ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕIΣ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΜΑΣ

    29 Ιανουαρίου 1992

+πατήρ  Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

2) Οι Νέοι Έλληνες κατά προτροπή των "Φιλελλήνων" αποφάσισαν να υιοθετήσουν το όνομα "Έλληνες για να ρίχνουμε στάκτη στα μάτια του κόσμου, πραγματικά Ρωμιοί (Κωστής Παλαμάς 1901)". Δηλαδή η τάξις των βασιλέων και ευγενών της Ευρώπης ήθελαν επανάσταση όχι Ρωμαίων, αλλά Αρχαίων Ελλήνων, αφού μόλις προ ολίγου κατέστειλαν την Γαλλο-Ρωμαϊκήν επανάσταση μέσω του Ναπολέοντος το 1799. Eτσι οι "Φιλέλληνες" κατάφεραν μέσω του ψηφίσματος Αδαμαντίου Κοραή από την βουλήν των Ελλήνων το 1827 να περάσουν νομικά την γραμμή οτι οι Έλληνες ήταν σκλαβωμένοι στους Ρωμαίους της Κων/πόλεως πριν υποδουλωθούν στους Τούρκους. Eτσι η Ελληνική Επανάσταση ήταν, όχι μόνον απευλεθέρωση από τους Τούρκους, αλλά και από τους Ρωμαίους. Έτσι οι Hellenic-Greeks/Έλληνες/Younan δεν ταυτίζονται με τους Greeks/Ρωμαίους/Roum. Ο Younan ειναι ο Έλλην και ο Roum είναι ο Ρωμαίος στα Τουρκικά και στα Αραβικά. Έτσι ο βασιλεύς των Ρωμαίων που έπεσε επάνω στα τείχη της Πόλεως κατήντησε στην κειμένην μάλιστα Ελληνικήν νομοθεσίαν "ο τύραννος των Ελλήνων". 

Συνεχίζεται.

Ούτε δικτάτορες ούτε ακραίοι ισλαμιστές

Κωνσταντίνου Χολέβα

Η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου μετά την άτυπη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στην Πάφο, δείχνει ότι η Ελλάδα καταλαβαίνει καλύτερα από άλλους εταίρους και συμμάχους το πρόβλημα της Συρίας. Ο Ελληνας υπουργός τόνισε ότι κύριο μέλημά μας είναι η επιβίωση και η ασφάλεια των Ελληνορθοδόξων του Πατριαρχείου Αντιοχείας, οι οποίοι υπερβαίνουν τους 800.000. Η ελληνορθόδοξη κοινότητα των Ρουμ Ορτοντόξ, των απογόνων της Βυζαντινής Ρωμιοσύνης, έχει βρεθεί ανάμεσα σε αντιμαχόμενα πυρά. Από τη μία ο στρατός του προέδρου Ασαντ και οι οπαδοί του -κυρίως μουσουλμάνοι Αλαουίτες- και από την άλλη το μωσαϊκό των αντικυβερνητικών, κυρίως μουσουλμάνων σουνιτών, με έντονο το στοιχείο του ακραίου Ισλάμ και με εμφανή τουρκική υποστήριξη.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης :

«Η αγία ταπείνωση είναι ένας μεγάλος θησαυρός, ανέκφραστος πλούτος, δωρεά του Χριστού που είναι ο μοναδικός πράος και ταπεινός στην καρδιά. Είναι η μοναδική αρετή που δεν μπορούν να τη μιμηθούν οι δαίμονες. Είναι η πύλη της Ουράνιας Βασιλείας που εισάγει σ’ αυτήν όσους την πλησιάζουν».

Answer to a Priest about the World Crisis

St. Nikolai Velimirovic

Letter # 38 - World Crisis

You ask me, O man of God, where did today's crisis come from and what does it mean? Who am I to be asked about such a great thing? "You should only speak when what you have to say is better than silence," says St. Gregory the Theologian. And even though I believe that silence would be better right now, I will give you my opinion on it for the sake of my love for you.

Crisis is a Greek word, and it means judgment. In the Holy Scripture this word is used many times. The Psalmist says, "therefore, the godless will not stand up in judgment" (Ps. 1: 5). In another place, it says, "I sing of mercy and judgment" (Ps. 101: 1). Wise Solomon writes, "the judgment of all comes from the Lord" (Prov. 29: 26). The Savior Himself said that "the Father has given all judgment to the Son," and later "now is the judgment of the world come" (John 5: 22, 12: 31). Apostle Peter writes, "for it is time that the judgment of God's house begin" (1 Pet. 4: 17).

Replace the word judgment with crisis and read, "therefore, the godless will not stand up in crisis - I sing of mercy and crisis - toe crisis of all comes from the Lord - the Father has given all crisis to the Son - now is the crisis of the world come - for it is time that the crisis of God's house begin.

Ορθόδοξος ιεράρχης παίρνει “ευλογία” από ξυρισμένο παπικό “επίσκοπο”;

Κύριε, ελέησον! Τι είναι αυτά τα πράγματα που βλέπω; Ορθόδοξος ιεράρχης παίρνει “ευλογία” από ξυρισμένο παπικό “επίσκοπο”; Ορθόδοξος ιεράρχης προσεύχεται σε χώρο “λατρείας” στο οποίο βρίσκονται είδωλα και μουσικά όργανα; Ορθόδοξος ιεράρχης συμπροσεύχεται με αιρετικούς που αναγνωρίζουν “χειροτονίες” γυναικών και ομοφυλοφίλων “κληρικών”;

Ἀρχιμανδρίτου Σαράντη Σαράντου :

Ἀκούσαμε ἰδίοις ὠσίν ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη μας νά ἀποκαλεῖ τόν "ἀρχιεπίσκοπο" Ραβέννας ποιμενάρχη τῆς "ἀρχιεπισκοπῆς" Ραβέννας. Πλήρης δηλαδή ἐξομοίωση τῶν παναιρετικῶν παπικῶν μέ τούς ὀρθοδόξους ποιμενάρχες. Στό τέλος κοινώνησαν τῶν ἀχράντων Μυστηρίων καί κάποιοι παπικοί .....
Ἐνδεικτικῶς ἀναφέρουμε τόν κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων πού θεωρεῖ μόλυσμα τό βάπτισμα καί τήν Ἱερωσύνη τῶν αἱρετικῶν. Ἄν προσθέσουμε καί τό ΜΣΤ κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων πού ρητά ἀπαγορεύει τήν κοινωνία τῶν Ἐπισκόπων μας καί τῶν Πρεσβυτέρων μας μέ τούς αἱρετικούς (πόσο μᾶλλον μέ τούς ἀλλοθρήσκους) καί τά μυστήριά τους, βάπτισμα καί θεία Εὐχαριστία, εὐνόητα συμπεραίνουμε ὅτι καί ἡ προσφορά τῆς θείας Λειτουργίας μας στούς αἱρετικούς καί φυσικά ἡ a priori ἀποδοχή τους ἀπό ἐμᾶς στή θεία Λειτουργία, συνιστᾷ κανονική, θεσμική παράβαση τῶν ἱερῶν κανόνων καί ὅλου τοῦ λειτουργικοῦ πνεύματος τῆς ἁγιοτάτης Ἐκλησίας μας. "Τίς γάρ συμφώνησις Χριστῷ πρός βελίαρ ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστων;" ἐρωτᾷ ὁ ΜΣΤ κανών τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Ο ουράνιος διάκος

Ο ΠΑΤΗΡ Αθανάσιος Χαμακιώτης (1967), ο σεμνός λευίτης της «Νεραντζιώτισσας» Αμαρουσίου, λειτουργούσε κάποια μέρα στο παρεκκλήσι της Παναγίας. Μία γυναίκα από το εκκλησίασμα, η Ε.Μ., πού στεκόταν μπροστά στο ιερό βλέπει έναν ξανθό διάκονο με λευκή στολή να υπηρετεί τον π. 'Αθανάσιο μπροστά στην άγία τράπεζα. 
Μάλιστα στεκόταν πάντα στα δεξιά του στη διάρκεια της θείας λειτουργίας δεν βγήκε καθόλου από το άγιο βήμα. 
Σκέφτηκε η γυναίκα πώς θα ήταν νεοχειροτονημένος, και του μάθαινε ο ιερέας τη λειτουργική τάξη. 
Η λειτουργία τελείωσε και ο κόσμος έφυγε. Εκείνη όμως παρέμεινε για να ικανοποιήσει την περιέργειά της, να δει 
Ποίος ήταν ο διάκονος. Ο π.  Αθανάσιος κατέλυσε κι έφυγε, αλλά ο διάκονος δεν έβγαινε από το ιερό. 
Τότε η γυναίκα άνοιξε το παραπέτασμα. Μα δεν είδε κανέναν. Ο διάκονος είχε εξαφανιστεί. και άλλη έξοδος δεν υπήρχε! 
Όταν αργότερα διηγήθηκε στον π. Αθανάσιο το περιστατικό, εκείνος με απλότητα της είπε: 
Αυτά, παιδί μου, συμβαίνουν, αλλά μη λες πουθενά τίποτα".

Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Ιερισσού Νικόδημος,

Ο Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου, κ. Νικόδημος (Αναγνώστου), γεννήθηκε το 1931 στο Λισβόριο της Μυτιλήνης. Σπούδασε θεολογία στην Χάλκη και μετεκπαιδεύτηκε στο Μπέρμιχαμ. Χειροτονήθηκε το 1955 Διάκονος και Πρεσβύτερος. Υπηρέτησε ως Ηγούμενος στη Ι. Μ Βλατάδων και ως αντιπρόεδρος στο Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών. Εξελέγη Μητροπολίτης το 1981.

π. Θεόδωρος Ζήσης. Ύψωση Τιμίου Σταυρού (2012)

Δημοσιεύτηκε στις 15 Σεπ 2012 από Simeron Wordpress

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/71116B3F.el.aspx

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος:

 Kαι τι εστι καρδία ελεήμων; 

Και είπε: 

Καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως, υπέρ των ανθρώπων και των ορνέων και των ζώων και των δαιμόνων, και υπέρ παντός κτίσματος. Και εκ της μνήμης αυτών και της θεωρίας αυτών ρέουσιν οι οφθαλμοί αυτού δάκρυα. Εκ της πολλής και σφοδράς ελεημοσύνης, της συνεχούσης την καρδίαν, και εκ της πολλής καρτερίας σμικρύνεται η καρδία αυτού, και ου δύναται βαστάσαι ή ακούσαι ή ιδείν βλάβην τινά ή λύπην μικράν εν τη κτίσει γινομένην. Και δια τούτο και υπέρ των αλόγων και υπέρ των εχθρών της αληθείας και υπέρ των βλαπτόντων αυτόν εν πάση ώρα ευχήν μετά δακρύων προσφέρει, του φυλαχθήναι αυτούς και ιλασθήναι αυτοίς, ομοίως και υπέρ της φύσεως των ερπετών, εκ της πολλής αυτού ελεημοσύνης της κινουμένης εν τη καρδία αυτού αμέτρως καθ΄ ομοιότητα του Θεού. 

(Λόγος 81).

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Εν τω Θεανθρώπω Χριστώ ήρχισεν η εξυγίανσις, η ανακαίνισις, η αποκατάστασις της κτίσεως, η οποία είχεν ασθενήσει και είχε μεταβληθή εις χάος λόγω της παρουσίας και ενεργείας της ανθρωπίνης αμαρτίας και του κακού (πρβλ. Ρωμ. 8, 19-23).                                                                                                                                                                                              
Επειδή ο Χριστός ως Θεανθρώπινον Πρόσωπον είναι η υψίστη αξία, Αυτός (ως τοιούτον πρόσωπον) είναι ταυτοχρόνως και το ύψιστον κριτήριον όλων των αληθινών αξιών. Εις αυτόν τον κόσμον ουδέν ον, μικρότερον του Θεανθρώπου, δύναται να είναι αληθινόν μέτρον των αξιών, διότι η μεγίστη αξία είναι ακριβώς το Πρόσωπον του Θεανθρώπου. Το μέτρον δεν δύναται να είναι ο άνθρωπος, διότι είναι μία αξία πολύ κατωτέρα του Θεανθρώπου. Ο Θεάνθρωπος αποτελεί το καλύτερον κριτήριον παντός του θείου και του ανθρωπίνου και εις αυτόν τον κόσμον και εις τον άλλον, με το ότι είναι η μεγίστη αξία. Η ιστορία αυτού του πλανήτου δεν γνωρίζει καλύτερον Θεόν από τον Χριστόν, ούτε καλύτερον άνθρωπον από τον Χριστόν. Ο Θεάνθρωπος απεκάλυψε ταυτοχρόνως και τελείως και τον Θεόν και τον άνθρωπον. Δια τούτο δεν υπάρχει Θεός άνευ του Θεανθρώπου, ούτε υπάρχει άνθρωπος εκτός του Θεανθρώπου. 

   Συνεχίζεται.                                                                                      

Άγιος Μάξιμος :

Όποιος βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του για οποιονδήποτε άνθρωπο και για οποιοδήποτε φταίξιμό του, αυτός έχει αποξενωθεί τελείως από την αγάπη στο Θεό. Γιατί η αγάπη στο Θεό δεν ανέχεται καθόλου το μίσος εναντίον του ανθρώπου.