O Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 31 Ιουλίου 2014
Ευδοκίμου του δικαίου, Ιωσήφ Αριμαθαίας.
Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος
γεννήθηκε στὴ Καππαδοκία καὶ ἔδρασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Θεόφιλου
(829 – 842).
Οἱ γονεῖς του
Βασίλειος καὶ Εὐδοκία ἦταν ἄνθρωποι πλούσιοι καὶ εὐσεβεῖς. Ἡ ὀρθόδοξη
οἰκογένειά του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ γρήγορα
ὁ Εὐδόκιμος διακρίθηκε γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὶς ἀρετές του.
Ὁ ἠθικὸς βίος του καὶ ἡ φιλάνθρωπη δράση του ἐκτιμήθηκαν ἀπὸ τὸναὐτοκράτορα Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος τὸν διόρισε στρατοπεδάρχη τῆςΚαππαδοκίας ἀρχικὰ καὶ ἀργότερα ὅλης της αὐτοκρατορίας. Κατὰ τὴντέλεση τῶν καθηκόντων του ὁ Εὐδόκιμος ἦταν πάντα δίκαιος καὶταπεινόφρων, ἐνῷ δὲν σταμάτησε στιγμὴ νὰ ἐπιδίδεται στὸφιλάνθρωπο ἔργο του.
Ἐνῷ βρισκόταν στὸ 33ο ἔτος τῆς ἡλικίας του ὁ Εὐδόκιμος προσβλήθηκε ἀπὸ βαριὰ σωματικὴ ἀσθένεια. Ὅταν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα βυθίστηκε σὲ θλίψη καὶ ἐνταφίασε τὸ τίμιο σῶμα του εὐλαβῶς.
Ἐνῷ βρισκόταν στὸ 33ο ἔτος τῆς ἡλικίας του ὁ Εὐδόκιμος προσβλήθηκε ἀπὸ βαριὰ σωματικὴ ἀσθένεια. Ὅταν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα βυθίστηκε σὲ θλίψη καὶ ἐνταφίασε τὸ τίμιο σῶμα του εὐλαβῶς.
O αδελφός μας Γεώργιος Γιαννόπουλος γράφει :
Κωνσταντίνε, έτσι είναι οι περισσότεροι στο νέο
ημερολόγιο των οικουμενιστών, δεν έχουν γνώση των Ιερών Κανόνων και των Πατέρων
της Εκκλησίας, βολεύτηκαν με τους πνευματικούς προδότες και μόλις ακούσουνε για
αποτείχιση γίνονται λαγοί. Έλεγε ένας μεγάλος γέροντας ομολογητής του
Ακαινοτόμητου Πληρώματος, πως όχι ένας αλλά συντάγματα δαιμόνων πάνε να
πολεμήσουν αυτούς που σκοπεύουν να αποτειχιστούν όταν υπάρχουν Κανονικοί λόγοι.
Γιαυτό σήμερα οι δαίμονες πολεμούν τους πιστούς ώστε να μένουν σε κοινωνία με τους κακόδοξους, λέγοντας τους : πηγαίνετε στην σύναξη κληρικών και μοναχών που εξαφάνισαν την Αγία αποτείχιση ενώ στο μπλα μπλα μπλα είναι ορθόδοξοι ομολογητές.
Σε άλλους τους λένε κάντε μισή αποτείχιση μόνο για την αίρεση, ενώ τους εξαφανίζουν το σχίσμα και τους λένε μετά μπράβο είστε αντι-οικουμενιστές.
Σε όλες τις συνόδους του πάτριου διέστρεψαν και εξαφάνισαν την αποτείχιση γιαυτό και με το πνεύμα του πονηρού ξανακάνανε από την αρχή πολλές καινούργιες ορθόδοξες εκκλησίες για λόγους ασφάλειας για να υπάρχει μεγάλη καβάντζα από πίσω. Σήμερα δεν γνωρίζω αν οι παρατάξεις είναι πάνω ή κάτω από 36 συνόδους, και μαλώνουν μεταξύ τους για το ποια είναι η εκκλησία.
Έτσι αφαίρεσαν και εξαφάνισαν την αποτείχιση μέσα από το Ιερό Πηδάλιο.
Αλλά η αποτείχιση είναι χρήσιμη μόνο για τους ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ που έχουν Αγιο-Πνευματικό στόχο την συγκρότηση Μιας Πανορθόδοξου
Συνόδου για την καταδίκη των οικουμενιστών αιρετικών και σχισματικών και παραταξιακών παρασυναγωγών. Μόνο το ομολογιακό πλήρωμα των αποτειχισμένων από την κοινωνία των υπόδικων καινοτόμων διαστροφέων : του 1902 του 1924 και του 1935, έχει την ανώτερη αυθεντία στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ για να επικυρώσει ως Αγία ή για να ακυρώσει ως ληστρική μια Πανορθόδοξη Σύνοδο.
Γιαυτό σήμερα οι δαίμονες πολεμούν τους πιστούς ώστε να μένουν σε κοινωνία με τους κακόδοξους, λέγοντας τους : πηγαίνετε στην σύναξη κληρικών και μοναχών που εξαφάνισαν την Αγία αποτείχιση ενώ στο μπλα μπλα μπλα είναι ορθόδοξοι ομολογητές.
Σε άλλους τους λένε κάντε μισή αποτείχιση μόνο για την αίρεση, ενώ τους εξαφανίζουν το σχίσμα και τους λένε μετά μπράβο είστε αντι-οικουμενιστές.
Σε όλες τις συνόδους του πάτριου διέστρεψαν και εξαφάνισαν την αποτείχιση γιαυτό και με το πνεύμα του πονηρού ξανακάνανε από την αρχή πολλές καινούργιες ορθόδοξες εκκλησίες για λόγους ασφάλειας για να υπάρχει μεγάλη καβάντζα από πίσω. Σήμερα δεν γνωρίζω αν οι παρατάξεις είναι πάνω ή κάτω από 36 συνόδους, και μαλώνουν μεταξύ τους για το ποια είναι η εκκλησία.
Έτσι αφαίρεσαν και εξαφάνισαν την αποτείχιση μέσα από το Ιερό Πηδάλιο.
Αλλά η αποτείχιση είναι χρήσιμη μόνο για τους ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ που έχουν Αγιο-Πνευματικό στόχο την συγκρότηση Μιας Πανορθόδοξου
Συνόδου για την καταδίκη των οικουμενιστών αιρετικών και σχισματικών και παραταξιακών παρασυναγωγών. Μόνο το ομολογιακό πλήρωμα των αποτειχισμένων από την κοινωνία των υπόδικων καινοτόμων διαστροφέων : του 1902 του 1924 και του 1935, έχει την ανώτερη αυθεντία στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ για να επικυρώσει ως Αγία ή για να ακυρώσει ως ληστρική μια Πανορθόδοξη Σύνοδο.
Ένα επιχείρημα που προβάλλουν οι Αντ-οικουμενιστές είναι το πλήθος των ανθρώπων που ακολουθούν την δικήν τους γραμμή λέγοντας:
«Τόσοι
Αρχιερείς,τόσοι Ιερείς, τόσοι Μοναχοί και λαϊκοί πεπαιδευμένοι και μη, δεν
διακόπτουν πνευματική επικοινωνία με τους Οικουμενιστές, όλοι αυτοί επλανήθησαν
και μόνο εσείς οι ολίγοι είσθε με την αλήθεια;» Παλαιό το σόφισμα,
ανασκευασμένο και απογεγυμνωμένον υφ’ όλων σχεδόν των αγίων Πατέρων μας και της
Αγίας Γραφής. Το δυστύχημα δι’ αυτούς που λέγουν όλα αυτά είναι ότι η αλήθεια
δεν συμβαδίζει πάντοτε με τους πολλούς, αλλά πολλές φορές με τους ολίγους. Ο
ίδιος ο Κύριος μας είπε: «ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα
εις την απώλειαν, και πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Ότι στενή η πύλη
και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες
αυτήν» (Ματθ. ζ: 13). Και εις άλλο σημείο, «Πολλοί γαρ εισί κλητοί ολίγοι δε
εκλεκτοί». Οι άγιοι πατέρες μας απαντούσαν ως εξής, όταν οι αιρετικοί
προέβαλλον ως επιχείρημα το πλήθος που τους ακολουθούσε: «Πλήθει το ψεύδος
κρατύνεις; Έδειξας του δεινού την επίτασιν (ένταση, δυνάμωμα) · όσω γαρ πλείους
εν τω κακώ τοσούτω μείζων η συμφορά». «Εμοί πλήθος αιδέσιμον ου το χαίρον
καινοτομία, αλλά το φυλάσσον πατρώαν κληρονομίαν» (άγιος Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99, επιστολή 45). Σε άλλο σημείο λέγει: «Μη θώμεν σκάνδαλον τη Εκκλησία
του Θεού, ήτις εστί και εν τρισίν Ορθοδόξοις οριζομένη κατά τους αγίους» (άγ.
Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99,
1049B). O άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής έγραφε: «Ει και πάνυ ολίγοι
εν τη Ορθοδοξία και ευσεβεία διανένουσιν, ούτοι εισίν Εκκλησία και το κύρος και
η προστασία των εκκλησιαστικών θεσμών εν αυτοίς κείται». Ο καθ. Γ. Φλωρόφσκυ
έγραφε: «Πολύ συχνά το μέτρο της αληθείας είναι η μαρτυρία της μειοψηφίας.
Είναι δυνατό να είναι καθολική Εκκλησία το μικρόν ποίμνιο. Είναι δυνατό να εξαπλωθούν οι αιρετικοί
παντού και να καταλήξη η Εκκλησία στο περιθώριο της ιστορίας, ή να αποσυρθεί
εις την έρημο. Αυτό συνέβη κατ’ επανάληψη εις την ιστορία και είναι πολύ
πιθανόν να συμβή και πάλι». Δεν αποτελούν λοιπόν οι πολλοί την Εκκλησία του
Χριστού, αλλά οι την ορθήν και σωτήριον της πίστεως ομολογἰα φυλάσσοντες, όσοι
ολίγοι και αν είναι.
«Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».
«Τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συνεχείᾳ κοινωνίας μὲ τοὺς κοινωνοῦντες οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πράξη τους αὐτὴ ἀποβαίνουν ακοινώνητοι, εἶναι τὸ μεῖζον καὶ ἐπεῖγον θέμα στὴν σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα νοσεῖ ἐπικίνδυνα· ὑπεύθυνοι γι αυτὴν την νόσο εἴμαστε ὅλοι, ὄχι μόνον οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ καὶ ὅσοι κοινωνοῦμε μὲ τοὺς κοινωνοῦντες· ἡ ἐκτροπὴ καὶ ἡ παράβαση μοιάζει μὲ τὰ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα…»
Kυπριανός Χριστοδουλίδης : το "Δυνάμει" και "Ενεργεία".
Αγαpητέ κύριε
Γιαννόπουλε,
Σας ευχαριστώ για το πληροφοριακό υλικό που μου στείλατε. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όλα αυτά δεν θα υπήρχε λόγος να γραφούν, αν είχε αποσαφηνισθεί το "Δυνάμει" και "Ενεργεία".
Για το συγκεκριμένο θέμα που προέκυψε με την Καινοτομία, το πρώτο (Δυνάμει) δεν σημαίνει "δυνητικά", σημαίνει δυναμικά : εν δυνάμει, κατά δύναμιν, δηλαδή κατά θεωρίαν. Το δεύτερο (Ενεργεία) σημαίνει, όπως λέει και η λέξη, "εν-έργω", δηλαδή εν τη πράξει, κατ΄εφαρμογήν ή έμπρακτα.
Κατόπιν αυτών, δεν μπορεί ποτέ να γίνεται λόγος για "δυνάμει σχίσμα", αφού το σχίσμα πάντοτε έπεται, έμπρακτα φανερώνεται. Και πώς ; θα με ρωτήσετε. Με την αποδοχή και την εφαρμογή, απαντώ, μιας "δυνάμει", ή "εν δυνάμει", πλανεμένης θεωρίας. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν η θεωρία του συνεορτασμού μετά των αιρετικών των εορτών της Χριστιανοσύνης.
Το έργο αυτό ( : καταπολέμηση θεωρητικών πλανών ) επιτέλεσαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι και "η ήρα ξεκαθάρισε από το στάρι". Αποκλείσθηκαν και απορρίφθηκαν όλες οι θεωρίες - διανοήματα ακαθάρτου καρδίας, δυστυχώς ανθρώπων της Εκκλησίας, από τους, αγίω Πνεύματι, λαμπρυνθέντες αγίους και εκκλησιαστικούς πατέρες.
Η θεωρία της Καινοτομίας, όπως έγραψα, δεν ήταν άλλη από τον συνεορτασμό μετά των αιρετικών. Στόχος απώτερος, μετά από δυο Παγκόσμιους Πολέμους, η επικράτηση των σιωνιστών. Γίνεται ήδη σήμερα. Είδαμε άλλωστε την μετακύλιση της Κοινωνίας των Εθνών σε Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών με παράπλευρη σύσταση το ΠΣΕ. Την Ορθόδοξη Ρωσία είχαν φροντίσει - σημαντικό ρόλο έπαιξε το αντικληρικαλιστικό μένος των μπολσεβίκων, δυστυχώς, κατόπιν συνδρομής ανάξιων ιεραρχών - να εξουδετερώσουν με τον κομμουνισμό.
Βλέπετε όμως ότι οι σιωνιστές δεν ησυχάζουν. Δεν περίμεναν τη στροφή της Ρωσίας στην Ορθοδοξία - σημειώνω, με όσα στραβά γίνονται - και τώρα ετοιμάζουν τις μηχανές του ολέθρου. Εύχομαι να μη δούμε τη χώρα μας να συμμαχεί μαζί τους προκειμένου να εκλείψει άλλος ένας Σαντάμ, άλλος ένας Μιλόσεβιτς, άλλος ένας Καντάφι, άλλος ένας ... τρομοκράτης. Ο Πούτιν ! Τόσο αδίστακτοι είναι οι σιωνιστές δολοφόνοι, τους οποίους πειθήνια ακολουθούν οι πολιτικοί και οι πνευματικοί μας ηγέτες.
Σκεφθείτε τα αυτά, κύριε Γιαννόπουλε. Καταλάβετε, ότι το νερό που ρίχνετε στο μύλο των σιωνιστών με τις κατηγορίες σας κατά των ΓΟΧ, γινόσαστε όργανό τους (των σιωνιστών). Η βοήθεια που τους δίνετε είναι χωρίς προηγούμενο. Για να το πω λαϊκά και απλά, τους βάζετε βούτυρο στο ψωμί συνεσθίοντας μαζί τους. Με την αντίστροφη λογική σας, θέλετε συνδαιτημόνες να είμαστε εμείς και όχι εσείς.
Κάποιος έκανε λόγο για τη νόσο της θρησκείας. Θα ήταν προτιμότερο να μας είχε μιλήσει για το "σύνδρομο της πατερικής καταδίωξης".
Αυτά, κύριε Γιαννόπουλε και από εμένα Τέλος.
κχ
Kyprianos Christodoulides είπε...
Εν Χριστώ αδελφέ και αγαπητέ κύριε Κωνσταντίνε,
Στον επίλογο όσων έγραψα και είχατε την ευγενή καλοσύνη να δημοσιεύσετε, θα ήθελα να συμπληρώσω τα κατωτέρω.
Η λοιμική νόσος του σιωνισμού έχει δυο σκέλη με τα οποία προοδεύει. Το ένα είναι να χρησιμοποιεί άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης - στην πραγματικότητα πρόκειται περί βλακών - έχουμε την περίπτωση με τους μικρονοϊκούς αριθμομνήμονες - για τις θεωρητικές προτάσεις της. Το έτερο σκέλος είναι να χρησιμοποιεί άτομα χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, που δεν είναι ικανά σε θεωρητικές αναλύσεις και παρακαλώ, μη με κατηγορήσει κανείς ότι με αυτό τάσσομαι υπέρ των ταξικών διακρίσεων.
Τα άτομα αυτά, επειδή αδυνατούν να αρθρώσουν ίδιο λόγο, δηλαδή δεν έχουν την ικανότητα να διατυπώσουν, ή και εκφράσουν, τη γνώμη τους, αρκούνται να επαναλαμβάνουν καταξιωμένες και λογικά αδιαπραγμάτευτες γνωματεύσεις άλλων. Γνωματεύσεις τις οποίες οφείλουμε, και δευτερευόντως, να συνεκτιμούμε. Δηλαδή, ανάλογα με τα συμβαίνοντα της εποχής.
Θέλω με αυτό να πω ότι, δεν ήταν αμέτοχη η περιρρέουσα κοινωνική - οπωσδήποτε και πολιτική - ατμόσφαιρα. Δεν ήταν όμως αιτία προσαρμογής, ώστε να ισχυριστεί κάποιος, οι γνωματεύσεις αυτές είχαν ευκαιριακό ή εποχιακό χαρακτήρα. Ή ακόμη και ιδιοτελή σκοπιμότητα. Ήταν γνωματεύσεις αρχών και αξιών μέσα στα δρώμενα μιας συγκεκριμένης εποχής, τα οποία δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε λεπτομερώς.
θα παρακαλούσα λοιπόν, όποιος τυχόν διαβάσει αυτά που έγραψα, να το λάβει τούτο σοβαρά υπόψη.
Σας ευχαριστώ για το πληροφοριακό υλικό που μου στείλατε. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όλα αυτά δεν θα υπήρχε λόγος να γραφούν, αν είχε αποσαφηνισθεί το "Δυνάμει" και "Ενεργεία".
Για το συγκεκριμένο θέμα που προέκυψε με την Καινοτομία, το πρώτο (Δυνάμει) δεν σημαίνει "δυνητικά", σημαίνει δυναμικά : εν δυνάμει, κατά δύναμιν, δηλαδή κατά θεωρίαν. Το δεύτερο (Ενεργεία) σημαίνει, όπως λέει και η λέξη, "εν-έργω", δηλαδή εν τη πράξει, κατ΄εφαρμογήν ή έμπρακτα.
Κατόπιν αυτών, δεν μπορεί ποτέ να γίνεται λόγος για "δυνάμει σχίσμα", αφού το σχίσμα πάντοτε έπεται, έμπρακτα φανερώνεται. Και πώς ; θα με ρωτήσετε. Με την αποδοχή και την εφαρμογή, απαντώ, μιας "δυνάμει", ή "εν δυνάμει", πλανεμένης θεωρίας. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν η θεωρία του συνεορτασμού μετά των αιρετικών των εορτών της Χριστιανοσύνης.
Το έργο αυτό ( : καταπολέμηση θεωρητικών πλανών ) επιτέλεσαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι και "η ήρα ξεκαθάρισε από το στάρι". Αποκλείσθηκαν και απορρίφθηκαν όλες οι θεωρίες - διανοήματα ακαθάρτου καρδίας, δυστυχώς ανθρώπων της Εκκλησίας, από τους, αγίω Πνεύματι, λαμπρυνθέντες αγίους και εκκλησιαστικούς πατέρες.
Η θεωρία της Καινοτομίας, όπως έγραψα, δεν ήταν άλλη από τον συνεορτασμό μετά των αιρετικών. Στόχος απώτερος, μετά από δυο Παγκόσμιους Πολέμους, η επικράτηση των σιωνιστών. Γίνεται ήδη σήμερα. Είδαμε άλλωστε την μετακύλιση της Κοινωνίας των Εθνών σε Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών με παράπλευρη σύσταση το ΠΣΕ. Την Ορθόδοξη Ρωσία είχαν φροντίσει - σημαντικό ρόλο έπαιξε το αντικληρικαλιστικό μένος των μπολσεβίκων, δυστυχώς, κατόπιν συνδρομής ανάξιων ιεραρχών - να εξουδετερώσουν με τον κομμουνισμό.
Βλέπετε όμως ότι οι σιωνιστές δεν ησυχάζουν. Δεν περίμεναν τη στροφή της Ρωσίας στην Ορθοδοξία - σημειώνω, με όσα στραβά γίνονται - και τώρα ετοιμάζουν τις μηχανές του ολέθρου. Εύχομαι να μη δούμε τη χώρα μας να συμμαχεί μαζί τους προκειμένου να εκλείψει άλλος ένας Σαντάμ, άλλος ένας Μιλόσεβιτς, άλλος ένας Καντάφι, άλλος ένας ... τρομοκράτης. Ο Πούτιν ! Τόσο αδίστακτοι είναι οι σιωνιστές δολοφόνοι, τους οποίους πειθήνια ακολουθούν οι πολιτικοί και οι πνευματικοί μας ηγέτες.
Σκεφθείτε τα αυτά, κύριε Γιαννόπουλε. Καταλάβετε, ότι το νερό που ρίχνετε στο μύλο των σιωνιστών με τις κατηγορίες σας κατά των ΓΟΧ, γινόσαστε όργανό τους (των σιωνιστών). Η βοήθεια που τους δίνετε είναι χωρίς προηγούμενο. Για να το πω λαϊκά και απλά, τους βάζετε βούτυρο στο ψωμί συνεσθίοντας μαζί τους. Με την αντίστροφη λογική σας, θέλετε συνδαιτημόνες να είμαστε εμείς και όχι εσείς.
Κάποιος έκανε λόγο για τη νόσο της θρησκείας. Θα ήταν προτιμότερο να μας είχε μιλήσει για το "σύνδρομο της πατερικής καταδίωξης".
Αυτά, κύριε Γιαννόπουλε και από εμένα Τέλος.
κχ
Στον επίλογο όσων έγραψα και είχατε την ευγενή καλοσύνη να δημοσιεύσετε, θα ήθελα να συμπληρώσω τα κατωτέρω.
Η λοιμική νόσος του σιωνισμού έχει δυο σκέλη με τα οποία προοδεύει. Το ένα είναι να χρησιμοποιεί άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης - στην πραγματικότητα πρόκειται περί βλακών - έχουμε την περίπτωση με τους μικρονοϊκούς αριθμομνήμονες - για τις θεωρητικές προτάσεις της. Το έτερο σκέλος είναι να χρησιμοποιεί άτομα χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, που δεν είναι ικανά σε θεωρητικές αναλύσεις και παρακαλώ, μη με κατηγορήσει κανείς ότι με αυτό τάσσομαι υπέρ των ταξικών διακρίσεων.
Τα άτομα αυτά, επειδή αδυνατούν να αρθρώσουν ίδιο λόγο, δηλαδή δεν έχουν την ικανότητα να διατυπώσουν, ή και εκφράσουν, τη γνώμη τους, αρκούνται να επαναλαμβάνουν καταξιωμένες και λογικά αδιαπραγμάτευτες γνωματεύσεις άλλων. Γνωματεύσεις τις οποίες οφείλουμε, και δευτερευόντως, να συνεκτιμούμε. Δηλαδή, ανάλογα με τα συμβαίνοντα της εποχής.
Θέλω με αυτό να πω ότι, δεν ήταν αμέτοχη η περιρρέουσα κοινωνική - οπωσδήποτε και πολιτική - ατμόσφαιρα. Δεν ήταν όμως αιτία προσαρμογής, ώστε να ισχυριστεί κάποιος, οι γνωματεύσεις αυτές είχαν ευκαιριακό ή εποχιακό χαρακτήρα. Ή ακόμη και ιδιοτελή σκοπιμότητα. Ήταν γνωματεύσεις αρχών και αξιών μέσα στα δρώμενα μιας συγκεκριμένης εποχής, τα οποία δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε λεπτομερώς.
θα παρακαλούσα λοιπόν, όποιος τυχόν διαβάσει αυτά που έγραψα, να το λάβει τούτο σοβαρά υπόψη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)