Οι οργανώσεις, νομίζω, έπαιξαν κάποιο αρνητικό ρόλο, σε
μιά εποχή θεολογικής αφασίας των Ορθοδόξων, την οποία αφασία επεξέτειναν. Από
αυτή τη πλευρά ήταν αντίθετος στις οργανώσεις τόσο ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, όσο
και ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης, αλλά και άλλοι.
Ο ανυποψίαστος λαός ήταν υποχρεωμένος στο παρελθόν να πορευθεί ανάμεσα από τις συμπληγάδες των οργανώσεων και μιας Ιεραρχίας, κατώτερης της αποστολής της και των περιστάσεων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ο Χρήστος Γιανναράς περιγράφει αντικειμενικά στο βιβλίο του «Καταφύγιο Ιδεών» την οργάνωση στην οποία είχε ενταχθεί επί αρκετά χρόνια. Μόνο τα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου δίνουν μιά υποκειμενική θεώρηση της οργανώσεως, για να δικαιώσει ο συγγραφέας τον εαυτό του.
Σήμερα, νομίζω, ότι δεν πρέπει να ανοιχθεί μιά τέτοια συζήτηση για το ιστορικό ρόλο των Οργανώσεων αυτών, όχι γιατί μέχρι και τώρα δεν ζημιώνεται η Ορθοδοξία από μερικές τουλάχιστον από αυτές, αλλά γιατί πρώτιστη ανάγκη σήμερα είναι να συμπτηχθεί ένα μέτωπο αντιπαπικό κατ’ αρχήν και ανθενωτικό ύστερα. Και εξηγώ τι εννοώ με τα παραπάνω λεγόμενά μου.
Ο ανυποψίαστος λαός ήταν υποχρεωμένος στο παρελθόν να πορευθεί ανάμεσα από τις συμπληγάδες των οργανώσεων και μιας Ιεραρχίας, κατώτερης της αποστολής της και των περιστάσεων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ο Χρήστος Γιανναράς περιγράφει αντικειμενικά στο βιβλίο του «Καταφύγιο Ιδεών» την οργάνωση στην οποία είχε ενταχθεί επί αρκετά χρόνια. Μόνο τα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου δίνουν μιά υποκειμενική θεώρηση της οργανώσεως, για να δικαιώσει ο συγγραφέας τον εαυτό του.
Σήμερα, νομίζω, ότι δεν πρέπει να ανοιχθεί μιά τέτοια συζήτηση για το ιστορικό ρόλο των Οργανώσεων αυτών, όχι γιατί μέχρι και τώρα δεν ζημιώνεται η Ορθοδοξία από μερικές τουλάχιστον από αυτές, αλλά γιατί πρώτιστη ανάγκη σήμερα είναι να συμπτηχθεί ένα μέτωπο αντιπαπικό κατ’ αρχήν και ανθενωτικό ύστερα. Και εξηγώ τι εννοώ με τα παραπάνω λεγόμενά μου.