Το Πορτραίτο της Παναγίας δια χειρός Αποστόλου Παύλου --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δίπλα στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού, που ευδόκησε να δανεισθεί τη σάρκα της και να μπει στην ιστορία ως ο Μονογενής Υιός της Παρθένου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου κατέχει μία θέση μοναδική. Ανάμεσα στην υπερτίμηση των παπικών, που σχεδόν θεοποίησαν τη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ, και στην υποτίμηση των προτεσταντών, που τη θεωρούν ως μία απλή γυναίκα, σύζυγο του Ιωσήφ, στέκει η ορθόδοξη πίστη μας. Εδώ η Θεοτόκος απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή. Το πρόσωπό της αναδεικνύεται κριτήριο ορθοδοξίας, καθοριστικό για τη διατύπωση των δογματικών όρων. Ζωντανή κι αγαπημένη η μορφή της στις καρδιές των πιστών εκπληρώνει ανά τους αιώνες την προφητική διαβεβαίωση της ίδιας· «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1: 48).

π. Θεόδωρος Ζήσης - Εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου μας.

 

Η δομή τής Εκκλησίας -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

« ... αλλά όσον αφορά την δομή της Εκκλησίας»

Αντιγραφή από ιστοσελίδα φέησμπουκ :
-  Fdimitrios Athanassiou, 6/9/2020 « ... στο ερώτημα κάποιου Γέροντα από τη Ρωσία: “τι να κάνω με την πληθώρα όλων αυτών των ανόητων ιδεών που ακούω;” απάντησα σύμφωνα με την πείρα της ζωής μου, όχι όσον αφορά τις λεπτομέρειες, αλλά όσον αφορά τη δομή της Εκκλησίας... Πρέπει όλοι όσοι επιστρέφουν στην Εκκλησία... να συσπειρωθούν γύρω από αυτόν τον στύλο και το εδραίωμα. Και η Εκκλησία θα βρει τον δρόμο της...» (όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ)

- Kyprianos Christodoulides « ... απάντησα σύμφωνα με την πείρα της ζωής μου, όχι όσον αφορά τις λεπτομέρειες, αλλά όσον αφορά τη δομή της Εκκλησίας». Η απάντηση τού ιδρυτή τής Μονής τού Έσσεξ ήταν ... δομική. Καί ως δομική, ηγέρθη η μικτή Μονή, προφανώς, ως συμβατή μέ τά δομικά υλικά τής Αγγλίας. Ο σίδηρος καί Η πέτρα είναι τό ίδιο ! Δέν είναι ;

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ -- Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἀνδρέου ἀρχιεπισκόπου Κρήτης τοῦ Ἱεροσολυμίτου

Ἀρχὴ ἑορτῶν μὲν εἶναι γιὰ μᾶς ἡ παροῦσα πανήγυρη, πρώτη δὲ μετὰ τὸν νόμο καὶ τὶς σκιές, καὶ ἀσφαλῶς καὶ εἴσοδος τῶν ὁδηγούντων πρὸς τὴν χάρη καὶ τὴν ἀλήθεια. Εἶναι δὲ αὐτὴ καὶ μέση καὶ τελευταία ἔχοντας ἀρχὴ μὲν τὴν τελευτὴ τοῦ νόμου, με­σό­τητα δὲ τὴν σύνδεση πρὸς τὰ ἄκρα, τέλος δὲ τὴν φανέρωση τῆς ἀληθείας. Διότι τέλος τοῦ νόμου εἶναι ὁ Χριστός, ὄχι τόσο ἀπο­μα­κρύ­νο­ντάς μας ἀπὸ τὸ γράμμα, ὅσο ἐπαναφέροντάς μας στὸ πνεῦμα.

Διότι αὐτὸ εἶναι ἡ τελείωση, ὅπου αὐτὸς ὁ νομοδότης ἀπο­τε­λει­ώ­νον­τας ὅλα, ὁδήγησε τὸ γράμμα πρὸς τὸ πνεῦμα, ἀνακεφα­λαιώνοντας στὸν ἑαυτό του τὰ σύμπαντα, καὶ διατρεφόμενος στὸν νόμο καὶ στὴν χάρη. Καὶ κάνοντας τὸν μὲν νόμο ὑποζύγιο, συνά­πτον­τας δὲ τὴν χάρη ἐναρ­μο­νίως, χωρὶς καθόλου νὰ ἀναμίξει τὸ ἕνα μὲ τὸ ἄλλο, καθοδήγησε ἔτσι τὸ γένος μας ἀπὸ τὸ δυσβά­στα­κτο καὶ δουλικὸ καὶ ὑποχείριο φορτίο πολὺ θεοπρεπῶς πρὸς τὸν ἐλαφρὸ καὶ ἐλεύθερο δρόμο, γιὰ νὰ μὴν εἴμαστε «ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου δεδου­λωμένοι», ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος, οὔτε νὰ εἴ­μα­στε αἰχμάλωτοι στὸν ζυγὸ τῆς δουλείας τοῦ νομικοῦ γράμ­μα­τος. Τοῦτο λοιπὸν εἶναι τὸ κεφάλαιο τῶν πρὸς ἡμᾶς εὐεργετη­μά­των τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο εἶναι ἡ φανέρωση τοῦ μυστηρίου. Τοῦτο εἶναι ἡ φύση ποὺ ἐκένωσε ἑαυτόν, Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, καὶ ἡ θέωση τοῦ προσ­λήμ­μα­τος.

Ἀπολυτίκιον Γενέσεως τῆς Θεοτόκου

 

«Ὦ ζεῦγος λογικῶν τρυγόνων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα τὸ σωφρονέστατον. Ὑμεῖς τὸν τῆς φύσεως νόμον, τὴν σωφροσύνην, τηρήσαντες τῶν ὑπὲρ φύσιν κατηξιώθητε· τετόκατε γὰρ τῷ κόσμῳ Θεοῦ μητέρα ἀπείρανδρον. Ὑμεῖς εὐσεβῶς καὶ ὁσίως ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει πολιτευσάμενοι, ὑπὲρ ἀγγέλους καὶ τῶν ἀγγέλων δεσπόζουσαν νῦν θυγατέρα τετόκατε. Ὦ θυγάτριον ὡραιότατον καὶ γλυκύτατον· ὦ κρίνον ἀναμέσον τῶν ἀκανθῶν ἐκφυὲν ἐξ εὐγενεστάτης καὶ βασιλικωτάτης ρίζης δαβιτικῆς… Ὦ ρόδον ἐξ ἀκανθῶν τῶν Ἰουδαίων φυὲν καὶ εὐωδίας θείας πληρῶσαν τὰ σύμπαντα. Ὦ θύγατερ Ἀδὰμ καὶ μήτηρ Θεοῦ. Μακαρία ἡ ὀσφὺς καὶ ἡ γαστὴρ ἐξ ὧν ἀνεβλάστησας· μακάριαι αἱ ἀγκάλαι αἵ σε ἐβάστασαν καὶ χείλη τὰ τῶν ἁγνῶν φιλημάτων σου ἀπολαύσαντα, μόνα τὰ γονικά, ἵνα ᾖς ἐν πᾶσιν ἀειπαρθενεύουσα».

Του Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού εις το Γενέσιον της Θεοτόκου

Τη Ζ΄ (7η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΩΖΟΝΤΟΣ.

Σώζων ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο από την Λυκαονίαν (ήτις είναι μέρος της Καππαδοκίας, ήτοι της Καραμανίας και νεύει προς Νότον κατά την Κιλικίαν), ακμάσας εν έτει σπη΄ (288), ωνομάζετο δε πρότερον Ταράσιος, αλλ’ αφού πιστεύσας εις τον Χριστόν έλαβε το θείον Βάπτισμα, ομού με τον προτερινόν του ασεβή βίον απέρριψε και το πρώτον του όνομα και μετωνομάσθη Σώζων. Έζη δε εις την περιφέρειαν εκείνην μετερχόμενος το έργον ποιμένος προβάτων. Αλλ’ όμως εγένετο συνάμα έκτοτε και ποιμήν ανθρώπων· διότι εις όσους τόπους μετέβαινε με το ποίμνιόν του ίνα βασκήση αυτό, εις όλους τους ανθρώπους, τους οποίους συναντούσεν, ωμίλει τον λόγον της ευσεβείας κηρύττων τα σωτήρια του Ευαγγελίου διδάγματα, και πολλούς από εκείνους κατώρθωνε δια της διδασκαλίας του να οδηγή εις την μάνδραν του Χριστού.

Όσιος Ρωμανός ο μελωδός

Ο όσιος Ρωμανός ο μελωδός, αν και δόκιμος εργάτης της αρετής, ήταν όμως εντελώς άμουσος και κακόφωνος. Κι ήταν τόσο πολύ, ώστε συχνά τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν. 

Πατρίδα του ήταν η Έμεσα της Συρίας, και είχε χρηματίσει διάκονος στη Βηρυττό. Το 496, επί αυτοκράτορος Αναστασίου Αʼ, έρχεται στη Βασιλεύουσα. Εδώ αρέσκεται να συχνάζει και να αγρυπνεί στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, αλλά περισσότερο στον ναό της Κυρίας Θεοτόκου « στα του Κύρου », όπου περνούσε το ημερονύκτιο με αγρυπνίες και προσευχές. 
Στην εκκλησία αυτή υπήρχε εικόνα της Kυρίας Θεοτόκου, που τελούσε πάμπολλα θαύματα. Σε αυτή λοιπόν πρόσπεσε ο διάκονος και Tην παρακαλούσε να του δώσει το χάρισμα της μελωδίας. 
Μια χριστουγεννιάτικη νύχτα παρακολουθούσε ο όσιος στον ναό την αγρυπνία. Στην έκτη ωδή, ενώ βρισκόταν κοντά στον άμβωνα, τον πήρε για λίγο ο ύπνος. 
Βλέπει τότε τη Κυρία Θεοτόκο να κρατά ένα κοντάκιο,- χαρτί τυλιγμένο κυλινδρικά- και να του λέει: 
- Πάρε το και φάγε το. 
Το πήρε πράγματι, και του φάνηκε πως το κατάπιε. Από τη στιγμή εκείνη έλαβε το ποθούμενο χάρισμα. Ξύπνησε αμέσως, ανέβηκε στον άμβωνα κι άρχισε να ψάλλει το τροπάριο « Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει ». 
Ο όσιος Ρωμανός συνέθεσε πάνω από χίλια κοντάκια, αναφερόμενα σε εορτές δεσποτικές, θεομητορικές και σε μνήμες αγίων.

Νίκος Αντωνιάδης : Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΝ COVID-19 ΤΕΣΤ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

6 Σεπ 2020 https://www.triklopodia.gr/%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%be%ce%b7-%ce%bf/

Σχόλιον τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου:

Ἀγαπητέ μου Κύριε Ἀντωνιάδη, διά μίαν ἀκόμη φοράν ὑποκλίνομαι στόν Πατριωτισμόν σας, στό Σθένος σας καί τήν Ἀποφασιστικότητά σας νά συντρίψετε τόν Μῦθον τοῦ Covid-19, πού οἱ παγκοσμιοποιηταί χρησιμοποιοῦν ὡς ἐργαλεῖον διά νά μᾶς καταστρέψουν οἰκονομικῶς, νά ἐπιβάλουν μίαν Παγκόσμιον Κυβέρνησιν, νά μᾶς ἀφαιρέσουν τίς Συνταγματικές μας ἐλευθερίες, νά ἑδραιώσουν τήν αἵρεσιν τῆς νεο-εικονομαχίας (ὅτι διά τῆς Θείας Κοινωνίας μεταδίδεται δῆθεν ὁ ἰός, ὅτι δέν πρέπει ν' ἀσπαζώμεθα τάς ἱεράς εἰκόνας κ.λπ.), νά μᾶς ἐμβολιάσουν μέ τό ζόρι μέ ἀμφιλεγόμενα ἐμβόλια, νά μᾶς σφραγίσουν μέ τό 666, νά γονατίσουν τούς πολίτας, ὥστε νά παύσουν οἱ ἀντιδράσεις στίς ΒΡΩΜΕΡΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ των καί γενικῶς στά ἄκρως σατανικά τους σχέδια, ὅπως εἶναι ἡ διάλυσις τῶν ἐθνῶν-κρατῶν κ.λπ. Ἐσεῖς ἐκάματε τό χρέος σας καί μέ τό παραπάνω, Κύριε Ἀντωνιάδη! Ἐναπόκειται τώρα εἰς τήν Δικαιοσύνην νά βγάλῃ τό «τυφλοπάνι» πού φορεῖ, νά ἰδῇ τήν πραγματικότητα, καί νά συντρίψῃ τούς σατανιστάς πού προωθοῦν τήν ὡς ἄνω ΑΠΑΙΣΙΑΝ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΗΝ ΑΠΑΤΗΝ τοῦ Covid-19, μέ τήν γνωστήν μέθοδον τοῦ «κάνω τήν τρίχα τριχιά»!

Χάριτι Θεία, δεν μας είναι δυνατόν, να συμφωνήσουμε και συμπορευθούμε με τοιούτους «Ποιμένας».

Η έννοια και σημασία του Μνημοσύνου σημαίνει ταυτότητα Πίστεως μνημονεύοντος και μνημονευομένου, πρέπει, εν γενικαίς γραμμαίς, να αποδεχθώμεν την δια του «Πατριαρχικού Διαγγέλματος» του 1920 παγκοσμίως διακηρυσσομένην παναίρεσιν του Οικουμενισμού, η οποία, δια της «Θεωρίας των κλάδων» καταβλασφημεί την Μοναδικότητα της Αγίας ημών Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας! Κατ΄ αναπόφευκτον δε συνέπειαν και βάσει πάντοτε του ως άνω «Πατριαρχικού Διαγγέλματος», θα πρέπη να πιστεύσωμεν ότι αι ετερόδοξοι αιρετικαί «Χριστιανικαί» ομολογίαι δηλαδή ο Πάπας και οι Προτεστάνται γενικώς, είναι «αδελφαί Εκκλησίαι» του Χριστού, «μέτοχοι απολυτρωτικής χάριτος» κ.λ.π., με Ιερωσύνην, Μυστήρια και Αποστολικήν Διαδοχήν, ώστε να δυνάμεθα να συμπροσευχώμεθα και συλλειτουργούμεθα μετ΄ αυτών, πράγμα το οποίον σήμερον διενεργούν και πράττουν, όλως κακοδόξως προς την επισκοπικήν αυτών αποστολήν, από του διαβοήτου Αθηναγόρου μέχρι σήμερον του Βαρθολομαίου, τόσον οι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όσον και διάφοροι άλλοι Οικουμενισταί Αρχιερείς και οι Αγιορείτες Ηγούμενοι! Δια το «σύμφωνον και ομόφωνον» της ταυτότητος Πίστεως προς την εκκλησιαστικήν μας αρχήν πρέπει να πιστεύσωμεν ακριβώς και ανενδοιάστως όλα αυτά τα καταλυτικά της Ορθοδόξου Πίστεως φρονήματα, τα οποία «Δημοσία» διακηρύττει και εμπράκτως αποδεικνύει ότι πιστεύει πράξει τε και θεωρία ο Πατριάρχης, οι άλλοι Ηγούμενοι των τοπικών «Ορθοδόξων» Εκκλησιών ως και το Άγιον Όρος, και αφού κατ΄ αυτόν τον τρόπον θα έχη τελείως διαστραφή η Ορθόδοξος ημών συνείδησις, τότε θα πρέπη να είμεθα εις θέσιν να θεωρήσωμεν επιβεβλημένον καθήκον μας την υπακοή και κοινωνία με τους Πνευματικούς μας Ποιμένας. Χάριτι Θεία, δεν μας είναι δυνατόν, μέχρι θανάτου, να απαρνηθούμε το Ορθόδοξον της Εκκλησίας φρόνημά μας και να συμφωνήσουμε και συμπορευθούμε με τοιούτους «Ποιμένας».

Δημοσιεύει ὁ «ΟΤ» τέτοια ἐκτρώματα; -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ὁ νέας Ἐσφιγμένου ὑπὲρ τῆς μασκοφορίας

6-9-20 https://www.triklopodia.gr/%e1%bd%81-%ce%bd%ce%ad%ce%b1%cf%82-%e1%bc%90%cf%83%cf%86%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85-%e1%bd%91%cf%80%e1%bd%b2%cf%81-%cf%84%e1%bf%86%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%86%ce%bf%cf%81/

Σχόλιον τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου:

Ὁ «ἡγούμενος» τῆς ψευδο-εσφιγμένου κ. Βαρθολομαῖος φωτογραφίζει τόν ἑαυτόν του μέ τό ὡς ἄνω κείμενόν του! Διότι, συμπλέων μέ τόν ἄκρως ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΝ Οἰκουμενισμόν, εἶναι Φαρισαϊσμός καί ἄκρα ὑποκρισία νά ὑποδύεται ταυτοχρόνως τόν Ὀρθόδοξον ἱερομόναχον! Ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει ἀναρτρέψει τά Δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, χλευάζει, ὑβρίζει καί διώκει ἀπηνῶς τούς Ὀρθοδόξους, τούς σκοτώνει (πρβλ. Ἁγία Αἰκατερίνη Ρούτη, 1927, Τρύφων μοναχός Ἐσφιγμενίτης, 2003 κ.λπ.), καταλαμβάνει τούς ναούς καί τά μοναστήρια των, κατάσχει διά τοῦ ἀντιχρίστου Καίσαρος καί ὅλα τά ὑπόλοιπα περιουσιακά των στοιχεῖα, καταπατᾶ τόν Συνταγματικῶς κατωχυρωμένον ΚΧΑΟ, κ.λπ. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐλέγχεται δι' ὅλα αὐτά τά ἐγκλήματα πού διέπραξε κατά τῶν ἀληθινῶν Ἐσφιγμενιτῶν Πατέρων ἀπό τήν παράνομον ἵδρυσιν τῆς «νέας ἀδελφότητος ἐσφιγμένου» (2005) καί ἐντεῦθεν. Τά ράσα, λοιπόν, αὐτοῦ τοῦ κυρίου εἶναι μία πελωρία μάσκα, καθότι ὑποδύεται τόν Ὀρθόδοξον, ἐνῷ εἶναι αἱρετικός (Οἰκουμενιστής) καί ἄδικος.  

«Ο εις και η Αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία»

Στα θέματα της πίστεως και της αγιοπνευματικής εκκλησιαστικής διοργανώσεως ουδεμία αξία ή σημασία έχουν αποφάσεις, που λαμβάνονται κατά πλειονοψηφία ή ακόμη και παμψηφία, εάν έρχωνται σε αντίθεση και σύγκρουση με τα δόγματα και τους κανόνες της Εκκλησίας. Στις περιπτώσεις αυτές έχει απόλυτη εφαρμογή η αρχή: «Ο εις και η Αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία».  Με βάση την αρχή αυτή διασφαλίσθηκε η Ορθοδοξία δια μέσου των αιώνων και συνετρίβησαν οι αιρέσεις και τα σχίσματα. Αρκεί να θυμηθούμε τι συνέβη κατά την επί δεκαετίες κυριαρχία των Αρειανών κατά τον Δ’ αιώνα, ότε η πλειονοψηφία ή και η παμψηφία πολυαρίθμων Συνόδων, που αποδείχθηκαν ληστρικές ή ψευδοσύνοδοι, ετάχθησαν υπέρ της αιρέσεως του Αρείου και εναντίον της Ορθοδοξίας. Οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας όχι μόνο δεν υπετάχθησαν στις αποφάσεις αυτές των ψευδοσυνόδων, αλλά όρθωσαν το ανάστημά τους επί των επάλξεων της Ορθοδοξίας, όπως ο Μέγας Αθανάσιος. Είναι ίσως η συγκλονιστικώτερη περίπτωση στην εκκλησιαστική ιστορία, που επιβεβαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, ότι «Ο εις και η Αλήθεια αποτελούν την πλειοψηφία». Εάν ο Μέγας Αθανάσιος συνεμορφώνετο με την αρχή της πλειονοψηφίας και υπετάσσετο εις τις αντικανονικές και αντορθόδοξες αποφάσεις της, θα επρόδιδε την ιδιότητά του, ως αληθινού ορθοδόξου Ιεράρχου και Επισκόπου, που έχει σαν ύψιστη αποστολή την προάσπιση μέχρι θανάτου της εμπιστευθείσης σε κάθε αληθινό επίσκοπο Ιεράς Παρακαταθήκης, της αποκαλυφθείσης από τον Εσταυρωμένο Θεό της Αγάπης, Αληθείας και τότε αντί της Κυριακής της Ορθοδοξίας θα εορτάζετο ο θρίαμβος της Αιρέσεως και στη θέση του Μεγάλου Αθανασίου θα δοξολογείτο ο Άρειος!