Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ : ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ! ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ!

Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟ,                              ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟ Τ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ.Κ.ΕΙΡΗΝΑΙΟ

 _________Κανένα έγκλημα δεν τον βαρύνει! Όλες οι δικαστικές Αποφάσεις των Δικαστηρίων στην Ελλάδα και στο Ισραήλ είναι υπέρ Αυτού! Είναι αθώος! Και όμως είναι φυλακισμένος! Είναι σε απόλυτη απομόνωση! Έτσι θέλησαν οι εκκλησιαστικές Αρχές του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων! 'Επί έξη συναπτά έτη  δεν μπορεί να εξέλθει από το κελλί Του! 
________Το πρόβλημα το γνωρίζουν όλοι οι ανά την Ορθοδοξία εκκλησιαστικοί Ηγέτες, δηλ. Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι! Αλλά κανείς δέν δείχνει ευαισθησία! Όλοι τους, δυστυχώς, κλείνουν τά μάτια τους, επειδή εμποδίζονται από τό "φιλάδελφον" δηλ. ένα εκκλησιαστικό έθος, το οποίον ενίοτε συμπαρίσταται στον αδικούντα και όχι στον αδικούμενο! 
________Το πρόβλημα γνωρίζει και η ελληνική Πολιτεία! Αλλά τόσον οι πολιτειακοί, όσον καί οι πολιτικοί παράγοντες το παραβλέπουν! Κλείνουν τα μάτια τους στη μεγάλη, στην αφόρητη αδικία! 
________Επί τέλους όμως κάποιοι συνεκινήθησαν! Δύο Βουλευτές, οι κ.κ. Γιάννης Δημαράς καί Γαβριήλ Αβραμίδης άνοιξαν και τά μάτια τους και τό στόμα τους! Στίς 13 Δεκεμβρίου 2013 υπέβαλαν σχετική ερώτηση πρός τόν Υπουργό των Εξωτερικών. Εύγε τους! Παρακάτω θα διαβάσετε το σχετικό κείμενο.  
________Ευχόμεθα η πρωτοβουλία τους να έχει αγαθά αποτελέσματα. Αμήν
 Αίγιον, 17 Μαρτίου 2014
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

*****************

Ερώτηση Βουλευτών με Θέμα: «Σε απομόνωση ο Πατριάρχης Ειρηναίος»

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ: ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

Θέμα: «Σε απομόνωση ο έκπτωτος Πατριάρχης Ειρηναίος»

Κύριε Υπουργέ,
             Κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής κρίσης που ξέσπασε στους κόλπους του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, από το Μάιο του 2005 μέχρι και τα τέλη του 2007, γίναμε μάρτυρες μιας αλλαγής Πατριάρχου σε αντίθεση με όλους τους ισχύοντες νόμους.
       Η εκθρόνιση του Πατριάρχου Ειρηναίου και η εκλογή ενός νέου σε αντικατάστασή του έγινε χωρίς να πληρούνται οι όροι των εκκλησιαστικών και πολιτειακών νόμων. Οι κατηγορίες που του αποδόθηκαν δεν έχουν αποδειχθεί μέχρι σήμερα αφού το πόρισμα της νομικής υπηρεσίας της Παλαιστινιακής Αρχής, αλλά και το πόρισμα του Υπουργείου Οικονομικών της Ελλάδος αθώωσε και δεν καταλόγισε καμιά παράνομη οικονομική συναλλαγή ή υπεξαίρεση χρημάτων από τον Πατριάρχη Ειρηναίο.
        Σήμερα, ο Πατριάρχης Ειρηναίος, έξι χρόνια μετά βρίσκεται ακούσια έγκλειστος - φυλακισμένος σε κελί στο Πατριαρχείο, δεν μπορεί να βγει ποτέ έξω, ενώ δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τον επισκεφθεί ακόμα δε και σε γιατρούς, τους οποίους κατά καιρούς χρειάζεται. Σημειωτέον ότι η τροφή του μεταφέρεται στο κελί του με καλαθάκι.

Ερωτάστε:
  1. Τι μέτρα προτίθεται να λάβει η Ελληνική Κυβέρνηση για να άρει τις ολέθριες για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και απάνθρωπες για τον Πατριάρχη Ειρηναίο συνέπειες;
  2. Γιατί ενώ τα κατηγορητήρια κατέπεσαν και ενώ θεωρήθηκε αθώος και απαλλαγμένος από κάθε κατηγορία οδηγήθηκε σε αυτή τη δυσχερή θέση;
  3. Γνωρίζετε για τις αγοραπωλησίες, στα λεγόμενα φιλέτα στην περιοχή των Παλαιστινίων, που έχουν γίνει εις βάρος του Πατριαρχείου και της χώρας μας, μετά τη διαδοχή του «έκπτωτου» Ειρηναίου;
Αθήνα,  13 - 12 - 2013Αρ. πρωτ. 4850 


ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ

Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

«Μη χωρίζετε την καρδίαν υμών από του Θεού… φυλάσσετε αυτήν μετά της μνήμης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε… ίνα μεγαλυνθή Χριστός εν υμίν…». Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος.

Το θέμα της νοεράς προσευχής κατά τα τελευταία έτη κατέστη επίκαιρον τόσον εις τα ορθόδοξα κλίματα, όσον και εις τον Προτεσταντισμόν και τον Καθολικισμόν, εξ αφορμής των αλλεπαλλήλων εκδόσεων της «Φιλοκαλίας» και των Νηπτικών Πατέρων εις τρεις ευρωπαϊκάς γλώσσας. Η νοερά προσευχή αποτελεί, εις την σημερινήν εποχήν του ψυχικού άγχους, την μόνην καταφυγήν και το κύριον μέσον στροφής προς εαυτούς δια την ανεύρεσιν της απολεσθείσης υπάρξεως, του απολεσθέντος Παραδείσου, της εντός ημών υπαρχούσης Βασιλείας. Κάποτε, σπουδαίοι εκπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας, εχαρακτήρισαν την νοεράν προσευχήν ως «πνευματικήν ηλιθιότητα» και η επίσημος Καθολική Εκκλησία θεωρεί την νοεράν προσευχήν και τον Ησυχασμόν ως είδος τι αιρέσεως. Σήμερον όμως παρουσιάζεται μία ύφεσις εις τας πεπλανημένας αυτάς αντιλήψεις και ο Δυτικός κόσμος στρέφεται διψαλέως προς την Ανατολήν, η οποία διετήρησε την αγάπην της προς την εσωτερικήν ζωήν. Βεβαίως, ουδέποτε η Δυτική Εκκλησία θα αγαπήση εις ίσον βαθμόν με την Ανατολικήν την εσωτερικήν ζωήν, εάν δεν απαγγιστρωθή από το μονομερές πνεύμα της εξωτερικής δραστηριότητος, το οποίον τείνει να την καταστήση ένα, εστερημένον βιουμένου επερβατισμού, εγκόσμιον οργανισμόν. Αλλ’ ανεξαρτήτως προς την θεολογικήν τοποθέτησιν της Καθολικής Εκκλησίας, ο λαός διψά «το ύδωρ το ζων», το οποίον αναβλύζει όχι από τον νοησιαρχικόν Αριστοτελισμόν της, αλλ’ από την ανθρωπίνην καρδίαν, εις την οποίαν «εκκέχυται η αγάπη του Θεού». Τοιουτοτρόπως εξηγούνται αι τελευταίαι εκδόσεις υπό των Δυτικών των Νηπτικών Πατέρων και το πλήθος των βιβλίων περί του Αγίου Όρους υπό Προτεσταντών και Καθολικών. Και ταύτα μεν περί των ξένων.                                                                
Ημείς δε οι Ορθόδοξοι Έλληνες, οι οποίοι κατέχομεν «τον θησαυρόν τούτον» της πατερικής Θεολογίας, κατά την τελευταίαν πεντηκονταετίαν, έχομεν απομακρυνθή από την παράδοσιν της ορθοδόξου πνευματικότητος, φθάσαντες εις το σημείον να αγνοούμεν και αυτό το βαθύτερον πνεύμα της αγιωτάτης Εκκλησίας μας. Δεν γνωρίζομεν μέχρι ποίου ορίου δικαιολογείται η εγκατάλειψις της εσωτερικής ζωής και της νοεράς προσευχής εις μίαν εποχήν, καθ’ ην είμεθα υποχρεωμένοι να διεξάγωμεν μέγαν αγώνα δια την προσαρμογήν της εκκλησιαστικής δράσεως εις νέας καταστάσεις. Βέβαιον όμως τυγχάνει το γεγονός ότι, ή από ιστορικούς λόγους, ή από την επιθυμίαν μιμήσεως ξένων προτύπων, διεκόψαμεν την συνέχειαν της ορθοδόξου παραδόσεως, υπερτονίσαντες την αξίαν της εξωτερικής δράσεως, μιας ηθικιστικής ζωής, αφού ούτε καν υποπτευόμεθα ότι «εντός ημών εστιν η βασιλεία του Θεού».                                                                                                                                                                                                        Εντεύθεν και η ύπαρξις των Μοναστηρίων εκρίθη περιττή και ο Ησυχασμός κάτι ακατάληπτον και η νοερά προσευχή άκαρπος ενασχόλησις, και η αιώνιος ζωή ως δευτερεύον θέμα, δεδομένου ότι η καρδία είναι εσκορπισμένη εις τον κόσμον χάριν «κοινωφελών σκοπών». Το αντορθόδοξον αυτό πνεύμα εξακολουθεί να υφίσταται μεν, αλλά να πνέη ασθενέστερα εις τας ημέρας μας, χάρις εις την έκδοσιν πατερικών βιβλίων, της «Φιλοκαλίας», του «Ευεργετινού», μιας εκδόσεως περί νοεράς προσευχής, και σειράς όλης των πνευματοφόρων έργων του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου υπό της «Αγιορειτικής Βιβλιοθήκης» κ. ά.                       
Συν τούτοις αποτελεί λίαν αξιόλογον συμβολήν εις την αναζωπύρωσιν της στροφής προς την εσωτερικήν ζωήν, της οποίας την καρδίαν αποτελεί η νοερά προσευχή, η απόφασις του παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, όπως, εξ αφορμής της εξακοσιοστής επετείου από της κοιμήσεως του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αφιερωθή το τρέχον έτος εις την μνήμην του και λάβουν χώραν εορταί κατά τα μέσα του μηνός Νοεμβρίου, σχετιζόμεναι με την ορθόδοξον πνευματικότητα και τον Μοναχισμόν. Αν λάβωμεν υπ’ όψιν, ότι εκ των εξ υπό συζήτησιν θεμάτων κατά τας συνδιαλέξεις, αι οποίαι θα γίνουν μεταξύ των 150 περίπου ορθοδόξων θεολόγων—της κορυφής της Ορθοδόξου Θεολογίας—τα τρία αφορούν την ιστορίαν και την πνευματικότητα του Μοναχισμού, τότε δικαιούμεθα να υποστηρίζωμεν ότι ήδη ήρχισε να κατανοήται η αξία του παραθεωρουμένου Μοναχισμού μας.     Αι μελέται δε δια το θείον πρόσωπον του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, έχουν να ασκήσουν σημαντικήν επίδρασιν επί της συγχρόνου ζωής, της τόσον αβαθούς πνευματικώς, και ασφαλώς θα καταδείξουν την αστάθμητον αξίαν της νοεράς προσευχής, της οποίας υπήρξεν ακαταγώνιστος υπερασπιστής.

Οι άγιοι Πατέρες, άπαντες συλλήβδην, έκαμνον νοερτάν προσευχήν, κατά το «αδιαλείπτως προσεύχεσθαι» του Αποστόλου Παύλου, και ετόνισαν εις τα αθάνατα αυτών συγγράμματα, ότι άνευ του «αδιαλείπτως προσεύχεσθαι» είναι αδύνατος η κάθαρσις της καρδίας από των παθών και η έλλαμψις του αγίου Πνεύματος, πράγματα τόσον ολίγον πιστεύομεν σήμερον και από θεολόγους και από αθεολογήτους, δια «το είναι ημάς σάρκας», περιβαλλομένους το ευθηνόν ένδυμα της εν εξωτερική λάμψει «μορφώσεως της ευσεβείας». 

 Aθωνικά άνθη.

From the Monastery of Saint Shio of Mghvime: An Open Letter To The Patriach Of Georgia April 14/27, 1997

Ecumenism is heresy! That is quite clear. Moreover, it is the heresy of heresies.
Of all the errors that so-called "Ecumenism" comprises, the most fundamental and profound is its error concerning the very nature of the Church itself. This is an ecclesiological heresy. It is contrary to the Nicean-Constantinopolitan confession of faith, for it asserts that there is no "One, Holy, Catholic and Apostolic Church. 

Polyeleos


Ηγούμενος Μεθόδιος: ««Σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να υποτάξουν την Ελλάδα! Οπως ξέρουμε να ζούμε, έτσι ξέρουμε και να πεθαίνουμε για τον Θεό»

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=39&t=9198

Το σύνθημα «Ορθοδοξία ή θάνατος» που αναγράφεται στον τοίχο της ανατολικής πτέρυγας της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου δεν αποτελεί απλώς μια έκφραση για τον αρχιμανδρίτη Μεθόδιο, ηγούμενο της παλαιάς αδελφότητας του μοναστηριού, αλλά στάση ζωής.

«Σκοτεινές δυνάμεις πολεμούν την Ελλάδα και θέλουν να την υποτάξουν. Οι Ελληνες πρέπει να αντισταθούμε, να πολεμήσουμε για να υπερασπιστούμε την πατρίδα και την πίστη μας. Ο ένας πρέπει να βοηθά τον άλλο αυτές τις δύσκολες ώρες» λέει στη «δημοκρατία» ο ηγούμενος Μεθόδιος.Μιλά και τα μάτια του λάμπουν, ενώ κρατά απασχολημένα τα χέρια του φτιάχνοντας ένα κομποσκοίνι. Αναφέρεται στις διώξεις που γίνονται εις βάρος των μοναχών, οι οποίοι καλούνται να εγκαταλείψουν το μοναστήρι. «Μας απαγορεύουν τις μετακινήσεις, τη μεταφορά τροφίμων, την προμήθεια φαρμάκων. Κάθε φορά που βγαίνω από το μοναστήρι, επιστρέφω κρυφά γιατί θέλουν να μας διώξουν» τονίζει.


«Είμαστε η μεγαλύτερη αδελφότητα στο Αγιον Ορος. Στη μονή ζουν 123 μοναχοί, μεταξύ των οποίων δεκάδες νέοι σε ηλικία. Ο μεγαλύτερος μοναχός είναι πάνω από 85 χρονών και ζει στο μοναστήρι 60 χρόνια. Μας λένε καταληψίες, εμάς που έχουμε περάσει όλη τη ζωή μας εδώ για να υπηρετούμε τον Κύριο» λέει ο αρχιμανδρίτης Μεθόδιος.


Για τα μέλη της νέας αδελφότητας σημειώνει ότι όσα πράττουν είναι παράνομα. «Η σύσταση της αδελφότητας δεν έγινε με βάση τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Ορους και ο νέος ηγούμενος δεν είναι Αγιορείτης. Θέλουν να μας διώξουν για να πάρουν εκατομμύρια ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ενωση, χρήματα που εμείς αρνούμαστε να πάρουμε γιατί ξέρουμε πως πίσω από αυτή την κίνηση κρύβονται δυνάμεις που θέλουν να αλώσουν το Περιβόλι της Παναγίας» τονίζει ο π. Μεθόδιος.


«Δεν χρειαζόμαστε τα χρήματα από την Ευρώπη, αυτά θα είναι η καταστροφή του Αγίου Ορους. Εμείς ζητούμε μόνο αυτά που ανήκουν στη μονή, τα ενοίκια από τις ιδιοκτησίες που παράνομα δόθηκαν στη νέα αδελφότητα, και την επιχορήγηση που έδινε το κράτος για τις ανταλλαγές που έγιναν με τα μετόχια μετά το 1922» εξηγεί.
Αναφέρεται και στην πρόσφατη έρευνα που ο εισαγγελέας Διαφθοράς Θεσσαλονίκης διέταξε να γίνει σχετικά με την εκταμίευση ευρωπαϊκών κονδυλίων για λογαριασμό της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου. «Πρέπει να λάμψει η αλήθεια. Να μάθει ο κόσμος ποιοι και γιατί παίρνουν τα λεφτά που εμείς αρνούμαστε, λέγοντας ψέματα ότι τα εκταμιεύουν για λογαριασμό του μοναστηριού. Στο μοναστήρι δεν έχει έρθει ευρώ από αυτά τα λεφτά» τονίζει ο π. Μεθόδιος.


Για τον Βαρθολομαίο

Ο ζηλωτής ηγούμενος εκτοξεύει πυρά και εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη. «Από αυτόν τον Πατριάρχη δεν θέλουμε τίποτα. Ζητάμε μόνο να μας αφήσει ήσυχους. Δεν τον μνημονεύουμε επειδή, αντίθετα με όσα λένε οι πατέρες, συμπροσεύχεται και συλλειτουργεί με τον Πάπα της Ρώμης. Για τον λόγο αυτόν τον θεωρούμε αιρετικό. Αν αυτό θεωρείται έγκλημα, τότε ας μας δικάσουν» λέει και προσθέτει ότι για τους ζηλωτές μοναχούς οι διώξεις που ασκούνται εις βάρος τους αποτελούν τιμή.


«Το να μας διώκουν για την πίστη μας είναι προνόμιο. Εμείς ξέρουμε να ζούμε και στα δύσκολα, με πολλές στερήσεις. Είμαστε μαθημένοι να κουβαλάμε τρόφιμα στην πλάτη, είμαστε μαθημένοι να αγωνιζόμαστε. Οπως ξέρουμε να ζούμε, έτσι ξέρουμε και να πεθαίνουμε, όποιος δεν το πιστεύει αυτό και έχει τα κότσια ας έρθει να μας διώξει από το μοναστήρι. Εμείς τον περιμένουμε. Τι θα κάνουμε δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω», σημειώνει με νόημα, «είναι ότι, όπως ξέρουμε να ζούμε στη στέρηση, έτσι ξέρουμε και να πεθαίνουμε για την πίστη μας προς τον Θεό».

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 18 Μαρτίου 2014

Κυρίλλου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Τροφίμου και Ευκαρπίωνος των μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος καταγόταν ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη καὶ γεννήθηκε πιθανῶς τὸ ἔτος 313 μ.Χ. στὰ Ἱεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μαξίμου τοῦ Γ’ (333 – 348 μ.Χ.), τὸν ὁποῖο καὶ διαδέχθηκε στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 348 μ.Χ., εἴτε διότι ὁ Μάξιμος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανούς, εἴτε διότι πέθανε.
Ὁ Ἅγιος ἀρχικὰ ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὶς δογματικὲς «λεπτολογίες» καὶ ἀπέφευγε ἐπιμελῶς τὸν ὄρο «ὁμοούσιος». Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀρειανὸς Μητροπολίτης Κασαρείας Ἀκάκιος ἐνέκρινε τὴν ἐκλογή του καὶ τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο. Ἀλλὰ συνέβη καὶ ἐδῶ, ὅτι ἀργότερα καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Μελετίου, Πατριάρχου Ἀντιοχείας († 12 Φεβρουαρίου).

«ΕΜΙΣΗΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΠΟΝΗΡΕΥΟΜΕΝΩΝ...»

Ὁ πιστός ἄνθρωπος, ὁ Ὀρθόδοξος πιστός Χριστιανός, σέ στιγμές πνευματικῆς περισυλλογῆς καί ἰδίως κατά τίς ὧρες τῆς προσευχῆς, πού ἡ ψυχή ἀνοίγεται στήν ἐπικοινωνία μέ τόν Τριαδικό Θεό, ἐκτός τῶν ἄλλων, ποιεῖ καρδιακή ἀναφορά καί γιά τήν ὅλη του συμπεριφορά. Ἀπό θετικῆς ἀπόψεως βλέπει τήν προσπάθεια τήν ὁποία ἔχει εἰς τό νά βαδίζῃ τήν ὁδόν τῆς Εὐαγγελικῆς ἀρετῆς, ἀπό τό «κατ᾽ εἰκόνα» δηλαδή εἰς τό «καθ᾽ ὁμοίωσιν» μέ ὅλες τίς παραμέτρους τοῦ θέματος, καί ἀπό ἀρνητικῆς ἀπόψεως παρακολουθεῖ τόν ἀκατάπαυστο ἀγῶνα πού διεξάγει εἰς τό νά μή συναναμιγνύεται μέ τούς ἀσεβεῖς. Μέ ἐκείνους τούς ἀνθρώπους δηλαδή πού ἀρνοῦνται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἀποστρέφονται τήν ὁδόν τῆς δικαιοσύνης πού ὁδηγεῖ εἰς τήν ἁγιότητα.

ΚΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ…

 «Ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό το μόδιον, αλλ’ επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία». Ο Κύριος.


Ο Χριστιανισμός, ο Ορθόδοξος, δεν είναι μόνον εσωστρέφεια. Είναι και εξωστρέφεια. Ούτε μόνον εξωστρέφεια. Αλλά και εξωστρέφεια. Βαθύτατον αίτημά του, είναι το προς τα έσω βύθισμα του νου. Η αναγκαιότης εστιάσεως των νοητικών δυνάμεων, υπό την στέγην της καρδίας, εκφράζεται με αγωνιώδεις τόνους, που απηχούν δια μέσου της ιστορίας της ανθρωπίνης ψυχής. Αισθανόμεθα βαθυστένακτον πόνον να επιστρέψωμεν εις εαυτούς, να γνωρίσωμεν την θαλπωρήν της εστίας μας, να χαρώμεν τους θησαυρούς μας, να κλαύσωμεν δι’ ό,τι δεν έχομεν. Ηευγένεια της υπάρξεώς μας ευρίσκεται εντός μας. «Εντός υμών εστιν η βασιλεία των ουρανών». 

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ:

Εἶναι τραγική ἡ διαπίστωση ὅτι ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός στίς ἡμέρες μας βρίσκεται σ’ ἕνα πρωτοφανῆ καί καινοφανῆ καλπασμό. Πρωτάκουστα, ἀσεβῆ καί φρικτά γεγονότα εἶναι: α) ἡ προσφορά τοῦ Κορανίου ἀντί τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τοῦ Εὐαγγελίου σέ μουσουλμάνους καί ὁ χαρακτηρισμός τοῦ Κορανίου ὡς «ἁγίου», β) τό ἄναμα τῆς ἑπτάφωτης ἑβραϊκῆς λυχνίας, καί γ) ἡ ἀναγγελία περί ἀνεγέρσεως διαθρησκειακοῦ ναοῦ γιά Χριστιανούς, Μουσουλμάνους καί Ἑβραίους στό Βερολίνο.  

Αυτά είναι τα ονόματα των ανθελλήνων καθηγητών της Θεολογικής του ΑΠΘ που ψήφισαν την δημιουργία τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στην πατρίδα μας:

Ψήφισαν κάτ' ἀλφαβητικὴ σειρὰ ΝΑΙ (23):
Ἀμοιρίδου Εὐαγγελία
Ἀτματζίδης Χαράλαμπος
Βαλαὴς Διονύσιος
Γκουτζιούδης Μόσχος
Εὐαγγέλου Ἠλίας
Ζιάκα Ἀγγελικὴ

Βασικόν αίτιον αποστασίας.

Κοινή γνώσις παντός μεν ορθοδόξου πιστού, κατ΄ ιδιάζοντα δε λόγον των Μοναχών, πρέπει να τυγχάνη ότι το αίτιον του κακού δεν έχει την προέλευσίν του και δεν αποτελεί συνέπειαν απορρέουσαν εκ των προσωπικών-θεολογικών γνώσεων του Μεταξάκη ή του Παπαδοπούλου, ούτε του Αθηναγόρου ή του Bαρθολομαίου, ως και προ ή μετά άλλων ομοίων αυτοίς, αλλά πηγάζει εκ του γεγονότος ότι, ουχί μόνον ούτοι, αλλά, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, άπασα σχεδόν (όχι η Εκκλησία, άπαγε… αλλά) η πνευματική ηγεσία της καθ΄ όλου Εκκλησίας, εκτός βεβαίως σπανίων εξαιρέσεων, ως και οι πλείονες εκ των Καθηγητών της σημερινής θεολογικής επιστήμης, συμμιγέντες, αφομοιώθησαν με την διεστραμμένην «θεολογικήν» σκέψιν της Δύσεως, τουθ΄ όπερ κατέστησε τούτους ου μόνον απειθείς, αλλά και επικριτάς και κατηγόρους της Ορθοδόξου Πατερικής θεολογίας, ανατρέποντες ούτω θεμελιωδώς την υπόστασιν της «Μίας, Αγίας,…» του Χριστού Εκκλησίας!

Π. Θεόδωρος Ζήσης - Β΄ Κυριακή των Νηστειών (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά..