιστα στην άγία πρόθεση αργούσε λίγο, γιατί διάβαζε πολλά ονόματα.  Είχε όμως ένα φοβερό ελάττωμα' του άρεσε το κρασί. .  Όσο καλός ήταν στα καθήκοντά του, τόση αδυναμία είχε στο πιοτό.  Πολλοί του έλεγαν νά κόψει αυτό το πάθος, το τόσο αταίριαστο σε λειτουργό του Θεού.  Το καταλάβαινε κι ο ίδιος, έκλαιγε με παράπονο, έκανε μερικές προσπάθειες, άλλά σε λίγες μέρες άρχιζε πάλι τα ίδια. 

Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος (Λόγος πρὸς Θεόδουλον):

«Τυφλώνεται ὁ νοῦς μὲ τὰ ἑξῆς τρία πάθη: τὴν φιλαργυρία, τὴν κενοδοξία καὶ τὴν ἡδονή. Ἡ γνώση καὶ ἡ πίστη, ποὺ εἶναι σύντροφοι τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ἀπὸ τίποτε ἄλλο δὲν ἀδυνάτισαν παρὰ ἀπὸ τὶς τρεῖς αὐτὲς κακίες. Ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργὴ καὶ οἱ πόλεμοι καὶ οἱ φόνοι καὶ ὅλος ὁ κατάλογος τῶν λοιπῶν κακῶν ἐξ αἰτίας τῶν προηγουμένων αὐτῶν παθῶν ἰσχυροποιήθηκαν πάρα πολὺ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων». 

Μήνυμα της πέμπτης Συνόδου της Επαρχίας Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία - Έκκληση για δημιουργία ενωμένου αντιοικουμενιστικού μετώπου

Μήνυμα της πέμπτης προσευχόμενης, εκκλησιαστικής και λαϊκής Συνόδου στη μονή του Αγίου Νικολάου των Μύρων στη Λόζνιτσα κοντά στο Τσάτσακ το 2017

14-06-2017

Πιστεύομεν … εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν…

Ευσεβή λαέ, αυτά τα λόγια του Ιερού Συμβόλου της Πίστεως, μας κάλεσαν σήμερα σε αυτή την ιερά εκκλησιαστική, λαϊκή και προσευχόμενη Σύνοδο, ώστε να μαρτυρήσουμε την Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, δηλαδή την μοναδικότητα, την ενότητα και την συνοδικότητα αυτής της Εκκλησίας στην Ορθόδοξη Πίστη και στο Θεάνθρωπο Χριστό, μέσω της συνοδικής ομολογίας και της προστασίας της Ορθόδοξης Πίστης.

 Η συνοδικότητα στην Ορθόδοξη Πίστη αποτελεί τον ουσιαστικό χαρακτήρα της ίδιας της Εκκλησίας. Η ύπαρξη στην Εκκλησία σημαίνει την ενότητα της Πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Πρωτίστως, την ενότητα της Πίστεως και την ενότητα στην Ορθόδοξη Πίστη, και μόνο τότε την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Η διατήρηση αυτού του είδους της ενότητας στην Πίστη,     μας ενώνει πνευματικά και συναθροίζει, όχι μόνο στη σημερινή Σύνοδο, αλλά επίσης πάντα και παντού.

Ρόταρυ καὶ Προσκοπισμὸς

Ἄς ἀναφέρωμεν τέλος καὶ κάτι γιὰ τὴν σχέσιν Ρόταρυ καὶ Προσκοπισμοῦ, γιὰ νὰ γνωρίζουν ποῦ στέλνουν τὰ παιδιά τους οἱ Ἕλληνες γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τὰ ὁδηγοῦν στὸν Προσκοπισμόν. Εἰς τὸ «Ἐπίσημο Ὄργανο τοῦ Σώματος Ἑλλήνων Προσκόπων»: «Ὁ Πρόσκοπος», τοῦ Φεβρουαρίου 1977, διαβάζομε: «Προσκοπισμὸς καὶ Ρόταρυ. Ὁ Ρόμπερτ Μάντσεστερ, Πρόεδρος τοῦ Διεθνοῦς Ρόταρυ, ἀπόκτησε τὴν ἀνώτατη διάκριση τοῦ Προσκόπου τοῦ Ἀετοῦ (Ἔθνους), ὅταν ἦταν νέος στὸ Ὀχάιο. Οἱ Ἀμερικανοὶ Πρόσκοποι τοῦ ἀπένειμαν τὸ “Ἀνώτατο Παράσημο τοῦ Ἀετοῦ” κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ συνεδρίου τῶν Ροταριανῶν τοῦ 1976, στὴ Νέα Ὀρλεάνη. Στὴν ἀπάντησή του ὁ κ. Μάντσεστερ δήλωσε: “Ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν τὸ προνόμιο νʼ ἀνήκουν στὸν Προσκοπισμό, ποτέ μου δὲν ἔχασα τὸ ἐνδιαφέρον μου γιʼ αὐτόν. Μὲ εὐχαριστεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ 40% τῶν Ροταριανῶν Λεσχῶν τῆς Ἀμερικῆς βοηθοῦν κάπου 2.000 ἀγέλες, ὁμάδες καὶ ἀνιχνευτικὲς κοινότητες ποὺ περιλαμβάνουν περίπου 61.000 παιδιά… Ἐκεῖνο ποὺ τὰ παιδιά μας χρειάζονται νὰ τὰ βοηθήση νὰ γίνουν χρήσιμοι καὶ νομιμόφρονες πολίτες εἶναι, φυσικά, ἡ στοργὴ τοῦ σωστοῦ σπιτιοῦ καὶ ἀκόμα ἡ ἀδελφότητα, ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ παράδειγμα ποὺ βρίσκουν στοὺς Προσκόπους… Ἐλπίζω πὼς ὅλοι οἱ Ροταριανοὶ καὶοἱ Ροταριανὲς Λέσχες θὰ τὸ ἔχουν αὐτὸ πάντα ὑπʼ ὄψη τους”». Ὥστε αὐτὸ ποὺ ἀπὸ καιρὸν ἐφαίνετο σκοτεινόν, τώρα διαλευκαίνεται καὶ ὁμολογεῖται ἐπισήμως. Ὁ Προσκοπισμὸς δυστυχῶς συνδέεται στενὰ καὶ συνεργάζεται μὲ τὸ Ρόταρυ. Τὸ δὲ Ρόταρυ εἶναι παρακλάδι τῆς Μασωνίας».

Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

                                                                                                15.6.2017

«Ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται. Εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι, εἲ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων».

(Ματθ. 5, 13).

1.Ἡ ἀνάγκη ἐγκαίρου ἀντιμετωπίσεως σατανικῶν ἀντιξοοτήτων μᾶς ἐμπόδισε νὰ τηρήσουμε τὴν ἀνακοίνωσί μας, ὅτι θὰ ἀρχίζαμε ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα νὰ δημοσιεύουμε τὰ ἀναπάντητα ἔγγραφά μας πρὸς τὸν Μακαριώτατον καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο.

Η Εκκλησία της Ελλάδος για την οργάνωση ΡΟΤΑΡΥ

Στὸ «Μήνυμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρὸς τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν λαόν» τῆς 29.11.1958 μεταξὺ ἄλλων θεμάτων ἀναφέρονται καὶ τὰ ἑξῆς γιὰ τοὺς Ροταριανούς:

«….Ἡ Ὀργάνωσις αὐτὴ ἔχει χαρακτήρα διεθνῆ, στηριζόμενη ἐπὶ ἀφηρημένων ἠθικῶν φιλοσοφικῶν ἀρχῶν. Δὲν δέχεται τὴν ἠθικὴν ζωὴν καὶ τὴν φιλανθρωπίαν ὡς καρποὺς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως, τουτέστι τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς παραδόσεως….

Πᾶσα ἠθικὴ καὶ κοινωνικὴ κίνησις καὶ ζωὴ ἐκτὸς τοῦ Χριστοῦ καθιστᾶ τὴν Ἐκκλησίαν ἐφεκτικὴν (=ἐπιφυλακτικήν) καὶ τὴν ἐφεκτικότητα αὐτὴν ἔκρινεν ἡ Ἱεραρχία νὰ τηρήση καὶ ἀπέναντι τῆς Ροταριανῆς Ὀργανώσεως καὶ νὰ συστήση εἰς τοὺς Κληρικοὺς νὰ ἀπέχουν τῶν συνεστιάσεων αὐτῆς….»

ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ --- Αθωνικά άνθη

Εκκλησία είναι άθροισμα πιστών ανθρώπων ενωμένων με την κοινήν αγάπη στο Χριστό και ενωμένων μεταξύ τους με την αγάπην, αφού ο Χριστός είναι σαφής: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωαν. ιστ, 35). Δηλαδή υπέρτατο κριτήριο της ιδιότητος των πιστών και μαθητών του Κυρίου Ιησού είναι η μεταξύ τους αγάπη. Οπότε είναι αληθινή τραγωδία να νομίζει κανείς ότι είναι μαθητής Χριστού και ότι αγωνίζεται για την δόξα του, ενώ είναι γυμνός από την αγάπη στον πλησίον του. Βέβαια οι Χριστιανοί ούτε μηχανές ομόρρυθμα λειτουργούσες είναι, ώστε να ομοφρονούν πάντοτε, αλλά και «ως σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες και υπό του διαβόλου πλανώμενοι», υφίστανται αλλοιώσεις μη καλές, απατώνται λίγο ή πολύ στη διακρίβωση του αληθινού και στην επιλογή τρόπων και μεθόδων ενεργείας και, εφ’ όσον τελούν υπό το κράτος των μη καλών παθών σε ποικίλο βαθμό, επόμενον είναι να νικώνται από τον εχθρό διάβολο και φυσικά να αμαρτάνουν.