Η ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι μία ιστορική αγγελία, το σπουδαιότερο άγγελμα, που ακούσθηκε στην ιστορία. Αναγγέλλει το μεγαλύτερο γεγονός, που συνέβη στην ανθρωπότητα και συνδέεται με το πιο καίριο παράγγελμα, που άκουσε ποτέ ο άνθρωπος, τη μετάνοια. Εδώ ακριβώς, στη μετάνοια, έγκειται η βίωση του μηνύματος της Ανάστασης από τον άνθρωπο σε προσωπικό επίπεδο. Διότι η μετάνοια, γεγονός αποκλειστικά και απόλυτα προσωπικό του πιστού, αποδεικνύει ότι αυτός αποδέχεται και προσυπογράφει το άγγελμα της Ανάστασης. Η πρακτική είναι μεγαλειώδης, καθότι μυστηριακή, αλλά και απλή, προσεγγίσιμη από τον καθένα: Μετανοώντας ο χριστιανός αφήνεται στη χάρη του Θεού, η οποία τον ανασταίνει από τα μνήματα των παθών και των κακών επιθυμιών. Και γίνεται αυτή η πνευματική ανάσταση του ανθρώπου μία ασάλευτη και αξιόπιστη μαρτυρία της ανάστασης του Χριστού.
ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗΝ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ (Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου)
Όταν βάλω κατά νουν του κόσμου τούτου τα πράγματα και φέρω τον λογισμόν μου εις τα καλά του, τον πλούτον, λέγω, την δόξαν την πρόσκαιρον και την φθαρτήν φαντασίαν, ως και τον χρόνον πως γυρίζει και τρέχει ως σκιά και ενθυμηθώ το τέλος, της συντελείας την ημέραν και τον φοβερόν και ακολάκευτον Κριτήν, όστις γεμίζει ημάς φόβου και τρόμου· πως τότε αστράπτει ο Κριτής εξ ουρανού καταβαίνων, πως τότε ταρασσόμεναι αι Δυνάμεις προστρέχουσι, πως ο φοβερός ετοιμάζεται θρόνος, πως μετά ταύτα ο ουρανός τυλίσσεται ως χαρτίον, πως θέλουν κατακαή τα στοιχεία και θέλουν λυθή εις το μη ον, πως θέλει κλονισθή η γη τρέμουσα· διότι έρχεται ο φοβερός Κριτής· πως θέλουν παίζει τας σάλπιγγας και θέλουν ανοιχθή με τον ήχον της θείας σάλπιγγος τα μνημεία, πως θέλουν τρέξει πάλιν αι ψυχαί εις τα ιδικά των σώματα, δια να αναστηθή των τόσων χρόνων το χώμα ως να εκοιμώντο οι νεκροί, πως θέλουν τρέξει οι Δίκαιοι εις απάντησιν του Νυμφίου, πως θέλουν αξιωθή οι Δίκαιοι της απαντήσεως του Νυμφίου, πως θέλουν αξιωθή οι έτοιμοι του νυμφώνος και θέλει αποκλεισθή προς τους οκνηρούς ο Νυμφίος.
Έμφυτος Πολιτκή Ευήθεια --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
O απροκάλυπτος εμπαιγμός της σύγχρονης κοινωνίας καθίσταται άμεσα εύληπτος διότι ο λαός, στερούμενος εκπαιδεύσεως, απλώς έρμαιο της φαιάς προπαγάνδας, καθεύδει τον νήδυμον ύπνο, στερούμενος στοιχειώδους λογικής αλλά και ορθολογιστικών κριτηρίων να ερμηνεύσει τον άνωθεν αντεστραμμένο αντιδημοκρατικό κόσμο εις τον οποίο βιώνουμε, ο οποίος αποδεικνύει την άλογη καταγωγή του, πλην όμως επιβεβαιώνει επί τη πράξη την πεποίθηση την οποία πλειστάκις διατυπώνω ότι η Ελλάς κηδεμονεύεται από οιονεί Έπαρχους, δηλονότι από κόμματα τα οποία υποσκάπτουν την εύρυθμη λειτουργία της Πατρίδας μας και φαλκιδεύουν την διαχρονική εξέλιξη της ταυτότητας του Ελληνισμού.
ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ.
Τη αγία και μεγάλη Τρίτη, της των Δέκα Παρθένων παραβολής της εκ του Ιερού Ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα.
Της των Δέκα Παρθένων παραβολής την ανάμνησιν ποιούμεθα σήμερον, την οποίαν ομού και με άλλας ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αναβαίων εις τα Ιεροσόλυμα και επί το Πάθος ερχόμενος, είπε προς τους ιδίους Αυτού Μαθητάς. Είναι δε αύται εκείναι, τας οποίας και προς τους Ιουδαίους απέτεινε. Είπε δε την παραβολήν ταύτην των Δέκα Παρθένων ο Κύριος, ίνα εις ελεημοσύνην προτρέψη τους Αυτόν πιστεύοντας ομού δε και ίνα διδάξη, ότι πρέπει να είμεθα έτοιμοι πριν ή έλθη το τέλος. Επειδή δε πολλά περί παρθενίας και περί παρθένων είπε προς αυτούς και επειδή η παρθενία πολλήν την δόξαν έχει (διότι μέγα αληθώς κατόρθωμα είναι), δια τούτο και ίνα μη τις το έργον τούτο κατορθών, αμελή των άλλων αρετών και μάλιστα της ελεημοσύνης, δι’ ης η λαμπάς της παρθενίας φαιδρύνεται, προβάλλει εις ημάς δια του ιερού Αυτού Ευαγγελίου την παραβολήν ταύτην των Δέκα Παρθένων.
Τη ΙΘ΄ (19η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ του Εσφιγμενίτου.
Αγαθάγγελος ο ένδοξος του Χριστού νέος Οσιομάρτυς, της Αίνου το βλάστημα και της σεβασμίας Μονής του Εσφιγμένου το καύχημα, ήθλησεν εν Σμύρνη ολίγον προ της Ελληνικής Επαναστάσεως. Τούτου τον θαυμάσιον Βίον και το υπέρ της αγάπης του Χριστού Μαρτύριον μετά πολλής της προσοχής ακούσατε, ίνα πολλήν και υμείς την ωφέλειαν λάβητε. Διότι και ειδικώτερον δια το Μαρτύριον του μακαρίου τούτου Νεομάρτυρος Αγαθαγγέλου, αλλά και γενικώτερον δι’ όλα τα Μαρτύρια και τους Βίους των επί Τουρκοκρατίας διαλαμψάντων Αγίων γνωστόν είναι εις πάντας ποίαν ωφέλειαν επροξένησαν ταύτα εις το πολυπαθές γένος ημών, κατά τους σκοτεινούς χρόνους της δουλείας. Δια τούτο και οι κατά την εποχήν εκείνην συναθροίσαντες τα Μαρτύρια και τους Βίους των Αγίων ανδρών και εις την απλήν αυτά μεταφράσαντες, μεγάλως ωφέλησαν το έθνος, αφού δι’ αυτών επεξειργάσθησαν, μετά την αιχμαλωσίαν, την του γένους αποκατάστασιν.
Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί.
Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν. Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας. Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν!
«Καί συνέτριψας μοχλούς αἰωνίους...» (Τό σπήλαιον τοῦ Πλάτωνος) -- Γράφει ὁ κ. Λουκᾶς Μπακάλης, φιλόλογος
Αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἑλληνικὸς - ὅπως καὶ ὁ ὑπόλοιπος, πλὴν τοῦ ἑβραϊκοῦ- κόσµος, ζοῦσε στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ στὴν πλάνη τῶν εἰδώλων. Οἱ ἄνθρωποι, ὡς «µὴ ἔχοντες ἐλπίδα», κατατρυχόµενοι ἀπὸ τὰ καθηµερινὰ πιεστικὰ καὶ συνεχῶς ἄλυτα προβλήµατά τους, παραδίδονταν χωρὶς φραγµοὺς στὰ πάθη τους, τὰ ὁποῖα µὲ τὴ σειρά τους, τοὺς ὑποδούλωναν στὶς ἐπιθυµίες τῆς σάρκας καὶ τῶν αἰσθήσεων... Καὶ συνεχῶς κατέβαιναν ἠθικὰ ὅλο καὶ «πιὸ βαθιὰ στοῦ κακοῦ τὴ σκάλα». Οἱ κοινωνίες εἶχαν φθάσει στὸ ἔσχατο σηµεῖο τῆς σήψης: Οἱ ἐλεύθεροι ἄνθρωποι γιὰ ἐλάχιστα χρέη καταντοῦσαν δοῦλοι. Οἱ δοῦλοι λογαριάζονταν ὡς ζῷα. Οἱ ἀδύνατοι καὶ ἀνήµποροι πετάγονταν στοὺς Ἀποθέτες καὶ τὸν Καιάδα. Οἱ γέροντες ἄνω τῶν 60 ὑποχρεώνονταν νὰ πιοῦν κώνειο, γιὰ νὰ φύγουν ἀπὸ τὴ ζωή «οἰκειοθελῶς» (νῆσος Κέα καὶ ἀλλοῦ).
Τά εὐρουλάκια ὁμιλοῦν, ὄχι ἡ Ἐπιστήμη!
Ο καθηγητής Πνευμονολογίας Θεόδωρος Βασιλακόπουλος, ο οποίος από την αρχή της πανδημίας του κορωνοϊού έγινε γνωστός στο πανελλήνιο λόγω των
ακραίων απόψεων του αναφορικά με τα εμβόλια και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται οι ανεμβολίαστοι πήρε 759.259.00 ευρώ εν μέσω κορωνοϊού!Συγκεκριμένα, σύμφωνα με συμβάσεις που είναι δημοσιευμένες στο Διαύγεια, από τα τέλη του 2020, δηλαδή λίγο πριν ξεκινήσουν οι εμβολιασμοί, μέχρι και σήμερα έχει γεμίσει τις τσέπες του με 759.259.00 ευρώ.
Παναγιώτης Δημακάκος: Ο ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Αθηνών περιγράφει περίπτωση θείας παρέμβασης στο χειρουργείο...
Στον Γιώργο Ρήγα
Ο πραγματικός ερευνητής αναζητά την αλήθεια και, τελικά, εκεί είναι που συναντά τον Θεό. Τέτοιο είναι το παράδειγμα του Παναγιώτη Δημακάκου, ομότιμου καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος σημειώνει στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»:
«Θρησκεία και επιστήμη είναι δίδυμες αδελφές. Δεν συγκρούονται, αλλά είναι πυλώνες του κτιρίου που λέγεται αλήθεια».
Φλογερός ευπατρίδης και πρωτοπόρος στον τομέα της αγγειοχειρουργικής, με χιλιάδες επεμβάσεις στο ενεργητικό του, γνώρισε την αναγνώριση σε μεγάλα ιατρικά κέντρα στο εξωτερικό, αλλά επέστρεψε για να δημιουργήσει στον τόπο του. Παρά τις πολλές διακρίσεις του, με σεμνότητα και συγκίνηση εξομολογείται πως έχει την προσευχή ως νοερό όπλο. Με προσωπική του φροντίδα, το δωμάτιο στο οποίο εκοιμήθη ο Άγιος Νεκτάριος στο Αρεταίειο Νοσοκομείο έγινε χώρος προσκυνήματος, ενώ το παρεκκλήσι του αγίου στο νοσοκομείο αγιογραφήθηκε με τα θαύματά του.
Αντιρρητικός λόγος στον σχηματισμό Τριπρόσωπης εικόνας του Θεού. --- Γράφει ο Σταύρος Ασλανίδης
Α΄ΜΕΡΟΣ:
Δεν προσκυνώ μέσα από τριπρόσωπη μορφή τον Θεό,
γιατί αυτό ταυτίζεται με Τριθεΐα.
Δεν προσκυνώ το πρόσωπο του Λόγου του Θεού,
χωριστά ή σε διάκριση από τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.
Στο Πρόσωπο του Χριστού Προσκυνώ Την Αδιαίρετη
Τριάδα και τον Πλήρη Θεό.
Ομολογώ τρία εντελώς διαφορετικά Πρόσωπα στον Θεό και αυτό το γνωρίζω από τα όσα μας δίδαξε ο Κύριος (πρβλ. Εβρ. 1,1-3). Οποιαδήποτε γνώση και εμπειρία έχουμε για τον Θεό είναι Διαθήκη απο τον Χριστό. Τίποτε ατομικό ή διακριτικό από τα Πρόσωπα του Θεού δεν "γεύθηκε" κανένας άνθρωπος ή άγγελος (πρβλ. Ιω. 1,18).