Παπουλάκος (Χριστοφόρος): Δεν ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια Λαύρα.

Ο Χριστοφόρος βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.                                                                                                                                                                                                        

–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξεν ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως εδώ…                                                                                              

--Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, έχει κι άλλο; Ψιθύρισε με πνιγμένο λυγμό ο Χριστοφόρος.                                                                                                                    

–Έχει πολλά και φριχτά, αποκρίθη ξαναμμένος  ο Κοσμάς. Είναι ότι οι γραμματισμένοι του Έθνους, σκλαβωμένοι στους μασόνους της Φραγκιάς, έχουν ολότελα στραβωθεί, κι αντίς να βλέπουν σ΄ όλα τούτα το μελλοντικό αφανισμό του έθνους, τα λογαριάζουν σωστικά. Οι άντρες που μας κυβερνούν χάσανε το φως τους και δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν ποια η διαφορά ανάμεσα σκοτάδι και φως. Ψευτίσαμε τα ζύγια που άλλοτε ζύγιαζαν το καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα. Ο διάβολος με χίλιες μορφές μας παραστέκει. Δε λέω πως αν την κορόνα του έθνους φορούσε Ορθόδοξος κυβερνήτης, κι αν η εκκλησία συνέχιζε τον αιωνόβιο δρόμο της, πως θάλειπεν η αμαρτία. Αλλά λέω πως θάχαμε το μέσο να την ξεχωρίζουμε και να μην την μπερδεύουμε με το καλό. Τώρα όχι μόνο την μπερδεύουμε, αλλά το καλό πνίγηκε μέσα στη θάλασσα της αμαρτίας.                                                                                                                                                            

Ο Χριστόφορος τον κοίταξε στα μάτια.                                                                                                                                

–Έχεις δίκιο, του είπε. Δεν ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια Λαύρα.                                                                                                                                                         

–Και καινούργια Ψαρά, πρόσθεσεν ο Κοσμάς. Τούτος ο οχτρός είναι χειρότερος απ΄ τον Τούρκο. Εκείνος ποτέ δε μας τόκρυψε πως μας λογάριαζε σκλάβους, ενώ τούτος μας ξεγελά πως είμαστε τάχα λεύτεροι, ενώ έχει σκλαβώσει και τις ψυχές μας ακόμη. Δε φτάνει λοιπόν ο λόγος κι ο ξεσηκωμός, αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο….                                                                                                

–Τι; Ρώτησεν ο Χριστοφόρος.                                                                                                                                                                                              

–Μάρτυρες, αδελφέ Χριστοφόρε, μάρτυρες. Αίμα, για να ποτιστεί και να φουντώσει η λευτεριά του Χριστού, η πραγματική λευτεριά. Ο σατανάς έχει τρανό βασίλειο στη γη. Έχει του χεριού του βασιλιάδες, αρμάδες, καλαμαράδες, γητειές και γητειές, που μόνο στο αίμα μας μπορούν να πνιγούν. Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία. Όσοι από μας ξεκινήσουμε, πρέπει να το ξέρουμε πως ο δρόμος μας, γυρισμό δεν έχει. Οδηγός μας, ας σταθεί ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Kosmas:

Είχα παρακαλέσει τον αγαπητό Μisha να απαντήσει στα κατωτέρω δέκα ερωτήματα για την πρόοδο της συζήτησής μας για την «αγιοποίηση νέων αγίων»:

1 . Ο Αθηναγόρας ήταν Ορθόδοξος ή αιρετικός;
2. Οι διάδοχοί του, Δημήτριος και Βαρθολομαίος, ήταν Ορθόδοξοι ή αιρετικοί;
3. Ο Αθηναγόρας «ήρε» το σχίσμα των Εκκλησιών το1965, δηλ. έκανε την Ένωση των Εκκλησιών;
4. ΄Οταν ένας Πατριάρχης είναι αιρετικός, είναι αιρετική και η Εκκλησία του;
5. Λένε οι Πατέρες ότι όσοι «κοινωνούν» με αιρετικούς επισκόπους, ή επισκόπους,που «κοινωνούν» με αιρετικούς, είναι και αυτοί αιρετικοί;
6. Οι «αγιοποιηθέντες» γεροντάδες κηρύττουν να μην έχουν οι πιστοί «κοινωνία» με τους «κοινωνούντες» με αιρετικούς επισκόπους;
7. ΄Εχουν να επιδείξουν πραγματικά θαύματα οι «αγιοποιηθέντες» γεροντάδες του Νέου Ημερολογίου;
8. Η ύπαρξη τυχόν «θείων σημείων» σ’ ‘ένα πρόσωπο, είναι απόλυτη απόδειξη ότι ο Θεός θέλει η Εκκλησία Του να τιμά το πρόσωπο αυτό ως άγιο;
9. Υπάρχουν πρόσωπα, που λένε ότι διενεργούν «θαυματουργίες» χωρίς να είναι άγιοι;
10. Γίνονται θαύματα και «εκτός Εκκλησίας»;

Ο αδελφός Μisha απάντησε στις οκτώμισυ ερωτήσεις μου! Οι υπόλοιπες έμειναν στην ουσία αναπάντητες. Συγκεκριμένα:

1. Η πρώτη ερώτηση έλεγε αν «ο Αθηναγόρας ήταν Ορθόδοξος ή αιρετικός».
Η απάντηση του Μisha είναι η εξής, που δεν είναι κατ’ ουσίαν απάντηση:
«απάντησα παραπάνω μέσω του κειμένου του π. Ιουστίνου με τον οποίον συμφωνώ απολύτως και του οποίου την στάση στα εκκλησιολογικά ζητήματα προσπαθώ να μιμηθώ...»!
Εγώ ζήτησα την προσωπική γνώμη του αγαπητού Μisha, με τον οποίο συζητώ. Δεν ζήτησα τη γνώμη του π. Ιουστίνου Πόποβιτς, στον οποίο στρεψόδικα μας παραπέμπει ο Μisha. Ο π. Ιουστίνος στη συνέχεια μας παραπέμπει αόριστα σε κάποιους αγιορείτες, χωρίς να μας λέει ποιοί είναι αυτοί. Είναι η Ιερή Κοινότητα, ή διάφοροι μεμονωμένοι μοναχοί του Αγίου ΄Όρους; Άντε τώρα να βρεις άκρη!
Περιμένουμε από το φίλο Μisha, να κάνει τον κόπο να δώσει μιά ευθεία, χωρίς περιστροφές απάντηση, προκειμένου να την αξιολογήσουμε μαζί μ’ όλες τις άλλες. 

«ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ» (ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΟΓΟΥΛΗΣ)

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 16 Ιανουαρίου 2017

Προσκύνησις αλύσεως αποστόλου Πέτρου, Πευσίπτου μάρτυρος.

Τὴν ἡμέρα αὐτὴ τελοῦμε τὴν προσκύνηση τῆς τιμίας ἁλυσίδας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου, μὲ τὴν ὁποία τὸν ἔδεσε καὶ τὸν ἔριξε στὴν φυλακὴ ὁ τετράρχης Ἡρώδης, σύμφωνα μὲ τὴν ἐξιστόρηση τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Ὁ Ἡρώδης ἔβαλε τοὺς Ἰουδαίους καὶ συνέλαβαν τὸν Ἀπόστολο Πέτρο κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς ἑορτῆς τῶν ἀζύμων. Καὶ ὅταν τὸν ἔπιασε, τὸν ἔβαλε στὴν φυλακή. Τὴ νύκτα, πρὶν τὴν ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ἡρώδης ἔμελλε νὰ τὸν παρουσιάσει στὸν λαό, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξὺ δύο στρατιωτῶν καὶ φρουροὶ φύλαγαν μπροστὰ στὸ κελί του. Ξαφνικὰ ἦλθε Ἄγγελος Κυρίου καὶ ἔλαμψε φῶς στὸ κελί. Ἀφοῦ κτύπησε τὴν πλευρὰ τοῦ Πέτρου, τὸν ξύπνησε καὶ τοῦ εἶπε: «Σήκω γρήγορα». Καὶ ἔπεσαν οἱ ἁλυσίδες ἀπὸ τὰ χέρια του. Κάποιοι Χριστιανοὶ εὐσεβεῖς διαφύλαξαν αὐτὴ τὴν ἁλυσίδα διαδοχικὰ ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά, μέχρι ποὺ τὴν μετέφεραν στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν ἐναπέθεσαν στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ποὺ βρίσκεται μέσα στὴ μεγάλη Ἐκκλησία, ὅπου ἐτελεῖτο καὶ ἡ Σύναξη τοῦ Ἀποστόλου.

Η «αμαρτία» του γερο-Αυγουστίνου

ΕΝΑΣ ευλογημένος αγιορείτης μοναχός, ο γερο Αυγουστίνος ο Ρώσος (1882-1965), ήταν πολύ ενάρετος, πολύ ταπεινός και πολύ αγωνιστής. 
Κάποτε παρουσιάστηκε ο διάβολος μέσα στο κελί του σαν σκύλος φοβερός. 
Πετούσε φωτιές από το στόμα και όρμησε πάνω στο γέροντα για να τον πνίξει, επειδή, όπως του είπε, καιγόταν από τις προσευχές του. 
Ο γερο-Αυγουστίνος τον άρπαξε και τον πέταξε στον τοίχο φωνάζοντας: 
Κακέ διάβολε, γιατί πολεμάς τα πλάσματα του Θεού; 
Ο διάβολος, κατατρομαγμένος απ' την αναπάντεχη υποδοχή, έγινε άφαντος. 
Ύστερα όμως ο αγαθότατος και απλούστατος γέροντας είχε τύψεις, επειδή... χτύπησε το διάβολο ! 
Περίμενε με αγωνία πότε νά φωτίσει, για νά πάει στον πνευματικό του νά εξομολογηθεί το "αμάρτημα" του. 
Πραγματικά, μόλις φώτισε πήγε στην Προβάτα (μιάμιση ώρα απόσταση από το κελί του), όπου ήταν ο πνευματικός του, και εξομολογήθηκε. 
Ό πνευματικός μου όμως ήταν πολύ "συγκαταβατικός", διηγιόταν αργότερα ο γέροντας, και δεν μου έβαλε κανένα κανόνα, αλλά μου είπε να κοινωνήσω. 

Εγώ, από τη χαρά μου, όλη τη νύχτα έκανα κομποσχοίνι, και μετά πήγα στη θεία λειτουργία και κοινώνησα. 
Όταν ο παπάς έβαζε την άγία λαβίδα ατό στόμα μου, είδα την άγία Κοινωνία κομμάτι κρέας και αίμα! 
και τη μασούσα για νά την καταπιώ! Παράλληλα ένιωθα και μία μεγάλη αγαλλίαση, πού δεν μπορούσα να την αντέξω. 
Από τα μάτια μου έτρεχαν γλυκά δάκρυα, και το κεφάλι μου φώτιζε σαν λάμπα. 
Έφυγα γρήγορα για νά μη με δουν οι πατέρες, και την ευχαριστία για τη θεία μετάληψη τη διάβασα μόνος μου στο κελί μου.

Gheron Sava Lavriotul - Despre intreruperea pomenirii

Ευχαριστούμε τον αδελφό μας Ιουστίνο γι'  αυτό το βίντεο!

Κάποια δευτερεύοντα θέματα εντελώς πληροφοριακά για τον Ιωάννη Παύλο τον 2ο -- Γράφει ο Αλέξανδρος

Δεν θα μιλήσω για τα εκατοντάδες αγάλματα και εκατοντάδες εικόνες προς τιμήν του "ιερού-Holy" και "Άγιου" Ιωάννη Παύλου του 2ου ή για την λατρεία προς το αίμα του το οποίο σύμφωνα με τους παπικούς θεραπεύει κόσμο από αρρώστιες ή για πολλά άλλα θαύματα που του αποδίδονται αλλά για κάποια δευτερεύοντα θέματα εντελώς πληροφοριακά. Ο Ιωάννης Παύλος ο 2ος στην ηλικία των 14 ξεκίνησε να ασχολείται με το θέατρο. Γνωρίστηκε και έγινε φίλος με τον Kotlarczyk Mieczyslaw έναν πολωνό δάσκαλο που είχε πάθος με το θέατρο και κατέληξε να γίνει ο θεατρικός του μέντορας. Ο Kotlarczyk ήταν διδάκτορ φιλόλογος και ιστορικός και επηρέασε πάρα πολύ τον Ιωάννη Παύλο ενώ τον επέλεξε για να παίζει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους μαζί με την 16χρονη Halina Krolikiewicz (που τώρα τελευταία φημολογείται ότι πιθανόν να είχαν και ερωτική σχέση). Επίσης ο Kotlarczyk τους έκανε επιδείξεις για το πώς πρέπει να κάνουν ομιλίες με τον Ιωάννη να προσπαθεί να τον μιμηθεί. Έπαιξε σε πολλές παραστάσεις με την θεατρική ομάδα του Kotlarczyk. Εκτέλεσε δε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ιούδα Ισκαριώτη του Karol Hubert Rostworowski!!!!!

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς:

Τό Ἅγιον Πνεῦμα λοιπόν δέν δεσμεύεται ἀπό τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, οὔτε προσαρμόζεται σύμφωνα μέ αὐτές διά τά θέματα τῆς πίστεως, ἀλλά ἡ Σύνοδος, διά νά εἶναι Ὀρθόδοξος, πρέπει νά προσαρμόζεται ἀπολύτως μέ τήν διδασκαλία τῶν Γραφῶν. Ἄν ἐπίσης διά τά θέματα τῆς πίστεως, προκειμένου νά ἰσχύσουν οἱ ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ, χρειάζεται ἀπόφασις τῆς Συνόδου, τότε ἡ Σύνοδος προηγεῖται καί θεωρεῖται ἀνωτέρα τοῦ Θεοῦ καί, συνεπῶς, ὁ Θεός ὑποτάσσεται καί ὑπακούει τρόπόν τινά στήν Σύνοδο καί ἀναμένει τίς ἀποφάσεις της διά νά ἰσχύσουν οἱ λόγοι Του. Τότε ἡ Ἐκκλησία καθίσταται ἕρμαιο τῶν ἀποφάσεων ἑκάστης Συνόδου, ἡ ὁποία γίνεται παντοδύναμος, καί ὁ Θεός ἀδύναμος, ἐφ’ ὅσον δέν ἰσχύουν οἱ ἀποφάσεις καί ἐντολές Του, χωρίς ἀπόφασι τῆς Συνόδου.  Δι’ αὐτό ὁ  ἅγιος Μάξιμος θεωρεῖ δεδομένο καί ἐν ἰσχύει τόν ἀναθεματισμό ἐκ μέρους  τοῦ Θεοῦ χωρίς ἀπόφασι Συνόδου.

Πάντοτε η επίκληση του Κυρίου.

Γράφοντας «Πρὸς τὸν Θεόδουλον» ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος τὸν συμβουλεύει πῶς νὰ ἀποφεύγη τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς μὲ τοὺς ὁποίους ἀρχίζει καὶ γεννιέται ἡ ἁμαρτία. Τοῦ ἀποκαλύπτει λοιπὸν τὸ μεγάλον μυστικόν, ποὺ εἶναι ἡ «νοερὰ προσευχή», τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», λέγοντας: « Ὅπως εἶναι ἀδύνατο νὰ περάση κανεὶς μεγάλον πέλαγος χωρὶς μεγάλον πλοῖον, ἔτσι εἶναι ἀδύνατον νὰ διώξη κανεὶς τὴν προσβολὴ ἑνὸς πονηροῦ λογισμοῦ χωρὶς τὴν ἐπίκλησιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ». 

π. Αθνάσιος Μυτιληναίος - 15/8/2001 -- 6η ομιλία εις την Κυρίαν Θεοτόκον μας

Ο Πάπας απἐθανε -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ

Χάρη της αληθείας

Μεταξύ του στενόκαρδου και μισάνθρωπου φανατισμού και της ανθρωπάρεσκης και δουλοπρεπούς κολακείας διαγράφεται η απλή, αδέκαστη και αδελέαστη έκφραση της αλήθειας, της ευλογημένης από τον Θεό και επιζητούμενης από τους ανθρώπους, ακόμη κι όταν δεν τολμούν να την ομολογήσουν. Οι γραμμές αυτές γράφονται με οδηγό την αλήθεια και χάριν αυτής. Την αφορμή δίνει η εκδημία του πάπα Ιωάννη-Παύλου Β΄, του 85χρονου Πολωνού Κάρολ Βοϊτίλα, που από μισή περίπου χιλιετία, κατά την οποία στη θέση του ποντίφικα ανέβαιναν μόνο Ιταλοί.

Ἡ Λέπρα - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (ΙΒ΄ Λουκᾶ)