Ψευδείς δηλώσεις των Γ.Ο.Χ. ως προς την Εγκυρότητα των Μυστηρίων του Ν. Ημερολογίου

 https://paterikiparadosi.blogspot.ca/

Ἔλεγχος διά ψευδεῖς δηλώσεις τῶν ἱστολογίων «Κρυφό Σχολειό» καί  «Ἐν Τούτῳ Νίκα» ὡς πρός τό θέμα τῆς ἐγκυρότητος τῶν Μυστηρίων τοῦ Ν. Η.

Τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Προσφάτως ἔλαβα ἀντίγραφα κάποιων δημοσιεύσεων τῶν ἱστολογίων «Κρυφό Σχολειό» καί «Ἐν Τούτῳ Νίκα», ἡ ὁποία ἐπεγράφετο «Περί Ἀκύρων Μυστηρίων (Β)».  Εἰς αὐτό τό δημοσίευμα ἀναφέρουν τά ἐν λόγῳ ἱστολόγια ὅτι τάσσονται ὑπέρ τῆς ἐγκυρότητος τῶν Μυστηρίων τοῦ Ν. Η. καί ἐζητοῦσαν καί ἀπό τά ἱστολόγια τοῦ Ν. Η. νά πάρουν ἀνάλογο δημόσια θέσι ὡς πρός τήν ἐγκυρότητα δηλαδή τῶν Μυστηρίων τῶν Γ.Ο.Χ.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία περί Οικουμενισμού.

Τον Κύριον υμνείτε -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 6 Νοεμβρίου 2017

Παύλου Κων/λεως, Λουκά οσίου, Παύλου Σαλού.

Ὁ Ἅγιος Παῦλος, ὁ Ὁμολογητὴς καταγόταν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη. Ὑπῆρξε γραμματέας τοῦ ἁγιοτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξάνδρου. Ὅταν ἀπεβίωσε ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Παῦλος ἐξελέγχθηκε Πατριάρχης.

Ὁ αὐτοκράτορας Κωνστάντιος, ὅταν τὸ πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, γιατὶ ἦταν ὀπαδὸς τῆς αἵρεσης τῶν Ἀρειανῶν. Ὅταν ὁ Κωνστάντιος ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Παῦλο καὶ ἀνακήρυξε αὐθαίρετα Πατριάρχη, τὸν ἀρειανόφρονα Νικομηδείας Εὐσέβιο. Τότε ὁ Ἅγιος Παῦλος πῆγε στὴν Ρώμη. Ἐκεῖ βρῆκε τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, τὸν ὁποῖο εἶχε ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ὁ Κωνστάντιος. Πληροφορηθεῖς τὰ γεγονότα, ὁ αὐτοκράτορας Κώνστας, ἔστειλε γράμμα στὸν ἀδελφό του τὸν Κωνστάντιο, διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν στάση του. Ἔτσι ὁ Παῦλος καὶ ὁ Ἀθανάσιος ἐπανῆλθαν στὸ ἀξίωμά τους. Δυστυχῶς μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ὁ Κώνστας πέθανε. Ἔτσι ὁ Κωνστάντιος διέταξε, ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια ποὺ ἦταν, νὰ ἀπομακρύνουν τὸν Παῦλο ἀπὸ τὸν Πατριαρχικὸ θρόνο. Μάλιστα τὸν ἐξόρισε στὴν Κουκουσὸ τῆς Ἀρμενίας.

Μία μέρα ποὺ τελοῦσε τὴν Θεία Λειτουργία ὅρμησαν καταπάνω του Ἀρειανοὶ καὶ τὸν ἔπνιξαν μὲ τὸ ἴδιο του τὸ ὠμοφόριο. Ἔτσι ὁ Ἅγιος ἐτελείωσε καὶ παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Κύριο.

π. Σεραφείμ μοναχός, Εισαγωγικά περί Μασωνίας Α΄ Μέρος

Ο μακαριστός Φώτης Κόντογλου, είπε:

«... Ο φιλοπαπισμός (στον οποίο οδηγεί ο Οικουμενισμός) κατάντησε πιο σιχαμερός κι’ απ’ αυτόν τον παπισμό, αν είναι δυνατόν ένα τέτοιο πράγμα. Σαν μαγνήτης τραβά όλο το πνευματικό πύον της Ελλάδος. 

Στον Αθηναγόρα και στους περί αυτόν και μετ’ αυτού βρίσκουν προστασία όλοι οι ανήθικοι, για να πυκνώσουν τις τάξεις των προδοτών της Ορθοδοξίας. Θράσος και κολακεία, υποκρισία και δωροδοκία, ιδού τα όπλα του θεατρίνου του Φαναρίου....» 

«Εν τω ονόματι του Ιησού…» του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Βέβαια είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.

«Και εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού»

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 Νοεμβρίου 2017 – Ε΄ ΛΟΥΚΑ

Ο αυθεντικός πλούτος

Η φιλαργυρία των Γραμματέων και των Φαρισαίων στάθηκε αφορμή για να μας προσφέρει ο Χριστός την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου, η οποία βρίθει μηνυμάτων και νοημάτων ουράνιας εμβέλειας και ακτινοβολίας. Οι Φαρισαίοι έβλεπαν σαν εύνοια του θεού την εξασφάλιση υλικών αγαθών και χρημάτων και κατ’ επέκταση σαν αποδεικτικό στοιχείο και πιστοποίηση του «καλού εαυτού τους». Με αυτό τον τρόπο δικαίωναν τον εαυτό τους μπροστά στους ανθρώπους και αδιαφορούσαν βέβαια για την εσωτερική τους ακαταστασία και κυρίως την αξεπέραστη υποκρισία τους που αποτύπωναν τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις τους. Αυτή ακριβώς η αντίληψη δυστυχώς διαπερνά στο χρόνο και φθάνει μέχρι και τις δικές μας μέρες με διάφορες μορφές και εφαρμογές. Γι’ αυτό και επιβάλλεται μεγάλη προσοχή για να μην πέσουμε στην παγίδα που τόσο αδίστακτα στήνει η φαρισαϊκή υποκρισία.