Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΘΕΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Το άγιον Πάσχα παρήλθεν, ως εορτή, ως υπομνηματισμός λειτουργικός και βιωματικός, ως «Λαμπροφόρος ημέρα». Αλλά το φως του ακόμη μας περιλάμπει και φωταγωγεί τον νουν μας. διότι το άγιον Πάσχα δεν διαυγάζει την ύπαρξίν μας μόνον οσάκις εορτάζεται. Μας φωταγωγεί εις ολόκληρον την ζωήν μας. Το άγιον Πάσχα δεν είναι μόνον μίαν φοράν κατ’ έτος «εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων». Εάν ο Χριστός είναι «μεθ’ ημών πάσας τας ημέρας της ζωής ημών», άρα Πάσχα έχομεν δι’ όλου του βίου μας. Η ζωή μας είναι μία συνεχιζομένη «εορτή εορτών», διότι το φως της Αναστάσεως εισέρχεται εις όλας τας λεπτομερείας της ζωής μας. Δεν εισερχόμεθα μόνον εντός του φωτός της Αναστάσεως, αλλά εισέρχεται αυτό το φως εις ολόκληρον τον άνθρωπον. Γινόμεθα  ένα φως. Δεν συγχεόμεθα εντός του φωτός, αλλά διατηρούντες την αυτοσυνειδησίαν της προσωπικότητός μας, αισθανόμεθα τας ακτίστους ενεργείας του Αγίου Πνεύματος να διέρχωνται εις «πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν» και να μετασκευάζουν και αυτάς τας βιολογικάς λειτουργίας μας εις κτίσιν «καινήν».

Όλαι αι εορταί της Εκκλησίας υπομνηματίζουν τα γεγονότα, που αποτελούν τας διακεκριμένας φάσεις του απολυτρωτικού έργου του Χριστού. Η τελική φάσις είναι η Ανάστασίς Του, την οποίαν ολοκληρώνουν η θεία Ανάληψις και η αγία Πεντηκοστή, καθ’ ην ιδρύεται η Εκκλησία.

Ψάλλει Χορός Βατοπαιδινών Πατέρων -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 2 Μαΐου 2016

Δευτέρα Διακαινισίμου. Ανακομιδή του λειψάνου Αθανασίου του μεγάλου, Εσπέρου, Ζωής και των τέκνων αυτών Κυριάκου και Θεοδούλου των μαρτύρων.

Κατὰ τὶς ἡμέρες τοῦ βασιλέως Ἀδριανοῦ (117 – 138 μ.Χ.) ἄρχισε καὶ πάλι ἡ δίωξη τῶν Χριστιανῶν. Ἐκείνη τὴν περίοδο μαρτύρησε καὶ ἡ Ἁγία Ζωὴ μὲ τὸν ἄνδρα της Ἕσπερο καὶ τὰ παιδιά της Κυριάκο καὶ Θεόδουλο, ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Πισιδία.

Οἱ Ἅγιοι εἶχαν ἀγορασθεῖ ὡς δοῦλοι ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο συγκλητικὸ Κάτλο καὶ τὴν γυναῖκα του Τετραδία, ποὺ κατοικοῦσαν στὴν Ἀττάλεια τῆς Παμφυλίας. Βλέποντας οἱ ἄρχοντες τὶς θυσίες τῶν ἀρχόντων στὰ εἴδωλα παρατηροῦσαν τὴν μάταιη λατρεία αὐτῶν καὶ πρόσεχαν πολὺ μήπως καὶ ἡ τροφὴ ποὺ τοὺς πρόσφεραν ἦταν ὑπολείμματα ἀπὸ εἰδωλολατρικὲς θυσίες.

Τι να τα κάνω και της γης και τ' ουρανού τα κάλλη; Πάρε το φως που μούδωσες και τύφλωσέ με πάλι!

Ο τυφλός προ του Σταυρού... Τι είν' η βοή στο Γολγοθά που κόσμος τρέχει απάνω;  -Πηγαίνουν να σταυρώσουν δυο μαζί με κάποιον πλάνο.  -Ποιοι ναν οι δυο, που εκδικητής ο χάρος τους προσμένει;  -Κλέφτες, φονιάδες, άρπαγες, κακούργοι ξακουσμένοι.  -Και ποιος ο πλάνος που κι αυτός θα σταυρωθή μαζί τους;  -Τους Φαρισαίους ρώτησε, είναι δουλειά δική τους!  -Θα πάω να δω...  Είπα να δω κι ήρθαν στο νου μου πάλι,  τα χρόνια που ήμουνα τυφλός. Τυφλός! Εσείς οι άλλοι  δεν ξέρετε πόσο η ψυχή μέσα στα στήθη είν' άδεια,  όταν με μάτια ορθάνοιχτα βαδίζει στα σκοτάδια!  Πως τη θυμούμαι τη στιγμή που εστάθη αυτός μπροστά μου  και μ' ευσπλαχνίσθη, κι έσκυψε, πήρε πηλό από χάμου  κι αλείφοντας τα μάτια μου με τον πηλό εκείνο,  μου είπε να πάω στου Σιλωάμ τη στέρνα να τα πλύνω!  Όταν τον πρωτοακτίκρυσα τον Φωτοδότη εμπρός μου,  στην όψη του είδα όλες μαζί τις ομορφιές του κόσμου.  Μοσχοβολούσε κι έλαμπε το κάθε κίνημά του...  Φως και τα χείλη, κι η φωνή, τα μάτια κι η ματιά του.  Στα χείλη του η παρηγοριά, στα μάτια του η ελπίδα...  Έστρεψα τότε ολόγυρα τα δυο μου μάτια κι είδα  κάθε που ζει και που δεν ζει, κι είδα παντού γραμμένη  την όψη του, λες κι ήτανε καθρέπτης του η οικουμένη.  Φως η ζωή, χαρά το φως! Ας πάω να δω τον πλάνο  που θα καρφώσουν στο Σταυρό. Κατά το λόφο επάνω  κόσμος, περιγελάσματα κι οχλοβοή κι αντάρα  χίλιες φωνές σαν μια φωνή κι όλες σαν μια κατάρα.  Που πάει; Σπρώχνει και σπρώχνεται και πνίγεται και πνίγει,  και σταματά προσμένοντας. Παράμερα ξανοίγει  τρεις μαυροφόρες που κρατούν μια λιγοθυμισμένη.  Θε νάναι μάνα η δύστυχη! Ξάφνου, με μιας σωπαίνει  το πλήθος που ανταριάζονταν. -Γκάπ! Γκούπ! Καρφώνουν, κρότοι  πνιγμένοι μεσ' στα βογγητά! Υψώνονται οι δυο πρώτοι  σταυροί• κανείς δεν στρέφεται. Γκάπ! Γκούπ! Ξανακαρφώνουν  μα βόγγος δεν ακούγεται. Να, και τον τρίτον υψώνουν  ............ ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... ......... ....  Πως; Συ που μούδωσες το φως, εσένα πλάνο λένε;  Κι ήταν γραφτό τα μάτια μου να βλέπουν για να κλαίνε;  Τι να τα κάνω και της γης και τ' ουρανού τα κάλλη;  Πάρε το φως που μούδωσες και τύφλωσέ με πάλι!  Ιω. Πολέμης

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Πώς αντιμετωπίζουμε τους άσχετους με την Πίστη μας [ΒΙΝΤΕΟ 2016].

ΠΑΣΧΑ ΡΩΜΕΪΚΟ --- Αλέξ. Παπαδιαμάντη

Ὁ μπαρμπα-Πύπης, ὁ γηραιὸς φίλος μου, εἶχεν ἑπτὰ ἢ ὀκτὼ καπέλα, διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων καὶ μεγεθῶν, ὅλα ἐκ παλαιοῦ χρόνου καὶ ὅλα κατακαίνουργια, τὰ ὁποῖα ἐφόρει ἐκ περιτροπῆς μετὰ τοῦ εὐπρεποῦς μαύρου ἱματίου του κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτὰς τοῦ ἐνιαυτοῦ, ὁπόταν ἔκαμνε δύο ἢ τρεῖς περιπάτους ἀπὸ τῆς μιᾶς πλατείας εἰς τὴν ἄλλην, διὰ τῆς ὁδοῦ Σταδίου. Ὁσάκις ἐφόρει τὸν καθημερινὸν κοῦκόν του, μὲ τὸ σάλι του διπλωμένον εἰς ὀκτὼ ἢ δεκαὲξ δίπλας ἐπὶ τοῦ ὤμου, συνήθιζε νὰ κάθηται ἐπί τινας ὥρας εἰς τὸ γειτονικὸν παντοπωλεῖον, ὑποπίνων συνήθως μετὰ τῶν φίλων, καὶ ἦτο στωμύλος καὶ διηγεῖτο πολλὰ κ᾽ ἐμειδία πρὸς αὐτούς.

Ὅταν ἐμειδία ὁ μπαρμπα-Πύπης, δὲν ἐμειδίων μόνον αἱ γωνίαι τῶν χειλέων, αἱ παρειαὶ καὶ τὰ οὖλα τῶν ὀδόντων του, ἀλλ᾽ ἐμειδίων οἱ ἱλαροὶ καὶ ἥμεροι ὀφθαλμοί του, ἐμειδία στίλβουσα ἡ σιμὴ καὶ πεπλατυσμένη ρίς του, ὁ μύσταξ του ὁ εὐθυσμένος μὲ λεβάνταν καὶ ὡς διὰ κολλητοῦ κηροῦ λελεπτυσμένος, καὶ τὸ ὑπογένειόν του τὸ λευκὸν καὶ ἐπιμελῶς διατηρούμενον, καὶ σχεδὸν ὁ κοῦκός του ὁ στακτερός, ὁ λοξὸς κ᾽ ἐπικλινὴς πρὸς τὸ οὖς, ὅλα παρ᾽ αὐτῷ ἐμειδίων. Εἶχε γνωρίσει πρόσωπα καὶ πράγματα ἐν Κερκύρᾳ, ὅλα τὰ περιέγραφε μετὰ χάριτος εἰς τοὺς φίλους του. Δὲν ἔπαυσε ποτὲ νὰ σεμνύνεται διὰ τὴν προτίμησιν τὴν ὁποίαν εἶχε δείξει ἀείποτε διὰ τὴν Κέρκυραν ὁ βασιλεύς, καὶ ἔζησεν ἀρκετὰ διὰ νὰ ὑπερηφανευθῇ ἐπὶ τῇ ἐκλογῇ, ἣν ἔκαμε τῆς αὐτῆς νήσου πρὸς διατριβὴν ἡ ἑφτακρατόρισσα τῆς Ἀούστριας. Ἐνθυμεῖτο ἀμυδρῶς τὸν Μουστοξύδην, μὰ δόττο, δοττίσσιμο κὲ ταλέντο! Εἶχε γνωρίσει καλῶς τὸν Μάντζαρον, μὰ γαλαντουόμο! τὸν Κερκύρας Ἀθανάσιον (μὰ μπράβο!), τὸν Σερπιέρρο (κὲ γρὰν φιλόζοφο!). Τὸ τελευταῖον ὄνομα ἔδιδεν εἰς τὸν ἀοίδιμον Βράιλαν, διὰ τὸν τίτλον ὃν τοῦ εἶχον ἀπονείμει, φαίνεται, οἱ Ἄγγλοι (Sir Pierro = Sir Peter).

Εἶχε γνωρίσει ἐπίσης τὸν Σόλωμο (κὲ ποέτα!) τοῦ ὁποίου ἀπεμνημόνευε καὶ στίχους τινάς, ἀπαγγέλλων αὐτοὺς κατὰ τὸ ἑξῆς ὑπόδειγμα.

Ὡ σ ὰ ν τὴ σπίθα κρουμμένη στὴ στάχτη
ποῦ ἐκρουβόταν γιὰ μᾶς λευτεριά;

Εἰσὲ πᾶσα μέρη πετιέται κι ἀνάφτει,
καὶ σκορπιέται σὲ κάθε μεριά.

Ὁ μπαρμπα-Πύπης ἔλειπεν ὑπὲρ τὰ εἴκοσι ἔτη ἐκ τοῦ τόπου τῆς γεννήσεώς του.

Στην «Παλμύρα» της οδού Πατησίων -- Στο Πολυτεχνείο αποκεφαλίζουν τα αγάλματα όπως οι τζιχαντιστές στη συριακή πόλη

Γιατί σας έκανε εντύπωση ο αποκεφαλισμός του αγάλματος της Βορείου Ηπείρου δίπλα στο Πολυτεχνείο; Διακόσια τριακόσια μέτρα παρακάτω, ο πολύς Καμίνης, που υποδύεται τον δήμαρχο, έχει φυτέψει και δεντράκια, για να μη φαίνεται η άδεια βάση της κατεστραμμένης και εξαφανισμένης προτομής του Ψαρρού, την οποία βανδάλισε η ψευτοπροοδευτική αλητεία, στα Δεκεμβριανά της ντροπής το 2008. Τότε που περνούσαν τα super στην οθόνη με εμπρηστικές μούφες του τύπου «καίγεται η Εθνική Βιβλιοθήκη», «Καίγονται δεκάδες διαμερίσματα στο Κολωνάκι», όλα ψέματα, στο κανάλι όπου κουνάνε το δάχτυλο ο Πρετεντέρης και η Ολγα. 2008-2016, τι είναι οκτώ χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; Πού να βρεθούν χρήματα για την αποκατάσταση; Και στο κάτω κάτω, τι ήταν ο Ψαρρός; Ούτε καν αριστερός ράπερ ή έστω επιφανής «αλληλέγγυος».

Μια ολόκληρη γενιά χουλιγκάνων ανέθρεψε η Αριστερά και πάμε με φόρα για τη δεύτερη. Μηδενιστικά κουκιά τρώνε, μηδενιστικά κουκιά μαρτυράνε οι ορδές των βάνδαλων ψευτοεπαναστατών. Η μισελληνική Παιδεία, κερασμένη από τον λαό, έναν λαό πια βουτηγμένο στην αγωνία του άδηλου μέλλοντος, με ζοφερούς οιωνούς, επέτρεψε σε βαρεμένους μαρξιστές πάσης απόχρωσης να διδάσκουν στα παιδιά την ασέβεια, το μίσος για την ίδια τους τη χώρα, τους ήρωες και τα σύμβολά της.

ΟΙ ΑΙΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ --- Orthodox Hymns

ΠΑΣΧΑ ΣΤΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ ΤΣΑΚΟΥ 2016 ΟΜΙΛΙΑ

Με τιμές αρχηγού κράτος αφίχθη το Άγιο Φως

Με τιμές αρχηγού κράτους, όπως είθισται, και με καθυστέρηση περίπου δύο ωρών, αφίχθη στις 20:10 του Μ. Σαββάτου στο αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος", το Άγιο Φως από τα Ιεροσόλυμα.

Ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου Αρχιμανδρίτης Δαμιανός, παρέδωσε το Αγιο Φως στον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο.
Θα ακολουθήσει ένας αγώνας δρόμου, προκειμένου το Άγιο Φως να φτάσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Το Άγιο Φως θα μεταφερθεί αεροπορικώς σε 17 προορισμούς, με αεροσκάφη που θα αναχωρήσουν αμέσως μετά την άφιξη της αποστολής από τα Ιεροσόλυμα, τα οποία θα κατευθυνθούν σε τρεις διαφορετικούς γεωγραφικούς τομείς, προς Αιγαίο, Ιόνιο και Κεντρική και Ανατολική Ελλάδα.

Ο Ιούδας στην υμνογραφία των Παθών --- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

Το πρόσωπο του Ιούδα, η πράξη της προδοσίας και ο τρόπος, κατά τον οποίον έγινε αυτή, αποτελούν θέμα πολλών τροπαρίων της υμνογραφίας της περιόδου των παθών του Κυρίου (Μ. Εβδομάδος), που ανήκει στο Τριώδιο. Μάλιστα η περί του Ιούδα υμνογραφική θεματολογία είναι τόσο πλούσια, κατά την περίοδο αυτή, ώστε να αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι ο Ιούδας αποτελεί, μετά τον πάσχοντα Ιησού, τον κατ’ εξοχήν κεντρικό «ήρωα» των διαδραματιζομένων γεγονότων. Η συχνότητα αυτή της υμνογραφικής εξάρσεως και προβολής του προδότη μαθητή εξηγείται, σύμφωνα με τα όσα είπαμε, όχι μόνον από το γεγονός, ότι η πράξη της προδοσίας είναι ίσως το πλέον θεμελιακό στοιχείο στην όλη δομή των παθών του Κυρίου, αλλά και εκ του ότι οι υμνογράφοι της Εκκλησίας, όπως ακριβώς και το εν γένει πλήρωμά της, αισθάνονται βαθειά την ανάγκη να υπογραμμίσουν και να στηλιτεύσουν, ακόμη και διά της υμνολογικής οδού, το πρόσωπο και την πράξη του Ιούδα.