Από την αρχή του Χριστιανισμού, όπως το δείχνει η Καινή Διαθήκη και μάλιστα οι επιστολές του αποστόλου Παύλου, η θεολογία αποτελεί τη ρίζα και το θεμέλιο της πράξεως. Διαφορετικά, η θεολογία εκφυλίζεται σ΄ ένα στεγνό και άχρηστο σύστημα ιδεών, ενώ η πράξη χάνει το βάθος και την ουσία της, καταντά τύπος και, όχι σπάνια, αιρετικός ακτιβισμός. Μ΄ αυτή την προοπτική είναι χρήσιμο και αναγκαίο τις μέρες αυτές, που γιορτάζουμε την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να σκύψουμε στη θεολογία αυτής της κατεξοχήν θεολογικής γιορτής. Το «θαυμαστόν και μέγα» τούτο γεγονός σηματοδοτεί το τέλος της επίγειας δράσεως του Ιησού και συγχρόνως συνοψίζει τη θεολογία όλων των γεγονότων της θείας οικονομίας. Επιβεβαιώνει τον Ευαγγελισμό και την ενανθρώπηση του Κυρίου: Το ανθρώπινο σώμα, το οποίο τότε ενωμένο με τη θεία φύση συνελήφθη εν Πνεύματι αγίω στη μήτρα της Παναγίας μας και γεννήθηκε στη φάτνη της Βηθλεέμ, αυτό το ίδιο αναλαμβάνεται τώρα στους ουρανούς. Διευρύνει τη Μεταμόρφωση: Τη θεϊκή δόξα του Θεανθρώπου, που αξιώθηκαν να δουν οι τρεις μαθητές στο όρος της Μεταμορφώσεως, την ατενίζουν στο όρος των Ελαιών όλοι οι μαθητές. Μπαίνουν στη διάσταση της πνευματικής συχνότητας και βλέπουν τον Θεό με τα μάτια τους!
Απάνω σε μιάν έρημη ακροθαλασσιά -- του Φώτη Κόντογλου
Κ’ εγώ δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα μακρυά από τή ζάλη της πολιτείας. Έβγαλα ένα «άχ!» από τό στήθος μου, σάν τόν άνθρωπο πού ξανάρχεται στή ζωή ύστερ’ από λιποθυμιά. Δεν πέρασε πολλή ώρα, κ’ ένοιωσα τόν εαυτό μου πολύ ευτυχισμένον, ήσυχον καί βλογημένον, όπως ήμουνα άλλη φορά, πρίν πέσω στά δόντια αυτηνής της λυσσασμένης Σκύλλας, της πολιτείας. Έδώ, σ' αυτόν τόν ξερότοπο πού ήρθα, πού δεν έχεις τίποτα απ ’ όσα φχαριστούνε τούς σημερινούς ανθρώπους, καταλαβαίνω πώς είμαι λεύτερος, ύστερ’ από τη σκλαβιά, υστερ’ από τίς χίλιες σκλαβιές, γιά νά μιλήσω καλύτερα, πού σηκώνουμε απάνω στήν καμπούρα μας όσοι ζούμε μέσα στήν αμαρτωλή τή Βαβυλώνα, πού όλο γιά λευτεριές, λογής-λογής λευτεριές μιλά, πράσινες, κόκκινες, πνευματικές, υλικές, μοντέρνες, υπαρξιστικές, αθεϊστικές λευτεριές, λευτεριά πού αποχτιέται μέ τήν άπιστία, μέ τά λεφτά, μέ την άποχτήνωση, μέ τήν άναισθησία, λευτεριά μέ τίς ψευτιές της φιλοσοφίας, λευτεριά με τό σκλάβωμα στίς μηχανές, κι άλλες τέτοιες λευτεριές... Έγώ, δόξα στόν Θεό, βρέθηκα σήμερα άπάνω σέ τούτη τή γλώσσα της ξερής γης, πού τήν τριγυρίζει η θάλασσα δίχως νά τή δροσίσει.
Μια αποκαλυπτική αλήθεια για τους Αλβανοτσάμηδες
Ενώ ακόμη ο εμφύλιος σπαραγμός κατέτρωγε τα σωθικά της πατρίδας και ο ανταρτοπόλεμος «καλά κρατούσε», σε μια κρίσιμη περίοδο που οι κάτοικοι της υπαίθρου, για να αποφύγουν επικίνδυνες περιπέτειες εγκατέλειπαν τα σπίτια τους και το βιο τους και συγκεντρώνονταν στις παράγκες και τα λυόμενα (στα Γιάννενα έμεινε το τοπωνύμιο «στα λυόμενα»), προσπαθώντας να επιβιώσουν με τα κρατικά συσσίτια, ακόμη και τότε οι Αλβανοτσάμηδες της Θεσπρωτίας μηχανεύονταν τρόπους να εισβάλουν στη Θεσπρωτία, την οποία είχαν λεηλατήσει και απογυμνώσει ως πειθήνια όργανα των Ιταλών και Γερμανών.
Με τη λήξη του πολέμου οι Αλβανοτσάμηδες, οικειοθελώς εγκατέλειψαν τη Θεσπρωτία και εγκαταστάθηκαν στις γειτονικές περιοχές γύρω από τους Αγίους Σαράντα. Ως δωσίλογοι και εγκληματίες πολέμου χαρακτηρίστηκαν από τα δικαστήρια. Προτίμησαν να φύγουν παρά να μείνουν και να υποστούν τις συνέπειες των εγκληματικών τους πράξεων.
Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια του ανταρτοπολέμου, στο πλευρό τους είχαν ξενοκίνητους Έλληνες, οι οποίοι στην εσφαλμένη πορεία που είχαν ακολουθήσει, βρήκαν στήριγμα στους στυγερούς εγκληματίες, στους Αλβανοτσάμηδες, για την επιτυχία των καταχθονίων σχεδίων τους.
Πρός Ερευνητές γενετικού Κώδικα --- του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
"Ανανεώνω την έκκλησή μου προς τους γιατρούς να συνταγογραφήσουν θεραπείες που λειτουργούν." (Luc Montagnier). Ανανεώνω κι εγώ τήν έκκληση νά συζητηθεί παγκοσμίως τό θέμα τού εγκεφαλικού θανάτου. Νά γίνει παγκόσμια εκστρατεία, όπως γίνεται γιά τίς εκτρώσεις, εκ μέρους τών ιατρών. Καί μή ξεχνάμε τήν σύνδεση μεταξύ aids καί κορονοϊού. Κοινός παρονομαστής καί στόχος τό ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ασχολούμενοι μέ τήν μελέτη καί τήν διεύρυνση τών θεραπευτικών οριζόντων τής Ιατρικής, μέ τήν αποκωδικοποίηση τού γενετικού Κώδικα, καλούνται νά μάς δώσουν πληροφορίες.
https://kyprianoscy.blogspot.com/
Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Προφήτου ΣΑΜΟΥΗΛ.
Σαμουήλ ο ένδοξος Προφήτης κατήγετο εκ της Αρμαθαίμ Σιφά, εκ του όρους Εφραίμ, υιός ων Ελκανά και Άννης της Προφήτιδος. Ο δε Ελκανά έχων δύο γυναίκας, εκ των οποίων η μεν ονομαζομένη Άννα ήτο στείρα, η δε άλλη, Φεννάνα, είχε τέκνα, ανέβη μετά της Άννης εις τον τόπον Σηλώ, όπου ήτο τότε η Σκηνή και η Κιβωτός· εκεί δε ήτο και ο Ιερεύς Ηλί, και οι δύο υιοί του, ο Οφνί και ο Φινεές. Επειδή δε ο Κύριος απέκλεισε την μήτραν της Άννης και έμεινεν άτεκνος, η δε αντίζηλός της Φεννάνα ελύπει αυτήν, προσηυχήθη αύτη εις τον Θεόν μετά πόνου καρδίας, και εισηκούσθη παρ’ αυτού γεννήσασα δε υιόν τον μέγαν τούτον Προφήτην Σαμουήλ (το οποίον ερμηνεύεται Θεαίτητος) αφιέρωσεν αυτόν εις τον Θεόν. Όθεν, όταν ηυξήθη κατά την ηλικίαν, ελειτούργει εις τον Θεόν, και έγινε μέγας Προφήτης· ο δε Ηλί και οι υιοί του συνετρίβησαν υπό της οργής του Κυρίου και ηφανίσθησαν, διότι παρώργιζον τον Θεόν.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΙΣ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Tό ἰδανικό καί τό ἄριστο θα ‘τανε ἄν συμβάδιζε ὁ τεχνολογικός μέ τόν ἠθικό καί πνευματικό πολιτισμό. Ἄν, δηλαδή, ὑπῆρχε ἁρμονική σύζευξη πνευματικῶν καί ὑλικῶν ἐπιτευγμάτων. Ἀλλά, γιά νά γίνει τοῦτο κατανοητό, θά πρέπει νά διευκρινισθεῖ ἡ ἔννοια τῆς τεχνολογικῆς καί τῆς πνευματικῆς ἀνάπτυξης καί προόδου. Στά νεώτερα χρόνια χρησιμοποιοῦνται οἱ ὅροι «πολιτιστικός» καί «πολιτισμικός», πού προέρχονται ἀπό τό οὐσιαστικό «πολιτισμός» καί ἀποδίδουν κυρίως τη διαφορά ἀνάμεσα στόν τεχνικό πολιτισμό (civilisation) καί στην πνευματική καλλιέργεια (culture). Ἀπ’ τή στιγμή πού ὁ ἀλαζονικός ἄνθρωπος, μέ τίς ἐπιστημονικές καί τεχνολογικές του ἐπιτυχίες, θεώρησε τόν ἑαυτό του αὐτάρκη, ἔλαβε κιόλας διαζύγιο ἀπ’ τό Χριστό καί τήν πίστη. Θεοποίησε, ὄχι μόνο τόν ἑαυτό του, ἀλλά θεοποίησε, κατά κάποιο τρόπο καί τή μηχανή. Ἔχασε και τήν αὐτογνωσία καί τή θεογνωσία.
Μακρυγιάννης:
Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον. Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα: "Δέν βλέπετε ποῦ θέλουν νά κάνουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολύτιμον τζιβαϊρικόν ἔχομεν….
Ζοφερές προτυπώσεις ενός εφιαλτικού μέλλοντος…
Αυτό το ιστολόγιο βρίσκεται υπό εξέταση λόγω πιθανής παράβασης των Όρων Υπηρεσιών Blogger και η πρόσβαση επιτρέπεται μόνο στους συντάκτες
http://scripta---manent.blogspot.com/Χαίρομαι πολύ δ' αὐτήν τήν ἀλληλεγγύην! Ἐννοεὶται ὅτι στηρίζω κι ἐγώ μέ χαράν τόν ἐκλεκτόν ἀδελφόν διαχειριστήν τῆς ἀδίκως διωκομένης ἱστοσελίδος. Εἰς τόν «θαυμαστόν ἀνάποδον κόσμον» (εὐστοχώτατος ὅρος τοῦ Κ. Βαθιώτου διά τήν διεστραμμένην κοινωνίαν πού ζοῦμε) τό «ἀδίκως» πού μόλις ἔγραψα εἶναι «δίκαιον»!
Ο λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.
Ἐπὶ Πατριάρχου, Κων/πόλεως Τιμοθέου τοῦ Α΄ (511–518) ὁ λαὸς τῆς Κων/πόλεως διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτόν καὶ ἔμενε ἀκοινώνητος τῶν Θ. μυστηρίων γιὰ πολλὰ χρόνια, διότι ὁ Πατριάρχης Τιμόθεος δὲν ἤθελε νὰ ἀποδεχθῆ τὴν Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.
Ὅταν
ἀνῆλθε στὸν θρόνο ὁ διάδοχός του, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καππαδόκης (518–520), ὁ λαὸς
μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπαίτησε κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θ. Λατρείας νὰ ἀναγνωσθεῖ στὰ
δίπτυχα ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ κατόπιν νὰ μεταλάβει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ νέου
Πατριάρχη.
Ὁ
νέος Ὀρθόδοξος Πατριάρχης γιὰ κάποιους λόγους ἐδίσταζε νὰ πραγματοποιήσει τὴν
ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ οἱ πιστοὶ ἔμεναν ἀνένδοτοι καὶ ἀπαιτοῦσαν τὸ θέμα νὰ
τακτοποιηθεῖ ἀμέσως. Στὴν προσπάθεια τοῦ Πατριάρχη νὰ ἀναβληθεῖ γιὰ λίγο αὐτὴ ἡ
ἀναγνώριση, ὁ λαὸς τὸ ἀπαίτησε καὶ πάλι δυναμικὰ καὶ πολλάκις.
Tελικά,
μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν σταθερὴ στάση τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἔντονη διαμαρτυρία,
ὑποχρεώθηκε ὁ Πατριάρχης, τὴν ὥρα τῆς μνημονεύσεως κατὰ τὴν Θ. Λειτουργία, νὰ
ἀναγνώσει στὰ δίπτυχα τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Τότε σταμάτησε καὶ ἡ
ἀκοινωνησία τῶν Θ. Μυστηρίων, ἀφοῦ, μὲ τὴν ἀνάγνωση τῶν Διπτύχων,
ἀποκαταστάθηκε ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη.
¨Εφυγε¨ ξαφνικά από την ζωή ο δημοσιογράφος Νίκος Χειλαδάκης
Απέραντη θλίψη στον δημοσιογραφικό προκάλεσε αργά χθες το βράδυ χθες η είδηση του αιφνίδιου θανάτου του Δημοσιογράφου, Τουρκολόγου, Συγγραφέα και συνεργάτη του Focus FM, Νίκου Χειλαδάκη από καρδιακό επεισόδιο.
Ένας μεγάλος Έλληνας πατριώτης που διακρίνονταν για την αξιοπρέπεια και το ήθος του.
Ο Νίκος Χειλαδάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και παρακολούθησε μαθήματα τουρκολογίας στο Παρίσι.
Πέραν των εκατοντάδων άρθρων που έχει γράψει σε εφημερίδες και περιοδικά και τη συνεργασία του με ειδησεογραφικούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς σε θέματα σχετικά με τα ελληνοτουρκικά, είχε συγγράψει αρκετές μελέτες.
Επίσης διετέλεσε επί τέσσερα χρόνια μέλος του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων του Υπουργείου Άμυνας, όπου είχε εκδώσει αρκετές μελέτες του γύρω από τα ελληνοτουρκικά, τις εξελίξεις στην Τουρκία και θέματα γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος.
Είχε εκδώσει τα βιβλία: «Η εμφάνιση των Τούρκων: Μια απάντηση στον Τουργκούτ Οζάλ», «Φάκελος Οτσαλάν» και «Τουρκία: Ένας πονηρός διπλωμάτης», «Μυστική Τουρκία».
Μάλιστα λίγες ώρες πριν ξεκινήσει για το μεγάλο ταξίδι είχε μιλήσει στον Focus FM για τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν.
focusfm.gr / "Ο.Τ."
Andrew the General & Martyr & his 2,593 soldiers
During the reign of Maximian, about the year 289, Antiochus the Commander-in-Chief of the Roman forces sent Andrew with many other soldiers against the Persians, who had overrun the borders of the Roman dominion. Saint Andrew persuaded his men to call upon the Name of Christ, and when they had defeated the Persians with unexpected triumph, his soldiers believed in Christ with him. Antiochus, learning of this, had them brought before him. When they confessed Christ to be God, he had Andrew spread out upon a bed of iron heated fiery hot, and had the hands of his fellow soldiers nailed to blocks of wood. Antiochus then commanded some thousand soldiers to chase the Saints beyond the borders of the empire. Through the instructions of Saint Andrew, these soldiers also believed in Christ. At the command of Antiochus, they were all beheaded in the mountain passes of the Taurus mountains of Cilicia.