π. Γεώργιος Μεταλληνός: Η ένωση έγινε το 1965. Είμαστε Ουνίτες!

Ο νεοδιορισμένος "Μητροπολίτης" της Ιταλίας και ο Έξαρχος της Νότιας Ευρώπης του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης Πολύκαρπος, ομιλεί για τον Πάπα:

 «Ήταν μια πολύ εγκάρδια συνάντηση του γιου με τον αγαπημένο του πατέρα, η συνάντηση του επισκόπου με τον επικεφαλής και τον πατριάρχη του. Ο Άγιος Πατέρας  έχει μια μεγάλη καρδιά, μια ειλικρινή καρδιά, τον ευχαρίστησα για το ενθαρρυντικό μήνυμα που μου έστειλε για την ενθρόνησή μου, ζήτησα την παπική ευλογία του για τη διακονία μου, ξανά στην Ιταλία και αυτή τη φορά ως επίσκοπος … »!!!!

Αρχιμ. Επιφάνιος  Θεοδωρόπουλος:

Παναγιώτατε, είνε ανάγκη να αφυπνισθήτε!... Το πλήρωμα της Εκκλησίας, το ουσία και ουχί τύποις, το θρησκεύον, μόλις και μετά βίας ανέχεται Υμών έως σήμερον. Μη αυταπατάσθε, μη καταλαμβάνεσθε υπό παραισθήσεων. Ούτε το πλήρωμα ούτε οι Ποιμένες της Εκκλησίας συμφωνούσιν Υμίν. Δεν γνωρίζω τι γίνεται εις τας άλλας τοπικάς Εκκλησίας, αλλά περί της Εκκλησίας της Ελλάδος προκειμένου του λόγου, δύναμαι να είπω ότι αμφιβάλλω αν εν αυτή υπάρχουσι πλείονες των 6 - 7 Επισκόπων συνεπόμενοι Υμίν. Οι λοιποί μετά δυσφορίας βλέπουσι τας ενεργείας Υμών, αλλά δεν εκδηλούνται, τουλάχιστον δημοσία, ανεχόμενοι "άχρι καιρού"..... Αν τελικώς προχωρήσητε ακόμη, αν προβήτε εις "ενώσεις", τότε θα ίδητε ποίαν στάσιν θα τηρήση έναντι Υμών η Εκκλησία της Ελλάδος. (ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ σελ. 28).

Σ.σ. Πόσες ψυχούλες εξαπατήθηκαν από τα "ΔΥΟ ΑΚΡΑ"....

(https://www.youtube.com/watch?v=Plmr90thVaA

 Ο γέρων Αγάθων στο 20 λεπτό: ο πάπας είναι διάβολος)

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών Αντιοχείας, Αλεξανδρείας, Σερβίας, Ρωσίας, Ιεροσολύμων, Ρουμανίας, Βουλγαρίας Γεωργίας, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια... Η Ορθοδοξία έμεινε να είναι μία λέξη, ένα μαύρο ράσο και μερικοί παραδοσιακοί ύμνοι που ακολουθούνται τυπικά ως ένα είδος πρωτοκόλλου. Όλα τα άλλα έχουν αλλάξει ή αλλάζουν...

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Ιουνίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΤΥΧΩΝΟΣ Επισκόπου Αμαθούντος της νήσου Κύπρου του θαυματουργού.

Τύχων ο Άγιος και θαυματουργός ήκμασεν επί των βασιλέων Αρκαδίου και Ονωρίου εν έτει υ΄ (400)· έχων δε γονείς ευσεβείς και φιλοχρίστους αφιερώθη υπ’ αυτών εις τον Θεόν και έμαθε τα ιερά γράμματα. Όθεν αφ’ ου εμελέτησεν αρκετά τας Αγίας Γραφάς, πρώτον μεν έγινεν αναγνώστης και ανεγίνωσκεν εν τη Εκκλησία τους θείους Λόγους, είτα δε δια την εις όλα επιτηδειότητά του και δια την καθαρωτάτην και ακατηγόρητον ζωήν του εχειροτονήθη Διάκονος υπό του αγιωτάτου Επισκόπου Αμαθούντος, Μνημονίου ονομαζομένου. Αφ’ ου δε εκείνος ετελεύτησεν, ανεβιβάσθη ούτος εις τον θρόνον της Επισκοπής υπό του μεγάλου και Αγίου Επιφανίου της Κύπρου. Όθεν δια του λόγου και της διδασκαλίας του επέστρεψε μεν πολλούς από της πλάνης των ειδώλων εις την προς Χριστόν πίστιν, πολλούς δε ελληνικούς ναούς κατέστρεψε και συνέτριψε τα εν αυτοίς είδωλα. Με τοιαύτα λοιπόν κατορθώματα διαπρέψας απήλθε προς Κύριον, θαύματα πολλά και ζων και μετά θάνατον εργασάμενος, εκ των οποίων εν ή δύο είναι άξιον να αναφέρωμεν ενταύθα, εις απόδειξιν της αρετής και αγιότητος τού θείου ανδρός.

Διὰ Σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν!

 

Θεοτόκε μου, τὸ ὑπερπόθητον ὄνομα· οὐδὲν γὰρ τῆς Σῆς βοηθείας ὀχυρώτατον τρόπαιον. Σὺ γὰρ ἀφεῖλες πᾶν δάκρυον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς· Σὺ τὴν κτίσιν ἐνέπλησας παντοίας εὐεργεσίας. Τὰ οὐράνια εὔφρανας, τὰ ἐπίγεια ἔσωσας· τὸ πλάσμα κατήλλαξας, ἐξιλάσω τὸν Πλάστην· τοὺς Ἀγγέλους ὑπέκλινας, τοὺς ἀνθρώπους ἀνύψωσας· τὰ ἄνω τοῖς κάτω δι’ ἑαυτῆς ἐμεσίτευσας· μετεσκεύασας ἄριστα τὸ πᾶν πρὸς τὸ βέλτιον. Διὰ Σοῦ τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν ἀψευδῆ τὰ σύμβολα κατέχομεν· διὰ Σοῦ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας ἐπιτυχεῖν ἐλπίζομεν.

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Ἕνας ἀδελφὸς ἐρώτησε τὸν Ἀββᾶ Ποιμένα, λέγοντας:

“ Ἔκανα μεγάλη ἁμαρτία καὶ θέλω νὰ μείνω σὲ μετάνοια ἐπὶ τρία χρόνια”.

Τοῦ λέγει ὁ Γέρων “Πολὺ εἶναι”.

Τὸτε οἱ παριστάμενοι στὸν διάλογον εἶπαν: “Μήπως σαράντα ἡμέρες;”.

Καὶ ξανάπε ὁ Γέροντας: “Πολὺ εἶναι. Ἐγὼ λέγω, ὅτι ἂν μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ μετανοήση κανεὶς καὶ δὲ συνεχίση νὰ ἁμαρτάνη, ἀκόμα καὶ σὲ τρεῖς ἡμέρες τὸν δέχεται ὁ Θεός”.

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ??? --- π. Γεώργιος Αγγελακάκης

 

Κομμουνιστικός Καπιταλισμός και Εμπόριο Εθνών -- Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Το καινοφανές μείγμα της εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης Πραγμάτων, το οποίο ανυπερθέτως επελαύνει, εις την καθημαγμένη Ελλάδα των μνημονίων και της υγειονομικής δικτατορίας της πανδημίας, καθίσταται ακατάληπτο από τους εν Ελλάδι αρτηριοσκληρωτικούς κομματα-ανθρώπους.

Τούτο δεν είναι άλλο από την παρά φύση ιστορική σύμμειξη του προσφυούς «κομμουνιστικού καπιταλισμού» δια του οποίου οι λαοί αποεθνι-κοποιούνται και το Κράτος για να πειθαναγκάσει τις μάζες να νιώσουν ,αλληλέγγυοι προς τα στίφη, όχι των θεμιτών οικονομικών μεταναστών ή των προσφύγων (διακριτών εννοιών επήλυδων διεπόμενες από αυτοτελείς και ξεχωριστές νομοθεσίες και διεθνείς συμβάσεις) αλλά των υπηκόων τρίτων χωρών, οι οποίοι προσέρχονται εις την πατρίδα μας με την άμεση συνέργεια και συνεπικουρία των αγνώστων λοιπών στοιχείων μη κυβερνητικών οργανώσεων, οι οποίες καθίστανται φορείς μία βιομηχανίας ανθρωπισμού, αδήλου προελεύσεως, πτωχοποιούν παντοιοτρόπως του Έλληνες και υποστηρίζουν την ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου των αλλοδαπών, ούτως ώστε κατά αυτόν τον τρόπο να επέλθει ταξική εξίσωση όλων των Ελλάδι κατοίκων, άνευ οιουδήποτε άλλου κριτηρίου περί του εθνικού αυτοπροσδιορισμού τους.

Η προσφορά της Πεντηκοστής -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Ο λόγος δώρο αποκλειστικό του Θεού στον άνθρωπο, που τον κατέστησε κυβερνήτη και άρχοντα του σύμπαντος, υπέστη και αυτός τις συνέπειες της πτώσεως. Μαζί με τα άλλα θεϊκά στοιχεία της προσωπικότητος φθείρεται και η λειτουργία του λόγου· η σκέψη του ανθρώπου, οδηγός για την γνώση και την αλήθεια, εκτρέπεται σε δρόμους απωλείας και η γλώσσα του, μέσο συνεννοήσεως και συνδέσμου, γίνεται όργανο διασπάσεως και συγχύσεως. Καταντά άλογος και άλαλος ο πεσμένος άνθρωπος και η Βαβέλ περνά στην ιστορία ως σύμβολο της αποτυχίας και της διαιρέσεως της ανθρώπινης κοινωνίας.                                                        

Αιώνες πολλούς αργότερα, όταν η εξαχρείωση και εξαθλίωση έχουν φθάσει σε οριακά επίπεδα, έρχεται ο Μονογενής Υιός και Λόγος – σημειώστε το όνομα – του Θεού, για να ενώσει τα διεστώτα, να αποκαταστήσει την σαλευμένη ειρήνη και να ανασυγκροτήσει την διαλυμένη κοινωνία. Με τον ζωογόνο λόγο του ανασταίνει την συνείδηση του πεσμένου ανθρώπου. Με το θάνατο και την ανάστασή του αφθαρτίζει την φύση του, την καθιστά καινή κτίση μέσα στην Εκκλησία του, όπου ο ίδιος προσφέρεται ακατάπαυστα ως άσαρκος λόγος (αγία Γραφή) και ως ένσαρκος λόγος (μυστήριο Θείας κοινωνίας).

Amos the Prophet

The Prophet Amos was from the city of Thekoue of the land of Zabulon. He was an unlearned man, a shepherd of goats and sheep, as he testifies concerning himself (Amos 7:14-15). He began to prophesy two years before the earthquake, which some say took place in the twenty-fifth year of the reign of Ozias, King of Judah, about the year 785 B.C. (Amos 1:1). Later, however, Amasias, the false priest of Bethel, brought about his death. His book of prophecy, divided into nine chapters, is ranked third among the minor Prophets. This Amos is different from the Prophet Esaias' father, who also was called Amos. His name means "bearer of burdens.