Γιατροί, νοσηλευτές κ.α. μιλούν στην κάμερα του Star, μετά την αναστολή τους...

 

Αναβίωση της μεσαιωνικής Ιεράς εξέτασης -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

H αλήθεια, καθίσταται ιδιαίτατα ζοφερή διότι φαίνεται ότι ζούμε, εν Ελλάδι πρωτόγνωρες καταστάσεις, οι οποίες όζουν απροκάλυπτο ολοκληρωτισμό δια τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών καθότι, η Δημοκρατία, εξαντλείται μόνον κατ’ επίφαση, διότι επί της ουσίας έχει καταλυθεί εκ των ενόντων, εκ της ιδίας της κυβερνήσεως η οποία, σφετεριζόμενη την λαϊκή κυριαρχία λαμβάνει μέτρα, τα οποία αντιβαίνουν ευθέως και προδήλως προς το κοινό λαϊκό αίσθημα, την κοινή λογική αλλά και το δημόσιο εν γένει συμφέρον.

Εξ αφορμής της πανδημίας, το «παντοδύναμο Κράτος» έχει αναδιπλωθεί και εξαπολύει απηνή διωγμό εις όποιον αρθρώνει διαφορετική άποψη περί των εμβολίων, ή τυγχάνει και διατυπώνει ορισμένες βάσιμες αντιρρήσεις, εν άλλοις λόγοις, λογοκρίνεται, φιμώνεται εν τη κυριολεξία, και στιγματίζεται ως αντιφρονών και δη εγκληματίας του κοινού ποινικού Δικαίου.

«Δος αίμα και λάβε πνεύμα» - του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθ. Θεολογικής Παν. Αθηνών

Οι υπηρεσίες της σύγχρονης ψυχολογίας στην βελτίωση των όρων της ζωής του ανθρώπου είναι ασφαλώς όχι απλώς αξιόλογες αλλά και επαινετές. Η ευρεία διάδοση των ψυχολογικών γνώσεων συνετέλεσε και συντελεί στην κατανόηση του ανθρώπου από τον άνθρωπο σε όλες τις εκδηλώσεις του και τις μορφές ή τους τομείς της ζωής του. Η συνεχώς σωρευμένη ψυχολογική εμπειρία, από τη μεθοδική έρευνα ή το αυθόρμητο και τυχαίο ψυχολογικό γεγονός, τίθεται συνεχώς στην υπηρεσία της βελτιώσεως και εξομαλύνσεως της καθημερινής ζωής του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι η πορεία της ζωής του ανθρώπου διαποτίζεται συνεχώς από το πνεύμα της ψυχολογίας «για ένα καλύτερο σήμερα»! Ό,τι είναι ψυχολογικό, είναι χρήσιμο σαν δείκτης ζωής, Ενώ κάθε «αψυχολόγητο» θεωρείται σαν κάτι σχεδόν … απάνθρωπο!

Η τάση αυτή να «ψυχολογοποιούμε» την ύπαρξη και τη δράση του ανθρώπου είναι πολύ χρήσιμη, αλλά. .. μέχρις ενός σημείου! Πέρα από αυτό το σημείο αρχίζει η κατάχρηση του πνεύματος της ψυχολογίας. Οι επιστήμονες στην περίπτωση αυτή μιλούν για «ψυχολογιαρχία» (Psychologismus). Σύμφωνα με την τάση αυτή, στην περιοχή της επιστημονικής ψυχολογικής ερεύνης, τα πάντα ανάγονται σε ψυχολογικά αίτια και άγονται σε ψυχολογικούς σκοπούς.

Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ

Kέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε.

Εσέ προεικόνισαν αι ρήσεις των Προφητών και τα αινίγματα, και του παλαιού Νόμου τα σύμβολα, δηλαδή τα εν τη Σκηνή ευρισκόμενα Άγια, τουτέστιν η Κιβωτός της Διαθήκης η κεκαλυμμένη πάντοθεν με χρυσίον: ήτοι με την αστράπτουσαν αίγλην της παρθενίας· καθώς γαρ το χρυσίον τιμιώτερόν εστι πάντων των άλλων μετάλλων· ούτω και η παρθενία είναι τιμιωτέρα κοντά εις Εσέ πάντων των άλλων χαρισμάτων· Εσέ προετύπωνεν η Στάμνος του Μάννα, η Ράβδος του Ααρών, αι Πλάκες της Διαθήκης, το Ιλαστήριον, το χρυσούν Θυμιατήριον, και τα λοιπά. Εσέ προετύπωναν των Προφητών αι ρήσεις και τα αινίγματα: ήτοι ο Τόμος ο καινός του Ησαΐου, εν ω εγράφη ο Λόγος του Θεού με το δάκτυλον του Θεού: ήτοι με το Πνεύμα το Άγιον· η Πύλη του Ιεζεκιήλ, ήτις και εν τη εισόδω και εν τη εξόδω του Κυρίου κεκλεισμένη διέμεινε· το αλατόμητον Όρος του Δανιήλ, από το οποίον εκόπη λίθος άνευ χειρός: ήτοι εγεννήθη ο ακρογωνιαίος λίθος Χριστός άνευ συνουσίας ανδρός· η Άμπελος η ευκληματούσα του Ωσηέ, και ο καρπός αυτής ευθηνών· το Τείχος το αδαμάντινον του Αμώς, εν ω ίστατο ως ανήρ ο του Θεού Υιός· το επ΄ εσχάτων εμφανέν Όρος του Κυρίου, και μετεωρισθέν υπεράνω των βουνών του Μιχαίου· το κατάσκιον Όρος του Αββακούμ· η όλη χρυσή Λυχνία του Ζαχαρίου, επάνω εις την οποίαν ήτον το λαμπάδιον και οι επτά λύχνοι, και αι επτά επαρυστρίδες τοις λύχνοις, και δια να ειπώ καθολικώς, κέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε, και προ Σου ο εκ Σου σαρκωθείς Θεός Λόγος.

Τη Δ΄ (4η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΙΕΡΟΘΕΟΥ πρώτου Επισκόπου Αθηνών.

Ιερόθεος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και πρώτος Επίσκοπος Αθηνών εγεννήθη εις τας κλεινάς Αθήνας και ήτο εις εκ των εννέα βουλευτών του Αρείου Πάγου, καθώς ήτο και ο θείος Διονύσιος ο μαθητής του. Προκατηχηθείς δε την εις Χριστόν πίστιν από τον Απόστολον Παύλον και βαπτισθείς, εχειροτονήθη υπ’ αυτού πρώτος Επίσκοπος Αθηνών. Αυτός δε πάλιν μυσταγωγεί τελειότερον τα περί Χριστού δόγματα τον Αρεοπαγίτην Διονύσιον. «Ούτος ο μακάριος παρεγένετο εις την Κοίμησιν της Υπεραγίας Θεοτόκου δια νεφέλης μετά των Αποστόλων και των Ισαποστόλων Ιεραρχών και ήτο έξαρχος, μετά τους Αποστόλους, επί των θείων υμνωδιών, όλος εκδημών, όλος εξιστάμενος εαυτού, και την προς τα υμνούμενα κοινωνίαν πάσχων, διο και από όλους, όσοι τον ήκουον και τον έβλεπον, εκρίνετο ότι είναι θεόληπτος και θείος υμνολόγος», καθώς ταύτα λέγει αυτολεξεί ο μαθητής αυτού μέγας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (εν τω γ΄ κεφαλαίω ΄Περί θείων ονομάτων΄). Καλώς λοιπόν και θεοφιλώς πολιτευόμενος και ευφράνας τον Θεόν με την θεάρεστον αυτού πολιτείαν και τα ένθεα κατορθώματα, προς Αυτόν εξεδήμησεν.   

Εκλογή εκ του εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών και Ισαπόστολον πρώτον Ιεράρχην Αθηνών μέγαν ΙΕΡΟΘΕΟΝ εγκώμίου του σοφωτάτου Ευθυμίου Ζυγαδινού συντεθείσα υπό Αγάθωνος Μοναχού.                    

Ιερόθεον θέλω εγκωμιάσει τον ιερόν του Θεού άνθρωπον, είναι δε πρέπον τω όντι εις αυτόν και δίκαιον το εγκώμιον, πρώτον μεν επειδή καθώς είχε το θείον και ιερόν όνομα Ιερόθεος, το οποίον σημαίνει αφιερωμένον τω Θεώ άνθρωπον, ούτως είχε και έργα θεία και του Θεού άξια, δια των οποίων ηγιάσθη και καθιερώθη εις τον Θεόν και προσφυέστατα συνεφώνησαν μετά του ονόματός του τα έργα του· δεύτερον δε επειδή συνέζησε και συνανεστράφη μετά των αφιερωμένων εις τον Θεόν Αγίων Αποστόλων και ίσα με εκείνους ηξιώθη χαρίσματα, αποστολικήν λαβών διακονίαν, αποστολικήν δόξαν, αποστολικήν προεδρίαν, άλλος Απόστολος και ων και φαινόμενος· τούτου ένεκεν δίκαιον είναι μετά των Αποστόλων και αυτόν να τιμώμεν και να εγκωμιάζωμεν· επειδή καθώς αναντιρρήτως αποστολικώς πάσαν την ζωήν αυτού διήνυσεν, ούτω δικαίως και σέβας αποστολικόν και έπαινοι αποστολικοί εις αυτόν οφείλονται και εγκώμια, καθότι το πρέπον απαιτεί των ίσων πόνων να είναι ίσοι και οι μισθοί και τα στέφανα όμοια.

ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ --- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

 

Εφημερίς Ορθόδοξος Τύπος, 1 Φεβρουαρίου 1991

ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ: ΠΡΑΞΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 

Κύριε Διευθυντά,

Μὲ ἀνησυχία καὶ λύπη διάβασα τὸ ἄρθρο τῆς ἔγκριτης εφημερίδος σας «Αἱ ἀνακαλύψεις τῆς τεχνολογίας διὰ ἀντιμετώπισιν ἀνιάτων νόσων»* (11.1.91) τοῦ γιατροῦ κ. Χριστοδουλίδη.

Φοβᾶμαι ὅτι ὁ ἀγαπητὸς συνάδελφος κάνει σύγχυση ὁρισμένων πραγμάτων καὶ ἀγνοεῖ τί σημαίνει ἀκριβῶς δωρεὰ ὀργάνων σώματος. Μὲ τὸ νὰ ἀνακατεύει δύο ἄσχετα πράγματα, ὅπως εἶναι ἡ ἐθελούσια εὐθανασία (τὴν ὁποία φυσικὰ ἀπορρίπτουμε) καὶ ἡ δωρεὰ ὀργάνων, δημιουργεῖ - θέλω νὰ πιστεύω ὄχι σκοπίμως - τὰ ἴδια ἀρνητικὰ συναισθήματα στοὺς ἀναγνῶστες τοῦ ἄρθρου, τὸ ὁποῖο, δυστυχῶς, δὲν χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἀντικειμενικότητα. 

Παρακαλῶ γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀλήθειας ἐπιτρέψτε μου νὰ ἀναφέρω ἐπιγραμματικὰ τὰ ἑξῆς: 

--------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὁμολογῶ ὅτι δέν γνωρίζω τήν θεολογικήν διάστασιν τοῦ θέματος. Ὡστόσον, ἐπειδή ἀπό τήν ἀπάντησιν τοῦ κ. Χριστοδουλίδη πρός τόν π. Ἀντώνιον δέν νομίζω ὅτι προκύπτει καμμία ἀντίκρουσις τῶν ἐπιχειρημάτων τοῦ τελευταίου, θά ἦτο ἐνδιαφέρον νά γράψῃ κάτι τό διαφωτιστικόν κάποιος πού γνωρίζει τό θέμα.

----------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἐξ ὅσων γνωρίζω, τό μόσχευμα πρέπει νά λαμβάνεται ἀπό ζῶντα ὀργανισμόν. Εἶναι μία δύσκολος ἀπόφασις διά τόν δότην ἤ τούς συγγενεῖς του (ἄν ὁ δότης δέν εἶναι εἰς θέσιν ν' ἀποφασίσῃ), διότι ἔχω διαβάσει ὅτι συγκεκριμένοι «ἐγκεφαλικῶς νεκροί» ἔγιναν καλά, ὁπότε δέν εἶναι καί πολύ πιστευτή ἡ διάγνωσις αὐτή. Ὡστόσον, ἄν ὁ δυνητικός δότης νεφροῦ εἶναι εἰς θέσιν ν' ἀποφασίσῃ καί συμφωνήσῃ, τότε, ἐφόσον δύναται νά ζῇ καί μέ ἕνα νεφρόν, ἡ πρᾶξις του φαίνεται νά εἶναι Χριστιανική. Ἀναρωτιέμαι ἄν ἔχουν εἰπῇ κάτι οἱ Πατέρες ἐπ' αὐτοῦ τοῦ ζητήματος.

Άγιος Γρηγόριος Β΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Μέγας ούτος της Ορθοδόξου Εκκλησίας αστήρ διεκρίθη δια τους αγώνας του εναντίον των λατινοφρόνων και λατινοφίλων ενωτικών της εποχής του, υπήρξε δε ο σφοδρότερος αντίπαλος του λατινόφρονος Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ του Βέκκου. Πριν εισέτι χειροτονηθή Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατά το 1283, επί Ανδρονίκου Παλαιολόγου, διηύθυνε λίαν επιτυχώς τας Πατριαρχικάς υποθέσεις ως λόγιος Γεώργιος εκ Κύπρου. Εκλεγείς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από λαϊκών, ηρνήθη να δεχθή χειροτονίαν από λατινόφρονας ή λατινοφίλους Επισκόπους, ή έστω και απλώς επικοινωνήσαντας μετά των λατινοφρόνων. Επειδή δε όλοι σχεδόν οι Επίσκοποι του κλίματος του Πατριαρχείου της εποχής εκείνης είχον οπωσδήποτε επικοινωνήσει μετά του προκατόχου του Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ΄ του Βέκκου, παρέμεινεν επ’ αρκετόν εψηφισμένος μεν Πατριάρχης, αλλ’ άνευ χειροτονίας εκτελών μόνον όσα εκ των πατριαρχικών καθηκόντων δεν απήτουν ιερωσύνην. Ελθόντων ακολούθως εις Κωνσταντινούπολιν των μη λατινισάντων Επισκόπων Κοζύλης και Δεβρών (πόλεων Αιτωλίας και Μακεδονίας), εδέχθη την χειροτονίαν αφού προηγουμένως εχειροτόνησαν ούτοι τον Ηρακλείας Γερμανόν, όστις, κατά την τάξιν, εγκαθίστα τον Κωνσταντινουπόλεως.

Η απομύθευση του Οικουμενισμού -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ο εικοστός αιώνας στο χώρο του Χριστιανισμού χαρακτηρίσθηκε ως αιώνας του Οικουμενισμού, γιατί ποτέ άλλοτε στα προηγούμενα έτη δεν αναλήφθηκε τόσο εργώδης και εκτεταμένη προσπάθεια για την αποκατάσταση της ενότητας του χριστιανικού κόσμου. Κατά την πρώτη χιλιετία η Εκκλησία σε Ανατολή και Δύση, παρά την εμφάνιση αιρέσεων και σχισμάτων, διατήρησε την ενότητα της.

Στις οικουμενικές συνόδους, πού εκφράζουν το αληθές οικουμενικό πνεύμα του Ευαγγελίου, την γνήσια οικουμενικότητα, υπήρχε η δυνατότητα για την έγκαιρη και αποτελεσματική θεραπεία και αποκατάσταση των τραυμάτων πού προκαλούσαν οι παρανοήσεις και παραχαράξεις του χριστιανικού δόγματος και η διασάλευση της εκκλησιαστικής τάξεως. Μέσα στο θεσμό της πενταρχίας των πατριαρχών, που περιελάμβανε τους θρόνους Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, ο Πάπας λειτουργούσε ως πρώτος μεταξύ ίσων, και μολονότι είχαν φυτρώσει οι τάσεις και προβάλλονταν συχνά οι διεκδικήσεις για παγκόσμια δικαιοδοσία, για πρωτείο εξουσίας, αντί του προηγουμένου πρωτείου τιμής, εν τούτοις οι ιστορικές συγκυρίες και η εκκλησιολογική ευαισθησία απέτρεπαν την διαίρεση Ανατολής και Δύσεως, η οποία σχεδιαζόταν και τότε και ήταν εμφανής στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι.

Dionysios the Areopagite

This Saint was from Athens, a learned man, and a member of the famous judicial court of Mars Hill (in Greek Aeros Pagos, hence the name Areopagite (see Acts 17:19-34). When Saint Paul preached in Athens, he was one of the first there to believe in Christ, and, according to some, became the first bishop of that city. Others say -- and this may be more probable--that he was the second Bishop of Athens, after Saint Hierotheus, whom Dionysios calls his friend and teacher "after Paul" (On the Divine Names, 3:2). With Saint Hierotheus he was also present at the Dormition of the most holy Theotokos; the Doxasticon of the Aposticha for the service of the Dormition is partly taken from a passage in Chapter III of On the Divine Names. According to ancient tradition, he received a martyr's end (according to some, in Athens itself) about the year 96.