ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ.

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=85&t=7841

Προβαίνω εις εν διάβημα συν Θεώ αρκούντως σοβαρόν το οποίον ενέχει ίσως πολλούς κινδύνους. Έρχεται όμως ώρα και νυν εστί που πρέπει να σταθούμε άνω των περιστάσεων. Η συνείδησις, η φωνή της εσωτέρας υποστέσεώς μας, εξεγείρεται και μας ωθεί προς ενέργειες τοιαύτες και τοσούτες που ιλιγγιά ο νους εις την ενατένησίς τους. Ανάγκη λοιπόν προς εξευμένησιν της εξεγειρομένης συνειδήσεως απαιτούσε την εκπλήρωσίν της.                                                                                                                       

Και γίνομαι σαφέστερος:                                                                                                   
Απευθύνομαι σε ιερέα του Θεού του Υψίστου και καθιστώ γνωστά τα υποτιθέμενα άγνωστα πεπραγμένα των καιρών μας.                                                                                         
Η παναίρεσις του Οικουμενισμού η οποία επί ένα αιώνα έχει εισχωρήσει εις την Εκκλησία μας και στην κυριολεξία στέκεται ως οδοστρωτήρ ο οποίος τείνει να ισοπεδώσει κάθε έννοια αντιστάσεως. Πάγιες και σώζουσες αλήθειες του παρελθόντος παραδεδομένες με αίματα από τους Αγίους Πατέρες μας σήμερα παραγκωνίζονται, απεμπολούνται, δεν ισχύουν. Ομιλεί ο προκαθήμενος επί παραδείγματι για «δύο Εκκλησίες» για την Ορθοδοξία και τον παπισμό και άλλες εκκλησίες. Δεν αντίκεινται αυτό εις το Πιστεύω μας; Δεν ομιλεί εκεί η διαχρονική Εκκλησία αλανθάστως; «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν».    Και έρχεται τώρα ο του Φαναρίου να μας διευκρινήσει τα αδιευκρίνηστα; Εν τοιαύτη περιπτώσει δεν είναι αίρεσι αυτό;  

  H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ - RESURRECTION DAY

Οι θεολογικά εκφραγκευμένοι διεξάγουν ουνίτικο διάλογο

Γράφει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός στο βιβλίο του : «Οφειλή αγάπης» (Η διάσταση Ενωτικών-Ανθενωτικών, Ορθόδοξη Οικουμενικότητα και παγκοσμιοποίηση, η πρόταση των Τριών Ιεραρχών), εκδόσεως Ορθοδόξου Κυψέλης σελ. 10:  

«Οι θεολογικά εκφραγκευμένοι διεξάγουν ουνίτικο διάλογο, δεχόμενοι τον Πάπα ως κανονικό επίσκοπο της Εκκλησίας του Χριστού και τον «μνημονεύουν», πολλοί δε από αυτούς έχουν προχωρήσει στην ένωση με τον παπισμό, κοινωνώντας με τους παπικούς, όπως ομολόγησε ήδη το 1971 ο πατριάρχης Αθηναγόρας και πειστικά έχει υποστηρίξει σε πρόσφατο βιβλίο του ο συνάδελφος κ. Αθανάσιος Σακαρέλλος.  Στην περιοδική έκδοσι ομωνύμου αδελφότητος Λονδίνου «Μέγας Αθανάσιος» Σεπτέμβριος 1990 αρ. φύλ. 30 αναφέρει:  «Πληροφορούμεθα από έγκυρες πηγές ότι ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου έχει ηλεγμένας πληροφορίας ότι ο Οικουμενικός (εννοεί τον Δημήτριον) έχει εις τα Δίπτυχά του το όνομα του αντιχρίστου πάπα της Ρώμης». 

Ο μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης:

«δια να κάμη κανείς έλεγχον σωτήριον πρέπει να είναι ελεύθερος παθών μεμπτών. Να έχη αγάπην και διάνοιαν φωτεινήν. Διότι όταν δεν συνέρχωνται τα στοιχεία αυτά, τότε ο ελέγχων δεν ελέγχει, αλλά πυρπολεί την Εκκλησίαν. Εξαίρεσιν αποτελεί η περίπτωσις κινδύνου αιρέσεως. Τότε σοφοί και άσοφοι, ακάθαρτοι και καθαροί τη καρδία πρέπει να εξεγείρωνται και να ελέγχουν». 

(περιοδικό Αγιορειτική Βιβλιοθήκη 1964).                                                                                                                                   

Ὁ προορισμὸς τῆς ὁδοῦ τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ σωτηρία μας, μᾶς λέει ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας:

«Γιατί ὅπως τὰ αἰωρούμενα βάρη, ὅταν σπάσουν τὰ δεσμὰ, ποὺ τὰ συγκρατοῦν, κατευθύνονται πρὸς τὴν γῆ ἀναζητῶντας τὸν κεντρικὸ τόπο, ἔτσι καὶ τὰ σώματα τῶν Ἁγίων. Ὅσο εἶναι προσηλωμένα στὴ γῆ, μένουν δεμένα μὲ τὴν φθορὰ καὶ βασανίζονται. Ὅταν ὅμως φανῆ ἡ ἐλευθερία, θὰ κατευθυνθοῦν μὲ ἀσυγκράτητη ὁρμὴ πρὸς τὸν Χριστὸ βρίσκοντας τὸν δικό τους τόπο. Δείχνοντας ὁ Απόστολος Παῦλος ὅτι εἶναι ἀσυγκράτητη ἐκείνη ἡ ὁρμή, τὴν ὀνομάζει “ἁρπαγή”, “Ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα”».

Η συμπερίληψις ονόματος τινος εις τα Δίπτυχα είναι ένδειξις ότι ο τοιούτος αναγνωρίζεται ως Ορθόδοξος.

Έγραφε ο μητροπολίτης Φιλάρετος προκαθήμενος της εν Διασπορά Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας σε επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπον Ιάκωβον της Ελληνικής Αρχ/πής Β. και Ν. Αμερικής: 

«Διαμαρτυρόμεθα κατά της «Οικουμενικής Δοξολογίας» ως και κατά της υπό του Πατριάρχου Αθηναγόρου συμπεριλήψεως εις τα Δίπτυχα του ονόματος του Πάπα Ρώμης και πασών των ομολογιών Ανατολικών τε και Δυτικών, γεγονός το οποίον ανηγγέλθη εις το μήνυμα των Χριστουγέννων της Αυτού Παναγιότητος.                                                                                                                                  
Η συμπερίληψις ονόματος τινος εις τα Δίπτυχα είναι ένδειξις ότι ο τοιούτος αναγνωρίζεται ως Ορθόδοξος. Εάν η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος διέταξεν την διαγραφήν του ονόματος του Θεοδώρου Μοψουεστίας από τα Δίπτυχα, ότε η διδασκαλία εκείνου ευρέθη υστερουμένη Ορθοδοξίας, πως δύναται τότε Πατριάρχης ή Επίσκοπος το νυν να συμπεριλάβη εις τα Δίπτυχα, τους ούτε κατ΄ όνομα ανήκοντας εις την Ορθόδοξον Εκκλησίας, και οι οποίοι τουναντίον συνεχίζουν να διακηρύττουν διδασκαλίας ασυστάτους προς τα δόγματά Της;                                                              
Ενώνεσθε με τους ετεροδόξους, ουχί εν αληθεία αλλ΄ εν αδιαφορία προς αυτήν».                                               (Οrthodox Russia 1969 No 5, Oρθόδοξος Τύπος 1-11-1969).                               

Μνήμες δόξας και ξεριζωμού

Κωνσταντίνος Χολέβας.

Δύο επέτειοι συγκινούν την εθνική μνήμη αυτές τις ημέρες. Στις 17 Μαίου συμπληρώθηκαν εκατό ακριβώς χρόνια από τη Συνθήκη του Λονδίνου της 17ης Μαίου 1913 (30 Μαίου με το νέο ημερολόγιο). Με τη Συνθήκη αυτή έληγε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος υπέρ των Ορθοδόξων Χριστιανικών χωρών και με σημαντική ήττα των Οθωμανών Τούρκων. Η δεύτερη επέτειος είναι της 19ης Μαίου 1919 , όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάσθηκε στη Σαμψούντα και κήρυξε τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Ήταν ένας κακός οιωνός για το μέλλον του Μικρασιατικού Ελληνισμού, που ξεριζώθηκε ολοκληρωτικά μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Παράδεισος η Εκκλησία.

Σε μια ομιλία του  “Περί μετανοίας”  ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι: 

Ποιο λιμάνι υπάρχει ωσάν την Εκκλησία; Ποιος Παράδεισος μοιάζει με την δική σας σύναξη; Δεν υπάρχει εδώ φίδι, που σχεδιάζει το κακόν, αλλά ο Χριστός, που σχεδιάζει την μυστηριακή  ζωή. Δεν υπάρχει η Εύα, που ρίχνει κάτω με τρικλοποδιά, αλλά η Εκκλησία, που ανορθώνει. Δεν υπάρχουν εδώ φύλλα δένδρων, αλλά ο καρπός του πνεύματος. Δεν υπάρχει εδώ φράχτης με αγκάθια, αλλά αμπέλι θαλερό. Εάν βρω ένα αγκάθι, το μετατρέπω σε ελιά, διότι όσα υπάρχουν εδώ δεν έχουν το  αναγκαστικό αδιέξοδο της φύσεως, αλλά έχουν τιμηθή με την ελευθερίαν, της μετά ώριμον σκέψιν, αποφάσεως. Εάν δέ βρω έναν λύκον, τον μεταβάλλω σε πρόβατο, χωρίς να μεταβάλλω την φύσιν, αλλά μετατρέπω την απόφασιν.

Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία

Ο Αββάς Ιωάννης με μερικούς ακόμη αδερφούς επήγαιναν να επισκεφτούν κάποια πολύ μακρινή σκήτη. Περπατώντας νυχτωθήκανε κι ο Μοναχός που τους είχαν δώσει για οδηγό έχασε το δρόμο. Οι αδερφοί το κατάλαβαν κι ερώτησαν το Γέροντα ιδιαιτέρως.
- Τι πρέπει να κάμωμε τώρα, Αββά; Αν εξακολουθήσουμε να προχωρούμε, κινδυνεύουμε να χαθούμε σ'αυτήν εδώ την απέραντη έρημο.
- Αν δείξωμε πως καταλάβαμε ότι έχασε το δρόμο θα ντραπή και θα στεναχωρηθή ο αδερφός, είπε ο αγαθός Γέροντας. Θα προφασιστώ καλλίτερα πως είμαι κουρασμένος και δεν μπορώ να περπατήσω άλλο και ας μείνουμε εδώ να ξημερώση.
Έτσι κι έκανε για να μη λυπήση τον αφηρημένο οδηγό.