ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

1. Μὲ προσοχὴ διάβασα τὴν ἀπὸ 16 Μαρτίου 2012 ἐπιστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο γιὰ λήψη μέτρων ἐναντίον τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ καὶ ὅλων τῶν ἀντιοικουμενιστῶν καὶ ὑπερασπιστῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ πικράθηκα πολύ, γιατὶ ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ζητάει τὴν τιμωρία τῶν τέκνων της λόγῳ τῆς μεγάλης στοργῆς καὶ γνήσιας ἀγάπης, ποὺ τρέφει γι᾽ αὐτά!..

Ἐνοχλεῖται, γιατὶ δὲν ἀκολουθοῦν τὸ δικό της οἰκουμενιστικὸ βηματισμὸ καὶ ἀντιδροῦν στὶς συμπροσευχὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους. Δυστυχῶς, κοντεύουμε νὰ χάσουμε τὸν πνευματικό μας προσανατολισμὸ καὶ τὴν ἐλευθερία τῆς πίστεως καὶ νὰ δεχτοῦμε ὅτι οἱ οἰκουμενιστὲς ἐνεργοῦν ὀρθοδόξως καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι διχαστικῶς καὶ αἱρετικῶς!

2.Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἡ περὶ Αὐτὸν Ἱερὰ Σύνοδος ἀγωνιοῦν καὶ θλίβονται γιὰ τὶς δηλώσεις καὶ ἐκδηλώσεις τῶν ἀντιοικουμενιστῶν καὶ βλέπουν κινδύνους γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀδικαιολόγητη ἡ ἀνησυχία τους. Κανένας ποτὲ δὲν σκέφτηκε νὰ πλήξει τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων. Ἡ μεγάλη ἀγωνία καὶ θλίψη δὲν βρίσκεται στὸν Πατριάρχη καὶ τὴ Σύνοδό του, ἀλλὰ στὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα παρακολουθοῦν τὴν Μητέρα Ἐκκλησία νὰ ἀπευθύνεται στὶς ἄλλες "ἀδελφὲςἐκκλησίες", μὲ ἀδιαφορία γιὰ τὶς δογματικὲς διαφορές, νὰ συγχρωτίζεται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ ἐκδηλώνεται ἀδελφικῶς!

3. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παρακολουθεῖ κάθε κίνηση καὶ ἐκδήλωση, ποὺ συμβαίνει στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔχει σχέση μὲ τὶς δραστηριότητες τῶν οἰκουμενιστῶν. Ἀνησυχεῖ ἰδιαίτερα, ὅταν οἱ πιστοὶ δὲν συμφωνοῦν μαζί του καὶ διαμαρτύρονται. Ὁ ἴδιος ἐμφανίζει τὶς ἀπόψεις του καὶ τὶς ἐπιλογές του πάντα ὀρθές, ἀφοῦ συμφωνεῖ καὶ ἡ περὶ Αὐτὸν Σύνοδος. Δὲν ξέρω πόση ἐλευθερία ἔχουν οἱ συνοδικοὶ Ἀρχιερεῖς καὶ πόσο θάρρος διαθέτουν νὰ ἐκφράσουν τυχὸν ἀντίθετες ἀπόψεις, τόσο κατὰ τὶς συνεδριάσεις ὅσο καὶ δημοσίως. Τὰ τελευταῖα εἴκοσι χρόνια, ὅσο μπορῶ νὰ θυμᾶμαι, ποτὲ δὲν ἔγινε γνωστὴ κάποια διαφωνία συνοδικοῦ Ἀρχιερέως στὰ ὅσα ὑποστηρίζει ὁ κ. Βαρθολομαῖος. Πάντα συμφωνοῦν ὅλοι γιὰ ὅλα τὰ θέματα. Πάντα ἔχουμε ὁμόφωνες συνοδικὲς ἀποφάσεις! Ὁ καθένας μπορεῖ νὰ μαντέψει τί εἶναι αὐτό, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ὁμοφωνία. Πάντως δὲν εἶναι θεοφιλὴς ἡ τακτικὴ τῆς ἀφωνίας καὶ τῆς δουλικῆς συμπεριφορᾶς. Καὶ ὅμως, οἱ μεγαλόσχημοι τῆς Ἐκκλησίας καυχῶνται γιὰ τὶς ὁμόφωνες ἀποφάσεις, ποὺ λαμβάνουν τὰ διοικητικά τους ὄργανα.

4. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπαγορεύει τὴν ἀμφισβήτηση καὶ κριτικὴ τῶν διμερῶν καὶ πολυμερῶν διαλόγων μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, τῶν διαχριστιανικῶν συναντήσεων στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν καὶ στοὺς ἄλλους παρεμφερεῖς διαχριστιανικοὺς ὀργανισμούς, γιατὶ ἡ συμμετοχὴ σὲ ὅλα αὐτὰ στηρίζεται σὲ ὁμόφωνες πανορθόδοξες ἀποφάσεις. Ὅμως κάποτε πρέπει νὰ ἀναλογιστοῦν οἱ οἰκουμενιστὲς ὅτι οἱ διάλογοι καὶ οἱ συναντήσεις δὲν ὠφελοῦν σὲ τίποτε, κανένα θετικὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἔχουν, ἐνῶ ὁ σκανδαλισμὸς τῶν ὀρθοδόξων εἶναι πολὺ μεγάλος, ἰδίως ἀπὸ τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ τὶς διάφορες θεατρικὲς ἐκδηλώσεις ἀγάπης, ποὺ πραγματοποιοῦνται. Ἆραγε αὐτά, ποὺ σκανδαλίζουν τὸ λαὸ εἶναι μέσα στὰ πλαίσια τῶν ὁμοφώνων καὶ πανορθοδόξων ἀποφάσεων; Ἂν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ἀλίμονο. Ἀποφάσεις ποὺ σκανδαλίζουν καὶ προκαλοῦν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ —εὐφραίνουν ὅμως τοὺς οἰκουμενιστές!—δὲν ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία καὶ ἂς ἐμφανίζονται ὡς ὁμόφωνες.

5. Οἱ ἐκδηλώσεις τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ἀποτελοῦν κίνδυνο γιὰ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἁπλῶς φρενάρουν ἢ καὶ ματαιώνουν τὶς προσπάθειες τῶν οἰκουμενιστῶν, ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν, γιὰ νὰ γίνουμε πιὸ δυνατοὶ στὸν κόσμο! Ἀλλὰ ἡ ἐπιδίωξη αὐτὴ εἶναι καθαρὰ πολιτικὴ καὶ δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει. Ἐμεῖς θέλουμε τὴν ἐπιστροφὴ τῶν ἑτεροδόξων στὴν Μία Ἐκκλησία καὶ ὄχι συνεργασία κοσμική, ἡ ὁποία δὲν ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία. Ὅλες οἱ θεωρίες ποὺ διατυπώνονται, γιὰ νὰ ἀνατρέψουν αὐτὴ τὴν ἁπλῆ ἀλήθεια καὶ τὸ σαφῆ σκοπὸ εἶναι ἔμπνευση τοῦ διαβόλου καὶ τῶν ὀργάνων του.

6. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μὲ τὴν ἐπιστολή του ζητάει ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο νὰ καταδικάσουν ὅσους εἶναι ἀντίθετοι στοὺς οἰκουμενιστές, γιατὶ τὰ ὅσα κάνουν εἶναι ἀστήρικτα καὶ ἀνορθόδοξα καὶ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς ἀποφάσεις "τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν". Ἂν γίνει κάτι τέτοιο, μπορεῖ κανεὶς νὰ ὑπολογίσει πόσοι χριστιανοὶ θὰ μείνουν μέσα στοὺς ναούς; Μὴ ἀλλοιώνουμε τὰ στοιχεῖα. Οἱ οἰκουμενιστὲς εἶναι ἐλάχιστοι, ἐνῶ οἱ ἀγωνιζόμενοι γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία εἶναι πολλοὶ καὶ οἱ ὅποιες ἀπειλὲς δὲν θὰ φέρουν τὸ ἀναμενόμενο ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς ἀποτέλεσμα. Μάταια κοπιάζουν.

" Ορθόδοξος Τύπος" 

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ὁ Οἰκουμενισμός, ὡς ἐκ τούτου, παρουσιάζεται στά μάτια τοῦ κόσμου ὡς προοδευτικός καί οἱ φορεῖς του ὡς ἄνθρωποι εἰρηνοποιοί καί εὐρείας ἀντιλήψεως, οἱ ὁποῖοι φροντίζουν ἀκόμη καί διά τήν οἰκολογία καί τήν διάσωσι τοῦ πλανήτη, ἡ δέ Ὀρθοδοξία ὡς στατική, ἐμμένουσα στά ἀρχαῖα καί μή μετακινουμένη ἀπό τήν Παράδοσί της οὐδέ βῆμα ποδός. Καί ἡ πολιτική ἑνοποίησις καί διακυβέρνησις τῶν ἀνθρώπων μέ τελικό σκοπό τό σφράγισμά τους, κατά τόν τύπο τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, καί ἡ τελική ἐπικράτησις τοῦ Ἀντιχρίστου,βοηθοῦν στήν ἐπικράτησι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι δι’ αὐτοῦ συντελεῖται μία ἐκκλησιαστική ἑνοποίησις καί ἑνιαία διακυβέρνησις τῆς «Ἐκκλησίας» καί μία συμπόρευσις μέ τίς πολιτικές ἐξελίξεις, εἰς τρόπον ὥστε ἡ Ἐκκλησία νά μήν προβάλλη οὐδεμία ἀντίστασι καί προστασία τῶν μελῶν της στήν ἐξελισσόμενη πολιτική κατάστασι καί πνευματική ἀποστασία.

Ἀπό τά ὀλίγα αὐτά πού ἀνεφέρθησαν γίνεται κατανοητό ὅτι ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἡ μόνη στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία σταδιακά ἀποκαλύπτει τό πρόσωπό της καί πάντοτε ἐν σχέσει μέ τήν ἀφομοίωσι ἀπό τόν λαό

τῶν προηγουμένων ἐκτροπῶν της. Οἱ παλαιότερες αἱρέσεις ἀπεκάλυπτον ἐξ ἀρχῆς τήν διδασκαλία των καί οἱ ἀρχηγοί των ἠγωνίζοντο διά τήν ἑδραίωσί των. Ὁ Οἰκουμενισμός ἐκ τοῦ ἀντιθέτου δέν ἀσχολεῖται μέ τήν ἄγρευσι ὀπαδῶν, ἐφ’ ὅσον ἔχει ἐπικρατήσει στούς ποιμένες καί δή τούς Ἐπισκόπους, ἀλλά ἀσχολεῖται μέ τήν συστηματική προπαγάνδα διά τήν ἀλλοίωσι τοῦ φρονήματος τῶν Ὀρθοδόξων καθώς καί μέ τήν ἔντεχνη καί σταδιακή προσέγγισι τῶν αἱρετικῶν.

Ὡς ἐκ τούτου βοηθεῖται ἀφάνταστα ἀπό τήν ἀδιαφορία τοῦ λαοῦ διά τά θέματα τῆς πίστεως καί βεβαίως ἀπό τήν ἀνάθεσί των εἰς τούς Ἐπισκόπους.

Ὅλα αὐτά ἀνεφέρθησαν ἀκροθιγῶς μόνο καί μόνο ἐπειδή ζοῦμε τήν ἐξέλιξι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί προκειμένου νά συνειδητοποιήσωμε τήν αἵρεσι τῆς ἐποχῆς μας, καθώς ἐπίσης καί τόν τρόπο ἐπικρατήσεως καί τούς φορεῖς καί τά ὄργανά της. Ὁ σκοπός μας, ὅμως, εἶναι νά παρουσιάσωμε τίς δύο ἀποτειχίσεις, αὐτές πού προαναφέραμε, ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί νά παρουσιάσωμε τήν ὁδό ἡ ὁποία ἀκολουθήθηκε, ἐν σχέσει μέ τήν περί ἀποτειχίσεως Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας.

"Strength in Unity" : Shame on you ecumenists

The ROCOR's Anathema Against Ecumenism (1983)

Those who attack the Church of Christ by teaching that Christ's Church is divided into so-called "branches" which differ in doctrine and way of life, or that the Church does not exist visibly, but will be formed in the future when all "branches" or sects or denominations, and even religions will be united into one body; and who do not distinguish the priesthood and mysteries of the Church from those of the heretics, but say that the baptism and eucharist of heretics is effectual for salvation; therefore, to those who knowingly have communion with these aforementioned heretics or who advocate, disseminate, or defend their new heresy of Ecumenism under the pretext of brotherly love or the supposed unification of separated Christians, Anathema!

Αίσχος προδότες της ROCOR!

Το ανάθεμα της ROCOR τo 1983 κατά της αιρέσεως του Οικουμενισμού:

 

Τοις βάλλουσι κατά της Εκκλησίας του Χριστού και διδάσκουσιν ότι η του Χριστού Εκκλησία μεμέρισται έν ούτω καλουμένοις «κλάδοις», οίτινες διαφέρουσιν αλλήλων έν διδασκαλία και τρόπω ζωής, ή ότι ή Εκκλησία ούχ υφίσταται όρατώς, άλλ' άπαρτισθήσεται έν τω μέλλοντι, όταν άπαντες οί «κλάδοι» ή τμήματα ή όμολογίαι ή προσέτι και θρησκείαι ένωθώσιν έν ένί σώματι• και οίτινες ού διακρίνουσι τήν ιερωσύνην και τά μυστήρια τής Εκκλησίας άπό τήν ιερωσύνην και τά μυστήρια των αιρετικών, αλλά λέγουσιν ότι το βάπτισμα και ή ευχαριστία των αιρετικών είσίν ικανά προς σωτηρίαν• ωσαύτως, τοις κοινωνούσιν έν γνώσει τοις προμνημονευθείσιν αίρετικοίς ή συνηγορούσι, διαδίδουσι, ή ύπεραμυνομένοις τής καινοφανούς αυτών αίρέσεως του οικουμενισμού έν προσχήματι αδελφικής αγάπης, ή υποτιθεμένης ενώσεως των διαχωρισθένων Χριστιανών,

ΑΝΑΘΕΜΑ

Έτσι τώρα με την ένωσή της η ROCOR δέχεται και επί της κεφαλής της το Ανάθεμά της!!!

Βάζουμε στοίχημα;

Μιά ζωή τρωγόταν ὁ μπάρμπα-Γιάννης κι’ ὁ δάσκαλος. Τοῦ σχολαρχείου ἦταν ὁ πρῶτος, ἀλλά μέ πίστη βουνό. Ὁ δεύτερος, δάσκαλος μέ προοδευτικές ἀντιλήψεις καί δέν τό ‘κρύβε πώς ἦταν μαρξιστής καί δέν πίστευε αὐτά, πού πίστευαν οἱ παλιοί, σάν τόν μπάρμπα-Γιάννη. Κοντοχωριανοί καί φίλοι χρόνια. Κι ἀντίθετοι ἀπ’ τήν ρίζα στίς ἰδέες.

— Μωρέ δέν τά παρατᾶς αὐτά τά συναξάρια καί τίς ἄλλες φυλλάδες, ποῦ διαβάζεις, τόν πείραζε. Ξύπνα μπάρμπα-Γιάννη, ὁ ἄνθρωπος πάτησε στό φεγγάρι κι’ ἐσύ διαβάζεις ἀκόμα παραμύθια!

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Του Μ. Βασιλείου :

ΠΟΙΟΝ ΑΔΙΚΩ, λέει ο πλούσιος, προστατεύοντας αυτά που μου ανήκουν;

Πες μου λοιπόν, τι σου ανήκει; Από που τα πήρες και τα έφερες στη ζωή σου;

Δεν ήρθες στον κόσμο γυμνός; Γυμνός δεν θα επιστρέψεις στη γη; Που τα βρήκες αυτά που έχεις τώρα; Αν πιστεύεις ότι στα χάρισε η τύχη είσαι άθεος, δεν αναγνωρίζεις τον δημιουργό, δεν νοιώθεις ευγνωμοσύνη γι αυτόν που στα έδωσε· αν όμως παραδέχεσαι ότι προέρχονται απ τον Θεό, πες μου για ποιο λόγο στα έδωσε;

Μήπως είναι άδικος ο Θεός και μοιράζει άνισα τα απαραίτητα για τη ζωή; Γιατί εσύ είσαι πλούσιος κι εκείνος φτωχός; Όχι γι' άλλο λόγο παρά για να ανταμοιφθείς εσύ για την καλοσύνη και τη σωστή διαχείριση της περιουσίας, κι εκείνος για να κερδίσει τα μεγάλα έπαθλα της υπομονής. 

Όμως εσύ τα έκρυψες όλα στους αχόρταγους κόλπους της πλεονεξίας· νομίζεις λοιπόν ότι κανένα δεν αδικείς όταν τόσους στερείς από τα αγαθά αυτά;

Ποιος είναι πλεονέκτης; Όποιος δεν περιορίζεται στα απαραίτητα. Ποιος άρπαγας; Εκείνος που αφαιρεί την περιουσία των άλλων.

Εσύ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας; Δεν κρατάς για τον εαυτό σου όσα σου δόθηκαν για να τα διαχειρισθείς προς όφελος όλων; Αυτός που γδύνει τον ντυμένο θα ονομαστεί λωποδύτης αλλά αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό μήπως δεν αξίζει αυτή την ονομασία; 

Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα 'χεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου, τα λεφτά που θάβεις για να μη στα κλέψουν είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις.

http://anavaseis.blogspot.ca/

Οἱ Νεομάρτυρες βοοῦν:

Ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεὸς εἶναι ἡ Παναγία Τριάς!

Την Κυριακή  τῆς Σαμαρείτιδος ἑορτάστηκε λαμπρὰ στὴν Ἱερὰ

Μονὴ Ζωοδόχου Πηγῆς Νέας Ἑλβετίας Ἀττικῆς ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου

Νεομάρτυρος Μιχαὴλ τοῦ ἐκ   Γρανίστης τῆς Εὐρυτανίας, ἀπὸ  τὴν

ἐν Ἀθήναις ἀδελφότητα τοῦ χωριοῦ αὐτοῦ. Ὁ ἔνδοξος Νεομάρτυς

τοῦ Χριστοῦ ἔζησε τὸν 16^ο αἰώνα, ὁμολόγησε μὲ θάρρος στοὺς

Ἀγαρηνοὺς ὅτι ὁ Ἀλλὰχ εἶναι ψεύτικος «θεὸς» καὶ  πὼς ὁ ἀληθινὸς

Θεὸς  εἶναι ἡ Παναγία  Τριάς, τὸν Ὁποῖο μᾶς ἀποκάλυψε ὁ  

Σαρκωμένος Υἱὸς καὶ Λόγος Του, τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Θεότητος καὶ

γιʼ αὐτό, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν φρικτά, τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ στὸ κέντρο

τῆς πόλεως!  Ἀνάλογες εἶναι καὶ οἱ ὁμολογίες ὅλων τῶν μυριάδων  

γνωστῶν καὶ ἀγνώστων Νεομαρτύρων! Ἂν ὅλοι αὐτοὶ εἶχαν τὴν πίστη,

ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες λατρεύουν τὸν ἴδιο Θεό, μὲ διαφορετικὸ ὄνομα

καὶ τρόπο, ὅπως πρεσβεύουν οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστές, τότε δὲ θὰ

εἶχαν κανένα λόγο νὰ ταλαιπωρηθοῦν καὶ νὰ χάσουν τὴ ζωή τους! Ἔτσι

μὲ τὴ στάση τους οἱ οἰκουμενιστὲς καταδεικνύουν τοὺς καλλινίκους

Νεομάρτυρες, ὡς ἰδιότροπα πρόσωπα, φανατικοὺς θρησκόληπτους, οἱ

ὁποῖοι δὲν ἔδειχναν κατανόηση γιὰ τὴν πίστη τῶν ἄλλων «ἀδελφῶν»,

ποὺ ἐπέμεναν νὰ ὁδεύουν πρὸς τὸ Θεὸ ἀπὸ «διαφορετικοὺς δρόμους»!

«Ἀδελφοὺς» ἀποκαλοῦν σύγχρονοι ὑψηλόβαθμοι κληρικοί μας τοὺς

Ἑβραίους καὶ τοὺς μουσουλμάνους! Ἀλλὰ τὸ νέφος τῶν Νεομαρτύρων

βοᾶ πρὸς τοὺς ὀνειροπαρμένους θιασῶτες τῆς πανθρησκείας, ὅτι οἱ «θεοὶ

τῶν ἐθνῶν (εἶναι) δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5)!

"Ο.Τ"

ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΡΑΣΚΑΣ κ. ΑΡΤΕΜΙΟΝ

Τοῦ Πρωτοπρ. π. Θεοδώρου Ζήση

O "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ", καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν συνεργατῶν του ἐξέφρασαν ἐπανειλημμένως τὴν λύπην καὶ τὴν στενοχωρίαν των διὰ τὴν ἄδικον καὶ ἀντικανονικὴν δίωξιν τοῦ ἀγωνιστοῦ καὶ ὁμολογητοῦ Μητροπολίτου Ράσκας καὶ Πριζρένης κ. Ἀρτεμίου πορευομένου ἐπὶ τὰ ἴχνη τῶν Ἁγίων καὶ τοῦ νέου Ἁγίου τῆς Σερβικῆς καὶ τῆς καθόλου Ἐκκλησίας καὶ διδασκάλου του, Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς..

Εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα νὰ φωτίσῃ ὁ Θεὸς τοὺς ἰθύνοντας τὰ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, τρεπομένους ἐσχάτως πρὸς τὸν Παπισμὸν καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸν καὶ παρεκκλίνοντας τῆς ὁδοῦ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς γραμμῆς τοῦ κοινοῦ διδασκάλου των Ἁγίου Ἰουστίνου, νὰ ἐπανορθώσουν τὰ ἀδίκως καὶ ἀντικανονικῶς ἀποφασισθέντα καὶ πραχθέντα καὶ νὰ ἄρουν τὰς ἀφιλαδέλφως ἐπιβληθείσας ποινὰς εἰς τὸν ἀδελφὸν συλλειτουργὸν καὶ συμμαθητήν των παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου σεμνοῦ ταπεινοῦ καὶ ὁσιακῆς βιοτῆς Μητροπολίτην Γέροντα Ἀρτέμιον.

Ἐλπίζομεν δὲ ὅτι καὶ ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἀρτέμιος δὲν θὰ προχωρήσει σὲ ἐνέργειες, ποὺ μεγεθύνουν τὸ χάσμα καὶ δυσχεραίνουν τὴν ἐπικοινωνίαν. Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν χαρήκαμε, ὅταν ἐπληροφορήθημεν ἐγκύρως ἀπὸ τὸ περιβάλλον τοῦ Μητροπολίτου ὅτι εἶναι ἀναληθεῖς καὶ ἀνυπόστατες οἱ φῆμες περὶ τοῦ ὅτι ὁ Ἀρτέμιος ἑτοιμάζει χειροτονίες Ἐπισκόπων. Διότι, ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἡ χειροτονία Ἐπισκόπων ὑπὸ ἑνὸς Ἐπισκόπου εἶναι ἀπολύτως ἀντικανονική, θὰ βρεθοῦμε σὲ δύσκολη θέση ὅσοι ἀγαποῦμε καὶ σεβόμαστε τὸν ὁμολογητὴ Ἐπίσκοπο πρὸς μεγάλην χαρὰν τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ θὰ στραφοῦν ἐναντίον του καὶ ἐναντίον μας.

"Oρθόδοξος Tύπος"

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Η σωτηρία από τον σατανισμόν,  και τον εγωϊσμόν ευρίσκεται μόνον εις την εν Χριστώ θεανθρωποποίησιν του ανθρώπου. Διότι δια της θεανθρωποποιήσεως αποκαθίσταται η αυτοσυναίσθησις και η αυτοσυνειδησία του ανθρώπου και η αίσθησίς του του κόσμου: ο άνθρωπος αισθάνεται και αναγνωρίζει τον εαυτόν του συνυφασμένον με όλα τα όντα και όλα τα κτίσματα, η καθολική ενότης (πανενότης) είναι η πιο πραγματική και πιο άμεσος πραγματικότης δια την συνείδησίν του και την αίσθησίν του. Ο τοιούτος άνθρωπος συνάγει αδιακόπως τον εαυτόν του εν τω Θεώ δια της προσευχής και πίστεως, της αγάπης και δικαιοσύνης, της ευσπλαγχνίας και αληθείας και των λοιπών ευαγγελικών ασκήσεων και αρετών. Αυτή η συγκέντρωσις του ανθρώπου εν τω Θεώ, αυτή η αυτοσυγκέντρωσίς του εν τω Θεανθρώπω, ενισχύει εντός του μέχρι βαθμού αφαντάστου την αίσθησιν και συνείδησιν της πανενότητος του μακροκόσμου. Τότε ο εν Χριστώ άνθρωπος πλημμυρίζει όλην την κτίσιν και όλα τα όντα με την άπειρον αγάπην και ελεημοσύνην του. Και με δάκρυα προσεύχεται δια τους πάντας και τα πάντα, διότι αισθάνεται και γνωρίζει ως ουδείς άλλος, ότι η αγάπη και το έλεος του Χριστού είναι η μόνη σωτηρία των αμαρτωλών και η αθάνατος δόξα των δικαίων. Μέσα εις αυτήν την αγάπην του Χριστού ευρίσκεται όλη η φιλοσοφία της αιωνίου αισιοδοξίας, όπως εις το σατανικόν μίσος ευρίσκεται όλη η φιλοσοφία της ανθρωποκτόνου απαισιοδοξίας. Και ενώπιον του ανθρώπου ορθώνεται και η μία και η άλλη.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ἡ αἵρεσις λοιπόν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ συνίσταται στήν ἄρσι τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας καί στή σταδιακή προσέγγισι,σέ ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο, ὅλων τῶν αἱρετικῶν καί στήν ἀλληλοπεριχώρησι τῶν Ὀρθοδόξων μέ αὐτούς. Αὐτό δηλαδή πού ἐπολεμοῦσαν οἱ Πατέρες, ἐμεῖς πρέπει νά τό ἀγαπήσωμε, αὐτό πού αὐτοί ἀπέφευγαν, ἐμεῖς πρέπει νά τό ἀγκαλιάσωμε, αὐτό πού ἀνεθεμάτισαν ἐμεῖς πρέπει νά τό ἀναγνωρίσωμε, αὐτό πού ἐκεῖνοι ἀπέκοψαν, ἐμεῖς πρέπει νά τό συρράψωμε καί αὐτό πού κατεδίκασαν, ἐμεῖς πρέπει νά τό ἀθωώσωμε. Δι’ αὐτό λέγομε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν εἶναι αἵρεσις ἡ ὁποία προσβάλλει ἤ ἀλλοιώνει ἕνα συγκεκριμένο δόγμα τῆς πίστεως, ἀλλά εἶναι αἵρεσις ἡ ὁποία ἰσοπεδώνει τά πάντα, μεταβάλλει δέ τήν Ἐκκλησία σταδιακά, διά τῆς ἐκριζώσεως καί καταργήσεως, ἀπό Παράδεισο σέ σεληνιακό τοπίο. Τό ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός σήμερα προχωρεῖ εἰς τήν κατάργησιν τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πίστεως σταδιακά καί μεθοδικά, αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τόν ὀργανωμένο πόλεμο κατά τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί ἀπό τό ὅτι, ὅλα ἐνεργοῦνται βάσει προκαθορισμένου σχεδίου, προκειμένου νά τά χωνέψη ὁ λαός καί εἰδικά οἱ μοναχοί.

Τό ὅτι, ἐκ τοῦ ἀντιθέτου, ὁ Οἰκουμενισμός παρουσιάζεται σάν νά μήν καταργῆ τίποτε ἀπό τήν πίστι καί τήν Παράδοσι, οἱ δέ ποιμένες καί δή οἱ Ἐπίσκοποι, νά καμαρώνουν καί νά αὐτοπροβάλλωνται ὡς φύλακες τῆς πίστεως καί προστάτες τοῦ ποιμνίου, αὐτό ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἡ ὑπουλώτερη ἐξ ὅλων τῶν αἱρέσεων · ἡ αἵρεσις πού ἐνεργεῖ σάν τήν σουπιά, ἡ ὁποία μέ τό μελάνι της θολώνει τά νερά καί παίρνει τό χρῶμα τοῦ περιβάλλοντος · ἡ αἵρεσις τῶν ἐσχάτων καιρῶν κατά τούς ὁποίους ὁ διάβολος θά προσπαθήση νά πλανήση καί τούς ἐκλεκτούς.

Αὐτό πού βοηθᾶ ἀφάνταστα τήν ἐπικράτησι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἡ σύγχρονος ἐξέλιξις τῆς ἐπιστήμης, τῆς τεχνολογίας καθώς καί οἱ σύγχρονες κοσμικές ἀντιλήψεις, μετά τῶν ὁποίων ὄχι μόνο συμβαδίζει καί συμπλέει ἄριστα ὁ Οἰκουμενισμός, ἀλλά καί ἐν πολλοῖς τά χρησιμοποιεῖ ὡς ἐργαλεῖα καί ὅπλα πρός ἐπικράτησι. Δηλαδή ἡ ἐπιστήμη καί ἡ τεχνολογία μᾶς ὁδηγοῦν σέ μία ζωή ἄνετη, χωρίς περιορισμούς καί φραγμούς, χωρίς ἄσκησι καί στέρησι καί καταργοῦν οὐσιαστικά τήν ἀσκητική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τήν πτωχεία, τήν ἐγκράτεια καθώς καί τήν στέρησι καί τήν καταπολέμησι τῶν παθῶν. Οἱ δέ σύγχρονες κοσμικές ἀντιλήψεις ὁμιλοῦν γιά ἐπικοινωνία, γιά ἑνότητα, γιά κατάργησι τῶν φραγμῶν, γιά εἰρήνη, ἀγάπη καί συμφιλίωσι καί γιά τό ὅτι πρέπει νά καταργηθοῦν ὅλες οἱπαλαιές ἀντιλήψεις, προκειμένου νά εἰσέλθωμε στό πνεῦμα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ὅλα αὐτά βεβαίως εἶναι ἀρεστά στόν Οἰκουμενισμό, τό πνεῦμα τοῦ ὁποίου εἶναι κοσμικό καί

ἐκκοσμικευμένο, ἀλλά εἶναι ἀντίθετα στήν ὅλη Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας.

Πριν από την οικονομία, κατέρρευσε το έθνος του Γιώργου Λεονταρίτη

....................Όμως, για το σημερινό μας κατάντημα, φέρουμε ευθύνες και εμείς οι ίδιοι. Η οικονομική καταστροφή, δεν ήλθε ξαφνικά από μόνη της. Είχαν προηγουμένως κατεδαφιστεί άλλοι τομείς από το Μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα. Θα πούμε γεγονότα που ενοχλούν, αλλά πρέπει να δούμε την αλήθεια κατά πρόσωπο. Η Μεταπολίτευση απέτυχε παταγωδώς. Το 1974 δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε, ότι δεν έγινε αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά αποκατάσταση της φαυλοκρατίας. Κάτι χειρότερο: Κατεδαφίσαμε τις αξίες μας ως Έθνους. Επρυτάνευσαν προσωπικά συμφέροντα, μικροπολιτικοί υπολογισμοί και στόχοι. Χάριν ιδιοτελών βλέψεων, παραδώσαμε ελαφρά τη καρδία, τους μηχανισμούς του κράτους και καίριους τομείς, όχι μόνον σε μιαν ανερμάτιστη «νέα Αριστερά», αλλά ακόμα χειρότερα, σε μηδενιστές και πολυπολιτισμικούς ολετήρες. Σε ομάδες ανθρώπων χωρίς ηθικούς φραγμούς. Οι «επιτήδειοι» πρώτα πριόνισαν την εθνική συνείδηση, παρέδωσαν την Παιδεία στην αναρχοαριστερά ώστε να στεγνώσουν τις ψυχές των παιδιών μας από το εθνικό και θρησκευτικό συναίσθημα. Θέλουν να πλήξουν την Ορθοδοξία και να την αντικαταστήσουν με την πανθρησκεία.

Τι έγινε λοιπόν; Πριν καταρρεύσει η οικονομία, είχε καταρρεύσει η Παιδεία, που αποτελεί το μέλλον του τόπου. Έπληξαν τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, κτυπούν ανηλεώς την Εκκλησία, εσάρωσαν τις ηθικές αξίες, νοθεύουν την φυλή μας με τους αλλοδαπούς, και διέλυσαν την κοινωνία. Όλα αυτά, δεν τα προσέξαμε, και λίγοι αντέδρασαν. Το ελληνικόν Έθνος είχε υποστεί βαρύτατον πλήγμα, και πολλοί δεν θέλησαν να το παραδεχθούν. Με τέτοιο πολιτικό κόσμο, ήταν επόμενο να υπάρξει διαφθορά. Αφυπνισθήκαμε μόνον όταν η οικονομική συμφορά (που ήταν επόμενο να ακολουθήσει με τέτοιο πολιτικό σύστημα) χτύπησε τις πόρτες όλων μας. Και μπορεί να μην ευθύνεται το σύνολον του πολιτικού κόσμου για τα οικονομικά σκάνδαλα. Ευθύνεται όμως για το ότι έβλεπε την κατάρρευσιν του Έθνους από «προοδευτικούς» και «φιλελεύθερους» και δεν αντέδρασε. Ουσιαστικά, με την Μεταπολίτευση, δεν έγινε «αποκατάσταση», αλλά ΔΙΑΛΥΣΗ της Δημοκρατίας. Εγκαθιδρύθηκε ένα άρρωστο πολίτευμα, παραδομένο σε κάποιους τυχοδιώκτες, όπου ήταν με μαθηματική ακρίβεια βέβαιον, ότι στο τέλος, μετά την διάλυση των πάντων, θα ερχόταν και η οικονομική συμφορά, μαζί με την εκχώρησιν της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας μας. Από την μεταπολιτευτική σήψη, προέκυψαν οι μνημονιακοί ολετήρες, οι οποίοι το μόνο που κατόρθωσαν, ήταν να καταστήσουν την Αριστερά, πρώτη δύναμη. Μα, αν κάποιοι θα έπρεπε να οδηγηθούν στο Γουδί, αυτοί δεν εντοπίζονται μόνον σε ένα κόμμα. Οι ένοχοι της εθνικής συμφοράς, είναι διάσπαρτοι σε πολλούς ιδεολογικούς χώρους. Κατέστρεψε αυτός ο πολιτικός κόσμος τις νέες κυρίως γενεές. Οι γενεές φεύγουν, αλλά μένουν οι σελίδες της Ιστορίας, για να θυμίζουν την ντροπή. Μένουν οι μεταγενέστεροι, που θα ζητούν ευθύνες από την στάχτη μας...

Eφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», 27 Μαΐου 2012

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος:

 και τι εστι καρδία ελεήμων; 

Και είπε: 

Καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως, υπέρ των ανθρώπων και των ορνέων και των ζώων και των δαιμόνων, και υπέρ παντός κτίσματος. Και εκ της μνήμης αυτών και της θεωρίας αυτών ρέουσιν οι οφθαλμοί αυτού δάκρυα. Εκ της πολλής και σφοδράς ελεημοσύνης, της συνεχούσης την καρδίαν, και εκ της πολλής καρτερίας σμικρύνεται η καρδία αυτού, και ου δύναται βαστάσαι ή ακούσαι ή ιδείν βλάβην τινά ή λύπην μικράν εν τη κτίσει γινομένην. Και δια τούτο και υπέρ των αλόγων και υπέρ των εχθρών της αληθείας και υπέρ των βλαπτόντων αυτόν εν πάση ώρα ευχήν μετά δακρύων προσφέρει, του φυλαχθήναι αυτούς και ιλασθήναι αυτοίς, ομοίως και υπέρ της φύσεως των ερπετών, εκ της πολλής αυτού ελεημοσύνης της κινουμένης εν τη καρδία αυτού αμέτρως καθ΄ ομοιότητα του Θεού. (Λόγος 81).

Εκπονήθηκε πρότυπο μεταφοράς ραδιοσήματος μέσω του ανθρωπίνου σώματος

Το Ινστιτούτο Μηχανικών Ηλεκτροτεχνικής και Ηλεκτρονικών (IEEE), το οποίο εκπονεί τα πλέον ποικίλα πρότυπα στον τομέα της ραδιοηλεκτρονικής, δημοσίευσε έγγραφο, που περιγράφει το δίκτυο, το οποίο στο μέλλον μπορεί να γίνει πρωτόκολλο για την επικοινωνία μεταξύ εμφυτευμάτων στο ανθρώπινο σώμα.

Η προδιαγραφή λαμβάνει υπόψη της την ποικιλία των ιδιοτήτων, που προσιδιάζουν στο σώμα και εμποδίζουν τη μεταφορά των αδύναμων ραδιοσημάτων. Στο IEEE τονίζουν ότι το πρότυπο επιτρέπει να δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο, προστατευμένο και γρήγορο κανάλι πληροφόρησης. Η ταχύτητά του μπορεί να φτάσει τα 10 Mbit/sec.

Σύμφωνα με τους εμπνευστές του προτύπου, μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο για την απόκτηση πληροφοριών από ηλεκτροεγκεφαλογράφους, ηλεκτροκαρδιογράφους, αισθητήρες θερμοκρασίας, σφυγμού, οξυγόνου και αρτηριακής πίεσης. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αποστολή σημάτων σε μικροσκοπικούς μηχανισμούς, που έχουν την ευθύνη της έγχυσης στο αίμα φαρμάκων.

http://greek.ruvr.ru/2012_05_29/76391162/

+ f. John S. Romanides : Christ in the Old Testament and the Ecumenical Councils

There is an essential aspect Of the theological presuppositions of all Ecumenical Councils concerning the Person of Christ which is either missing or has been rejected by those following Augustine. This raises the question of whether those who do so really accept these Councils.

With the sole exception of Augustine, the Fathers maintain that Jesus Christ, before His birth from the Virgin Theotokos, in His uncreated Person of the Angel of God, Angel of the Great Council, the Lord of Glory, the Lord Sabaoth, is He who revealed God in Himself to the patriarchs and prophets of the Old Testament. Both the Arians and Eunomians agreed that it was Christ who did this in His person or hypostasis which existed before the creation of the ages, but they insisted that He was created from non-being and is therefore not of the same nature (consubstantial or co-essential) with God, who is alone truly God by nature.

π. Θ. Ζήσης. Σχόλια στην εκκλησιαστική επικαιρότητα.

Δημοσιεύτηκε στις 25 Μάι 2012 από simeronwordpress

π. Θεόδωρος Ζήσης - Σχόλια στην εκκλησιαστική επικαιρότητα (25/5/2012)
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/1ADFD391.el.aspx

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης : Ξέρετε πόσοι κληρικοί και πόσοι θεολόγοι υπάρχουν σήμερα οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα; Και οι οποίοι εμφανίζονται ως ορθόδοξοι!

Οι Πατέρες διεκρίθησαν για τους αγώνες τους εναντίον των αιρετικών. Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει όμως ότι «καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πρ. 20,30). Ξέρετε πόσοι κληρικοί και πόσοι θεολόγοι υπάρχουν σήμερα οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα; Και οι οποίοι εμφανίζονται ως ορθόδοξοι! Και οι οποίοι διεκδικούν να αποκτήσουν οπαδούς και μαθητάς. Γι’ αυτό θα πρέπει ο ποιμένας, ο επίσκοπος, ο πρεσβύτερος, ο διάκονος να προσέχει όχι μόνο τους φανερούς αιρετικούς, οι οποίοι έχουν καταδικαστεί από την Εκκλησία, αλλά να προσέχει και τους κρυφούς αιρετικούς οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα. Κι αν υποθέσουμε ότι ο οικουμενισμός δεν είναι μία καταδικασμένη αίρεση, είναι μία αίρεση η οποία διαστρέφει τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. «Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν»..

Οι οικουμενισταί κληρικοί είναι ανάμεσά μας. Πατριάρχες και αρχιεπίσκοποι και επίσκοποι και θεολόγοι. Γέμισαν οι θεολογικές σχολές από θεολόγους οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα και αλλάζουν τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. 

«Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν». Μήπως τον καιρό αυτό δεν μας απησχόλησε μία τέτοια διεστραμμένη διδασκαλία, η οποία διατυπώθηκε σε μία Μητρόπολη, που έχει σχέση με τους Πατέρας. Η ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος όπου στην «Ακαδημία» έκαναν λόγο να ξεπεράσουμε τους Πατέρες, τους οποίους σήμερα η Εκκλησία τιμά και δοξάζει και λέει τόσους ύμνους. Λαλούντες διεστραμμένα εξ υμών αυτών θεολόγοι του Βόλου, με την προστασία του Μητροπολίτου τους, διαστρέφουν τη διδασκαλία της Εκκλησίας και λένε «να ξεπεράσουμε τους αγίους Πατέρας», «δεν τους χρειαζόμαστε πλέον τους αγίους Πατέρας». Κι ανάμεσά μας λοιπόν. Μην παρεξηγούνται ορισμένοι όταν επισημαίνουμε αυτές τις διαστροφές ακόμη και των θεωρουμένων ορθοδόξων κληρικών, πατριαρχών και αρχιεπισκόπων. Το είχε όμως προφητεύσει ήδη ο Απόστολος Παύλος: «Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν».

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

5. Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί οἱ δύο ἀποτειχίσεις τοῦ 20ου αἰῶνος

Kατά τήν διάρκεια τοῦ 20ου αἰῶνος ἐκδηλώθηκε μία μεγάλη αἵρεσις εἰς τήν Ὀρθοδοξία, ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί αὐτή εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά ὑπάρξουν δύο ἀποτειχίσεις, ἡ μία ἡ λεγομένη τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου καί ἡ δευτέρα ἐντός τοῦ ἁγ. Ὄρους ἀπό τούς μοναχούς, κατά τά ἔτη 1970-1973. Ἄν θά θέλαμε νά ἀξιολογήσωμε τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐν σχέσει μέ τίς παλαιότερες αἱρέσεις καί εἴμεθα εἰλικρινεῖς μέ τούς ἑαυτούς μας, θά ἔπρεπε νά ὁμολογήσωμε ὅτι αὐτή ἔχει προξενήσει τήν μεγαλυτέρα ζημία στήν Ὀρθοδοξία, ὄχι τόσο διότι ἔχει μεταφέρει τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας σέ ἄλλες αἱρέσεις καί σέ ἄλλα στρατόπεδα, ἀλλά κυρίως διότι ἔχει μεταλλάξει ριζικῶς τό φρόνημα τῶν Ὀρθοδόξων, σέ σημεῖο πού νά μήν γνωρίζωμε πλέον τά ὅρια τῆς Ὀρθοδοξίας καί

τῆς Ἐκκλησίας, τήν στάσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στούς αἱρετικούς, τά καθήκοντα τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στήν αἵρεσι πού ἐκδηλώνεται μέσα στήν Ἐκκλησία, τά ὅρια τῆς ὑπακοῆς πρός τούς ποιμένας ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί, κυρίως, νά μήν γνωρίζωμε τήν προσωπική εὐθύνη τοῦ καθενός ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, ὡς πρός τήν καταπολέμησι τῆς αἱρέσεως καί τό κόστος τό ὁποῖο ἀπαιτεῖται νά καταβάλη ὁ καθένας, προκειμένου νά κατασταλῆ ἡ αἱρετική πυρκαϊά.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Father Athanasios Mitilinaios : Apocalypse Chapter 4

Revelation 1: 4-7

The three offices of Christ and the faithful: prophetic, priestly and royal.

John to the seven churches that are in Asia: Grace to you and peace from him who is and who was and who is to come, and from the seven spirits who are before his throne, and from Jesus Christ the faithful witness, the first-born of the dead, and the ruler of kings on earth. To him who loves us and has freed us from our sins by his blood and made us a kingdom, priests to his God and Father, to him be glory and dominion for ever and ever. Amen. Therefore, glory belongs to the One who incarnated, who became a faithful witness, who shed His blood to wash us from our sins because He loves us. So to Him, Jesus Christ, be glory and power forever and ever, as we read at the end of John’s introduction to the book of the Revelation. Again, the Word of God took on flesh. The Word became flesh. He proved to be the Faithful Witness, “o martys o pistos,” and the Firstborn from the dead, only because He loved us. He shed His blood to wash our sins only because He loved us. There was no other reason God did this. 

Μέγας Αντώνιος : Το μυστικό της ευτυχίας η μέτρια ζωή

Ὅσον μετριότερα ζεῖ κανείς, τόσο εὐτυχέστερος εἶναι (εὐδαίμων), γιατὶ δὲν φροντίζει γιὰ πολλά, γιὰ δούλους, γεωργοὺς καὶ ν᾿ ἀποκτήσει ζῷα.

Διότι ὅταν προσηλωνόμαστε σ᾿ αὐτὰ καὶ περιπέσομε ἀργότερα στὶς δυσχέρειες ποὺ τὰ ἐπακολουθοῦν, κατηγοροῦμε τὸ Θεὸ (ὡς αἴτιον).

Ἀπὸ τὴν αὐθαίρετη αὐτὴ ἐπιθυμία μας (τὸν πλοῦτο), ποτίζεται ὁ θάνατος καὶ ἔτσι πλανημένοι μένομε στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς, χωρὶς νὰ μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Ο άνθρωπος, όταν ενσωματωθή με όλην την υπόστασίν του εις τον Χριστόν και πληρωθή όλος δι΄ Αυτού, τότε αποκτά την θεανθρωπίνην αίσθησιν και συνείδησιν της πανενότητος του μακροκόσμου. Και φλέγεται από την συναίσθησιν ότι όλοι είναι υπεύθυνοι δι΄ όλα: οι πόνοι όλων των όντων είναι πόνοι ιδικοί μου, αι θλίψεις όλων των κτισμάτων είναι θλίψεις ιδικαί μου. Οι πάντες εν τω Χριστώ συνιστούν εν θεανθρώπινον σώμα, την Εκκλησίαν, και ο Χριστός είναι η κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας (Κολ. 1,18). Αυτός δίδει την στοχαστικότητα εις την σκέψιν και την αισθητικότητα εις την αίσθησιν παντός χριστιανού, ο Ίδιος καθολικοποιεί την αίσθησιν και την συνείδησιν του κάθε μέλους της Εκκλησίας, ώστε να ζη «συν πάσι τοις αγίοις», εφ΄ όσον ζη εν τω Θεανθρώπω Χριστώ. Δι΄ αυτό και υπάρχει εν τη Εκκλησία η θεανθρωπίνη φιλοσοφία της καθολικής ενότητος (πανενότητος) και η θεανθρωπίνη αίσθησις αυτής.                                                     Από την διάσπασιν και την κατάτμησιν της αισθήσεως και της συνειδήσεως σώζεται ο άνθρωπος μόνον δια της θεανθρωπίνης ζωής. Τοιουτοτρόπως σώζεται και από την εγωϊστικήν απομόνωσιν, η οποία δεν είναι άλλο τι παρά ιδιότυπος σατανισμός. Διότι ο Σατανάς είναι το πλέον απομεμονωμένον ον εις όλους τους κόσμους. Αυτός έχει χάσει τελείως το αίσθημα της πανενότητος του μακροκόσμου. Πράγματι ο Σατανάς είναι Μόνος εν απολύτω εννοία. Δι΄ αυτό ο εγωϊσμός των ανθρώπων, η εγωϊστική απομόνωσίς των, η αποκοπή των από την πανενότητα του μακροκόσμου δεν είναι άλλο τι παρά μία ορμή προς τον σατανισμόν. Διότι ο Σατανάς είναι Σατανάς, επειδή η αυτοσυνειδησία του και η αυτοαίσθησίς του είναι τελείως αποκεκομμέναι από τον Θεόν και από όλα τα άλλα όντα και κτίσματα.                                                                                                                                                        

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

4. Τό Αὐτοκέφαλο τοῦ 1850: Μιά κακή καί λανθασμένη ἀποτείχισις, πού ἰσοῦται μέ σχίσμα.

Aφήνοντας τούς τελευταίους Βυζαντινούς Πατέρες θά ἔλθωμε εἰς τήν ἰδική μας ἐποχή. Κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας θά ἦταν μία, θά λέγαμε, πνευματική πολυτέλεια νά ἀναζητοῦμε ἀποτειχίσεις καί διακοπές μνημοσύνου, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία ὅλη αὐτή τήν χρονική περίοδο ἡ Ἐκκλησία ἐζοῦσε ἐν διωγμῷ, μέ βασικό σκοπό τήν στήριξι τοῦ ὑποδούλου γένους, τήν διατήρησι τῆς ταυτότητός του καί κυρίως τήν προσπάθεια νά μήν ἀλλαξοπιστήση καί ἀφομοιωθῆ μέ τούς κατακτητές, ἤ ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, νά μήν φραγκέψη ἀπό τίς προπαγάνδες καί τίς ἐκστρατεῖες τῶν Παπικῶν καί Προτεσταντῶν «ἱεραποστόλων». Ἄλλωστε οἱ περίοδοι πού ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται ἐν διωγμῷ θεωροῦνται οἱ καλύτερες ἀπό πνευματικῆς πλευρᾶς, διότι ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ζεῖ σταυρικά καί προστατεύει μόνος του τήν πίστι του, ἐλπίζοντας καί στηριζόμενος μόνο στόν Θεό. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Το Βυζάντιόν μας είναι ο διαπρύσιος έρως μας, το προς ό τείνομεν, ως λαός και ως Έθνος , Ιδεώδες μας.

…Το Βυζάντιόν μας είναι ο διαπρύσιος έρως μας, το προς ό τείνομεν, ως λαός και ως Έθνος , Ιδεώδες μας. Είναι ο αστραβής κανών της Ορθοδοξίας μας, ο ακτινοβόλος φάρος μας…. Εις την ψυχήν μας ζή συνεχώς. Το Βυζάντιον δεν απέθανε. Το δικέφαλον πτηνόν περιίπταται ακόμη εις τας Εκκλησίας μας, φαιδρύνει τας όψεις μας και στολίζει τα τέμπλα των ιερών Μοναστηρίων μας….

 H Κωνσταντίνου Πόλη, εις την ψυχήν μας εξακολουθεί να ζή, όχι μόνον ως απλούν συγκλονιστικόν όραμα μιάς τόσον μεγάλης, τόσον ωραίας και τόσον ποθητής Πατρίδος. Όχι μόνον ως αιματωμένη  ανάμνησις δόξης και πόνων που κατέτρωσαν την καρδίαν μας. Όχι μόνον ως φλογερά θεοσέβεια, περιπλακείσα ερωτικώς εις αδιάστατον ένωσιν με την ιδέα της Πατρίδος, αλλά ζή εντός μας, με την δύναμιν βιολογικής ανάγκης, ως περιβάλλον πνευματικόν,  «εν ώ ζώμεν και κινούμεθα», ως πόθος επιστροφής άσβεστος και ως ψυχή του είναι μας. Ζή εις την ψυχήν μας ως πραγματικότης επέκεινα των γηίνων όρων και απαύγασμα μυχίων ονειροπολημάτων, τόσον ευαρέστων και τόσον εναργών….