Μαρίας Μαντουβάλου, Καθ. Φιλοσοφικής Αθηνών : “Οι αρνητές του Ελληνικού έθνους δεν μπορούν να ανήκουν σε αυτό”

Οι έμποροι των εθνών, εκκλησιαστικοί και λαϊκοί, εδώ και πολλά χρόνια έχουν συντονιστεί με τα κατά τόπους φερέφωνά τους, τα καλυπτόμενα κάτω από τον επιστημονικό μανδύα και την κρατική εξουσία, για να ξεθεμελιώσουν τις ιστορικές και θρησκευτικές μνήμες και κατά συνέπεια και τις εθνικές ταυτότητες των λαών. Προνομιακή θέση σ’ αυτήν την επιχείρηση μετάλλαξης και αλλοίωσης κάθε εθνικού, πνευματικού και θρησκευτικού βιώματος έχουν, η Ελλάδα ως ιστορικός εθνικός και γεωγραφικός χώρος, και η Ορθοδοξία ως αναπόσπαστο και απαρέγκλιτο θεμέλιό της.

Η προτροπή του πρωτεργάτη της ελευθερίας των Ελλήνων ότι πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα Υπέρ Πίστεως και έπειτα Υπέρ Πατρίδος, έχει περιπέσει τα τελευταία χρόνια στον κάδο της λήθης. Στον ίδιο που έχουν ριχτεί και η ιστορική μνήμη και η θρησκευτική και εθνική ταυτότητα από τους μασκοφόρους της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας που έχουν αποδυθεί στον αγώνα της φίμωσης της Ελληνορθόδοξης παιδείας.

ORTHODOXY AND HERESY -- by Protopresbyter fr. George D. Metallinos

PHILOKALIAN DISTINCTION BETWEEN ORTHODOXY AND HERESY 

1.   Introduction

It is a known fact that a precise definition of Orthodoxy as a Church is impossible, because “Orthodoxy-Church” is a Divine-human magnitude and, as far as its divine element is concerned, it supersedes every intellectual-logical conception. So, if we wished to somehow define Orthodoxy, we could say the following:  Orthodoxy is the presence of the Uncreated in the world and in History, and the potential of the created to become sanctified and attain theosis. A (Christian) Deismus: “Deus Creator, sed non Gubernator” (A God Creator, but not Governor) – is a pure delusion, orthodoxically speaking. The Time-less and supra-Time element is constantly within the world and within Time, so that it may sanctify Time and transform it into the Time of the divine Kingdom, into eternity (see the words of the Apostle Paul:  “It is necessary for this perishable thing to clothe itself with imperishability, and this mortal thing to clothe itself with immortality” – Cor.I, 15:53).

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν

 

Τη ΙΗ΄ (18η) Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΛΕΟΝΤΟΣ Πάπα Ρώμης.

Λέων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού και των διαδόχων αυτού Μαρκιανού και Λέοντος, δια δε την υπερβολικήν αυτού σωφροσύνην και καθαρότητα και δια το ειλικρινές και άμεμπτον της ζωής του εχειροτονήθη υπό της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος Επίσκοπος της παλαιάς Ρώμης εν έτει υμ΄ (440). Οσίως δε και ορθοδόξως ποιμάνας το εαυτού ποίμνιον, ηφάνισε καθ’ ολοκληρίαν τας των αιρετικών Μανιχαίων και Πελαγιανών βλασφημίας εν Ιταλία. Ήτο δε ο μακάριος Λέων και κατά τον καιρόν της Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου των εξακοσίων τριάκοντα Πατέρων, ήτις συνεκροτήθη εν Χαλκηδόνι εν έτει υνα΄ (451) και η οποία, ακολουθούσα εις την διδασκαλίαν του Αγίου τούτου Λέοντος, του Αγίου Φλαβιανού και άλλων της Ορθοδοξίας προμάχων, πολλά μεν εξέθετο και εδογμάτισε περί της Ορθοδόξου Πίστεως, κατά κράτος δε ανέτρεψε τα δόγματα των αιρετικών εκείνων, οίτινες εφλυάρουν μίαν φύσιν και μίαν ενέργειαν και θέλησιν εν τω προσώπω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του Θεού ημών.

Εἶναι ποτέ δυνατόν; -- Τοῦ κ. Δηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

Εἶναι ποτέ δυνατόν, ἐνῶ ὑφίσταται καί δρᾶ καταλυτικῶς εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, νά συγκαλῆται κατ’ αὐτάς πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀρνεῖται ἐν τῇ πράξει νά ἐπιληφθῆ πρωτίστως τοῦ µείζονος τούτου θέµατος Πίστεως. Εἶναι ποτέ δυνατόν Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἴτε λαϊκός, εἴτε µοναχός, εἴτε Κληρικός νά ἀποδεχθῆ καί ἀναγνωρίση ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς φωνή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Σύνοδο ἀποτελουµένη ἀπό δεδηλωµένους Οἰκουµενιστάς, δηλαδή αἱρετικούς, φιλοπαπιστές, συγκρητιστές, κοινωνικούς πρός κατεγνωσµένες ἀρχαῖες αἱρέσεις, ὅπως ὁ Μονοφυσιτισµός, διῶκτες ὀρθοδόξων ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, καινοτόµους, ὑποστηρικτές τῆς Βαπτισµατικῆς, συναφειακῆς καί µεταπατερικῆς Θεολογίας, καταφρονητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἀρνητές τῶν ἱερῶν παραδόσεων;

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὡραιότατον κείμενον! Συγχαρητήρια, κ. Κάτσουρα! Προφανῶς, οἱ ὑποδυόμενοι τούς ὀρθοδόξους «ἐπίσκοποι» («Πειραιῶς» κ. Μεντζελόπουλος, «Ναυπάκτου» κ. Βλάχος κ.ἄ.) ἐμπαίζουν Θεόν καί ἀνθρώπους!

‘Eπέτειος Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου

 

Η 17η Φεβρουαρίου 1914, ημέρα Ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, είναι ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ένδοξης ιστορίας του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Τον Φεβρουάριο του 1914 χρειάστηκε μια εβδομάδα για να λάβει σάρκα και οστά ένας διαχρονικός πόθος των Βορειοηπειρωτών. Πρώτη ξεσηκώθηκε η Xειμάρρα, στις 9 Φεβρουαρίου, με αρχηγό τον θρυλικό Σπύρο Mήλιο. Στις 16 Φεβρουαρίου κηρύχτηκε η αυτονομία στους Αγίους Σαράντα και το Δέλβινο και στις 17 ανακηρύχθηκε η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.

Η Βόρειος Ήπειρος, παρά το γεγονός δύο διαδοχικών απελευθερώσεών της μέσα σε διάστημα λίγων ετών τον 20ό αιώνα, βρίσκεται ακόμα στο έλεος και υπό την αυταρχική εξουσία του αλβανικού κράτους και οι αδελφοί μας βιώνουν μια σειρά από δυσμενείς φυλετικές διακρίσεις σε βάρος τους.

Κατάσχονται περιουσίες Βορειοηπειρωτών, κατεδαφίζονται οικίες, δολοφονούνται αθώοι όπως ο Αριστοτέλης Γκούμας και ο Κώστας Κατσίφας επειδή μιλούσαν, ζούσαν και δρούσαν ελληνικά και οι Βορειοηπειρώτες Έλληνες βιώνουν μια αδιάκοπη κατάσταση καταπίεσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους αλλά και εκείνων που απορρέουν από την αναγνώρισή τους ως μέλη Εθνικής Μειονότητας εντός της αλβανικής επικράτειας.

Η Ε.Α.Α.Σ. αποτίνει φόρο τιμής στους αγωνιστές που οδήγησαν τα πράγματα στην Ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου την 17η Φεβρουαρίου του 1914 και προτρέπει τους νέους μας να ακολουθήσουν τα πρότυπα της ανδρείας και της αρετής, που πρωτοστάτησαν στους εθνικούς αγώνες του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

https://www.kaliterilamia.gr/2021/02/blog-post_397.html   ---   "O.T."

ΟΣΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ELON MASK

 

Reading from the Synaxarion:

Theodore the Tyro, Great Martyr

Saint Theodore who was from Amasia of Pontus, contested during the reign of Maximian (286-305). He was called Tyro, from the Latin Tiro, because he was a newly enlisted recruit. When it was reported that he was a Christian, he boldly confessed Christ; the ruler, hoping that he would repent, gave him time to consider the matter more completely and then give answer. Theodore gave answer by setting fire to the temple of Cybele, the "mother of the gods," and for this he suffered a martyr's death by fire. See also the First Saturday of the Fast.