ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟΝ.

Το εξηγεί ο Μέγας Μακάριος ο Αιγύπτιος με ένα παράδειγμα, λέγοντας : 

«Φιλονικεί, ας πούμε κάποιος με έναν αδελφό και εξετάζοντας διακρίνει, ότι πρώτα συγκρούεται με τον εαυτόν του και αντιλέγει: Να μιλήσω ή να μην μιλήσω; Να απαντήσω σε αυτές τις βρισιές, που μου είπε ή καλύτερα να σωπάσω; Έτσι δηλαδή και τις εντολές του Θεού ακολουθεί, αλλά και δεν εγκαταλείπει την δική του γνώμη, ούτε προτιμά να απαρνηθή εντελώς τον εαυτόν του. Αν λοιπόν η ζυγαριά της καρδιά γείρη έστω και λίγο προς το μέρος της αγάπης του κόσμου, αμέσως ο κακός λόγος φθάνει μέχρι τα χείλη. Κατόπιν ο νους τεντώνεται σαν τόξο από μέσα και χτυπά τον πλησίον με τα λόγια και το κακό φθάνει στα χέρια, καμμιά φορά και σε τραύματα, αλλά και μέχρι τον φόνο. Βλέπουμε λοιπόν από πού άρχισε και που έφθασε μια μικρή κίνηση της ψυχής. Έτσι συμβαίνει σε κάθε αμάρτημα και κάθε πράξη, όπου η κακία κολακεύει και χαϊδεύει το θέλημα της ψυχής με κοσμικές επιθυμίες και σαρκικές ηδονές. Έτσι γίνεται και η μοιχεία, έτσι και η κλοπή, έτσι και η πλεονεξία, έτσι και η κενοδοξία, έτσι το οποιοδήποτε κακόν».

απεφάσισαν ότι εστί μία ανήκουστος του Όρους καινοτομία και ότι υπάρχει η τοιαύτη, μία παράβασις της αρχαίας εκκλησιαστικής παραδόσεως.

Άγιος Αθανάσιος (ο Πάριος) : 

Απεφάσισαν τας τοιαύτας αγρυπνίας και μνημόσυνα επιτελείν τας Κυριακάς και τας μεγάλας εορτάς. Και λοιπόν ούτω έκριναν και ούτως εποίησαν· ήτοι έψαλλον μετά την αγρυπνίαν και τα νεκρικά μνημόσυνα. Απολύσεως γαρ γενομένης του όρθρου, παρευθύς «ευλογητού» γενομένου παρά του εφημερίου, των δε λοιπών ιερέων βαλόντων επιτραχήλια, έψαλλον μετά κηροδοσίας την συνήθη νεκρώσιμον ακολουθίαν, ήτις μέχρι τότε ουκ εγένετο, ουδέ ηκούετο εις όλον σχεδόν το Άγιον Όρος. Οι λογάδες και σπουδαίοι οι εν όλω τω Όρει ευρισκόμενοι και πάντες ομού οι πνευματικοί ταύτην την πράξιν κρίναντες, απεφάσισαν ότι εστί μία ανήκουστος του Όρους καινοτομία και ότι υπάρχει η τοιαύτη, μία παράβασις της αρχαίας εκκλησιαστικής παραδόσεως. Και επομένως εις όποιον μέρος εύρισκον Αγιαννανίτας ήλεγχον αυτούς δεινώς, ονομάζοντες αυτούς καινοτόμους και καταφρονητάς των εκκλησιαστικών θεσμών και διατάξεων. Πολλοί ουν εκ των ελεγχομένων μη υποφέροντες τους τοιούτους ελέγχους και φοβούμενοι το κρίμα της παραβάσεως δια το οποίον εμφανώς αποφασίζει το Πνεύμα το Άγιον: «Μη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι πατέρες σου», ούτοι πάντες από τα κέντρα της συνειδήσεως βαλλόμενοι, προσήλθον εις τον ειρημένον πνευματικόν παπά—Φιλόθεον λέγοντες: Άγιε πνευματικέ του Όρους, ελέγχουσιν ημάς διότι ψάλλομεν μνημόσυνα νεκρών παραβαίνοντες την αρχαίαν παράδοσιν της Εκκλησίας, και τας διατάξεις των θείων πατέρων, οίτινες εκ συμφώνου άπαντες λέγουσιν, ότι τα μνημόσυνα νεκρών να μη γίνωνται εν Κυριακή. Δια τούτο και ημείς πρέπον εστί ίνα παύσωμεν και μη αμαρτάνωμεν».

Εκκλησιαστικά νέα

Σήμερα  Κυριακή, 24/3 , Α΄ Κυριακή των Νηστειών, εορτάζεται η

αναστήλωση των Ιερών Εικόνων. Στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου του

Αρεοπαγίτου, οδού Σκουφά, στην Αθήνα , θα τελεσθεί Συνοδική Θεία

Λειτουργία, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών

και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Τον πανηγυρικό της ημέρας θα εκφωνήσει ο Σεβασμιώτατος

Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος. Στην Θεία Λειτουργία θα λάβουν μέρος

και ενδημούντες στην Αθήνα Κληρικοί άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Προ της Απολύσεως της Θείας Λειτουργίας, θα πραγματοποιηθεί η

Λιτάνευση των Ιερών Εικόνων.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 24 Μαρτίου 2013(ώρα Ελλάδος).

Α ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Κυριακή της Ορθοδοξίας. Προεόρτια Ευαγγελισμού, Αρτέμονος επισκόπου Σελευκείας και Πισιδίας και Ζαχαρίου των οσίων, Παρθενίου ιερομάρτυρος του νέου (1657).

Παραμονὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἀπολυτίκιον Προεόρτιον. Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια, μετὰ χαρμοσύνης προεορτάσωμεν· ἰδοὺ γὰρ Γαβριὴλ παραγίνεται, τῇ Παρθένῳ κομίζων τὰ εὐαγγέλια, καὶ φόβῳ ἅμα καὶ θαύματι· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Κοντάκιον Προεόρτιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐπελεύσει Πνεύματος τοῦ Παναγίου, τοῦ Πατρὸς τὸν σύνθρονον, καὶ ὁμοούσιον φωνῇ, τοῦ Ἀρχαγγέλου συνέλαβες, Θεοκυῆτορ, Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις.

Μεγαλυνάριον.
Ἤγγικεν ἡ λύτρωσις τῶν βροτῶν· Γαβριὴλ γὰρ σπεύδει, χαρμοσύνως πρὸς Ναζαρέτ, βοῆσαι τὸ χαῖρε, τῇ Κεχαριτωμένῃ· τὸν Λόγον γὰρ συλλήψῃ, Πατρὶ τὸν σύνθρονον.

ΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΡΑΣΑ ΚΑΙ ΤΟ 1821

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Χωρίς τον Ορθόδοξο κλήρο δεν θα πετύχαινε η μεγάλη εθνική εξόρμηση του 1821. Ορισμένοι προπαγανδιστές ξεπερασμένων ιδεολογιών αρνούνται τον ρόλο των Επισκόπων και μιλούν μόνο για τον «κατώτερο κλήρο». Κάνουν λάθος και από πλευράς ορολογίας και από ιστορικής απόψεως. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία ανώτερος κλήρος είναι οι Επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι (ιερείς) και οι διάκονοι. Ενώ στον κατώτερο κλήρο ανήκουν ο υποδιάκονος και ο αναγνώστης, οι οποίοι είναι λαϊκοί.

Ο Γάλλος Πρόξενος Πουκεβίλ γράφει ότι 100 Πατριάρχες και Επίσκοποι θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και του Αγώνος. 80 κινήματα έκαναν οι Έλληνες πριν από το 1821 και στα περισσότερα πρωτοστατούσαν Επίσκοποι. Θυμίζω ότι από το 1680 έως το 1700 η Ανατολική Στερεά ήταν ελεύθερη μετά από την εξέγερση δύο Επισκόπων, του Θηβών Ιεροθέου και του Σαλώνων Φιλοθέου.

Το 1821 βάφεται με το αίμα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ και του Πατριάρχη Κυρίλλου Στ΄, του από Ανδριανουπόλεως. Εκτός από τον Επίσκοπο της Πάτρας Γερμανό που ευλόγησε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα και στην Πάτρα, ο Σαλώνων Ησαΐας κηρύσσει την Επανάσταση στη Φωκίδα και θυσιάζεται στην Αλαμάνα. Στην Πάτμο έρχεται γι’ αυτόν τον σκοπό ο Πάτμιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος Παγκώστας και υψώνει και αυτός λάβαρο επαναστατικό. Από τότε δεν ξαναγύρισε στον θρόνο του.

Οι περισσότεροι Επίσκοποι της Πελοποννήσου κλείσθηκαν στη φυλακή του πασά της Τριπολιτσάς από τις αρχές Μαρτίου 1821 και μόνον δύο βρέθηκαν ζωντανοί όταν μπήκαν οι Έλληνες μετά από 6,5 μήνες. Αυτή τη θυσία των ποιμένων ας μην την λησμονούμε.

Στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία. Οι Τούρκοι το πληροφορήθηκαν και στις 9 Ιουλίου 1821 έγινε η μεγάλη σφαγή στη Λευκωσία. Θανατώθηκε ο Κυπριανός και όλοι οι Επίσκοποι και οι Αρχιμανδρίτες του νησιού μαζί με τους προκρίτους.

Πολλοί άλλοι Επίσκοποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον Αγώνα όπως ο Έλους Άνθιμος, ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ο Ανδρούσης Ιωσήφ, ο Ταλαντίου Νεόφυτος. Και στη μεγαλειώδη Έξοδο του Μεσολογγίου ο Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, βοηθός του Μητροπολίτη Άρτης Πορφυρίου, θυσιάζεται ανατινάζοντας τον Ανεμόμυλο.

Όσοι έζησαν την εποχή εκείνη το ομολογούν: Επίσκοποι, ιερείς, απλοί μοναχοί, όλοι έδωσαν το «παρών». Την Ελευθερία μας την οφείλουμε πρωτίστως στα Ματωμένα Ράσα.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Γιορτάζουμε το θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας

Ορθοδοξίας απαυγάσματα

«Ραββί, συ ει ο Υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ»

 Πρώτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα και γιορτάζουμε το θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας, του πιο πολύτιμου θησαυρού που μετουσιώνεται σε πράξη πίστεως και ζωής και εκδηλώνεται στην προοπτική μιας ανεπανάληπτης βιωματικής εμπειρίας. Θυμούμαστε σήμερα την αποκρυστάλλωση της αλήθειας της Εκκλησίας μας από τη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Ιδιαίτερα τη σημαντική αυτή περίοδο που διανύουμε στη βάση μιας ασκητικής πορείας με φόντο την Ανάσταση, η Εκκλησία στοχεύει να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις εκείνες που θα μας κρατούν αγκιστρωμένους στην αλήθεια της σαν βασική προϋπόθεση για να εισέλθουμε στην τροχιά της σωτηρίας που μας προσφέρει η αγάπη του Κυρίου.

Ονομάζεται της Ορθοδοξίας γιατί “ποιούμεθα ανάμνησιν της αναστηλώσεως των αγίων και σεπτών εικόνων επί αυτοκράτορος Μιχαήλ και της μητρός αυτού Θεοδώρας”. Οι εικονομάχοι ανρούντο ουσιαστικά το ίδιο το Πρόσωπο του Χριστού διαδίδοντας την πλάνη ότι δεν είναι αληθινός Θεός. Υποστήριξαν συγκεκριμένα ότι ο Θεός ως Πνεύμα δεν μπορεί να περιορίζεται στα διάφορα υλικά αγαθά, από τα οποία απαρτίζεται η εικόνα. Τελικά, με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που επιχειρούσαν αρνούντο την εικόνα του Χριστού και φυσικά όλων των αγίων της Εκκλησίας, κάτι που συνιστούσε τη χειρότερη μορφή απιστίας.

Η εικονομαχία που εκτυλίχθηκε με τον πιο φοβερό τρόπο για περισσότερο από εκατό χρόνια, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και άφησε πολλές “πληγές” στο πέρασμα της. Πολλοί άγιοι άνθρωποι εκδιώχθηκαν, βασανίσθηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους, υπερασπιζόμενοι την ορθόδοξη πίστη. Μεταξύ των αγίων αυτών μορφών, περιλαμβάνονται και εκείνες του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη και άλλες. Τελικά, το 843 μ.Χ., ύστερα από αγώνες και θυσίες αγίων μορφών που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας και το λαμπρύνουν με την παρουσία τους, έγινε η αναστήλωση των ιερών εικόνων, γεγονός που εορτάζουμε ως θρίαμβο της Ορθοδοξίας.

Η Εκκλησία Σώμα Χριστού

Όταν γίνεται λόγος για την Ορθοδοξία, γίνεται λόγος για το πολυτιμότερο της πίστεως και της ελπίδας. Είναι δυνατόν όμως να οριστεί ή να περιγραφεί αυτό που μετέχει στο μυστήριο του Θεού, στη θεία ζωή, σ΄ αυτήν την ανεξάντλητη ζωή του Θεού που γεμίζει την ανθρώπινη ύπαρξή μας και μέσα στην αμαρτία μας και μέσα στην πτώση μας; “Είναι σχεδόν αδύνατο να δώσουμε έναν ακριβή ορισμό της Εκκλησίας διότι, πράγματι, κανένας ορισμός υπάρχει, ο οποίος θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αποτελεί αναγνωρισμένη δογματική αυθεντία. Η Εκκλησία είναι μάλλον πραγματικότητα την οποία ζώμεν, παρά αντικείμενον το οποίον αναλύομεν και σπουδάζομεν”, σημειώνει χαρακτηριστικά ο Π/Γεώργιος Φλωρόφσκυ.

Αγαπητοί αδελφοί, το σημερινό Ευαγγέλιο μας προσκάλεσε “Έρχου και ίδε”. Και αν αυτός ο ερχομός μας είναι πορεία ταπεινή και καθαρή, που θα περνά μέσα από τη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της ενορίας μας, της Εκκλησίας μας, τότε θα οδηγηθούμε στην ένωσή μας με την Εκκλησία και στην εν Χριστώ αύξηση και αναγέννησή μας, ώστε ο καθένας από μας να μπορέσει να πει τούτο το λόγο, όπως στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Ναθαναήλ: “Ραβί, αληθώς Θεού υιός ει”. Σ΄ αυτή την προοπτική μπορούμε να μιλούμε γι΄ αναστήλωση της εικόνας μας, με όλο το μεγαλείο και την αρχοντιά που της προσέδωσε ο Θεός.

http://www.churchofcyprus.org.cy/index.php

Φώτης Κόντογλου :

ΜΥΣΤΗΡΙΟ: 

«Τὸ κάθε τι εἶνε τυλιγμένο μέσα σὲ μυστήριο. Αὐτὸ τὸ μυστήριο θέλουνε νὰ βγάλουνε οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι. Μὰ ξεγυμνώνουνε τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ κάθε βαθὺ αἴσθημα. Ἀφοῦ καὶ οἱ Χριστιανοὶ τῆς σήμερον θέλουνε νὰ κάνουνε τὸν Χριστιανισμὸ χωρὶς μυστήρια, δηλαδὴ χωρὶς Χριστό. Ἂν δὲν νοιώθεις μυστήριο σὲ ὅ,τι βλέπεις, σὲ ὅ,τι ἀκοῦς, σὲ ὅ,τι πιάνεις, εἶσαι στ᾿ ἀλήθεια πεθαμένος ἄνθρωπος. Θυμᾶμαι τὸν καιρὸ ποὺ ζοῦσα πιὸ φυσικὴ ζωή, πὼς ὅλα μὲ κάνανε νὰ βουτῶ βαθειὰ μέσα μου καὶ νὰ βρίσκω κάποια ἀλλόκοτα πετράδια, καὶ κάποια μαργαριτάρια μιᾶς ξωτικῆς θάλασσας».

Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ :

Η οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Αν παρακολουθήσει κανείς οικουμενίστικα συλλείτουργα και συμπροσευχές, σαν αυτό που έγινε στην Καμπέρα, στην Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Συμβουλίου των δήθεν Εκκλησιών, και σαν αυτά που γίνονται συχνά με τη συμμετοχή ιερέων ομοφυλοφίλων που τολμούν και κρατούν το Άγιο Δισκοπότηρο και γυναικών επισκόπων και ιερειών, η εικόνα υπερβαίνει και το όραμα του Μ. Αντωνίου. Μόνη ελπίδα για να επανεύρει η Εκκλησία την ομορφιά της είναι η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών». Μόνο να μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους. Επειδή μέχρι τώρα δεν το επράξαμε δυναμικά και αποφασιστικά, γι' αυτό παρατείνει ο Θεός επί έτη την οργή του, την αιχμαλωσία των Ορθοδόξων στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τα άλογα κτήνη, τους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας; Όσο απρακτούμε και βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανείς, το βδέλυγμα της ερημώσεως θα ίσταται εν τόπω αγίω.

Διαβάζω : Εκπρόσωποι Εκκλησιών συζήτησαν τις αιτίες της κρίσεως

Συμμετείχαν ο Μητροπολίτης Αχαΐας Αθανάσιος (Εκκλησία της Ελλάδος), ο Επίσκοπος Νεαπόλεως Πορφύριος (Εκκλησία της Κύπρου), ο πρωθιερέας σόριν Σελάρου (Εκκλησία της Ρουμανίας), ο Ρωμαιοκαθολικός ιερέας Πάτρικ Ντεΐλι, Γενικός Γραμματέας της Επιτροπής των Διασκέψεων των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η κα Κατρίν Χάτσινγκερ, εκπρόσωπος της εν Γερμανίᾳ Ευαγγελικής Εκκλησίας παρά την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πρωθερέας Αντώνιος Ηλγίν, τελών χρέη αντριπροσώπου της Ρωσικής Εκκλησίας στις Βρυξέλλες και ο Γραμματέας του Γραφείου της Ρωσικής Εκκλησίας πωθιερέας Ανδρέας Αιλισέγιεφ

....Είδομεν τό φώς τό αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν Πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες, αύτη γάρ ημάς έσωσε....

Η λειτουργία τελείωσε, έκανα υπακοή στον πνευματικό μου πατέρα--εκείνος ξέρει--τώρα γυρίζω σπιτάκι μου αναπαυμένος.....

Υπομονή τέκνον μου, υπομονή, "άχρι καιρού"....
Δεν βλέπεις τέκνον μου τους αδελφούς σου στην Σικελία, στην Καλαβρία που κάνουν υπομονή από το 1054; Οι Πάπες έρχονται και παρέρχονται, ενώ αν σχίσουμε την Εκκλησία....
Τι λέει ο π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος; τα ξέχασες;

π. Θ. Ζήσης - Περί Παραδείσου κατά Άγ. Νικόδημο

Simeron Wordpress

Excerpt from the Synodikon of the Sunday of Orthodoxy

As the Prophets saw, as the Apostles taught, as the Church has received, as the Teachers express in dogma, as the inhabited world understands together with them, as grace illumines, as the truth makes clear, as error has been banished, as wisdom makes bold to declare, as Christ has assured, so we think, so we speak, so we preach, honouring Christ our true God, and his Saints, in words, in writings, in thoughts, in sacrifices, in churches, in icons, worshipping and revering the One as God and Lord, and honouring them because of their common Lord as those who are close to him and serve him, and making to them relative veneration. This is the faith of the Apostles; this is the faith of the Fathers; this is the faith of the Orthodox; this faith makes fast the inhabited world."