Καημένη Ἑλλάδα! Τί τέλος σὲ περίμενε! Μὰ δὲν ἔχεις μήτε κάποιον νὰ σὲ κλάψει, γιατὶ τὴν κηδεία σου τὴ γιορτάζουνε σὰν γάμο, μὲ χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια, ποὺ αὐτὰ εὐτυχῶς δὲν εἶναι ἑλληνικά. Ἀκοῦστε τὴν ἑξῆς ἱστορία: ἡ χταπόδα βοσκᾶ στὸν πάτο τῆς θάλασσας, μαζὶ μὲ τὸ χταποδάκι. Ἄξαφνα τὸ καμακίζουνε. Τὸ χταποδάκι φωνάζει: μὲ πιάσανε μάνα! Ἡ μάνα του τοῦ λέγει: μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Ξαναφωνάζει τὸ μικρό: μὲ βγάζουν ἀπὸ τὴν θάλασσα! Πάλι λέγει ἡ μάνα: μὴν φοβᾶσαι παιδί μου. Καὶ πάλι: μὲ σγουρίζουνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Μὲ κόβουνε μὲ τὸ μαχαίρι! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Μὲ βράζουνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Μὲ μασᾶνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Πίνουνε κρασὶ μάνα! Τότε ἐκείνη ἀναστέναξε καὶ φώναξε: Ἄχ, σὲ ἔχασα παιδί μου!
Η ΑΡΕΤΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
Θεία αρετή είναι η προαιρετική ενέργεια του ανθρώπου προς πραγμάτωσιν του ηθικού δέοντος. Είναι επίσης η βούλησις δια την ενέργειαν του καλού. Με το χάρισμα παρουσιάζεται η εξής σχέσις· κάθε χάρισμα που δίδεται εις τον άνθρωπον από τον Θεόν ως δώρημα τέλειον, έχει τα ιδιώματά του, τα οποία είναι αυταί αι αρεταί· με την σειράν της δε η αρετή αποσπά, όταν ευρεθή εις πληρότητα ιδανικήν, εκ του Θεού και ανάλογον χάρισμα κ.ο.κ. Αι αρεταί εννοούνται καθολικώς ως μία αρετή, ως στάσις δηλαδή του πνεύματος και δυναμισμός της ψυχής προς κτήσιν της τελειότητος. Ήδη και ο Πλάτων πρεσβεύει την ιδίαν άποψιν. «Η δικαιοσύνη και σωφροσύνη και οσιότης και πάντα ως εν τι είη συλλήβδην, αρετή» («Πρωταγόρας» 329. Βλ. και «Πολιτεία» 433 Α. κ.ε.). Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, χωρίς να απορρίπτουν την αρετήν, εις οποιονδήποτε φορέα την εύρουν –αποδέχονται και την τυχούσαν εις τους προ ή έξω της Εκκλησίας –, την θεωρούν ως ποιότητα της ψυχής, η οποία δεν ευρίσκεται βεβαίως ολοκληρωμένη. Αλλά εις ένα «τέλειον και ολόκληρον» (Ιακ. α: 4) Χριστιανόν η αρετή έχει πλήρη ενότητα. Η ενότης επιτυγχάνεται δια της τηρήσεως των εντολών· ούτω γράφει ο Νέος Θεολόγος θείος Συμεών (SC 113, 38) : « Δια γαρ της εκπληρώσεως των εντολών η εργασία των αρετών, δια δε της πράξεως των αρετών η πλήρωσις των εντολών γίνεται, και ούτω δια τούτων ανοίγεται ημίν η θύρα της γνώσεως».
Τη ΙΕ΄ (15ην) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΙΩΑΝΝΟΥ του Κρητός του μαρτυρήσαντος εν τη Νέα Εφέσω εν έτει αωια΄ (1811).
Ιωάννης ο νέος Μάρτυς του Χριστού ήτο από την περίφημον νήσον Κρήτην, ευρίσκετο δε εις την Νέαν Έφεσον, την τουρκιστί λαλουμένην Κουσαντάσι· ήτο γεωργός το επάγγελμα, νέος την ηλικίαν, άγαμος έτι, και μόνον αρραβωμισμένος με μίαν κόρην, επηνείτο δε ως κόσμιος και σώφρων και δια πολλών αρετών εστολισμένος· το δε μαρτυρικόν τέλος του εβεβαίωσε και τα άλλα του προτερήματα. Ούτος λοιπόν εκάλεσέ ποτε δύο συμπατριώτας του Κρητικούς από τα Σφακιά, και επήγαν να συνευθυμήσουν έξω από την πόλιν ταύτην μακράν, ένθα εγίνετο εορτή και πανήγυρις της Αποτομής του Τιμίου Προδρόμου, κατά την εικοστήν ενάτην του Αυγούστου μηνός· και συνήγοντο εκεί κατά παλαιάν συνήθειαν πολλοί, και επανηγύριζον, περισσότερον με φαγοπότια και μέθας, παρά με χριστιανικήν ευλάβειαν και τιμήν εις τον Τίμιον Ιωάννην τον Πρόδρομον.
ΥΠΕΡΜΕΤΑΔΟΤΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ… --- τοῦ Νεκταρίου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας
Ὁ κατήφορος τῆς ἐπώδυνης ἀσθένειας συνεχίζεται, μέ νέα τρομακτικά κρούσματα. Ἀπό ἐπικίνδυνους ἀνθρώπους, πού μεταδίδουν γύρω τους ὄχι ἰικά φορτία, ἀλλά πολύ χειρότερα πράγματα. Σημερινό μου ἄρθρο στό διαδίκτυο…
Τόν ὅρο «ὑπερμεταδότης» συνηθίσαμε βεβαίως πλέον νά τόν χρησιμοποιοῦμε σέ σχέση μέ τή λεγόμενη πανδημία. Συνδεδεμένο μέ κορωνοϊούς, αὐξημένα ἰικά φορτία, μεταλλάξεις, ἐμβολιασμένους καί ἀνεμβολίαστους. Καιρός ὅμως πιά νά τόν συνηθίσουμε καί στή συνάρτησή του μέ μία ἄλλη, πολύ χειρότερη πανδημία: τήν πνευματική. Πού τή ζοῦμε ἀσφαλῶς ἐδῶ καί δεκαετίες (ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοὺ, ἡ βέβηλη μεταπατερικότητα δέν εἶναι τωρινά φαινόμενα), ἀλλά πού μέ θρυαλλίδα τήν κορωνοασθένεια βρίσκεται πλέον σέ τρομακτική ἔξαρση. Μέ πρωταγωνιστές κάποιους πού δέν μεταδίδουν ἰούς. Ἤ τουλάχιστον δέν εἶναι αὐτό τό βασικό τους πρόβλημα. Τό κύριο πρόβλημα εἶναι πώς μεταδίδουν πλάνη καί κακοδοξία.
Τά «δεκανίκια» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι τόσον ἀκραία καί τόσον γελοία, πού δέν θά ἠδύνατο νά σταθῇ μόνη της καί νά λάβῃ τάς τρομακτικάς διαστάσεις πού ἔχει λάβει, ἐάν ὁ Διάβολος δέν εἶχε φροντίσει νά διαδοθοῦν καί τά κατάλληλα «δεκανίκια», ὥστε νά τήν ὑποβαστάζουν. Ὁ λόγος διά τάς αἱρέσεις πού ἐκήρυξαν ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος καί πολλοί ἄλλοι σύγχρονοι ψευδο-ορθόδοξοι, ὅπως εἶναι ἡ αἵρεσις τοῦ «ἀχρικαιρισμοῦ», ἡ αἵρεσις ὅτι ὁ πιστός δύναται νά κοινωνῇ ἐκκλησιαστικῶς μέ τούς αἱρετικούς ψευδο-ποιμένας του, ἐπειδή ὁ 15ος Κανών τῆς ΑΒ Συνόδου εἶναι δῆθεν «δυνητικός», ἡ αἵρεσις τοῦ «ἀγαπισμοῦ» κ.λπ. «Δεκανίκια» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἐπίσης καί ἡ ἀπόκρυψις τῆς Ἀληθείας, τά πελώρια ψεύδη, αἱ διαστροφαί πού λέγονται ἀνερυθριάστως ἀπό πολλούς, ὅπως π.χ. ἀπό τόν κατά τά ἄλλα ἐξαίρετον Καθηγητήν κ. Γεώργιον Παῦλον, προεξάρχοντα τοῦ «Δικτύου Ἑλληνισμοῦ», μίας κατά τά ἄλλα ἀξιολόγου προσπαθείας, καθότι ἔχει ὡς μέλη της ἀρκετά ἐκλεκτά ἄτομα. Εἰς τό παρόν ἄρθρον, θά ἐπικεντρωθῶ εἰς τό τελευταῖον αὐτό θέμα, διότι εἶναι ἐπίκαιρον καί διότι τά ὑπόλοιπα θέματα ἔχουν ἐπισημανθῆ διά μακρῶν εἰς προηγούμενα ἄρθρα καί σχόλια εἰς τό διαδίκτυον.
------------------
Μία μόνον φορά τόν άκουσα, κατάλαβα, έφυγα.
---------------
΄΄Δεκανίκι΄΄ του Οικουμενισμού και ο πρ.Φλωρίνης Χρυσόστομος, διά του δυνάμει και ουχί ενεργεία σχίσματος από τους καινοτόμους νεοημερολογίτας.
Χαρίλαος Στουρα΄ί΄της.
Θεολόγος.
--------------------
@ 14 Σεπτεμβρίου 2021 - 5:57 μ.μ.: «΄΄Δεκανίκι΄΄ του Οικουμενισμού και ο πρ.Φλωρίνης Χρυσόστομος, διά του δυνάμει και ουχί ενεργεία σχίσματος από τους καινοτόμους νεοημερολογίτας.»
Σχόλιον: Ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐλειτούργησεν ὡς Ὀρθόδοξος τροχοπέδη διά τόν Οἰκουμενισμόν διά μερικάς δεκαετίας, διότι οἱ Οἰκουμενισταί, φοβούμενοι μήν χάσουν τήν πελατείαν των καί ὁ κόσμος γυρίσει μέ τό π.ἑ., καθυστέρησαν τά μεγάλα «ἀνοίγματά» των, ὅπως π.χ. τήν «ἄρσιν» τοῦ Σχίσματος μέ τόν Παπισμόν (7-12-1965), τίς ἑνωτικές συμφωνίες, τά συλλείτουργα μέ τόν «πάπαν», τήν «συνοδικήν» ἀναγνώρισιν τῶν αἱρετικῶν (2016) κ.λπ. Ἡ τροχοπέδη αὐτή εἶναι σχεδόν βέβαιον ὅτι θά ἀκινητοποιοῦσε πλήρως τόν Οἰκουμενισμόν ἐάν ὁ Διάβολος δέν στρατολογοῦσε τούς κενοδόξους καί κακοδόξους Ματθαιϊστάς διά νά διαφθείρουν καί ἐξευτελίσουν «ἐκ τῶν ἔσω» τόν ἱερόν ἀγῶνα τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ 1924. Διότι μέ τό Ματθαιϊστικόν σχίσμα τοῦ 1937, τό ὁποῖον ἐτροφοδότησαν οἱ Οἰκουμενισταί (πρβλ. τήν ὑπόθεσιν Τόμπρου), ὁ ἐν λόγῳ ἱερός ἀγών ἀπώλεσε πλέον τήν ἀξιοπιστίαν του, καθότι προεκάλεσε μεγίστην σύγχυσιν εἰς τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐν συμπεράσματι, τό μεγαλύτερον δεκανίκι τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι οἱ Ματθαιϊσταί καί οἱ καρποί αὐτῶν, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως καί τῶν ψευδο-φλωρινικῶν πού κηρύττουν τίς ἴδιες κακοδοξίες (ἤ καί χειρότερες, ὅπως π.χ. τά ΘΝΠ) μέ τούς Ματθαιϊστάς. Αὐτά εἶναι πράγματα χιλιο-ειπωμένα, ὁπότε δέν θά ἐπανέλθω ἄν ὑπάρξῃ ἀντίλογος μέ τίς γνωστές ἀνοησίες («ὁμολογία τοῦ '35» κ.λπ.).
-----------------------------
Είναι ξεκάθαρο ότι ακόμη δεν έχετε αντιληφθεί ότι το καταδεδικασμένο και αναθεματισμένο Νέο Ημερολόγιο είναι αυτόχρημα Οικουμενισμός.
Είναι αίρεσις και σχίσμα.
Και όλα αυτά τα δικαίωσε πλήρως ο πεπτωκός και αρνητής πρ. Φλωρίνης, μέσα από το δυνάμει και ουχί ενεργεία αλλά και το σχίσμα του το 1937, κάτι που συνεχίζετε μέχρι τούδε και εσείς.
Για εσάς μπορεί να είναι γελοιότητα η Ομολογία του 1935, αλλά η αλήθεια, όσο κι αν προσπαθείτε, δεν γίνεται ψέμμα.
Θα πρέπει δε να γνωρίζετε ότι γελοιότητες είναι τα όσα δήλωνε μετά του 1935 ο προδότης πρ. Φλωρίνης, ο οποίος άλλαξε τις θέσεις του τουλάχιστον πέντε φορές, με αποκορύφωμα την δήλωσή του στην εφημερίδα Βραδυνή, ότι κάποιος έπρεπε να υποκριθεί τον παλαιοημερολογίτη.
Όχι μόνο δεκανίκι του Οικουμενισμού ήταν, αλλά ξεπέρασε και τους πρωτεργάτες της αλλαγής του Ημερολογίου και της Παναιρέσεως.
Και επειδή, "εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση." [Ματθ.12,37] τα κακόδοξα δηλωθέντα υπ΄αυτού, τον κατέταξαν στην τάξη των μεγάλων αρνητών και προδοτών της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Λόγος εις τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρόν -- του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ προαναγγελλόταν καὶ προτυπωνόταν μυστικῶς ἀπὸ παλαιὲς γενεὲς καὶ κανεὶς ποτὲ δὲν συμφιλιώθηκε μὲ τὸ Θεὸ χωρὶς τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Πραγματικὰ μετὰ τὴ προγονικὴ ἐκείνη παράβαση στὸ παράδεισο τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ δένδρου, ἡ μὲν ἁμαρτία ἀναπτύχθηκε, ἐμεῖς δὲ πεθάναμε, ἔχοντας ὑποστεῖ τὸ θάνατο τῆς ψυχῆς καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ σωματικὸ θάνατο, ποὺ εἶναι ὁ ἀπὸ τὸ Θεὸ χωρισμός της.
Ὁ Θεὸς εἶναι πνεῦμα καὶ αὐταγαθότης καὶ ἀρετὴ καὶ αὐτοῦ
κατ᾿ εἰκόνα καὶ ὁμοίωση εἶναι τὸ δικό μας πνεῦμα. Γιὰ νὰ ἀνανεωθεῖ καὶ φιλιωθεῖ
ὁποιοσδήποτε μὲ τὸ Θεὸ κατὰ τὸ πνεῦμα, πρέπει νὰ καταργηθεῖ ἡ ἁμαρτία. Τοῦτο εἶναι
ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου.
Πολλοὶ φίλοι τοῦ Θεοῦ μαρτυρήθηκαν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεὸ καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ νόμο, χωρὶς νὰ ἔχει φανεῖ ἀκόμα ὁ Σταυρός. Ὁ Δαβὶδ λέγει: ἀπὸ ἐμένα τιμήθηκαν ὑπερβολικὰ οἱ φίλοι σου, Θεέ» (Ψαλμ. 138,16). Πῶς λοιπὸν ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἦταν φίλοι τοῦ Θεοῦ πρὶν ἀπὸ τὸ Σταυρὸ; Διότι ἐνεργεῖτο σὲ αὐτοὺς τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ.
The Elevation of the Venerable and Life-Giving Cross
Saint Helen, the mother of Saint Constantine the Great, when she was already advanced in years, undertook, in her great piety, the hardships of a journey to Jerusalem in search of the cross, about the year 325. A temple to Aphrodite had been raised up by the Emperor Hadrian upon Golgotha, to defile and cover with oblivion the place where the saving Passion had been suffered. The venerable Helen had the statue of Aphrodite destroyed, and the earth removed, revealing the Tomb of our Lord, and three crosses. Of these, it was believed that one must be that of our Lord, the other two of the thieves crucified with Him; but Saint Helen was at a loss which one might be the Wood of our salvation.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)