Αγαθόκλεια
η Αγία Μάρτυς του Χριστού ήτο δούλη Νικολάου τινός Χριστιανού· επειδή δε η γυνή
αυτού ήτο άπιστος και ασεβής, δια τούτο πολλάς θλίψεις προυξένει εις την
ευλογημένην Αγαθόκλειαν εν διαστήματι ετών ολοκλήρων οκτώ, με σκοπόν να την
φέρη εις την ασέβειαν. Διότι άλλοτε εκτύπα αυτήν εις τον λαιμόν με πέτρας
σκληράς και μεγάλας, άλλοτε εβίαζεν αυτήν με γυμνούς τους πόδας να τρέχη εις
τόπους τραχείς και δυσβάτους, άλλοτε συνέτριβε τα πλευρά της με σιδηρούν
σφυρίον και άλλοτε έκαιε την γλώσσαν της. Επειδή δε μεθ’ όλα αυτά δεν ηδυνήθη
να την καταπείση, δια τούτο έβαλε πυρ επάνω εις τον τράχηλόν της και ούτως
ηνάγκασε την μακαρίαν να χωρισθή από το σώμα και να απέλθη εις τα ουράνια.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 17
Σεπτεμβρίου 2017
ΙΕ ΜΑΤΘΑΙΟΥ.
Σοφίας και τέκνων Πίστεως, Ελπίδος, Αγάπης.
Σοφία η Αγία Μάρτυς
και αι θυγατέρες αυτής Πίστις, Ελπίς και Αγάπη έζων εις την Ρώμην κατά τας
ημέρας του δυσσεβούς αυτοκράτορος Ανδριανού, όστις εβασίλευεν εκεί, παραχωρήσει
Θεού, κατά τα έτη ριζ΄ - ρλη΄ (117 –
138). Oύτος,
έχων ζήλον διάπυρον εις την λατρείαν των ειδώλων των ψευδωνύμων θεών,
προσεπάθει να πείση τους Χριστιανούς, άλλους με κολακείας και άλλους με
απειλάς, όπως θυσιάζωσιν εις τους δαίμονας. Η δε Σοφία ήτο γυνή ευσεβής εις την
πίστιν, ευγενής εις το γένος, και εις την πολιτείαν σεμνή και σωφρονεστάτη,
καταγομένη από μεγάλην τινά πόλιν της Ιταλίας· παραμείνασα δε χήρα εκ νεότητος
είχε μεθ’ εαυτής τας τρεις θυγατέρας της, με τας οποίας έτυχεν εξ ανάγκης να
υπάγουν εις την μεγαλόπολιν Ρώμην· διαμείνασα δε εκεί διήγε ζωήν ενάρετον,
διδάσκουσα και τας θυγατέρας της να μιμώνται την μητέρα αυτών, στολίζουσαι τα
ήθη των με τον φόβον του Κυρίου και τον πόθον της Βασιλείας των ουρανών.
Όσιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος
Αφού είσαι φιλομαθής, γίνε και φιλόπονος.
Διότι μόνο η απλή γνώση, κάνει τον άνθρωπο να φουσκώνει από μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.
π. Θεόδωρος Ζήση : Γιὰ τὶς συμπροσευχὲς οὔτε κουβέντα
Δὲν μποροῦμε, τέλος, νὰ παραλείψουμε νὰ ἐπισημάνουμε
τὴν ἐκκωφαντικὴ σιωπὴ τοῦ κειμένου γιὰ τὸ θέμα τῶν συμπροσευχῶν. Δὲν ὑπάρχει ἐμφανέστερη
καὶ αὐθαδέστερη καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπὸ τὸ φαινόμενο αὐτὸ ποὺ τείνει νὰ
προσλάβει διαστάσεις ἐπιδημικῆς νόσου, μὲ βασικοὺς φορεῖς αὐτοῦ τοῦ
συγκρητιστικοῦ ἰοῦ τοὺς πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τὸν Ἀθηναγόρα μέχρι τὸν
Βαρθολομαῖο, μὲ τὶς κατὰ καιροὺς συναντήσεις καὶ ἀσεβέστατες συμπροσευχὲς μὲ τοὺς
αἱρεσιάρχες πάπες τῆς Ρώμης. Οἱ συμπροσευχὲς αὐτὲς ἀποτελοῦν στὴν πράξη ἐφαρμογὴ
τῶν αἱρετικῶν δογμάτων τῆς διευρυμένης ἐκκλησιολογίας, τῆς βαπτισματικῆς
Θεολογίας κ.τ.λ. Προκαλοῦν ὅμως καὶ κατασκανδαλισμὸ πολλῶν Ὀρθοδόξων, τοὺς ὁποίους
ὠθοῦν ἔξω ἀπὸ αὐτὴν τὴν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας οἱ ποιμένες δὲν προστατεύουν τὰ ἐκκλησιαστικά
της σύνορα καὶ ἀφήνουν ὅλους τοὺς λύκους νὰ κατασπαράσσουν τὸ ποίμνιο.
Θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν σχίσει τὰ πτυχία τους καὶ ὅλες τὶς
ἄλλες θεολογικὲς διακρίσεις ὅσοι ψευδῶς ἰσχυρίζονται ὅτι δῆθεν ἡ μόνη
συμπροσευχὴ ποὺ ἀπαγορεύεται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἡ συμμετοχὴ στὴν Θ. Εὐχαριστία,
τὸ συλλείτουργο. Πρέπει νὰ ντρέπονται καὶ ὅσοι θεολογικὰ εἰσηγοῦνται αὐτὴν τὴν ἄποψη,
ἀλλὰ περισσότερο ὅσοι τὴν ἐφαρμόζουν. Διότι, ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἀποδεικνύονται ἀγράμματοι
καὶ ἀδιάβαστοι, ἔρχονται σὲ σύγκρουση διαχρονικὰ μὲ ὅλη τὴν Ὀρθόδοξη Πατερικὴ
καὶ Ἱεροκανονικὴ Παράδοση, ποὺ ἀπαγορεύει ὁποιαδήποτε ἁπλὴ συμπροσευχή, ἀκόμη
καὶ τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀπαγγελία τοῦ «Πάτερ ἡμῶν».
«Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω» (Ματθ. κδ: 15)
Με ανέκφραστη
οδύνη διαβάσαμε στο επίσημο όργανο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και
Μεγάλης Βρεταννίας «Ορθόδοξος Κήρυξ» κείμενο με τίτλο «Προσλαλιά γενομένη υπό
του Πρωτοσυγκελλεύοντος Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Τροπαίου κ. Αθανασίου», στο
οποίο περιέχονται και τα εξής απίστευτα:
«Εν τω οίκω των
Θυατείρων επραγματώθησαν ευάριθμοι τιμητικαί εκδηλώσεις, περιλαμβάνουσαι
δεξιώσεις και φιλοξενίας. Εν τοις πλουσίοις τούτοις η Ιερά Αρχιεπισκοπή
προσέφερε φιλοξενίαν τη Αυτού Χάριτι τω Αγγλικανώ Κυρίω Rowan Williams μετά της συμβίας αυτού, έτι δε και τω Αγγλικανώ Επισκόπω
Dover Κυρίω Stephen Venner μετά της
ανδρίδος αυτού, αμφοτέρας τας φιλοξενίας ταύτας κατά μήνα Απρίλιον».
Διερωτώμεθα:
1. Κατ΄ αρχήν,
πόσο συνάδει με την Ορθόδοξη Παράδοση και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων η
φιλοξενία «Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου μετά της συμβίας αυτού». Αμνηστεύονται οι
αιρετικοί; Τι είδους «συμβία επισκόπου» είναι η φιλοξενηθείσα;
2. Το τραγικότατον, όμως, είναι η φιλοξενία
ετέρου «αγγλικανού επισκόπου» μετά της ( άκουσον, άκουσον!!!) ανδρίδος αυτού.
Ακούγαμε κατά καιρούς το απερίγραπτο κατάντημα των αιρετικών, έως και
αντιχρίστων, «χριστιανικών παραφυάδων», ότι μαζί με το υπόλοιπον πλήθος των
αιρετικών τοποθετήσεών τους, αμνηστεύουν προσέτι και τη σοδομία, «παντρεύοντας»
μάλιστα σοδομίτας και γομορίτας. Μήπως αγνοούν ότι ο Θεός μετά βδελυγμίας
ετιμώρησε την «παρά φύσιν πράξιν» των Σοδομιτών με την «παρά φύσιν βροχήν»
φωτιάς και θείου; Όμως, το να αμνηστεύωνται και να επιβραβεύωνται οι
επαίσχυντες αυτές συμπεριφορές από ορθοδόξους Επισκόπους, ώστε να παρέχεται
στους σοδομίτας και φιλοξενία εις τας Αρχιεπισκοπάς των και η συγκεκριμένη
μάλιστα φιλοξενία να προβάλλεται με καμάρι μέσα από τις σελίδες του επισήμου
εντύπου εκφραστικού οργάνου της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων, αυτό ούτε στο
εφιαλτικότερο όνειρό μας δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε!.... Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Στὴν ἐποχὴ μας οἱ
κληρικοὶ καὶ οἱ θεολόγοι συνηθίζουν νὰ γράφουν ἐγκωμιαστικὰ κείμενα, ποὺ ἀναφέρονται
σὲ ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποκτήσουν τὴν εὔνοιά τους, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν
στὸ ἄμεσο μέλλον τὰ δικά τους συμφέροντα. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει πολὺ ἡ ὑπεράσπιση
τῆς ἀλήθειας καὶ ἡ διόρθωση τῶν κακῶς κειμένων καὶ τῶν ἀθεοφόβως διαπραττομένων
στὴν Ἐκκλησία. Δὲν ὑπερασπίζονται τὸ ὀρθόδοξο ἦθος καὶ τὴν παράδοση. Δὲν ἐνοχλοῦνται
ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι προκαλοῦν μεγάλη φθορὰ στοὺς Ὀρθοδόξους.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀποτελέσματα τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος, ποὺ ἔχει αἰχμαλωτίσει τοὺς
σύγχρονους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς θεολόγους.
Τη αυτή ημέρα ΙΣΤ΄ (16η) Σεπτεμβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΜΕΛΙΤΙΝΗΣ.
Μελιτινή η Αγία Μάρτυς κατήγετο από την Μαρκιανούπολιν της Θράκης, ήτο
δε κατά τους χρόνους Αντωνίνου βασιλέως και Αντιόχου ηγεμόνος, εν έτει ρξ΄
(160). Αφού λοιπόν η αοίδιμος πολλάς υπέμεινε βασάνους δια προσταγής του
Αντιόχου, επειδή δεν επείθετο να αρνηθή την του Χριστού πίστιν, δια τούτο
παρεδόθη εις την γυναίκα του ηγεμόνος, ίνα δια των κολακειών και περιποιήσεων
εκείνης μεταστραφή προς την γνώμην αυτών. Πλην όχι μόνον δεν ηπατήθη τελείως,
ούτε εμαλάχθη η αρρενόφρων, αλλά και την γυναίκα του ηγεμόνος Χριστιανήν
εποίησεν. Έπειτα δια προσευχής της κατεκρήμνισεν εις την γην τα είδωλα του
Απόλλωνος και του Ηρακλέους, και ως κόνιν ταύτα ελέπτυνε· πολλά δε και άλλα
ποιήσασα θαυμάσια, πολλούς απίστους έφερεν εις την πίστιν του Χριστού. Όθεν δια
την αιτίαν ταύτην απεκεφαλίσθη και έλαβεν η μακαρία τον στέφανον της αθλήσεως.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)