Russian Church Says 'End Of History' Is Near -- Πατριάρχης Ρωσίας Κύριλλος : Επίκειται το τέλος του κόσμου

The leader of the Russian Orthodox Church said Monday the world is on the brink of slipping into “the abyss of the end of history,” according to a state-run news agency. The apocalypse “is already visible to the naked eye,” Patriarch Kirill told congregants after a service at the Christ the Savior Cathedral in Moscow, reported RIA Novosti.
He said there could be a saving grace for the world—society uniting. "Today is not the time to rock the boat of human passions. Today is the time to rally all healthy forces," Kirill said. "That's why the church, art, culture, our writers, scientists—all those people who love the Motherland—should come together because we are entering a critical period in human civilization.”

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟ -ΠΑΤΕΡΕΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 22 Νοεμβρίου 2017

Φιλήμονος και Ονησίου αποστόλων, Κιλικίας μάρτυρος.

Καὶ γιὰ τοὺς τέσσερις Ἁγίους ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Φιλήμονα ἐπιστολή του. Ὁ Φιλήμων καὶ ἡ σύζυγός του Ἀπφία ἦταν χριστιανοὶ στὴν πόλη τῶν Κολοσσῶν, μὲ ἀνεπτυγμένο αἴσθημα φιλανθρωπίας. Χρησιμοποιοῦσαν δὲ τὰ πλούτη τους μὲ προθυμία γιὰ τὴν ἀνακούφιση φτωχῶν, ἀσθενῶν καὶ γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Στὸ χριστιανισμὸ προσῆλθαν διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅταν αὐτὸς εἶχε ἔλθει στὴν πόλη τους. Μάλιστα, γιὰ τὶς ἀγαθοεργίες τοῦ Φιλήμονα γράφει συγκεκριμένα: «Χάριν ἔχομεν πολλὴν καὶ παράκλησιν ἐπὶ τῇ ἀγάπῃ σου ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ, ἀδελφέ».

Ο Ράμα βάζει πάλι θέμα «Τσάμηδων» και μιλά για «κακομαθημένη» Ελλάδα

Προκλητικός εμφανίστηκε για ακόμα μία φορά ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα, χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα «κακομαθημένη» και...


... προειδοποιώντας ότι πλέον η Αλβανία «δεν θα σωπάσει στα ιστορικά ζητήματα των δύο χωρών», θέτοντας -εμμέσως πλην σαφώς- θέμα «Τσάμηδων». Σε ομιλία του στη συνάντηση των Αλβανών διπλωματών και εκπροσώπων της αλβανικής διασποράς, ο κ. Ράμα, υπό τις σε βάρος του αποκαλύψεις για το σκάνδαλο ναρκωτικών στη χώρα του, επιχείρησε να ανεβάσει τους τόνους της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα λέγοντας ότι οι συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών «γίνονται αναλόγως των πολιτικών διαθέσεων της Αθήνας» και πως «η Ελλάδα εξαπατά εδώ και πολύ καιρό τους Αλβανούς συνομιλητές της». Τόνισε επίσης ότι οι ελληνοαλβανικές σχέσεις θα πρέπει να διευρυνθούν και να αναπτυχθούν, αλλά προϋπόθεση είναι η διευθέτηση των εκκρεμοτήτων που έχουν απομείνει, εννοώντας, μεταξύ άλλων, την άρση του εμπολέμου και το θέμα των «Τσάμηδων». Και κατέληξε με θράσος: «Η Ελλάδα έχει κακομάθει και η Αλβανία δεν θα σιωπήσει στα ιστορικά ζητήματα μεταξύ των δύο χωρών».

O Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, (Πρακτικά και Θεολογικά Κεφάλαια ) :

Εκείνος, που έχει οδηγόν του τον φόβον του Θεού, δεν φοβάται και όταν ακόμα ζη ανάμεσα σε πονηρούς ανθρώπους. Διότι, όταν έχει μέσα του τον φόβον του Θεού, κρατά το ανίκητον όπλον της πίστεως, ένα όπλον με το οποίον μπορεί να επιτύχη τα πάντα, ακόμα και αυτά, που φαίνονται δύσκολα και ακατόρθωτα σε πολλούς. Ο άνθρωπος, που φοβάται τον Θεόν, ζη μεν ανάμεσα σε κακούς και πονηρούς ανθρώπους, αλλά μοιάζει με γίγαντα ανάμεσα σε μαϊμούδες ή με λιοντάρι, που βρυχάται ανάμεσα σε αδύνατα σκυλιά και σε αλεπούδες, γιατί το θάρρος του το βρίσκει και το αντλεί από τον φόβον του Θεού, που νοιώθει μέσα του.

Ο ψευδώνυμος όρος του Φλωρεντινού συνεδρίου. -- απο τα πρακτικά της ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας

Αφού κακώς την κακήν ετελείωσαν ένωσιν την 6^ην Ιουλίου, Λατίνοι και Έλληνες ετέλεσαν λατινικήν λειτουργίαν εν τω Ναώ, όπου ανεγνώσθη λατινιστί και ελληνιστί ο ψευδώνυμος όρος, έχων επί λέξει ως εξής:                                                     

«Όρος της «Αγίας και Οικουμενικής» Συνόδου της εν Φλωρεντία γενομένης».               

«Ευγένιος δούλος των δούλων του Θεού εις αϊδιον του πράγματος μνήμην συναινούντος τοις υπογεγραμμένοις και του ποθεινοτάτου υιού ημών Ιωάννου Παλαιολόγου του περιφανούς Βασιλέως των Ρωμαίων, και των τοποτηρητών των σεβασμίων αδελφών ημετέρων, των Πατριαρχών και των λοιπών των την Ανατολικήν Εκκλησίαν παριστανόντων».                                                                         
«Ευφραινέσθωσαν οι ουρανοί και αγαλλιάσθω η γη. Αφήρηται μεν γαρ το μεσότοιχον το την Δυτικήν και Ανατολικήν διαιρούν Εκκλησίαν, επανήλθε δε η ειρήνη τε και η ομόνοια του ακρογωνιαίου λίθου εκείνου Χριστού του ποιήσαντος εκάτερα εν, τω της αγάπης τε και ειρήνης και ισχυροτάτω δεσμώ εκάτερον τοίχον ζευγνύντος και συσφίγγοντός τε και συνέχοντος στοργή αϊδίου ενότητος· και μετά την μακράν εκείνην της αθυμίας ομίχλην και την από της χρονίου διαστάσεως μέλαινάν τε και άχαριν αχλύν η γαληνιώσα πάσιν ακτίς εξήστραψε της ποθεινοτάτης ενώσεως».

Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά

(Μετάφρασις υπό Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)

 Ελάτε λοιπόν όσοι είσθε υμνολόγοι της Αειπαρθένου· πρώτον ας παρακαλέσωμεν Αυτήν να έλθη να μας βοηθήση αοράτως από τα ουράνια άδυτα, όπου τώρα ευρίσκεται και έπειτα ας εμβώμεν ομού εις τον θάλαμον, ας εισέλθωμεν εις τον νυμφώνα, ας ιδούμε τα άγια· επειδή και όλα τα ουράνια και όλα τα επίγεια δια μέσου Αυτής ηνοίχθησαν. Εισήλθεν εις τα πρόσκαιρα άγια των αγίων η ακατάπαυστος Αγία των αγίων. Δια τούτο και όποιος ήθελε θεωρήση, όχι μονάχα την αρχήν της ζωής των κατά καιρούς Αγίων, αλλά ακόμη και όλον τον δρόμον της αρετής των, και αυτά τα υστερινά έπαθλα της ζωής των, όλα αυτά θέλει τα εύρη πολλά κατώτερα από την αρχήν ταύτην των έργων της Παρθένου, την οποίαν εορτάζει σήμερον κάθε γένος ανθρώπων, ενθυμούμενοι με ανεκλάλητον χαράν την από των ανθρώπων εις τα άγια των αγίων μετάθεσίν Της. Εισήλθε λοιπόν η Παρθένος εις τα άγια των αγίων, και παρευθύς όπου είδε τριγύρω αχάρη κατά πολλά, πως εύρε τοιούτον καταγώγιον άξιον και αρμόδιον δια λόγου Της· όθεν δια μέσου του κάλλους των ορωμένων αγίων αναβιβάσασα τον νουν Της προς το αόρατον του Θεού κάλλος, πλέον δεν εστοχάζετο κανένα τερπνόν και γήϊνον πράγμα· δια τούτο έγινεν ανωτέρα από τας φυσικάς ανάγκας του σώματος, και από τας ηδονάς των αισθήσεων.

π. Νικόλαος Μανώλης, Η αληθινή Εκκλησία του Χριστού (Εφεσ. β΄ 14-22)