Α΄ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ.

Η αγάπη, αδελφοί μου, έχει δύο ιδιώματα, ένα να δυναμώνη τον άνθρωπον εις τα καλά και άλλο να τον νεκρώνη εις τα κακά. Στοχασθήτε: είναι μία μητέρα και έχει το παιδί της. Παίρνει ψωμί να φάγη, κλαίει το παιδί της. Ευθύς αλησμονά το ψωμί δια να το παρηγορήση. Από τι παρακινείται η μητέρα; Από την αγάπην οπού έχει εις το παιδί της. Νυστάζει η μητέρα και θέλει να κοιμηθή. Κλαίει το παιδί της. Ευθύς αλησμονά τον ύπνον δια να το παρηγορήση. Από τι παρακινείται; Από την αγάπην. Είναι άρρωστη η μητέρα, κλαίει το παιδί της. Ευθύς αλησμονά την αρρωστίαν δια να παρηγορήση το παιδί της. Από τι παρακινείται; Από την αγάπην. Εγώ πιάνω το σπαθί να σε φονεύσω. Ανίσως και σε αγαπώ, ευθύς η αγάπη μου νεκρώνει τα χέρια. Θέλω να σε κλέψω, η αγάπη δεν με αφήνει. Θέλω να σε προδώσω, να σε φονεύσω, να σε κατατρέξω ή ό,τι άλλο κακό να σου κάμω. Η αγάπη δεν με αφήνει να σου κάμω κανένα κακόν, ευθύς με νεκρώνει. Εγώ λέγω πως σε αγαπώ, μα θέλεις να αγαπώ και το παιδί σου και τότε είναι αληθινή η αγάπη. Ειδέ να λέγω πως εσένα σε αγαπώ και το παιδί σου να μισώ, δεν είναι αληθινή η αγάπη οπού έχω εις εσένα, είναι ψεύτικη. Εγώ λέγω πως τον Θεόν τον αγαπώ οπού δεν τον βλέπω, εσένα οπού σε έχω αδελφόν και σε βλέπω δεν σε αγαπώ. Λοιπόν είμαι ψεύτης. Δια τούτο, αδελφοί μου, ανίσως και θέλωμεν να σωθούμεν να μη ζητήσωμεν εδώ εις τον κόσμον κανένα άλλο πράγμα παρά αυτήν την αγάπην να έχωμεν εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς μας.

Συνεχίζεται.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Εἶναι θαυμάσια καί καταλυτική ἡ διδασκαλία τοῦ Μ. Ἀθανασίου εἰς τό θέμα τῆς ἐπικοινωνίας ἐκκλησιαστικῶς με αἱρετικούς, μή καταδικασθέντες ὑπό Συνόδου. Ὁ λόγος πού ἐγράφη ἡ ἐπιστολή ἦτο ὁ ἑξῆς: Ὑπῆρχαν κάποιοι προφανῶς κληρικοί, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τά φρονήματα τοῦ Ἀρείου καί περιήρχοντο τά μοναστήρια λέγοντας ὅτι ἤρχοντο ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων καί μέ τόν σκοπό τῆς ἐξαπατήσεως ἤθελαν νά ἐπικοινωνήσουν ἐκκλησιαστικῶς οἱ μοναχοί μέ αὐτούς. Ἄλλοι πάλι διεβεβαίωναν ὅτι δέν εἶχαν τό φρόνημα τοῦ Ἀρείου, ἀλλά συμπροσηύχοντο μέ τούς Ἀρειανούς χάριν οἰκονομίας. Ὁ ἅγιος ἀπαγορεύει τήν ἐπικοινωνία μέ ὅλους αὐτούς, τήν θεωρεῖ δούρειο ἵππο καί αἰτία σκανδάλου και προσχώρησι στήν αἵρεσι. Καί δι’ ἐκείνους πάλι πού ἐξωτερικά ὁμολογοῦν τήν ὀρθόδοξο πίστι, ἀλλά ἐπικοινωνοῦν μέ τούς αἱρετικούς, παραγγέλλει νά μήν ἔχουν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία, ἐφ’ ὅσον δέν διορθώνονται. Συνοψίζεται δέ ἡ διδασκαλία αὐτή τοῦ ἁγίου εἰς τήν περίφημη φράσι του «ὧν τό φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπό τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν».

Εἶναι ἄξιον ἰδιαιτέρας προσοχῆς τό ὅτι παντοῦ οἱ ἅγιοι ὁμιλοῦν γιά τό φρόνημα κάποιου προκειμένου περί ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καί ὄχι γιά τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ εὐθύνη αὐτή ἐπιβαρύνει τον κάθε Ὀρθόδοξο. Φυσικά ἄν οἱ μοναχοί αὐτοί περίμεναν τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου, ὄχι διά τήν αἵρεσι ἀλλά διά τούς συγκεκριμένους αἱρετικούς, καί μάλιστα τήν περίοδο αὐτή πού ἐπικρατοῦσε σχεδόν παντοῦ ἡ αἵρεσις, θά εἶχαν ἀσφαλῶς μείνει νυχτωμένοι στό σκότος τῆς αἱρέσεως. Τό ὅτι ὁ ἅγιος δέν περιμένει τήν ἀπόφασι Συνόδου διά νά διακόψη τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία, ἀλλά διδάσκει ὅτι ἕκαστος εἶναι ὑπεύθυνος διά νά κρίνη τό φρόνημα αὐτῶν μέ τούς ὁποίους ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικά φαίνεται και ἀπό τό τέλος τῆς διδασκαλίας του πρός τούς μοναχούς πού λέγει: «Οὕτω γάρ διατελοῦντες καθαράν τήν πίστιν διατηρήσητε». Ἄν ὅμως οἱ μοναχοί ἐπερίμεναν τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου διά νά ἀποτειχισθοῦν ἀπό ὅλους αὐτούς, το μόνο πού θά κατώρθωναν θά ἦταν τό νά μή διωχθοῦν χάριν τῆς πίστεως, πλήν ὅμως ἡ πίστις των δέν θά ἦτο καθαρή, ἀλλά νοθευμένη καί κίβδηλη, ἐξαιτίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας. Τί θά ἔλεγε ἄραγε στούς σημερινούς μοναχούς καί μάλιστα τούς Ἁγιορεῖτες διά τόν Πατριάρχη των, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀρχηγός τῆς αἱρέσεως καί νυμφαγωγός τῆς Ὀρθοδοξίας πρός τόν Παπισμόν; Μήπως νά περιμένουν ἀπόφασι Συνόδου, ἤ τό λεγόμενο «κοινό ποτήριο», διά νά ἀποτειχισθοῦν; Ὅλα αὐτά φαίνεται ὅτι εἶναι σήμερα προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις καί προπέτασμα καπνοῦ, προκειμένου νά μή σηκώσωμε τό βάρος τῆς ὁμολογίας, τό ὁποῖον εἶναι ὁ διωγμός. Στό θέμα τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες πρέπει νά τοποθετήσωμε καί την συμφωνία πού ἔκανε ὁ Μ. Ἀθανάσιος καί ὁ αὐτοκράτωρ Κωνστάντιος. Ὁ αὐτοκράτωρ, μετά τήν ἀποκατάστασι τοῦ ἁγίου εἰς τήν Ἀλεξάνδρεια, ἐζήτησε ἀπό αὐτόν νά παραχωρήση εἰς τούς Ἀρειανούς τῆς Ἀλεξανδρείας ἕνα ναό, διά νά συγκεντρώνονται αὐτοί ἐκεῖ καί νά τελοῦν τά μυστήριά των. Ὁ ἅγιος τότε ὑποσχέθηκε νά τό κάνη αὐτό, ἐφ’ ὅσον καί ὁ αὐτοκράτωρ παρέδιδε στήν Κωνσταντινουπολι ἕνα ναό, διά νά συγκεντρώνωνται οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκεῖ καί νά

τελοῦν τά ὀρθόδοξα μυστήρια. Καί ἀπό αὐτό τό γεγονός καταδεικνύεται ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι στήν Κωνσταντινουπολι αὐτήν τήν χρονική περίοδο δέν ἐπικοινωνοῦσαν μέ τούς αἱρετικούς ἐπισκόπους και κληρικούς, πρίν αὐτοί καταδικασθοῦν ἀπό Σύνοδο, καί προτιμοῦσαν νά μείνουν χωρίς ναό, διότι ὅλους τούς εἶχαν καταλάβει οἱ αἱρετικοί. Αὐτό, σέ ἀνάλογο περίπτωσι, το ἀναφέρει ὡς γεγονός ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

«....Παράδειγμα, τό τόν ἅγιον Ἀθανάσιον ὑπό Κωνσταντίου τοῦ βασιλέως παρακαλούμενον μίαν ταύτην χάριν παρασχέσθαι, τοῦ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἕνα ναόν παραδοῦναι τοῖς Ἀρειανοῖς εἰς τό συνάγεσθαι,κατανεῦσαι, ἄνπερ ἐν Κωνσταντινουπόλει

λήψοιτο καὐτός τήν αὐτήν χάριν, τοῦ συνάγεσθαι τούς ὀρθοδόξους ἐν ἑνί ναῷ κατεχομένῳ ὑπό Ἀρειανῶν» (Φατοῦρος 549, 833,47).

Εκκλησιαστικά νέα 20/3

Οι Σχολές Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς σήμερα Τρίτη 20/3 θα λειτουργήσουν ως εξής:
-Στη σχολή του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος στις 6:30μμ, θα μιλήσει ο παθολόγος –ογκολόγος Νικόλαος Καρβούνης με θέμα «Αγωγή υγείας στη σύγχρονη εποχή».
-Το θέμα « Αναζητώντας της ευτυχία χωρίς χάρτη ή πυξίδα» θα παρουσιάσει η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Δήμητρα Χαμπέση στη σχολή γονέων του Ιερού Ναό Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως στις 7:00μμ.
-Για τους κινδύνους εκ της προόδου της Γενετικής, θα μιλήσει ο πανεπιστημιακός Καθηγητής Δημήτριος Παπαευαγγέλου, στις 7:00μμ στη σχολή του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Καμινίων.
- Με θέμα «Ἡ λεκτική κακοποίηση της γυναίκας μέσα στη σχέση» θα μιλήσει η ψυχολόγος Θεοδώρα Νικολαϊδου στη σχολή του Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Νέου Φαλήρου στις 6:00μμ.
………………………………………………………………….
Σήμερα Τρίτη 20/3 θα γίνουν οι ακόλουθες ομιλίες:
Ο Αρχιμ. Εφραίμ Παναούσης θα μιλήσει με θέμα Ἡ υπακοή στο θέλημα του Θεού» στις 6:45μμ στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Βύρωνα.
-Ο πρωτοπρεσβ. Γεώργιος Μεταλληνός θα αναπτύξει το θέμα «Ορθοδοξία και ελευθερία» στις 6:30μμ στην αίθουσα της Χ.Ο.Ν.-Περικλέους 11 στον Πειραιά.
-«Ο Ιησούς Χριστός, σημείον αντιλεγόμενον» είναι το θέμα της ομιλίας που θα αναπτύξει η κ. Σμαράγδα Μακρή στην Ορθόδοξη Χριστιανική Γωνιά-Κάνιγγος 12 στην Αθήνα στις 6:30μμ.
- Στην αίθουσα των Ορθοδόξων Χριστιανικών Ενώσεων (Ρήγα Φερραίου στο Μοσχάτο) στις 5:00μμ, θα μιλήσει ο κοινωνικός λειτουργός Ισίδωρος Σταματέλος με θέμα Ὑπεραγία Θεοτόκος η Μεγαλόχαρη῾ και θα προβληθεί σχετική ταινία.
…………………………………………………………….
Στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου σήμερα Τρίτη στις 5:30μμ θα γίνει υποδοχή τεμαχίου του Τιμίου Σταυρού από τον Σεβασμιώτατο Μητροπ. Κηφισίας κ. Κύριλλο.

Α΄ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ.

Ευρίσκεται κανένας να έχει αυτήν την αγάπην, να κάμη καθώς έκανε και ο δεσπότης; Βαρύ σε φαίνεται. Δεν ημπορείς να το κάμεις αυτό, κάμε άλλο: μη πουληθής εσύ σκλάβος, μόνον πούλησε τα πράγματά σου, δώσε τα όλα ελεημοσύνην, το κάμνεις; Ακόμη βαρύ σε φαίνεται και αυτό. Ας έλθωμεν παρακάτω. Δεν ημπορείς να δώσης όλα σου τα πράγματα, δώσε από τα μισά, δώσε από τα τρίτα ένα, δώσε από τα πέντε ένα. Ακόμη βαρύ σε φαίνεται; Κάμε άλλο, δώσε από τα οκτώ, δώσε από τα δέκα ένα, το κάμνεις; Ακόμη βαρύ σε φαίνεται. Κάμε άλλο, μη κάμης ελεημοσύνην, μη πουληθής σκλάβος, ας έλθωμεν παρακάτω: μη πάρης το ψωμί του αδελφού σου, μη πάρης το εξωφόρι του, μη τον κατατρέχης, μη τον τρως με την γλώσσαν σου. Μήτε και αυτό το κάμνεις; Ας έλθωμεν παρακάτου, κάμε άλλο: τον εύρηκες τον αδελφόν σου μέσα εις την λάσπην και δεν θέλεις να τον εβγάλης. Καλά, δεν θέλεις να του κάμης καλό, μη του κάμης κακόν, άφησέ τονε. Πως θέλομεν να σωθούμεν, αδελφοί μου; Το ένα μας φαίνεται βαρύ, το άλλο βαρύ. Που να πάμε, παρακάτου δεν έχομε να κατεβούμεν. Ο Θεός είναι εύσπλαγχνος, ναι, μα είναι και δίκαιος, έχει και ράβδον σιδηράν.

Συνεχίζεται.

Επιστολαί Αγ. Νεκταρίου

Επιστολή 14^η

Εν Αθήναις τη 25 Οκτωβρίου 1905

Θυγάτηρ εν Κυρίω αγαπητή. Έμαθον, ότι νοσταλγείς και επιποθείς να ίδης τους γονείς σου και τα αδέλφια σου. Επειδή φοβούμαι μήπως η νοσταλγία σου αύτη είναι αιτία όλης ταύτης της αθλίας καταστάσεώς σου και επειδή θέλω να εκλείψη αύτη, και επειδή και εγώ θέλω να σε ίδω πως έχεις, διότι ανησυχώ και ίνα μεταβληθώσιν αι παραστάσεις σου και συν αυταίς η κατάστασίς σου, σοι δίδω την άδειαν να έλθης δια μίαν εβδομάδα να μας ιδής και να αναχωρήσης.

+Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος.

Ο Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ απαντά στον Τήνου Νάξου και Αιγαίου παπικό κ. Νικόλαο:

Ο Εκλαμπρότατος Αρχιεπίσκοπος των εν Τήνω, Νάξω και Αιγαίω Ρωμαιοκαθολικών κ. Νικόλαος στις 12/3/2012 εξέδωκε «ανοικτήν επιστολήν προς κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως» όπως την επιγράφει, με την οποία ευγενώς μας επικρίνει όχι με θεολογικά επιχειρήματα όπως θα ανέμενε κανείς, αλλά με συναισθηματικές προσεγγίσεις επιδιδόμενος σε ένα κήρυγμα αγαπισμού και αποπειρώμενος να θεμελιώσει το συγκρητιστικό οικουμενισμό εν τη πράξει με ευγενείς ωραιολογίες, που «κνήθουν» τα ώτα των ακουόντων, αλλά που απέχουν παρασάγκας από την αλήθεια.

Είναι πασίδηλον ότι οι οικουμενιστικοί κύκλοι κατακρεουργούν τα Κυριακά λόγια της Αρχιερατικής προσευχής εις το 17ο κεφ. του κατά Ιωάννην ευαγγελίου στ. 21-25 «ίνα πάντες εν ώσι» αποσιωπώντες δολίως την όλην πρότασιν του Κυρίου ως και τα του ιδίου περιεχομένου επόμενα χωρία που απευθύνει ο Σωτήρ του κόσμου στον Αρχίφωτο Πατέρα Του λέγων: «Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευσόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ, ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας. και εγώ την δόξαν ην δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμεν, εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, ίνα ώσι τετελειωμένοι εις εν, και ίνα γινώσκη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας. πάτερ, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ ἐμοῦ, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου.»

Αποσιωπούν και αποκρύπτουν τα ανωτέρω Κυριακά λόγια απομομώνοντες εξ αυτών τέσσερις λέξεις για να στηρίξουν την κακοδοξία των και δι’ αυτής την νόθευσιν της αληθούς πίστεως διότι ο Κύριος της Εκκλησίας προσεύχεται υπέρ της ενότητος των παιδιών Του με πρότυπον όμως τον Τριαδικό τρόπο υπάρξεως του αιωνίου Θεού, δηλ. εν αληθεία, αληλοπεριχωρήσει και πιστότητι και όχι ασφαλώς εν αιρέσει, διαστρεβλώσει της Θείας Αποκαλύψεως, εν πλάνη και απομειώσει των δογματισθέντων υπό του Παναγίου Πνεύματος.

Ο ιερός Μάρκος ο Ευγενικός εις την επιστολή του «τοις απανταχού της γης» γράφει: «Προ χρόνων πολλών απεσχίσθη της Δυτικής Εκκλησίας, της Ρώμης φαμέν, το περιώνυμον άθροισμα εκ της των ετέρων τεσσάρων αγιωτάτων Πατριαρχών κοινωνίας, αποσχοινισθέν εις έθη και δόγματα της Καθολικής Εκκλησίας και των Ορθοδόξων αλλότρια» και συνεχίζει «Πόθεν ουν ημίν ανεφάνησαν όντες ορθόδοξοι οι δια τοσούτων χρόνων και τοσούτων πατέρων και διδασκάλων κριθέντες αιρετικοί;»

Ο Ρωμαιοκαθολικισμός δεν έχει την αποστολική πίστη εφ’ όσον το filioque, η κτιστή χάρις, το πρωτείο ως προνόμιο παγκοσμίου δικαιοδοσίας, τα υπέρτακτα έργα, το καθαρτήριο αποτελούν βασικά και αδιαπραγμάτευτα δόγματά του.

Δεν έχει έγκυρα εισαγωγικά μυστήρια, ιερωσύνη και ευχαριστία, διότι έχει αποσχισθεί από την Καθολική Εκκλησία του Χριστού και ισχύει δι’αυτόν ο επικυρωμένος από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο Α Κανών του Μ. Βασιλείου ορίζων «οι της Εκκλησίας αποστάντες ουκ έτι έσχον την Χάριν του Αγίου Πνεύματος εφ’ εαυτούς· επέλιπε γαρ η μετάδοσις τω διακοπήναι την ακολουθίαν... απορραγέντες, λαϊκοί γενόμενοι, ούτε του βαπτίζειν, ούτε του χειροτονείν είχον εξουσίαν, ούτε ηδύναντο Χάριν Πνεύματος Αγίου παρέχειν, ης αυτοί εκπεπτώκασι».

Ο Ρωμαιοκαθολικισμός κατά τον Αγ. Γρηγόριο τον Θεολόγο δεν έχει αποστολική διαδοχή διότι η Ορθοδοξία του φρονήματος βεβαιώνει την Αποστολική διαδοχή και η κακοδοξία του φρονήματος την καταλύει: «Το μεν γαρ ομόγνωμον και ομόθρονον, το δε αντίδοξον και αντίθρονον· και η μεν προσηγορίαν, η δε αλήθειαν έχει διαδοχής», Αγ. Γρηγορίου Θεολόγου (Εις τον Μ. Αθανάσιον η , PG, 1089).

Ο Ρωμαιοκαθολικισμός δεν μπορεί να αποβάλη τον παποκεντρισμό του, παλαιότερο και νεώτερο γιατί τον έχει επισφραγίσει δια των αποφάσεων δέκα τριών δικών του «Οικουμενικών» Συνόδων.

Θυμίζουμε τις διακηρύξεις του «αγιοποιηθέντος» από τον Ρωμαιοκαθολικισμό Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ με την Εγκύκλιο Ut Unum Sint (1995) (10): «Η Καθολική Εκκλησία έχει την πεποίθηση ότι διατήρησε τη διακονία του διαδόχου του Αποστόλου Πέτρου, του Επισκόπου Ρώμης, που ο Θεός ίδρυσε “ως παντοτεινή και ορατή αρχή και θεμέλιό της ενότητας”» (παράγρ. 88).

Και, «Είμαι πεπεισμένος ότι έχω στο σημείο αυτό μία ιδιαίτερη ευθύνη... να βρίσκω μία μορφή άσκησης του πρωτείου, το οποίο, χωρίς ν’ αποποιηθώ με κανένα τρόπο την ουσία της αποστολής του, ν’ ανοίγεται σε μία νέα κατάσταση» (παράγρ. 95). Ταυτόσημη άλλωστε είναι και η διακήρυξις του παπικού Πρωτείου από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ στό Φανάρι το 2006 και υπενθυμίζομε την οδηγία του Βατικανού του Ιουλίου 2007 με τις γνωστές «Απαντήσεις» με τις οποίες ο νυν Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ χαρακτήρισε «ελλειματικές» τις Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες επειδή δεν έχουν κοινωνία με τον δήθεν διάδοχο του Πέτρου.

Ο όσιος πατήρ ημών Ιουστίνος Πόποβιτς γράφει: «Το ορθόδοξο δόγμα, μάλλον δε το παν-δόγμα περί της Εκκλησίας, απερρίφθη και αντικατεστάθη δια του λατινικού αιρετικού παν-δόγματος περί του πρωτείου και του αλαθήτου του πάπα, δηλαδή του ανθρώπου. Εξ αυτής δε της παναιρέσεως εγεννήθησαν και γεννώνται συνεχώς άλλαι αιρέσεις: το Filioque, η αποβολή της Επικλήσεως, τα άζυμα, η εισαγωγή της κτιστής χάριτος, το καθαρτήριον πυρ, το θησαυροφυλάκιον των περισσών έργων...».

Οι προυποθέσεις που τίθενται βιβλικώς από τον Θεό Λόγο για την ενότητα και κοινωνία των εις Χριστό πιστευόντων κατά τα ανωτέρω, είναι η κοινή και αΐδιος δόξα του Τριαδικού Θεού. Εν άλλοις λόγοις η ενότητα του κτιστού ανθρώπου με τον άκτιστο Θεό Λόγο πραγματοποιείται μόνο με την άκτιστη θεοποιό ενέργεια και δόξα του Τριαδικού Θεού. Αλλ’ αυτή η θεοποιός δόξα παρέχεται δια του Χριστού εν Αγίω Πνεύματι, αποκλειστικά και μόνο στο μυστηριακό σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.

Ο Ρωμαιοκαθολικισμός απορρίπτει δογματικώς τον άκτιστο χαρακτήρα της θεοποιού χάριτος και επομένως η οποιαδήποτε κοινωνία μαζί του θα είναι και θα παραμένει μόνο σε ανθρώπινο κτιστό επίπεδο. Οι Ρωμαιοκαθολικοί κάνουν σύγχυση θεολογίας και οικονομίας στον Τριαδικό Θεό, ορατός καρπός της οποίας είναι το filioque.

Συγκεκριμένα αποκλείοντας την εμπειρία της άκτιστης Θείας Χάριτος και της Θεοποιού άκτιστης Δόξας αρνούνται ουσιατικά την κοινωνία κτιστού και ακτίστου, αρνούνται δηλαδή το μυστήριο της πραγματικής κοινωνίας Θεού και ανθρώπου, ως εκκλησιαστικό γεγονός. Αρνούνται στην πράξη την ίδια την έννοια της Εκκλησίας.

Όλα τα παραπάνω συνδέονται αρρήκτως με το filioque για την αποδοχή του οποίου ιδιαίτερα συγχέουν οι Ρωμαιοκαθολικοί τα υποστατικά με τα φυσικά προσόντα του Θεού και ειδικώτερα συγχέουν την αΐδια εκπόρευση του Αγ. Πνεύματος, ως Θείου Προσώπου με την φανέρωση του Αγίου Πνεύματος ως κοινής άκτιστης ενέργειας του Τριαδικού Θεού.

Σύμφωνα όμως, με την Αγιοπνευματική και δογματική εμπειρία της Εκκλησίας κατά τους δέκα (10) πρώτους αιώνες η έκφανση, ως οικονομία του Αγ. Πνεύματος, που φανερώνεται και λειτουργεί «εκ Πατρός δι’ Υιού εν Αγίω Πνεύματι» είναι εκείνη που μας ενοποιεί ακτίστως με τον Τριαδικό Θεό.

Κατά συνέπεια εφ’ όσον ο Ρωμαιοκαθολικισμός δεν αποδέχεται την περί ακτίστου χάριτος θεολογία, πράγμα που εκφράζεται θεσμικά και με το filioque δεν είναι εφικτή καμμία θεολογική Εκκλησιολογική και Αγιοπνευματική ενότητα μαζί του.

Δράττομαι της ευκαιρίας απαντώντας γενικά στον κ. Νικόλαο, να απαντήσω και στον γνωστό δίγαμο, τον προσφυώς αποκαλούμενο «Καρδινάλιο Φραντζολίνι», που αυτόκλητα άνευ πανεπιστημιακής καθέδρας, έχει αναλάβει ρόλο τιμητού των Εκκλησιαστικών προσώπων και πραγμάτων, λέγων ότι η Αγία μας Χώρα δεν είναι προτεκτοράτο των Η.Π.Α., αλλά κράτος δικαίου του οποίου η εν συναλληλία λειτουργούσα Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία, διέπεται υπό των Ι. Κανόνων και των Νόμων του.

Η Ιεραρχία της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος δεν αποδέχεται τους εκβιασμούς των Σιωνιστικών διεθνών Κέντρων, όπως απεδέχθη δυστυχώς η Ιεραρχία της αδελφής ομοδόξου Σερβικής Εκκλησίας για την Ισλαμοποίηση του Κοσσόβου, καρατομώντας αδίκως και αντικανονικώς τον Κανονικό Επίσκοπο Ράτσκας και Πριζρένης κ.κ. Αρτέμιο, όπως απεδείχθη πασιδήλως πλέον από την γνωστή Απόφαση 1410/2010 του Στ Ποινικοῦ Τμήματος του Αρείου Πάγου της χώρας μας, που κονιορτοποίησε τα ψεύδη της Σερβικής Ι. Συνόδου και της Σερβικής Πολιτείας κατά του δήθεν «καταχραστού» και όντως αγίου Επισκόπου Ράτσκας και Πριζρένης κ.κ. Αρτεμίου.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ