Ἱστορικὰ καὶ Εἰκονογραφικὰ
σχόλια
Τοῦ κ. Κων. Ε. Δεληγιάννη,
Δρος Φιλ. Καθηγητοῦ Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας καὶ Τέχνης
«Τείχισόν μου τὰς φρένας,
Σωτήρ μου, τὸ γὰρ τεῖχος τοῦ κόσμου ἀνυμνῆσαι τολμῶ τὴν Ἄχραντον Μητέρα Σου» (Οἶκος
εἰς τὴν Ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως).
1. Ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανικὸς
κόσμος, ὅπου γῆς, τιμᾶ ἰδιαιτέρως τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, τὴν Μητέρα τοῦ
Σωτήρα καὶ Λυτρωτῆ μας, ποὺ ἡ Γ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Ἐφέσου τὸ 431 μ.Χ.
διατύπωσε σαφῶς τὸ δόγμα Της. Εἶναι ἡ Πρώτη, ποὺ ἔπλυνε τὴν στολή Της, διὰ τοῦ
Εὐαγγελισμοῦ καὶ τῆς Πεντηκοστῆς «ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἀρνίου» (Ἀποκάλ. ζ´ 14). Ἡ
Κοίμησή Της καθιερώθηκε νὰ ἑορτάζεται τὴν 15ην Αὐγούστου ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ Ε´ αἰῶνος,
ὡς προέκταση τοῦ ἑορτασμοῦ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Κοιμήσεώς Της, ποὺ ἀπὸ τὶς ἀρχὲς
τοῦ Δ´ αἰώνα εἶχε κτισθεῖ στὴ Γεθσημανή.