Σήμερα, χωρίς προλόγους ας δούμε νοερά τον Σωτήρα να πορεύεται από την Ιερουσαλήμ στη Γαλιλαία και έξω από το κύριο έργο Του να φέρνει τη σωτηρία στη Σαμαρείτιδα. Διότι έργο Του βέβαια ήταν γι’ αυτόν η σωτηρία των Ισραηλιτών (Ματθ. ιε΄ 24) προς τους οποίους και ήλθε, αλλά επειδή εκείνοι έδειξαν απείθεια, βγαίνοντας από αυτούς έρχεται στη Σαμάρεια δίνοντας αυτό το σημάδι, ότι από την Ιερουσαλήμ θα κηρυχθεί σε όλα τα έθνη το Ευαγγέλιο. Ο Κύριος βέβαια πήγαινε προς την Γαλιλαία, επειδή όμως έπρεπε να περάσει μέσα από την Σαμάρεια, το πέρασμά Του από αυτήν δεν το αφήνει χωρίς κέρδος, και μάλλον εάν πρέπει να αποβλέπουμε στην αλήθεια, πρέπει να πούμε πως η συζήτηση της Σαμαρείτιδας με τον Σωτήρα δεν έγινε τυχαία, αλλά Αυτός που όλα τα τακτοποιεί για το συμφέρον των ανθρώπων, προβλέποντας τη σωτηρία να έρχεται στους Σαμαρείτες, περνά από αυτόν τον δρόμο. Διότι ήταν πιο σωστό να πήγαινε ευθεία μέσω της Ιεριχώ προς την Γαλιλαία. Είναι όμως φανερό ότι ήθελε να περάσει μέσα από τη Σαμάρεια. Και έφτασε αυτή την ώρα κατά την οποία η γυναίκα θα ερχόταν στην πηγή να πάρει νερό. Και για το από πού προέρχονται οι Σαμαρείτες και τι σημαίνει το όνομά τους και για ποιο λόγο θεωρούσαν το δικό τους όρος άξιο για να προσκυνούν και να λατρεύουν και γιατί οι Ιουδαίοι τους θεωρούσαν μιασμένους, θα τα διηγηθώ συνθέτοντας από τις Άγιες Γραφές σύντομο λόγο.
Ομιλία εις την Κυριακή της Απόκρεω Του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
1. Την περασμένη Κυριακή η Εκκλησία εμνημόνευε την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Θεού προς εμάς που παρουσιάζεται με την παραβολή του σεσωσμένου ασώτου. Την σημερινή Κυριακή διδάσκει περί της μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως του Θεού, χρησιμοποιώντας μια καλή τάξι και ακολουθώντας τις προφητικές φωνές· διότι, λέγει, «θα σου ψάλω, Κύριε, έλεος και κρίσι», και «μια φορά ελάλησε ο Θεός και άκουσα τα δυο αυτά, ότι το κράτος είναι του Θεού και ιδικό σου, Κύριε, το έλεος, διότι εσύ θ’ αποδώσης στον καθένα κατά τα έργα του».
2.Το έλεος λοιπόν και η μακροθυμία προηγείται της θείας κρίσεως. Πραγματικά ο Θεός, έχοντας και περιέχοντας κατ’ εξοχήν όλες τις αρετές, και όντας συγχρόνως δίκαιος και ελεήμων, επειδή το έλεος δεν συμβαδίζει με την κρίσι, σύμφωνα με το γραμμένο, «να μη ευσπλαγχνισθής πτωχό κατά την κρίσι», ευλόγως ο Θεός κατένειμε το καθένα στον καιρό του· τον παρόντα καιρό τον ώρισε για την μακροθυμία, τον μέλλοντα για την ανταπόδοσι. Γι’ αυτό τα τελούμενα στην Εκκλησία η θεία χάρις διέθεσε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε εμείς αντιλαμβανόμενοι τούτο, ότι την συγγνώμη για τα αμαρτήματα λαμβάνομε από τα εδώ συμβαίνοντα, να σπεύσωμε, όσο ζούμε ακόμη στον παρόντα βίο, να επιτύχουμε το αιώνιο έλεος και να καταστήσωμε τους εαυτούς μας αξίους της θείας φιλανθρωπίας. Διότι εκείνη η κρίσις, η τελευταία, είναι ανηλέητος γι’ αυτόν που δεν έδειξε έλεος.
"ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ'' Ψάλλει ο βυζαντινός χορός των Αγιοκυπριανιτών Πατέρων
Η
πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η
μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος
Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν
Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως
του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως
αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) Φεβρουαρίου, μνήμη της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΦΩΤΕΙΝΗΣ της Σαμαρείτιδος, εις την οποίαν ωμίλησεν ο Χριστός εν τω φρέατι,
και των συν αυτή (ήτοι των πέντε αυτής αδελφών και των δύο αυτής υιών, και Σεβαστιανού του Δουκός).
Φωτεινή η Αγία του Χριστού Μεγαλομάρτυς είναι η Σαμαρείτις εκείνη περί της οποίας διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος εις το Ιερόν αυτού Ευαγγέλιον, ότι συνωμίλησε με τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εις το φρέαρ του Πατριάρχου Ιακώβ και επίστευσεν εις αυτόν. Αύτη η μακαρία, μετά την εις ουρανούς Ανάληψιν του Κυρίου και την του Αγίου Πνεύματος κατάβασιν εις τους θείους Αποστόλους κατά την ημέραν της Πεντηκοστής, εβαπτίσθη υπό των Αποστόλων μετά των δύο υιών της και των πέντε αδελφών αυτής, οίτινες, όλοι ομού, αφού ηκολούθησαν τους Αγίους Αποστόλους, εκήρυττον την πίστιν του Χριστού από τόπου εις τόπον και από χώρας εις χώραν, επιστρέψαντες πολλούς ειδωλολάτρας από την ασέβειαν εις την Ορθόδοξον του Χριστού Πίστιν.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :
Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
Η Ουκρανία καί τό αναγνωριστικό σήμα τής νέας Αυτοκρατορίας --- του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Η
παγκόσμια σιωνιστική συμμαχία, προέλευσης Αγγλοσαξονικής, στήν προσπάθειά της
νά στήσει τήν δική της παγκόσμια αυτοκρατορία, τήν Αυτοκρατορία τής μίας
Παγκόσμιας Τράπεζας, καταφεύγει - σύνηθες αυτό - στό ιδεολόγημα τής δημοκρατίας
καί τής ελευθερίας. Καί τώρα, στόν ύστατο αγώνα της (σημ. υπέρ ελευθερίας καί
δημοκρατίας), καλλιεργεί τό σύνθημα : «Δέν είμαι ούτε μέ τούς Ρώσους ούτε μέ
τούς (Αγγλοσάξονες) Αμερικανούς». Δέν παραλείπει, βεβαίως, νά κατηγορεί τόν
Ρώσσο Πρόεδρο κ. Πούτιν, ότι επιχειρεί νά ανασυστήσει τήν καταρρεύσασα
Σοβιετική (Ρωσσική) Αυτοκρατορία.
Έχοντας, λοιπόν, υπόψη τά ανωτέρω, έγραφα πρόσφατα :