Αλλοίωσις του Αγιορείτικου ήθους

"Ορθόδοξος Τύπος"

ARMED GREEK POLICE PLAN TO FORCIBLY REMOVE PEACEFUL MONKS

MOUNT ATHOS, GREECE – Under the leadership of Deputy Prime Minister and Foreign Minister Evangelos Venizelos, the Greek government has deployed armed police to forcibly remove the peaceful and defenseless monks of the Holy Monastery of Esphigmenou from their monastery property in Karyes. Armed police are on the scene and roads to the building have been blocked by Greek Police vehicles in anticipation of the planned assault. The police have given the monks a deadline of today,12pm local time to vacate or face an armed assault.

Μακάριος ο Αιγύπτιος:

Γνώριζε, ότι η οδός του Χριστιανισμού είναι η εξής: όπου ενεργεί το Άγιον Πνεύμα εκεί ακολουθεί ο διωγμός και η πάλη, όπως η σκια ακολουθεί τον άνθρωπον.

Μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστιν

Αποκηρύσσομεν τα φιλενωτικά συνθήματα και φιλενωτικάς τάσεις και μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστιν, ακολουθούντες όσα προεφήτευσαν οι Θεηγόροι Προφήται και εδίδαξαν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, ο των Θεοφόρων Πατέρων Σύλλογος, αι επτά άγιαι Οικουμενικαί Σύνοδοι, και αι τοπικαί τοιαύται, έχοντες επί κεφαλής τον ακρογωνιαίον Λίθον Χριστόν, τον Θεόν ημών, και εν γένει εμμένομεν εις όσα η Ορθόδοξος ημών Πίστις διδάσκει είτε δια γραφίδος είτε δια παραδόσεως, αποκρούοντες την «Ένωσιν» ή «Ενότητα», όπως την αποκαλούν εσχάτως οι φιλενωτικοί παπόδουλοι οικουμενιστές.

Psalm 33 I will bless the Lord- Ψαλμός 33 Ευλογήσω Τον Κύριον

+Mακαριστός π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

 (Ὁμιλία εἰς τὸν προφ. Ἡσαΐα, ἀριθ. 85, 1997, Ἱ. Μ. Παντοκράτορος)

«...Καὶ μία ὁλόκληρη τοπικὴ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ καθεύδει καὶ νὰ ἔχει ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἀφυπνίσεως. Θὰ λέγαμε ἀκόμη, ἂν ξεχωρίσουμε πρόσωπα μόνο, ὅτι καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (ὅπως θὰ συμβεῖ καὶ συμβαίνει ἤδη στὰ ἔσχατα, διότι εἴμεθα στὴν περιοχὴ τῶν ἐσχάτων, ἐν ὄψει τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ ἀντιχρίστου), ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι σὲ μιὰ κατάσταση ναρκώσεως, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα -τὸ λέγω δυὸ φορές-, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι σὲ κατάσταση ἐγρηγόρσεως.

Ὁ Χριστὸς πόσες φορὲς τὸ εἶπε: «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν». Αὐτὸ τὸ «γρηγορεῖτε» εἶναι ἀναγκαιότατον σύνθημα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν· καὶ βέβαια δὲν γρηγοροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· μακάριοι ὅμως οἱ γρηγοροῦντες. Καὶ τοῦτο διότι ἔρχεται φοβερὴ ἐποχή. Ζοῦμε τὴν ἐποχὴ αὐτή, ἔχουμε εἰσέλθει στὴν περιοχὴ αὐτῆς τῆς φοβερῆς ἐποχῆς.
Ἔτσι, ὅταν θὰ ἀρχίσει νὰ ἁπλώνεται –καὶ ἁπλώνεται– ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ στὴν πατρίδα μας, καὶ στὰ Πατριαρχεῖα μας, –τὸ ἀκούσατε ἄραγε;– καὶ στὰ πατριαρχεῖα μας, καὶ στὶς Ἀρχιεπισκοπές μας, τότε δὲν εἶναι ἀπέξω ὁ ἐχθρός· καὶ ὅταν ἡ τελευταία, θὰ λέγαμε, πράξη εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, καὶ θὰ εἶναι ἐργαλεῖο στὰ χέρια τοῦ ἀντιχρίστου, συνεπῶς, δὲν πρέπει νὰ εἴμεθα ξύπνιοι; Ναί, πρέπει, ἀλλὰ οἱ πολλοὶ μπορεῖ νὰ μὴ εἶναι ξύπνιοι. Ἔτσι θὰ λέγαμε, ὅτι μοιάζει κάποτε ὁλόκληρη ἡ Ὀρθοδοξία νὰ κοιμᾶται, ὅταν Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι μπορεῖ νὰ τὴν προδίδουν. Ναί. Τότε μοιάζει μʼ ἐκεῖνο τὸ πλοιάριο στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς κάποτε ἐκοιμᾶτο. Ἐκεῖνο τὸ πλοιάριο μὲ τοὺς μαθητὰς εἶναι τύπος τῆς Ἐκλλησίας...
Καὶ βλέπουμε σʼ αὐτὴν τὴν εἰκόνα: ὁ Χριστὸς καθεύδει. Ποιός καθεύδει; Μοιάζει ὅτι καθεύδει ὁ Χριστός. Ἔτσι, σὲ μιὰ ἐποχὴ παρακμῆς καὶ καθιζήσεως πνευματικῆς, οἱ λίγοι σωστοὶ πιστοὶ κραυγάζουν τὸν ἴδιο λόγο: «ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα, βοήθησον ἡμῖν». Τότε τὸν εἶπαν ἐπιστάτη, προϊστάμενο. Σήμερα λέμε: «Κύριε χανόμαστε, βάλε τὸ χέρι Σου». Δὲν τὸ λέμε; Τὸ λέμε μὲ πόνο, μὲ ὀδύνη, μὲ δάκρυα...

Του Πρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου Κολλᾶ : στὴν σατανοκίνητη αὐτὴ προσπάθειά τους

Οἱ συμπροσευχὲς αὐτές, γιὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς

συνοδοιπόρους του, σημαίνει ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν

αἱρεσιάρχη Πάπα, καὶ ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὰ κατηγορηματικῶς λεγόμενα

τοῦ ὑπεύθυνου τοῦ Γραφείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρώπη,

Μητροπολίτου Ἀχαΐας κ. Ἀθανασίου, τώρα προσπαθοῦν, μὲ ὑπόγειες

διαδρομές, νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς πιστοὺς αὐτὴ «τὴν ἄμικτον μῖξιν», ἀλλὰ

στὴν σατανοκίνητη αὐτὴ προσπάθειά τους συναντοῦν, ὡς εἶναι τοῦτο

ἑπόμενον, σκληρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,

τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκεῖθεν, ἀπὸ τὸν ὑπερασπιστὴ δηλαδὴ τῆς πίστεώς

μας πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. «Παρʼ ἡμῖν οὔτε Πατριὰρχαι οὔτε Σύνοδοι

ἠδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρη-

σκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις

ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ

τῶν Πατέρων αὐτοῦ», (Ἀπόκρισις τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδόξου

Ἀνατολῆς πρὸς τὸν πάπαν Πίον τὸν Θ´, ἔτος 1848).

Ὁ Ἀχαΐας λοιπὸν κ. Ἀθανάσιος, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπολογούμενος,

ὡς φαίνεται, πρὸς τὸ Βατικανὸ γιὰ τὴν καθυστέρηση τῆς

ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν αἱρεσιάρχη Πάπα ὁμολογεῖ,

ὅλως ἀνερυθρίαστα: «Στὴν Ἑλλάδα βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ πολὺ

λεπτὴ κατάσταση, γιατί ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μητροπολίτες ἐπιθυ-

μοῦν νὰ ἔχουν μία σημαντικὴ συνεργασία μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία,

ἀλλὰ οἱ πιστοὶ δὲν εἶναι προετοιμασμένοι στὴν προοπτική τοῦ διαλό-

γου… Αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι ἡ μεγάλη πρόκληση νὰ προετοιμάσουμε τὸν

κόσμο, νὰ τὸν διαπαιδαγωγήσουμε, γιὰ νὰ μὴ ἀντιδράσει ἐπηρεασμέ-

νος ἀπὸ τὶς προκαταλήψεις καὶ πληροφορίες, ποὺ δὲν ἀνταποκρίνον-

ται στὰ γεγονότα. Εἶναι σημαντικὸ νὰ κατανοηθεῖ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη

χρόνου, ἐλπίζω ὄχι ὑπερβολικοῦ, γιὰ νὰ σχηματίσουμε τὴν συνείδηση

τοῦ κόσμου.

(Του Πρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου Κολλᾶ,

Θεολόγου –Εκκλησιαστικού Συνηγόρου)

O.T.1905 9/12/2011

Στροφή, στον Αναστάντα Χριστό.

Ο άνθρωπος είναι, πολλές φορές, δέσμιος των παθών και των αδυναμιών του. Και στην πορεία της ζωής του αντιμετωπίζει την απελπισία, τα αδιέξοδα στα σοβαρά και καταθλιπτικά προβλήματά του και, κυρίως, εκείνα που έχουν σχέση με τον πνευματικό του αγώνα για τον καταρτισμό του. Πολλές φορές, δεν ημπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό του νικημένου και τότε νιώθει ολομόναχος και χωρίς στήριγμα στις προσπάθειές του. Όμως, ο θριαμβευτής Ιησούς μάς δίδει μια άλλη διάσταση και μάς βεβαιώνει ότι υπάρχει λύση στα προβλήματά μας, αφού Εκείνος μπορεί να νικήσει, ως νικητής, κάθε αντίθετο και αντιδραστικό, κάθε δύσκολο και ανθρωπίνως ακατόρθωτο. Στροφή, λοιπόν, στον Αναστάντα Χριστό. Να επανέλθουμε στο δρόμο που μάς καλεί ο Αναστημένος Χριστός.

Μάξιμος Ομολογητής:

Όταν μας ίδουν οι δαίμονες να καταφρονώμεν τα κοσμικά πράγματα, δια ν’ αποφύγωμεν τας αιτίας του μίσους κατά των ανθρώπων και δια να μη εκπέσωμεν της αγάπης, τότε διεγείρουν τους ανθρώπους να μας συκοφαντήσουν, με τον σκοπόν να λυπηθώμεν και να μισήσωμεν τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από την συκοφαντίαν, που στρέφεται εις την ορθήν πίστιν μας ή εις την ηθικήν μας. Κανείς δεν δύναται να αδιαφορήση εις τας συκοφαντίας αυτάς, ειμή μόνον εκείνος που έχει την ελπίδα του εις τον Θεόν…

Όσον προσεύχεσαι εις τον Θεόν υπέρ του συκοφαντήσαντος, τόσον ο Θεός αποκαλύπτει την αθωότητά σου εις τους σκανδαλισθέντας.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Η ελευθερία του ανθρώπου - Κυριακή Δ΄Ματθαίου

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Ο άνθρωπος του Χριστού κινείται εις την οδόν της θείας τελειότητος, νικών δια μέσου των ευαγγελικών αρετών το κακόν και την αμαρτίαν μέσα του και μέσα εις τον περιβάλλοντα αυτόν κόσμον. Πορεύεται πάντοτε από το εν καλόν εις το άλλο, από το μικρότερον προς το μεγαλύτερον, από το μεγαλύτερον προς το μέγιστον. Ακόμη, ποτέ δεν σταματά, δεν βραδυπορεί, διότι κάθε σταμάτημα σημαίνει πνευματικήν παράλυσιν, νέκρωσιν, θάνατον. Δι΄ εκάστης καθαράς σκέψεως, δι΄ εκάστου αγίου αισθήματος, δι΄ εκάστης αγαθής επιθυμίας και καλού λόγου, αυτός οδεύει προς την ανάστασιν, προς την αθανασίαν, προς την αιώνιον ζωήν.